3.10.07

Τα Φύλλα δεν Τετραγωνίζονται, λέμε!


Στα πλαίσια λοιπόν της ανταλλαγής, υποκειμενικών πάντα, απόψεων και με αφορμή ένα μακροσκελές σχόλιο του φίλου It is θα ήθελα να διευκρινίσω ορισμένα πράγματα που αφορούν προηγούμενο μου Post.
Σε αυτό το σημείο, αν και το θεωρώ αυτονόητο, θα ήθελα να αναφέρω πως οι απόψεις που εκφράζονται εδώ είναι καθαρά υποκειμενικές και δεν έχουν σκοπό να πείσουν κανέναν για τίποτα. Ο καθένας έχει ένστικτο, κριτικό νου και πνεύμα ώστε να μπορέσει να επιλέξει τι τον εκφράζει και τι όχι. Ο καθένας από μας μπορεί να ρίξει μια ματιά στον κόσμο και να δει τι είναι αυτό το οποίο έχει πραγματικό νόημα και ουσία για την πρόοδο και την εξέλιξη του Πνεύματος.

Ο άνθρωπος, φέροντας μέσα του την άσβεστη φλόγα του Πνεύματος και με υλικό όχημα το σώμα του ώστε να μπορεί να εκδηλωθεί αλλά και να βιώσει τον εαυτό του καλύτερα στο υλικό πεδίο έχει ως οδηγό τις πέντε του αισθήσεις. Άρα, το φυσικό πεδίο στο οποίο κινείται είναι καθαρά τρισδιάστατο. Αναφέρομαι, στο υλικό φυσικό πεδίο. Οι επιπτώσεις του Χρόνου μπορεί να έχουν εφαρμογή στο φυσικό πεδίο αλλά ο ίδιος αποτελεί κάτι το άυλο και σαφώς δεν έχει να κάνει άμεσα με τις πέντε μας αισθήσεις. Άρα, δεν μιλάμε για τετρασδιάστατο περιβάλλον διότι αναφέρομαι στο πεδίο που αναγνωρίζει ο άνθρωπος μέσα από τις πέντε του αισθήσεις. Ειδάλλως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για άλλες φυσικές δυνάμεις που μας επηρεάζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όπως η βαρύτητα ή τα μαγνητικά πεδία.

Είναι κοινή αποδοχή στα μυαλά των κατοίκων ολόκληρου το πλανήτη πως ο χρόνος πράγματι είναι τρισδιάστατος. Όλοι μας αναφερόμαστε στο Χθές, στο Σήμερα και το Αύριο. Ο Χρόνος όμως δεν καταλαβαίνει από αυτές τις διακρίσεις. Είναι γραμμικά κινούμενος και δεν επηρεάζεται από το πως εμείς θα τον αποκαλέσουμε. Υπάρχει για τον εαυτό του και δεν θεωρεί σε καμιά περίπτωση πως αυτοαναιρείται. Το θέμα Χρόνος σαφώς και άπτεται φιλοσοφικών συζητήσεων μα από την άλλη ιδέες όπως αυτή της μετενσαρκώσεως μας δείχνουν το παροδικό της ύλης. Ειδικότερα, αν κάποιος έχει βιώσει μέσα από την ιδέα της μετενσάρκωσης την έννοια του φθαρτού και του πεπερασμένου ως απώτατη μοίρα της ύλης καταλαβαίνει πως το μόνο το οποίο ορίζει ο χρόνος είναι η ύλη και μόνον η ύλη. Η πνευματική φύση του ανθρώπου όχι μόνο είναι ελεύθερη από τα δεσμά του Χρόνου αλλά κατανοεί πως ο Χρόνος δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση (βλ. Matrix).

Δεν ανέφερα πως οι επιστήμες είναι εξορισμού αντίθετες με την εξέλιξη και την πρόοδο. Είπα όμως πως έχουν καταλήξει να είναι έτσι. Έχει πολύ μεγάλη διαφορά. Οι επιστήμες, όπως και οι τέχνες, γεννήθηκαν στους αρχαίους χρόνους και είτε αρέσει σε ορισμένους είτε όχι οι κύριες θεωρίες των επιστημών και των τεχνών άνθισαν από την μυστικιστική και την φιλοσοφική σκέψη (βλ. Πυθαγόρεια Μαθηματικά, Ζωροαστρισμό, Θεουργία, Αλχημεία κτλ). Οι περισσότεροι των επιστημόνων και καλλιτεχνών υπήρξαν μυστικιστές. Ήταν αυτοί που τις επιστήμες και τις τέχνες της χρησιμοποίησαν με σεβασμό αλλά και ρομαντική διάθεση απέναντι στην Φύση. Δεν είχαν διάθεση να απομυθοποιήσουν και να καταστρέψουν το μυστήριο της Φύσης αλλά να υποκλιθούν μπροστά στην ιερότητα της. Δεν διαχώρισαν τον άνθρωπο από τα ζώα αλλά και τον φυσικό πλούτο του πλανήτη. Δεν επεδίωξαν να παίξουν το ρόλο ενός γήινου Θεού και με απληστία να ορίζουν την τύχη της ίδιας της γης.

