Οδήγησε με, Εαυτέ.
Πάρε με από το χέρι και περπάτησε μαζί μου στα μονοπάτια της καρδιάς. Αφιέρωσε μου αγάπη κι εγώ θα σε συμπονέσω για τις μέρες που έσταζες πόνο και θλίψη. Μίλησε μου για τα θαυμαστά έργα σου και δείξε μου μέσα στον λαβύρινθο του νου, το μονοπάτι το ορθό.
Χαράζει, κι ενώ ανατέλλει αιμορραγώντας ο ήλιος στα μάτια μου, δύει η άπειρη στιγμή. Εκ του μακρόθεν, ακούγεται ένα ηλεκτρικό πρόβατο να βελάζει αρρωστημένα από τα βοσκοτόπια μιας παράλληλης πραγματικότητας κι εγώ πρέπει να επιλέξω αν θ'αποκριθώ ή όχι στο κάλεσμα του για υποταγή. Ταυτοχρόνως, ψυχή τε και σώματι αποζητούν να υπάρξουν έξω από το μαντρί της επιβαλλομένης πραγματικότητας.
Ο άλογος νους και η αδάμαστη καρδιά, ελεύθερα καλπάζουν.
Οδήγησε με, Εαυτέ.
Δίχως ίχνος μισαλλοδοξίας και ματαιότητας. Χωρίς αυταπάτες και περιορισμούς ταξίδεψε με στα καλντερίμια μιας καρδιάς που δεν θα θέτει στόχους προς επίτευξη μα θα αποδέχεται το ταξίδι καθαυτό ως μέγιστο επίτευγμα. Ευλόγησε το χαμόγελο μου και μύρωσε την ανάσα μου με καθαρό αέρα. Σκόρπισε με στις τέσσερις γωνιές του ανέμου και ανέστησε τα κομμάτια μου όταν αγκαλιαστεί η πλάση με αγάπη.
Τέτοιο μεγαλειώδες ταξίδι επιθυμώ μικρέ εαυτέ μου.
Photo Source:
"i walk the line"
by
Swissrolli
31.7.09
Walk the Line
4.7.09
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
