23.5.07

Πεθαίνοντας στην Αθήνα

...παίρνεις δανεικές ανάσες τις νύχτες από την άμετρη βρωμιά και τα αποφάγια ανεκπλήρωτων ονειρώξεων.
Κρύβεσαι και παρασιτείς με την ίδια ευκολία που το κάνει μια κατσαρίδα υπονόμων.
Δεν σε ανησυχούν οι θεωρίες και η επερχόμενη καταστροφή που είναι γραμμένη στους αστρικούς χάρτες γιατί από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου, έχεις καρφωμένα τα πόδια σου στα σωθικά της γης.
Συνεχίζεις με την ίδια μανία και αρρωστημένη ευδαιμονία να πιστεύεις στο αθάνατο κισμέτ των εντόμων.

Πεθαίνοντας στην Αθήνα, λοιπόν.

Με την απώλεια να έχει γίνει συνήθεια.
Να μένουμε με τα μάτια κλειστά αφήνοντας έξω από εμάς την φωτεινή πλευρά της Ύπαρξης.

Απεικονίστηκαν όλα σε αριθμούς και δυσανάλογα μεγέθη ώστε να χωρέσουν το μεγαλύτερο των ματαιόδοξων ονείρων μας.
Αποδέξου το και θα κάνεις μια καινούργια αρχή.
Μια καινούργια ζωή.

Ξύλινο στρατιωτάκι.
Ακρωτηριασμένη μαριονέτα.
Ξεχασμένο μπουκάλι στη μέση του πελάγους.
Καμένο χαρτί μοιραίας μπλόφας.

Είσαι χαμένος στα τσιμεντένια ποτάμια των λεωφόρων.
Τίποτα από το τίποτα.

Πεθαίνοντας στην Αθήνα...

6 σχόλια:

Άβατον είπε...

Photo Source:
http://www.trafo.no/media/ingo/lost-highway_large.jpg

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Τελικα εχουμε καταντησει να μην σκοτωνουμε εμεις το χρονο,αλλα εκεινος να σκοτωνει εμας...
Σαπιζοντας σε μια πολη βουρκο,που αγαπα τα παδια της καταδικαζοντας τα ταυτοχρονα σε εναν αργο και βασανιστικο θανατο.

nosyparker είπε...

Επιλογή μας δεν είναι; Δεν γνωρίζαμε από την αρχή; Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε διαλέξει διαφορετικά; Κι έστω μετανιώσαμε... Μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό. Θα χρειαστεί μεγάλη ενέργεια και κόπο και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τις όποιες συνέπειες. Όμως μη μου λες ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αν πεθαίνεις στην Αθήνα, σήκω φύγε, εγκατάλαψει το σκοτάδι, ανακάλυψε το φως και αναγεννήσου αλλού. Καλό βράδυ. :-)

nosyparker είπε...

*εγκατάλαψει = εγκατάλειψε

Ανώνυμος είπε...

Μη μασάς σε τίποτα!!!!


..μερμυγκας

ο δείμος του πολίτη είπε...

Όσο σκληρό και μαύρο είναι, τόσο τέλειο είναι το ποίημα αυτό.