Στις μέρες μας συμβαίνει κάτι τέτοιο ή τελείως το αντίθετο; Η επιστήμη χρησιμοποιείται με σύνεση, σεβασμό και ηθικές αρχές απέναντι στην Φύση ή έχει πέσει σε χέρια ανόητων ανθρώπων που λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος επιχειρήσεων έχοντας απολέσει εδώ και καιρό το αίσθημα του μέτρου; Φυσικά και δεν μιλάω για ορισμένους ανθρώπους οι οποίοι παραμένουν σταθεροί σε αξίες και ιδανικά τα οποία είναι αφιλόκερδα και μη ωφελιμιστικά. Μα η πλειοψηφία είναι έτσι ή υπάρχουν οργανωμένα λόμπι επιστημονικών κύκλων που λυμαίνονται μαζί με τις επιχειρήσεις την ανθρώπινη υλική ματαιοδοξία και το πνευματικό αδιέξοδο των καιρών μας;

Μπορεί επιτεύγματα των αρχαίων χρόνων να μην λένε τίποτα στον σύγχρονο άνθρωπο αλλά εμένα μου λένε πολλά. Και ο λόγος είναι πως εμείς οι καλλιεργημένοι και κατά τ'άλλα πολιτισμένοι άνθρωποι με τα μέσα που έχουμε στην διάθεση μας όσον αφορά την επιστήμη αντί να δημιουργούμε έναν καλύτερο κόσμο, έχουμε φτάσει στο σημείο του υπέρτατου κυνισμού και κτηνωδίας. Καταστρέφουμε με μεγαλύτερη ευκολία από ότι δημιουργούμε. Παλαιοί πολιτισμοί, κατ'εμάς πρωτόγονοι και βάρβαροι, χωρίς τεχνολογικά μέσα και ανώτερη ακαδημαϊκή παιδεία εντύπωσαν προοδευτικές απόψεις και κατάφεραν πράγματα που ακόμα και σήμερα εμείς οι ανήσυχοι ξερόλες τα κοιτούμε με απορία (βλ. ημερολόγιο των Μάγιας, πυραμίδες, εναλλακτική ιατρική κτλ). Αν οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αντιληφθεί σε σχήμα και μορφή το γενετικό ανθρώπινο κώδικα, λαμβάνοντας υπόψιν τα πενιχρά μέσα επιστημονικής κατάρτισης και εξοπλισμού της τότε εποχής, προφανώς είχαν στην διάθεση τους κάποια άλλα κλειδιά γνώσεως που σε μας μέχρι σήμερα παραμένουν άγνωστα. Επειδή όμως οι τότε πολιτισμοί, έδιναν στα πάντα μια μυστικιστική και ιερή εξήγηση ποτίζοντας τα με θρησκευτική διάθεση, απέφευγαν να βάζουν χέρι σε πράγματα που υπάρχουν εξ'ορισμού κόσμου. Απέφευγαν να σχολιάζουν και να βλέπουν με εγωιστική έπαρση τα πεπραγμένα της Φύσεως διότι μέχρι σήμερα ότι έχει φτιάξει η Φύση παραμένει τέλειο και σε πλήρη συμφωνία με τα δημιουργήματα της. Ακόμα και πράγματα που συναντούμε στη Φύση και εκ πρώτης όψεως μοιάζουν ως δήθεν ατελή εξυπηρετούν ένα μεγαλύτερο σκοπό στην αλυσίδα της αρμονικής εξέλιξης του πλανήτη. Σε αντίθεση με τα περισσότερα εφευρήματα του ανθρώπου που όχι μόνο σε ένα βάθος χρόνου δημιουργούν αστάθεια και δυσαρμονία στην μοίρα της γης αλλά στο τέλος αποδεικνύονται πως είναι εχθρικά όχι μόνο για την φύση αλλά και για τον ίδιο τον άνθρωπο.

Σε ένα σημείο του σχόλιου σου αναφέρεις, " Η επιστήμη δεν ήταν και δε θα είναι ποτέ μέρος του συστήματος... Σκοταδισμός επέρχεται πάντα όταν πολεμάτε η επιστήμη και επικρατεί η μεταφυσική... ο μεσαίωνας είναι το πιο κλασικό παράδειγμα... ήταν η γιορτή της μεταφυσικής και η δίωξη της επιστήμης..."
Πρώτα απ'όλα, κι ας μου συγχωρεθεί η υπέρμετρη σιγουριά, αλλά μόνο και μόνο από αυτό το σχόλιο σου κατάλαβα πως δεν έχεις ιδέα για το τι εστί Μεταφυσική. Το να αγαπάς την Επιστήμη είναι δικαίωμα σου και καλά κάνεις. Άλλωστε, κι εγώ την αγαπώ εφόσον την θεωρώ απαραίτητο εργαλείο για την έκφραση και εκδήλωση στο φυσικό πεδίο πολυποίκιλων διαχρονικών μεταφυσικών αληθειών. Το παραπάνω σχόλιο σου όμως δείχνει πέραν από πλήρη άγνοια και μια τάση ισοπεδωτισμού. Ο Μεσαίωνας αγαπητέ φίλε δεν ήταν η γιορτή της Μεταφυσικής αλλά η θυσία των δεισιδαιμονιών και των προκαταλήψεων στο βρώμικο βωμό της Θρησκείας και του Δογματισμού. Μυστικιστές από κάθε κλάδο των επιστημών, των γραμμάτων και των τεχνών θυσιάστηκαν για τις ιδέες τους που παρέκκλιναν έστω και στο ελάχιστο από το Status Quo της εκκλησίας όταν την ίδια στιγμή, οι συνάδελφοι τους υποκλίνονταν στα πόδια του Πάπα και υπέγραφαν την θανατική καταδίκη του διαφορετικού.

Ξαναλέω λοιπόν.
Ο Ορθολογισμός απέτυχε παταγωδώς. Διότι απομυθοποίησε τον ρομαντισμό με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την ίδια την ζωή. Με άκρατο κυνισμό και ρεαλισμό εξηγούμε τα πάντα και κατόπιν θεωρώντας τα κεκτημένα μας, παραβαίνουμε σε αυτά χωρίς ηθικούς κανόνες και μυστικιστικό σεβασμό στο μυστήριο της Ζωής. Μια ματιά γύρω μας, μπορεί εύκολα να μας δείξει προς τα που οδεύουμε. Γενετικά πειράματα, μεταλλαγμένες τροφές, ασθένειες που εμφανίζονται στα ζώα από το πουθενά, θανατηφόροι ιοί που ξεφεύγουν από πειράματα εργαστηρίων, έξυπνες βόμβες από βλαμμένους ανθρώπους κ.ο.κ.
Η λίστα είναι ατελείωτη και τα αποτελέσματα οδηγούν σε εξίσου ατελείωτες καταστροφικές συνέπειες με τελικό αποδέκτη τον άνθρωπο ως θύτη και θύμα.

