13.9.06

The Mask and the Mirror



"Εεί, ψιτ!"
...
"Ναι, σε σένα μιλάω"
...
"Θυμάσαι χθες που σε κοιτούσα στον καθρέφτη και σου είπα πως υπάρχει πολύ μοναξιά εκεί έξω;"
...
"Το θυμάσαι;"
...
"Πως θα μπορούσες να μην το θυμάσαι εφόσον το νιώθεις κάθε μέρα,ε;"
...
"Τι είπες;"
...
"Ορίστε;"
...
"Θες καλύτερα να το ξεχάσεις τελείως;"
...
"Όχι, όχι...αυτό δεν νομίζω πως είναι καλό"
...
"Δεν σε ακούω, πες το ξανά"
...
"Με ρωτάς και γιατί;"
...
"Επείδη πολύ απλά αν το λησμονήσεις, θα γίνεις και εσύ όπως όλοι οι άλλοι"
...
"Τι;!"
...
"Το εννοείς αυτό που λες τώρα;"
...
"Λες ε;"
...
"Μπορεί να έχεις και δίκιο"
...
"Μμμ...ναι...ίσως είναι καλύτερα έτσι"
...
"Ε, λοιπόν θυμάσαι τότε τις προάλλες που σε κοιτούσα στον καθρέφτη και σου είπα πως υπάρχει πολύ μοναξιά εκεί έξω;"
...
"Ξέχασε το..."

10 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Κι ομως.Παιζει πολυ μοναξια εκει εξω,ειτε θες να το παραδεχτεις,ειτε οχι...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ, παίζει μοναξιά...εντός εκτός και επί ταυτά.

Ανώνυμος είπε...

Βασικά κατά κάποιο τρόπο είναι αλληγορικό το όλο post...ξαναδιάβασε το προσεχτικά φίλτατε.

Άβατον είπε...

In & Out καταστάσεις βιώνουν όλοι...και αυτό που κουβαλάμε μέσα μας το εξωτερικεύουμε κιόλας

Ανώνυμος είπε...

Τυχαία διαβάζοντας το πόστ ξεκίνησε στον player ο Stephan Micus και το Behind Eleven Deserts !!!!! anyway το πόστ μου θύμισε τον Brendan Perry στο τραγούδι του Voyage Of Bran λέει τα εξής....

If you don't recognise me
Well it's simply because
I've outgrown these old clothes
Time to move on

For you and I will outlive
The masks life gave us
When this shadowplay comes
To a close


με σεβασμό Γιάννης

homelessMontresor είπε...

Οκ θα σε διαβάζω συχνότερα, ενδιαφέρον το blog σου! Για να μην λες οτι περιορίζομαι μόνο στο θέμα των λέξεων :-)

Άβατον είπε...

@Disconnected και μόνο που γνωρίζεις τον Micus...έχεις και το δικό μου σεβασμό. Άλλωστε το player σου μάλλον είναι της φιλοσοφίας πως τα μεγάλα πνεύματα επικοινωνούν :)
Οι DCD τα έχουν πει όλα μέσα από την ποικιλομορφία της μουσικής τους και την πνευματικότητα που τους διακρίνει.

@Montresor ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το σπίτι μου είναι πάντοτε ανοιχτό για σένα...

kaita7katsikakia είπε...

-Υπάρχει πολύ μοναξιά εκεί έξω?
-ξέχασέ το!

Έτσι!

Άβατον είπε...

@Κατσικάκι σήμερα, ομολογώ για πρώτη φορά (τόσο καιρό που ήμουν άραγε;), μπήκα στο blog σου. Διάβασα το τελευταίο σου post στο οποίο μπορώ να πω σε αρκετά σημεία ήταν σαν να με "διάβαζα". Αν διαβάσεις το post μου με τίτλο "Duality has One person", θα καταλάβεις.
Ωστόσο, πρέπει να σου πω πως το τελευταίο σου post με στεναχώρησε. Πραγματικά θα ήθελα όποτε το νιώθεις να γράφεις...Σύμφωνοι? :)

Ανώνυμος είπε...

Μοναξιά, εκεί έξω όντως υπάρχει.. Αλλά είναι και στην επιλογή τη δική μας. Καμιά φορά το προκαλούμε κι εμείς οι ίδιοι. Απομόνωση σου λέει... Έχουν αλλάξει τα πράγματα, δυστυχώς.
Αλήθεια... τα πάρτυ τα θυμάστε? Τα παιχνίδια στις γειτονιές?
Η αποξένωση είναι αποτέλεσμα και γέννημα της εποχής μας. Κακά τα ψέματα. Παραπονιόμαστε, αλλά κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε?

Όμως.. για σκεφτείτε και την άλλη εκδοχή... πως θα γνωριστούμε καλά με τον εαυτό μας, αν δεν μείνουμε λιγάκι μόνοι μαζί του?