31.1.07

Ο Χορός του Νάνου

...Ένα δωμάτιο ντυμένο απ'άκρη σ'άκρη με κόκκινες κουρτίνες περικύκλωνε το οπτικό μου πεδίο.
Είχα μείνει παγωμένος στο θέαμα της κοπέλας απέναντι μου. Μια παλιά μου αγάπη, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας που ποτέ δεν είχε ανταπόκριση στο κάλεσμα μου καθώς ο χρόνος μας χώρισε πολύ πριν μας φέρει κοντά.
Αυτή η κοπέλα που τώρα ήταν ντυμένη ξανθός άγγελος καθόταν σε έναν καναπέ και δίπλα της στεκόταν ένας νάνος με κουστούμι. Μια στάλα αίμα έτρεξε από το δεξί της ρουθούνι.
Ένας σβόλος σάλιο κόλλησε στον λαιμό μου φράζοντας την αναπνοή μου και εγώ προσπαθούσα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Ξεροκατάπια σε μια απέλπιδα προσπάθεια για οξυγόνο καθώς ο νάνος με κοίταξε στα μάτια. Όχι αυτό που στεκόταν δίπλα μου μεταμορφωμένο σε νάνο δεν ήταν άνθρωπος. Σίγουρα δεν ήταν άνθρωπος. Δεν μπορούσα όμως να πω με σιγουριά ΤΙ ακριβώς ήταν.

Μια αλλοκοσμική φωνή καρφώθηκε στα αυτιά μου σαν χαλασμένη συχνότητα από τρανζίστορ που βίαια έξινε το τύμπανο μου. Λέξεις ακατανόητες, αναγραμματισμένες, δίχως ίχνος μελωδίας και συναισθήματος έφταναν στα αυτιά μου. Ωστόσο, με ένα περίεργο τρόπο μπορούσα εύκολα να βγάλω νόημα από τα λεγόμενα του νάνου.

"Η κοπέλα είναι η ξαδέλφη μου και όχι αυτή που νομίζεις πως ξέρεις"
"Μα είναι αυτή που ξέρω", είπα με αμηχανία καθώς αδυνατούσα να αμφισβητήσω τις αισθήσεις μου. Τα μάτια μου δεν γινόταν να μου έλεγαν ψέματα.
"Δεν είσαι αυτή που νομίζω;", ρώτησα προς το μέρος της κοπέλας και εκείνη με τον ίδιο τρόπο ομιλίας και με ένα ύφος που δεν είχε τίποτα θηλυκό και ανθρώπινο πάνω του μου απάντησε με συμπάθεια,
"Νομίζω πως την ξέρω αλλά μερικές φορές τα χέρια μου κρέμονται προς τα πίσω", και λέγοντας αυτό τέντωσε το σώμα της αναπαριστώντας άνθρωπο που τον δένουν σε σταυρό.
Ο νάνος την κοίταξε θορυβημένος από την δήλωση της και αποκρίθηκε προς το μέρος μου,
"Είναι γεμάτη μυστικά", είπε και συνέχισε μη δίνοντας την παραμικρή σημασία στην φάτσα μου που έμοιαζε με τρομαγμένη αποκριάτικη μάσκα,
"Στα μέρη μας τα πουλιά τραγουδούν συνέχεια ενώ ακούς διάχυτες μουσικές παντού στον αέρα", με την συμπλήρωση των λέξεων ο νάνος, σαν σε σημάδι αναπόλησης του τόπου του, κοίταξε προς τα πάνω και ονειρεμένη μυστηριακή μουσική άρχισε να γεμίζει με σκοτεινή ατμόσφαιρα το δωμάτιο. Ο νάνος σηκώθηκε όρθιος και άρχισε μέσα στην μέση του δωματίου να χορεύει σαν εκστασιασμένη χαλασμένη μαριονέτα.
Η κοπέλα σηκώθηκε με αργές κινήσεις και ήρθε προς το μέρος μου.
Έσκυψε αργά από πάνω μου και ένιωσα τα κρύα χείλη της να φιλούν τα δικά μου. Η αίσθηση του φιλιού της είχε μείνει ακόμη πάνω στα χείλη μου όταν την άκουσα να μου ψιθυρίζει με ικετευτικό τρόπο στο αυτί,
"Λύτρωσε με"...


~ Twin Peaks ~
by David Lynch

12 σχόλια:

lee είπε...

Ε ναι, Λιντς σκεφτομουν καθως το διαβαζα.
Το βιντεακι ηρθε & εδεσε. Απίστευτη σειρά, την εβλεπα τοτε, δυστυχως δεν ειδα ποτε το τελος!

allmylife είπε...

ίσως το καλύτερό σου...

(πάθος για τον Λιντς!)

Άβατον είπε...

@Lee,
κι εγώ τον Lynch είχα στο μυαλό μου! Έκανα ελάχιστες αλλαγές αλλά το βίντεο σαφώς και ήταν απαραίτητο για την ατμοσφαιρικότητα του κειμένου.

@AllmyLife,
Είναι υπεραρκετό το ότι κι εσύ είσαι fan του Lynch! ;)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ εκστατικό και το κείμενο και το βίντεο.

Tamara de Lempicka είπε...

Μαγεια σε κοκκινο φοντο!

Bliss είπε...

υπαρχει λυτρωση αραγε?

Sigmataf είπε...

Γνωρίζεις πως χτυπησες φλέβα μου με τον Lynch;

Άβατον είπε...

@Δείμος του Πολίτη,
σωστός...η έκσταση είναι αυτή που κάνει να υπερβαίνουμε τα ανθρώπινα και τα πεπερασμένα.

@Tamara,
:)

@Bliss,
Όποιος πιστεύει στην λύτρωση θα λυτρωθεί.

@Sigmataf,
Δεν το ήξερα ρε φίλε ότι είσαι fan του Lynch

Alkyoni είπε...

!!!!!
είμαστε αρκετοί :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Η έκσταση είναι τελικά η χαρά της ζωής. Είναι μερικές φορές η κινητήριος δύναμη για επιλογές που μας καθορίζουν.

nahames nakanamoko είπε...

finger snaps,walking bass,swing,νάνος που χορεύει και ακατανόητες-κατανοητές γλώσσες...

σε ωραία μέρη μας πήγες πάλι ρε

Άβατον είπε...

@Alkyoni,
Ευτυχώς! ;)

@Δείμος του Πολίτη,
η Έκσταση αποτελεί υπέρβαση της ανθρώπινης μας φύσης και μας ωθεί να επικοινωνήσουμε με την Θεία πλευρά του Σύμπαντος άρα κατ'επέκτασην και με το μικρό Θεό που κατοικεί μέσα μας.

@nahames nakanamoko,
χαίρομαι που ορισμένοι νιώθουν έτσι εδώ μέσα. Απλά προσπαθούσα να μεταβιβάσω λίγο από το μεταφυσικό feeling που κυοφορούν οι δημιουργίες του Lynch.