Ας καταλάβουν επιτέλους ορισμένοι πως τα φύλλα δεν τετραγωνίζονται.
Ότι οι νιφάδες του χιονιού, κυοφορούν μέσα τους την ασύμμετρη τελειότητα του Χάους.
Η σελήνη, θέλουμε να είναι πηγή έμπνευσης τραγουδιών και ποιήματων και όχι να γίνει διάδρομος προσγείωσης της ανθρώπινης περιέργειας.
Ο Άνθρωπος είναι ένας απλός επισκέπτης που οφείλει να δείξει άπειρη ευγνωμοσύνη στον οικοδεσπότη του και όχι να παρασιτεί πίνοντας το αίμα της γης.
Για να γίνει αυτό όμως, πρέπει να ξεπεράσει το άκρατο υλισμό του και την πλήρη απουσία πνευματικής αναζήτησης.
Αν αποκτήσει επαφή, με τον εσωτερικό του Μικρόκοσμο θα μπορέσει να αφουγκραστεί και την σύνδεση με τον Μακρόκοσμο της ίδιας της Ύπαρξης.

9 σχόλια:

it is είπε...

A) Πολύ χαίρομαι που μου απάντησες και μάλιστα με ολόκληρο ποστ :)
Β) Πολύ χαίρομαι που ήμουν ηλίθιος και βιάστηκα να αφήσω το τελευταίο κόμεντ στο ποστ που σου είχα γράψει... :)
Γ) Θέλω να πάρω το χρόνο μου λιγάκι και να σου απαντήσω γραμμή γραμμή γιατί μου αρέσουν οι συζητήσεις τέτοιου είδους :)

Τα λέμε σύντομα εαυχαριστώ και πάλι για την απάντηση...

Unknown είπε...

χμ... δεν είμαι σίγουρη αν μια προσπάθεια αξιολόγησης της σημασίας της Μεταφυσικής, μέσα σε ένα πόστ, δεν είναι καταδικασμένη εξ' ορισμού. Κι αυτό το λέω, γιατί είναι πολύ δύσκολο, χρησιμοποιώντας τους κανόνες του ορθολογισμού, να τον αντιμετωπίσεις ικανοποιητικά. Για μένα θα αρκούσε σκεφτεί κανείς αυτό που είπες. Οτι το φεγγάρι έχει αξία να το κοιτάμε και να μας εμπνέει και όχι να προσγειωνόμαστε στην επιφάνεια του..

prasino liker είπε...

Αβατε καλησπερα
Στο βιβλιο του ''Ονειροπολος''.ο
Παντελης Γιαννουλακης εκδοτης του περιοδικου Strange και συγγραφεας γραφει//Η εξερευνηση του Αγνωστου εξαρταται απο τους ανθρωπους που την διεξαγουν.Δεν υφισταται απο μονη της.Ζει απο τους ανθρωπους που ζουν με αυτην και για αυτην.Ειναι ανθρωποι, συγκεκριμενοι ανθρωποι.Ειναι χωροςκαι χρονος.Εχει ιστορια.Εχει ηττες και νικες ,θλιψεις και χαρες υπαρχουν ακομη και χωροι και χρονοι οπου δεν υφισταται καθολου.Γι αυτο και πρεπει να την υποστηριζομε οπως μπορουμε ,στον χωρο και στο χρονο που μας αντιστοιχει,εκει που μας ετυχε ,παντα με ελπιδα και με το καλυτερο δυνατο μεσο.Τιποτε δεν ειναι ψεματα και τιποτε δεν ειναι αληθεια,γιατι δεν υπαρχει κανεις που μπορει να βγει εξω απο τα πραγματα για να κρινει αντικειμενικα τα πραγματα.Ολα ειναι υποκειμενικα ,γιατι ολοι ειμστε υποκειμενα.Αντικειμενα δεν υπαρχουν.'''
Καλο σου βραδυ.

Άβατον είπε...

@It is,
No problem...;)

@Isis,
Πράγματι, είναι πολύ δύσκολο με ορθολογιστικό τρόπο να εξηγήσεις το Μεταφυσικό. Ωστόσο, η πρόθεση ήταν καλοπροαίρετη και όποιος είναι ανοιχτός απέναντι στα πράγματα κερδισμένος θα βγει και όχι χαμένος. :)

@Prasino Liker,
δεν έχω παρά να συμφωνήσω με τον κ. Γιαννουλάκη. Μην ξεχνάς πως ακόμη και ο τίτλος του βιβλίου δηλώνει αυτό ακριβώς...την Ονειρική κατάσταση που βιώνει ο καθένας μας προσωπικά αλλά ως εκ τούτου λογαριάζεται για το καθένα μας ξεχωριστά το κάθε ονείρεμα ως μοναδικό και τελείως προσωπικό σε αλήθεια, σημασία και νόημα. :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Έχασα επεισόδιο φάινεται, αλλά συμφωνώ με όσα λες. Ο χρόνος όμως δεν είναι 3διάστατος, ούτε γραμμικός. Εμείς τον βλέπουμε έτσι. Ο χρόνος είναι μονοδιάστατος (αποτελεί διάσταση μόνος του) και αποκτά νόημα μόνο μέσα στο χώρο και σε άμεση συνάρτηση με αυτόν. Η καμπυλότητά (και όχι η γραμμικότητά του) του εξάλλου, γίνεται αντιληπτή μόνο σε συγκεκριμένο χώρο.

