Σταυροδρόμι

Η κοινωνία με απατά συστηματικά κι εγώ πιστός κερατάς ανασκαλεύω στο μυαλό μου το τι μπορεί να έφταιξε. Γιατί ήμουν τόσο λάθος. Τι πήγε στραβά στο ίσιωμα του κόσμου. Περπατώ στην πόλη όταν ο λύκος δεν είναι εδώ και αφουγκράζομαι από τις γκρίζες χαραμάδες των σπιτιών μια ιστορία που ποτέ δεν θα ειπωθεί στα μαγαζιά ή στις μπουάτ των κολλαρισμένων αυτοχθόνων. Δεν ελλοχεύουν τα λεγόμενα μου κάποιο είδος μισανθρωπισμού αγαπητή μου. Είναι μια πίκρα που μου τρώει τα κόκαλα και ίσως είναι αυτή η αθέμιτη απομόνωση που με κάνει να νιώθω τόσο απόμακρος από την ίδια μου την ανάσα.
Το ξέρω, θα επιθυμούσες να ντυθώ Καλοκαίρι για να με έχεις Ήλιο και Φως μα κάτι τέτοιο θα ακύρωνε και τις 4 εποχές μου. Θέλω να μπορώ να γίνομαι ένα με την φύση και όχι απλά να είμαι κάποιο μούλικο κομμάτι της το οποίο θα αλυχτά για αναγνώριση στα μάτια ενός ολότελα ξένου σπλάχνου. Σε αντιδιαστολή με αυτό επιζητώ τρυφερότητα. Μια ζεστή αγκαλιά που θα αναζωπυρώνει το Είναι μου σε βαθμό εσωτερικής απόλυτης ζέσης με αυτό που λέγεται Αγάπη.
Και πάλι σε τρία μέρη θα χρειαστεί να με σπάσω. Το ένα θα το αφήσω στο "Χθες", το άλλο θα το προσπεράσω στο "Σήμερα" και το τελευταίο μου κομμάτι θα το αφιερώσω στο "Αύριο". Στέκομαι σε κείνο το τόσο αλλόκοτο και μετέωρο σημείο που δεν θα το βρεις σε κανένα χάρτη της οικουμένης. Λίγο πιο πάνω από τη γη θα με έβαζα και λίγο πιο κάτω από τον ουρανό θα με σκέπαζα. Είναι εκείνο το τρελό συναπάντημα δρόμων που σε κάνει να είσαι για μια στιγμή το κέντρο στο κοσμικό σταυροδρόμι. Οι αλληγορίες και οι συμβολισμοί καβαλούν την πλάτη των τεσσάρων μονοπατιών του πεπρωμένου, καθώς με διαπερνούν και με προσπερνούν ακατάπαυστα, κι εγώ πότε νομίζω πως όλα καταλήγουν σε μένα και πότε νιώθω την σιγουριά πως όλα ξεκινάν από εμένα. Υπό το νεύμα των φωτεινών σηματοδοτών, οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις περιμένουν την σειρά τους στο μποτιλιάρισμα των σκέψεων και εγώ σαν τον πεζό προσπαθώ να περάσω την διάβαση των υποσχέσεων.
Ακόμη μπορώ να κοιτάζω χαμηλά και να δακρύζω, ακόμη μπορώ να σηκώνω το κεφάλι ψηλά και να ψάχνω ουρανό στις γωνιές του πλανήτη.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να πάρω τον Τέταρτο Δρόμο...δεν μπορεί παρά να γράφει το άρρητο όνομα μου. Κι αν όχι, θα πρέπει εγώ να ονομάσω το άγνωστο διάβα της ζωής & του θανάτου.