27.9.06

Soulmates Never Die



«Κυνηγούμε το ανεκπλήρωτο.
Αυτό που θα πρέπει να μας τυραννήσει
για να το αποκτήσουμε.
Και γίνεται ακόμα πιο γλυκό σαν όνειρο
όταν δεν καταφέρνουμε να το αγγίξουμε ποτέ…»

Αυτό είμαστε τελικά.



Υ.Γ.: Σε σένα, που όσο μακριά και να είσαι κάθε κύτταρο μου είναι Αγάπη.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μου θύμησες τους στίχους που λένε:

ευτυχία είναι αυτό.
που περιμένουμε να 'ρθει


trapped

αν και αφιερωμένο δεν άντεξα να μην μιλήσω

Sigmataf είπε...

Έι παίχτη, 5 μερούλες απομένουν για να φύγει ο Σεπτέμβρης. (ο μήνας της κατάθλιψης) χα-χα.
Πέρα απο τον χαβαλέ...θα συμφωνήσω στο οτι, αυτό είμαστε τελικά.

Άβατον είπε...

@Trapped
Και καλά έκανες που σχολίασες. Είχα μια συζήτηση χθες με τον κολλητό = αδερφό μου και αν μη τι άλλο αυτό το έγραψα για αυτόν. Αυτός ξέρει ακριβώς τι εννοώ... :)
@Sigmataf
Θα φροντίσω προσεχώς να αλαφρύνω λίγο την διάθεση μου. Τώρα τελεύταια έχουν πέσει στην αντίληψη μου ορισμένα πραγματάκια και μάλλον θα αστράψω και θα βροντίξω ;)

kaita7katsikakia είπε...

Σε περιπτώσεις μαζοχισμού, ισχύουν τα παραπάνω που έγραψες.
Η αλήθεια πάντως είναι, πως μπορούμε να έχουμε κοντά μας ό,τι πραγματικά θελήσουμε. Μπορούμε ασφαλώς να είμαστε (είμαστε δηλαδή) οι αρχιτέκτονες της ζωής μας...

homelessMontresor είπε...

Η ευτυχία είναι μια μπάλα που την κυνηγάμε μια ζωή. Κι όταν σταματήσει ακριβώς μπροστά στα πόδια μας, την κλωτσάμε!
Παραφράζω εδώ λόγια... μα δεν θυμάμαι την ακριβής διατύπωση!

Ανώνυμος είπε...

'Εχει δίκιο ο sigmataf. Αντε... Πόσες μέρες έμειναν ακόμη. Να μαζευτούν και οι λίγοι απομείναντες στα "πάτρια" εδάφη. Η ξενιτιά δεν αντέχεται και πολύ.. ε?


Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συμφωνώ και μαζί σου. Όντως..
Αυτό είμαστε τελικά.
Κυνηγοί και θηράματα μαζί.

Στο τέλος ενός φιλμ που είδα τις προάλλες, το σχόλιο του μεταφραστή ήταν το εξής:(Δεν το θυμάμαι επ'ακριβώς)
"Τα συναισθήματα της ευτυχίας και της ηδονής, δεν τα νιώθεις τόσο έντονα όταν σκοτώσεις, αλλά, όταν το αφήσεις να φύγει"

:)