Άβατον είπε...

@Δείμος,
αν διαφωνήσαμε μόνο σε αυτό τότε βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. :)

it is είπε...

Λοιπόν... εδώ είμαι κι εγώ... θα προσπαθήσω με τις περιορισμένες μου γνώσεις, μιας και δεν είμαι φυσικός... να σου πω που διαφωνώ, χωρίς αυτό να σημαίνει ούτε πως είμαι παντογνώστης, ούτε πως νομίζω ότι κατέχω την αλήθεια... Αν μη τι άλλο συμφωνούμε στο πως δεν υπάρχει μία και μόνη αλήθεια... Ο καθένας απλώς κάνει τις επιλογές του και θεωρητικά οφείλει να δεχτεί και τις όποιες συνέπειες...


Ο χρόνος καταρχάς αλλά και καταρχήν δεν είναι φυσική δύναμη... Μπορεί να θεωρηθεί μονόμετρο μέγεθος, ξεχωριστό καθαρά από τον χώρο και άρα όταν εξετάζουμε το χωροχρόνο, αποτελεί μία από τις τέσσερις διαστάσεις... Όπου διάσταση είναι ένας νοητός άξονας που χρησιμοποιούμε για να μας διευκολύνει στην απεικόνιση... Δε νοώ τη διάσταση με την έννοια που της δίνεται στις ταινίες... "Ήρθε από μια άλλη διάσταση" κλπ... Τουλάχιστον όχι σε αυτήν την περίπτωση που αναφέρω τώρα...
Για πολλούς ο χρόνος δεν υπάρχει καν... Είναι μια μπερδεμένη φιλοσοφική (πέρα από στενά φυσική) έννοια. Πολλοί υποστηρίζουν πως ο χρόνος υπάρχει απλώς και μόνο επειδή τον χρειαζόμαστε για να περιγράψουμε ορισμένα φυσικά φαινόμενα... Πως αν δεν υπήρχε ο παρατηρητής, δηλαδή μια μορφή ζωής με νου και αντίληψη, για να τον παρατηρήσει, ο χρόνος δε θα υπήρχε καν...
Το πως κάποιοι μπορεί να χωρίζουν το χρόνο σε παρελθόν, παρόν και μέλλον, δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως ο χρόνος αποκτά τρεις διαστάσεις... Όσοι το πιστεύουν αυτό δεν έχουν αντιληφθεί την έννοια της διάστασης... Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που την όρισα (ελλειπώς ίσως...) παραπάνω... Όπως και σε μία διάσταση χώρου, πχ το μήκος, μπορείς να θέσεις αυθαίρετα ένα σημείο ως αρχή και πίσω από αυτό να έχεις αρνητικές μονάδες μέτρησης μήκους και μπροστά από αυτό θετικές μονάδες μέτρησης μήκους, χωρίς να πηγαίνεις σε παραπάνω από μία διαστάσεις, έτσι γίνεται και με το χρόνο, αν θες να θέσεις αυθαίρετα ένα σημείο και να το πεις παρόν και ότι βρίσκεται πίσω από το σημείο σου παρελθόν και ότι βρίσκεται μπροστά μέλλον... Ο χρόνος και πάλι παραμένει μία διάσταση...
Δε μπορούμε να αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας τέσσερις διαστάσεις, όντως... Αν και νομίζω πως το "με τις αισθήσεις μας" είναι λιγάκι περιττό... Με μια από τις αισθήσεις μας αντιλαμβανόμαστε πραγματικά τον τρισδιάστατο χώρο και αυτή είναι η όραση... Άντε ίσως και η αφή αλλά αυτή η αίσθηση περιορίζεται σε δεδομένα χώρου που άπτονται σε μας, οπότε είναι αρκετά ανεπαρκής...
Το χρόνο τον νοούμε... Τον αντιλαμβανόμαστε χωρίς να κάνουμε χρήση των 5 αισθήσεων, αλλά με χρήση του λογικού...
Επίσης επισημαίνω πάλι πως είναι λάθος να συγκρίνεις το χρόνο με τα βαρυτικά και τα μαγνητικά πεδία για πολλούς λόγους... Ο πιο προφανής είναι πως το πεδίο εξ'ορισμού αποτελείται από περισσότερες της μίας διαστάσεις... ενώ ο χρόνος *είναι* μία διάσταση... Πολλά πεδία δε, περιγράφονται από συναρτήσεις που εμπεριέχουν το χρόνο... πχ τα μαγνητικά πεδία που δημιουργούνται από κινούμενα φορτία, ή από εναλασσόμενο ρεύμα (πάλι κινούμενα φορτία που περιοδικά ή όχι περιοδικά αλλάζουν φορά ή και διεύθυνση κίνησης)...
Συνεχίζεις παρακάτω με το πως ο χρόνος στα μυαλά όλων έχει τρεις διαστάσεις ώς παρόν, παρελθόν, μέλλον. Έχω απαντήσει σε αυτό, αλλά θα φέρω κι άλλο παράδειγμα... Υπάρχουν θετικοί και αρνητικοί αριθμοί, υπάρχει και το μηδέν, αυτοί οι αριθμοί βρίσκονται όλοι πάνω στον έναν άξονα των πραγματικών αριθμών... Ακόμη και αν διακρίνονται μεταξύ τους με ένα πρόσημο, παραμένουν σε μια διάσταση... Για να περάσεις σε δεύτερη διάσταση, πρέπει να έχεις ένα άλλο μέγεθος ποιοτικά διαφορετικό, που να μη μπορεί να περιγραφεί επαρκώς από τον ήδη υπάρχοντα άξονα... Αλλιώς θα μπορούσες να πεις πως το κάθε τι είναι διαφορετική διάσταση και να είχες τόσες διαστάσεις όσοι και οι αριθμοί, δηλαδή άπειρες... Στο συγκεκριμένο παράδειγμα με τους πραγματικούς αριθμούς, προκύπτει η ανάγκη να προσθέσουμε άξονα, όταν βάλουμε στο παιχνίδι τους φανταστικούς αριθμούς, που με τη σειρά της η ανάγκη αυτή προέκυψε όταν χρειάστηκε να επιλύσουμε εξισώσεις που δεν είχαν δυνατότητα λύσης αν περιοριζόμασταν στους πραγματικούς αριθμούς... Το πιο κλασσικό παράδειγμα είναι η λύση δευτεροβάθμιων εκισώσεων με αρνητική διακρίνουσα... οι αρχαίοι έλληνες που επίλυαν δευτεροβάθμιες εξισώσεις με χρήση της χρυσής τομής, είχαν πρόβλημα με τέτοιες εξισώσεις γιατί χρησιμοποιούσαν γεωμετρία και τα μήκη δεν επαρκούν για τέτοιες λύσεις...
