10.8.07

(Θ)έρως




Στις μέρες του Θέρους, εκεί που το Φως κυριαρχεί του Σκότους, όλα φανερώνουν το φωτεινό τους πρόσωπο ενώ δειλά δειλά η μέρα χαρωπά αποστασιοποιείται από το βάρος της καθημερινότητας.
Ακόμη κι όταν γνωρίζουν πως οι μέρες έχουν πρόσκαιρο χαρακτήρα, για λίγο οι άνθρωποι σταματούν να σκέφτονται και να ανησυχούν για τα γκρίζα και πολυκαιρισμένα της ζωής.
Αφήνονται άνευ όρων στον ζωοδότη ήλιο να γεμίσει τις καρδιές τους με ύμνους για το δώρο της ζωής ώστε να τους θυμίσει πως η απλότητα του να "Είσαι" βρίσκεται εκεί που δεν είχαν σκεφτεί ως τα πριν να ψάξουν.

Τότε είναι που δεν χρειάζεται να γράφεις με το αίμα σου.
Δεν νιώθεις καν την ανάγκη να μιλάς ή να εξηγείς.
Ένα τραγούδι μόνο μπορεί να γεμίσει το κενό που σε περιχαρακώνει τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου.

Μια έναστρη νύχτα δίπλα στη θάλασσα μπορεί να βαφτίσει το όνειρο σου για Ελευθερία και να δεις με άλλα μάτια όσα είχες ονοματίσει ως "επικρατών πραγματικότης".
Πρόλαβε να ζήσεις το Θέρος πριν αποκοιμηθείς μακάριος στην πάχνη του Χειμώνα.

Κράτα μαζί σου της Θύμησης το βάρος και πορέψου με όρθιο ανάστημα στης δίνης τον κυκλώνα που αργά αλλά σταθερά σε ζυγώνει.

Το Νου σου...

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Poly omorfo keimeno.
Ena sxolio mono : Ti wraia pou tha htan na "afinontai oi anthropoi aneu orwn ston zwodoth hlio na gemisei tis kardies tous me umnous gia to dwro tis zwis" kathimerina kai aneksartita epoxis....
Na grafoume me ta matia tis psixis mas, oxi me to aima mas. Nai.. Kai ta simpantika mathimata na mas voithisoun kapote na petaksoume poli poli psila....
Alimono stis eswterikes mas dines, tis ekswterikes tis antimetwpizoume :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ένας ύμνος στο καλοκαίρι, ένα ποίημα για τη θερινή ευτυχία.

Αιολος είπε...

Έρως, θέρος, Θάνατος.

Το νου σου πάντα. Το αίμα γράφει τα εσώψυχα κι ο χρόνος σβήνει κάθε ελπίδα. Δεν ξεφεύγεις, ξέχαστο.

Θέρος. Μας πήρε κι εμάς το δρεπάνι.

Desposini Savio είπε...

κάθε φορά, κάθε καλοκαίρι περνά ασύλληπτα γοργά.
μας εύχομαι να πάρουμε ώρες του να μας ζεστάνουν στη χειμωνιάτικη πάχνη.

σε φιλώ, ελπίζω να είσαι καλά

Άβατον είπε...

@Melime Osta,
Εντός εκτός και επί ταυτά
:)

@Δείμος,
ελπίζω να είσαι και να περνάς καλά.

@Αίολος,
Μας πήρε κι εμάς το δρεπάνι σαν γινωμένο στάχυ του Σεπτέμβρη. Διότι αν και ο σπόρος της καλλιέργειας ανήκει στο Θέρος κρίνεται ως σοδιά τον Σεπτέμβρη. ;)

@Desposini,
Έτσι είναι με τις διακοπές και το Καλοκαίρι. Ο Χρόνος χάνει την βαρύτητα του και όλα μετεωρίζονται από την ορμή και την ακμή του Καλοκαιριού.

Προσπαθώ να είμαι καλά και εν γένη το καταφέρνω. Το ίδιο εύχομαι και για σένα φάτσα.