Θεωρώ πως ο χρόνος δεν καταλαβαίνει γενικότερα :) και αυτό διότι δεν είναι νοήμων ύπαρξη... μάλλον δεν είναι καν ύπαρξη... ούτε είναι αυθύπαρκτος και ακόμη πιο σίγουρα, μάλλον δεν υπήρχε από πάντα (σε περίπτωση τουλάχιστον που η θεωρία του big bang ισχύει...). Τώρα για τη γραμμικότητά του θα συμφωνήσω, αν και όπως είπε και ο δείμος του πολίτη, η γραμμικότητά του δεν ισχύει πάντα... Είναι σχετική με την παρατήρηση... Ο παρατηρητής επηρεάζει το παρατηρούμενο, για αυτό είμαι αρκετά σίγουρος προς το παρόν τουλάχιστον... Αλλιώς "βλέπεις" το χρόνο να περνά όταν είσαι σχετικά ακίνητος, αλλιώς όταν κινείσαι... Επίσης υπάρχουν θεωρίες που υποστηρίζουν την ύπαρξη "χρονικών ταξιδιών", είτε προς τα πίσω είτε προς τα μπροστά... μέσα από τις σκουλικότρυπες (worm holes) του διαστήματος... Περιοχές όπου υπάρχουν χωροχρονικές ανωμαλίες δηλαδή και οι οποίες δημιουργούνται από την κατάρρευση τεράστιων μαζών υπό το ίδιο τους το βάρος... Βέβαια ακόμη είναι μάλλον αδύνατον να κοιτάξουμε εκεί μέσα...
Η ύλη δε δημιουργείται εκ του μηδενός, ούτε καταστρέφεται... Η ύλη είναι διττής φύσεως... Η ύλη και η ενέργεια είναι σιαμαία... είναι ουσιαστικά ένα και το αυτό, με την ίδια πάνω κάτω έννοια που παίρνει η αγία τριάδα των χριστιανών... (σόρρυ για το χριστιανικό...) Η κλασσική πιο πολυπαιγμένη απ'όλες στον κόσμο εξίσωση του Αϊνστάιν, Ε=m*c^2 λέει ακριβώς αυτό... Ύλη, ή μάζα αν θες, γιατί οτιδήποτε υλικό έχει μάζα... και ενέργεια, είναι μεγέθη αλληλένδετα και ο λόγος της ύλης προς την μάζα που αυτή περικλείει, ισούται πάντα με την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο... Αν λοιπόν πιστεύεις πως ο χρόνος επηρεάζει την ύλη, θα πρέπει να αποδεχτείς πως το ίδιο κάνει και για την ενέργεια... Αν δεν κατατάσσεις το πνεύμα ούτε στην ύλη αλλά ούτε και στην ενέργεια, θα ήθελα να μου πεις αν και που το κατατάσσεις, γιατί θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα καινούρια άποψη (με την έννοια πως οι περισσότεροι που υποστηρίζουν την ύπαρξη του πνεύματος αυτού καθαυτού μετά το θάνατο, το νοούν ως μια μορφή ενέργειας...).
Πάαμε στις επιστήμες... Οκ, παρανόησα λιγάκι αυτό που είπες, ή ίσως το τράβηξα στην υπερβολή του. Οι επιστήμες με τις ανακαλύψεις τους, δεν μπορεί ποτέ να είναι αντίθετες με την εξέλιξη και την πρόοδο... Μονάχα αντίθετες με την εκέλιξη και την πρόοδο όπως εσύ νοείς τις δύο αυτές έννοιες... Κάθε τι που ανακαλύπτεται ακόμη και αν κάνει κακό σε σένα και σε μένα, καλώς ή κακώς αποτελεί εξέλιξη και πρόοδο... όταν αυτές οι λέξεις στερούνται συναισθήματος...
Ο μυστικιστικός τρόπος προσέγγυσης των επιστημών και των τεχνών, ενδεχομένως να ήταν και απαραίτητος πέραν της όποιας επιλογής των εμπλεκομένων επιστημόνων και καλλιτεχνών, αφού πολλές φορές οι επιστήμονες και κάποιοι καλλιτέχνες, θεωρούνταν ασεβείς και τιμωρούνταν με θάνατο... Πέρα από αυτό, η συλλογική αντίληψη των ανθρώπινων κοινωνιών, πάντα είναι τουλάχιστον μια φάση πίσω, αν όχι πολύ περισσότερες, από την αντίληψη των χαρισματικών επιστημόνων και καλλιτεχνών... Επομένως είναι δύσκολο να μεταφέρεις τη γνώση σωστά σε όλους και προκειμένου να γίνει αντικείμενο χλεύης και απαξίωσης, ή να διωχθεί ως επικίνδυνο, το κρατάς σε ένα στενό κύκλο ανθρώπων που μπορούν να το αντιληφθούν... Επίσης ειδικά τότε αλλά και τώρα, ο μυστικισμός βοηθούσε και βοηθά, στο να παραμένει ένα κατεστημένο στην εξουσία :)
Το να προσπαθείς να κατανοήσεις τη φύση και να ξεμπλέξεις το φαινομενικό μυστήριό της, (φαινομενικό, γιατί υποθετικά αν είχαμε την απαραίτητη αντίληψη και γνώση θα το είχαμε λύσει... δε θεωρώ πως υπάρχουν πραγματικά άλυτα μυστήρια...) δε συνιστά έλλειψη σεβασμού... άσε που η απομυθοποίηση δεν είναι απαραίτητα κακή :) Σκέψου να κάναμε ακόμη θησείες στους θεούς των ηφαιστείων και να ήσουν ο θυσιαζόμενος.... Όσο για την ιερότητα της φύσης, θεωρώ πως είναι επίπλαστη... Ναι, δεν είμαι ο πιο ρομαντικός άνθρωπος στον κόσμο... :p
Τι εννοώ... Εννοώ, πως τη φύση την ονομάσαμε ιερή γιατί είναι αυτή που μας δίνει τη δυνατότητα για να ζούμε και που μπορεί εξίσου εύκολα (αν και όχι συνειδητά κατά την ταπεινή μου άποψη...) να μας την αφαιρέσει :) Επομένως είναι ιερή και πρέπει να τη σεβόμαστε, με την έννοια πως αν την καταστρέψουμε, θα καταστραφούμε... Είναι σα να πριονίζεις το κλαδί που πατάς πάνω του... Η απληστία είναι η λέξη κλειδί... και θα παραμείνει η απληστία όσο υπάρχει η κοινωνία όπως έχει, δηλαδή η κοινωνία με προσανατολισμό το κέρδος... Αν αυτός ο προσανατολισμός άλλζε και στρεφόμασταν προς τον άνθρωπο και το ευ ζειν του, χωρίς διακρίσεις, πρώτιστο συμφέρον μας θα ήταν η σωστή συμπεριφορά προς τη φύση που είναι όντως μάνα μας :)
Περί λόμπι και γενικώς με όλη την παράγραφο στην οποία αναφέρεσαι στα λόμπι και τους ηλίθιους αν μη τι άλλο ανθρώπους που περιγράφεις... συμφωνώ και επαυξάνω... και εκνευρίζομαι που αφήνουμε όλοι μας να είναι ηγέτες μας και καθοριστές της τύχης μας τέτοιοι "άνθρωποι"... Δεν έχουν καμία σχέση αυτοί με την επιστήμη όπως τη νοώ και απ'ότι καταλαβαίνω, όπως τη νοείς κι εσύ...
Η καταστροφή ήταν πάντα το πιο εύκολο... Είναι η αρχή της λιγότερης ενέργειας, ή οι θερμοδυναμικοί νόμοι... συστήματα βλέπεις δεν είναι μόνο τα άβια... υπάρχουν και τα έμβια συστήματα, όπως οι ανθρώπινες κοινωνίες στις οποίες νομίζω πως μπορούν πολύ εύστοχα να βρουν εφαρμγή κάποιοι φυσικοί νόμοι... Αυτό που περιγράφεις με τα θαύματα του αρχαίου κόσμου, τόσο τα υλικά όσο και τα πνευματικά με βρίσκει και πάλι σύμφωνο... Το να είσαι υπέρ της προόδου δε σημαίνει πως απορρίπτεις οτιδήποτε δεν είναι καινούριο... Αυτό είναι προοδευτισμός και όχι πρόοδος... Αντιθέτως οφείλουμε να καταλάβουμε πως ο ανθρώπινος νους, το ανθρώπινο είδος, πατάει πάνω στη συσωρευμένη γνώση του παρελθόντος για να ανέβει σκαλί... Αν απορρίψουμε αυτή τη γνώση, ως αποτέλεσμα έχουμε την αφαίρεση σκαλιών κάτω από τα πόδια μας και πάμε να ανακαλύψουμε τον τροχό από την αρχή, άσε που μπορεί να μη σκεφτούμε καν τον τροχό και το σε τι μπορεί να βοηθήσει...
Για την ανακάλυψη του dna από τους αρχαίους έλληνες και το συνακόλουθο συμπέρασμα, θα διαφωνήσω με το "προφανώς". Δεν είναι προφανώς... Είναι ίσως... και φοβάμαι πως μάλλον "προφανώς" δε θα μπορέσουμε ποτέ να είμαστε σίγουροι για αυτό γιατί έχουν καεί και καταστραφεί πάρα μα πάρα πολλά έγγραφα και πάρα πολλή γνώση... Εννοώ με το "ίσως" που θέττω εγώ, πως θα μπορούσε απλώς να είναι μια έμπνευση... Ο Αϊνστάιν, όταν συνέλλαβε τη θεωρία της σχετικότητας δεν υπήρχαν τα μέσα για να εξακριβώσει την ορθότητά της... Ήταν μια θεωρία, μια νοητική προσπάθεια σύλληψης μιας θεωρίας... Πολύ αργότερα αποδείχτηκαν πειραματικά αυτά που θεώρησε τότε ο Αϊνστάιν... θα μπορούσε εξίσου εύκολα η θεωρία της σχετικότητας να καταρεύσει αν τα σύγχρονα μέσα παρατήρησης παρατηρούσαν κάτι διαφορετικό... Αν δεχτώ (γιατί δεν το ξέρω ο ίδιος, αλλά δέχομαι τη δική σου γνώση και δεν έχω λόγο να την αμφισβητήσω) πως οι έλληνες είχαν όντως νοηθεί το DNA, θα πρέπει να δεχτείς με τη σειρά σου πως πολλά τα οποία είχαν νοηθεί ήταν λάθος... Αν δεν τα είχαμε εξετάσει ποτέ ορθολογιστικά θα παραμέναμε στις λάθος θεωρίες... Θα πιστεύαμε πχ στην ύπαρξη των τεσσάρων στοιχείων... γη, φωτιά, νερό, αέρας... Δε θα εξετάζαμε ποτέ αν υπάχουν άλλες στοιχειώδεις μονάδες δόμησης της ύλης... Άρα για να καταλήξω, οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπ'όψην μας κάθε είδους γνώση που επεβίωσε ανά τους αιώνες, αλλά οφείλουμε εξίσου να ελέγξουμε την ορθότητά τους...
Ναι ο άνθρωπος φτιάχνει δημιουργίες που δε λειτουργούν "σωστά", αλλά το ίδιο κάνει και η φύση... η οποία όντας ίσως η μόνη ουδέτερη ύπαρξη, δίνει με τη διμιουργία τη δυνατότητα στο δημιούργημα να ζήσει για όσο μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του περιβάλλοντός του... Το ίδιο έχει κάνει και με εμάς... Αν οι δικές μας πράξεις και δημιουργίες μας φέρουν σε θέση να μη μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στις συνθήκες του περιβάλλοντος, απλώς θα εξαφανιστούμε... Η φύση δε θα πάθει τίποτα... θα συνεχίσει να υφίσταται και μετά το πέρασμά μας από την ύπαρξη... Μη βλέπεις ανθρωποκεντρικά τη φύση... Υπήρχε και πριν από εμάς... Θυμίσου πως ήταν η γη πριν έρθει το ανθρώπινο είδος... στις αρχές της ήταν πλήρως εχθρική προς τη ζωή... Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπήρχε φύση... Και να προσθέσω πως και τα ανθρώπινα δημιουργήματα καταργούνται από τους ανθρώπους όταν διαπιστώσουν (έστω και αργά...) πως τα δημιουργήματά τους δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους και δε λειτουργούν σωστά στο δεδομένο περιβάλλον.

Δέχομαι πως οι γνώσεις μου περί μεταφυσικές είναι περιορισμένες καθώς ποτέ δε με έπεισε για τίποτα... το μόνο αποτέλεσμά της πάνω μου ήταν να μου προκαλέσει ανατριχίλες φόβου και αυτό όταν ήμουν πολύ μικρός... Θες να μου δώσεις το δικό σου ορισμό της μεταφυσικής για να μιλάμε σε μια σαφέστερη βάση?
Ο ορθολογισμός δεν απέτυχε και επιμένω επ'αυτού... Αν όχι όλα, τα περισσότερα από αυτά που σε περιβάλουν σήμερα και σου δίνουν τη δυνατότητα να ζήσεις πολύ πιο άνετα απ'ότι 50, 100, και 1000 χρόνια πριν, είναι αποτελέσματα του ορθολογισμού... Είμαι κατά του κυνισμού και εγώ αλλά κατά του ρεαλισμού? Ε... όχι... Δεν υπάρχει καν "άκρατος" ρεαλισμός... Είτε επικρατεί ρεαλισμός είτε όχι... είναι σαν το ολίγον έγγυος... δε βγάζει νόημα...
Τι πάει να πει ηθικός κανόνας? Ποιος ορίζει τους ηθικούς κανόνες? Ποιος είναι σίγουρος για αυτούς πως όντως ισχύουν? Οι κανόνες αυτοί μένουν απαράλαχτοι ανά τους αιώνες?
Γιατί τα γεννετικά πειράματα είναι εξορισμού κακά? Η φύση η ίδια δεν κάνει γενετικά πειράματα? Αν όχι γιατί υπάρχεις εσύ σήμερα αφού στη δημιουργία της γης δεν υπήρχε ζωή...
Η αλήθεια είναι πως καθημερινά εξαφανίζονται και δημιουργούνται νέα είδη ζωής... Υπάρχει μια δυναμική ισορροπία... Ναι δε βοηθάμε και πολύ στην ισορροπία αυτή και ιδιαίτερα προς τη μεριά της καταστροφής, το έχουμε παρακάνει... Προφανώς και δεν είμαι φίλος του πολέμου... καλώς ή κακώς ακόμη και η πολεμική βιομηχανία έχει βοηθήσει αρκετά την εξέλιξή μας... δεν ακούγεται καλά αυτό αλλά είναι μάλλον αλήθεια...
χμμμ... οι αρχαίοι είναι αυτοί που κατεξοχήν πίστευαν στην παγκόσμια συμμετρία... η σύγχρονη επιστήμη είναι αυτή που την κατέρριψε με τη θεωρία του χάους, με την κβαντομηχανική, ακόμη και με τη σχετικότητα...
Η σελήνη θα παραμείνει, όπως και παρέμεινε, πηγή έμπνευσης... παράλληλα όμως εμπλουτίστηκε ο ρόλος της με την επιστήμη στην αιώνια αναζήτησή μας για το πως δημιουργήθηκε ο κόσμος...
Η άποψη πως "Ο Άνθρωπος είναι ένας απλός επισκέπτης που οφείλει να δείξει άπειρη ευγνωμοσύνη στον οικοδεσπότη του και όχι να παρασιτεί πίνοντας το αίμα της γης." με βρίσκει σύμφωνο ως προς το τελευταίο σκέλος με την κατανάλωση αίματος... Η αρχή της φράσης όμως μου θυμίζει το χριστιανικό δόγμα της αιώνιας ευγνωμοσύνης προς τον δημιουργό και ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους... παρόλο που δεν το λες έτσι και το ξέρω... Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί βλέπεις ασυμβίβαστο στην αναζήτηση με γνώμονα την επιστήμη και την ύπαρξη ρομαντισμού... έννοια την οποία επίσης καλό θα ήταν να ορίσεις έστω αδρά για να ξέρουμε για τι μιλάμε...
Επίσης με εκνευρίζει ο περιοριστικός ρόλος που δίνεις στην πνευματική αναζήτηση και η εξορισμού αντίθεση του υλισμού με αυτήν... υλισμός δεν είναι καταλοτισμός, δεν είναι συσώρευση κέρδους απαραίτητα...
Όσο για το κλείσιμο είναι όντως ρομαντικό και ακούγεται πολύ θελκτικό... δεν πιστεύω πως είναι και πραγματικό όμως... με την έννοια πως δεν αποτελεί απαραίτητη και ικανή συνθήκη από μόνο του... Χρειάζεται συνδυασμός...



Οκ... ελπίζω να βγάζω νόημα... ελπίζω να μη σε κούρασα... και φυσικά όποτε κρίνεις ή κρίνω πως τελματώνει η συζήτηση μπορούμε να τη σταματήσουμε :)

Γεια χαρά :)

Άβατον είπε...

@It is,
πρώτα απ'όλα το συγκεκριμένο σου σχόλιο, θα μπορούσα ξανά να το κάνω άλλο ένα μακροσκελές Post όπου θα ήταν το εφαλτήριο για ακόμα ένα ξεδίπλωμα σκέψεων.
Μα δεν θα το κάνω.
Κι αυτό γιατί οι εντυπώσεις που μου άφησε το σχόλιο σου ήταν μια λύπη. Δεν ξέρω γιατί.
Απλά το ένιωσα. Μια μεγάλη λύπη για την απουσία του συναισθήματος στα λόγια σου.
Να μην σου πω κιόλας πως υπήρξε μια στιγμή που μπορεί και να φοβήθηκα.
Σκέφτηκα, καθώς διάβαζα ένα κατεβατό από κρύες γραμμές μπουκωμένες με αριθμούς και αποδείξεις, μα καλά φαντάζεσαι αυτόν τον άνθρωπο να ζει την ίδια τη ζωή έτσι ακριβώς όπως την περιγράφει?!
Αυτό κάνει αγαπητέ μου φίλε...απονεύρωση. Γεμίζει με θεωρίες και αποδείξεις το οπλοστάσιο του μυαλού μας και μας προετοιμάζει για μια κενή επικοινωνία στην οποία το μόνο που έχουμε ως στόχο, είναι να διαφυλάξουμε με πάσα θυσία τα νοητικά κεκτημένα μας.
Διάβαζα το σχόλιο σου και ήταν σαν να μιλούσα με κάποιον ο οποίος ζει σε ένα τελείως αποστειρωμένο περιβάλλον.
Κι όλα αυτά δεν τα λέω σε μια στιγμή εμπάθειας ή απέχθειας. Μην το πάρεις έτσι. Ούτε σημαίνει πώς δεν είμαι φίλος της ανταλλαγής απόψεων. Αυτό όμως δεν ήταν η άποψη του It is αλλά μια ανθολογία πραγμάτων που τα έχει διαβάσει, τα έχει ακούσει και άντε να τα έχει συζητήσει με κάποιους (αν και τις περισσότερες φορές τα λέει με τον εαυτό του).
Δεν είδα όμως πουθενά τον It is να τα ΝΙΩΘΕΙ όλα αυτά που παπαγαλίζει ως κεκτημένο Γνώσης.
Κι ας μου συγχωρεθεί το γραπτό μου ύφος. Δεν είναι διόλου επιθετικό ή έχει να κάνει με σαρκασμό και ειρωνεία. Το σημειώνω αυτό επειδή το γραπτό ύφος "παρεξηγείτε" πολύ πιο εύκολα σε σχέση με τον γραπτό λόγο.
Το πιθανότερο είναι πως αν τα συζητάγαμε από κοντά θα ήταν σε κάποιο μπαράκι και εγώ ακούγοντας σε να μιλάς τόσο "επιστημονικά", πιθανόν να σου έριχνα καμιά φάπα και θα σε αποκαλούσα μπουμπούνα.

Τέλοσπαντων,
το σχόλιο σου ήταν ευπρόσδεκτο αλλά το συγκεκριμένο Blog υπάρχει κατά κύριο λόγο για να εκφράζει κάποιες ανησυχίες και φιλοσοφικές αναζητήσεις μου. Μα πάνω απ'όλα καταφέρνει να με φέρνει έστω και για μια στιγμή πιο κοντά στο Κέντρο μου και να με βοηθά να ακούω το κάλεσμα του κάτι πιο ανώτερου σε σχέση με όλα τα επίγεια και καθημερινά πράγματα που μας πνίγουν.

Μακάρι να είχα το Blog του περιοδικού Focus για να σε βοηθήσω αλλά δεν πιάνω την ζωή από τ'αρχίδια. Την αφήνω να αναπνέει. Που και που, μου τα σπάει αλλά μετά μου κάνει όλα τα χατίρια. Δεν την ζυγίζω όμως, δεν την μετράω ούτε της ζητώ αποδείξεις για την αλήθεια της. Πιστεύω σε αυτή με όλο μου το είναι και της είμαι ευγνώμων. Στην τελική, δεν μου έχει καμία υποχρέωση.
Εγώ της έχω που την νιώθω.


Τελικά, το συγκεκριμένο μου σχόλιο ίσως και να ήταν ωραίο για Post. :)
Κοίτα να δεις που ακόμα και ο Ορθολογισμός μου δίνει έμπνευση.
Αυτό είναι Μαγεία!

it is είπε...

heh... οκ δε με ξέρεις οπότε είναι λογική η αντίδρασή σου...
Δεν πειράζει... :)


Γενικώς ήταν όντως παρεξηγίσιμο το ύφος, αλλά και πάλι δεν πειράζει :) Σημασία έχει ο καθένας να ζει τη ζωή του όσο πιο ικανοποιητικά για τον ίδιο...