Lateralus Man

Τα μισά βρέθηκαν με τα ολόκληρα και μοιράστηκαν τα αντίστοιχα μισά και ολόκληρα τους.
Σε ένα τοπίο, σε ένα ηχόχρωμα, σε μια ματιά, σε μια στιγμή απείρου κάλλους όλα έγιναν το βασανισμένο και αδιαίρετο Ένα.
Μαγικές πρακτικές συμβαίνουν μέσα στην καθημερινότητα μας και όλα φαίνονται όπως πραγματικά είναι και όχι όπως μας έχει επιβάλει ο Ορθολογισμός.
Κι ας μοιάζουν όλα αφημένα στην μοίρα τους, ας υπάρχει αδιαφορία και άκαρδη συμπεριφορά.
Το Όλα μέσα στο Τίποτα του έχει χαράξει την σπειροειδή μορφή του Κοσμικού Ερπετού και αλλάζει δέρμα ως του προστάζουν οι 4 Εποχές των Άστρων.
Είμαστε πολύ μικροί και εύθραυστοι μπρος στην Μεγαλοσύνη που μας διακατέχει από την γέννεση μας.
Ο Πόνος...δεν θα μπορούσε να είναι κάτι ξένο και διαφορετικό σε μας.
Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι κάτι αφύσικο απέναντι στην φυσικότητα με την οποία βιώνουμε τον Πόνο και τον αφήνουμε να μας αγκαλιάσει με την ωριμότητα της Αγάπης και της Θυσίας του Εαυτού;
Η Αγάπη...όλα όσα γεμίζει και αδειάζει μέσα της αυτή η λέξη.
Όσα πυρώνει με την ανάσα της και τα κάνει στάχτη στον Βωμό της Καταγωγής μας αφήνοντας αναπάντητα κάθε λογής ερωτήματα και προσπάθειες περιγραφής του απερίγραπτου μεγαλείου της.
Κι όμως την σταυρώνουμε κάθε μέρα και διασκεδάζουμε με την κατάπτωση της.
Την επαναλαμβάνουμε σαν μάντρα, την επικαλούμαστε φωναχτά, την χαράζουμε αλύπητα πάνω σε κόλλες χαρτί βιάζοντας ακατάπαυστα το κορμί της, την τραγουδάμε σε κάθε στίχο μπας και την εξαναγκάσουμε έτσι να μας μυρώσει με την Χάρι της, την ζωγραφίζουμε για να της δώσουμε μορφή και διαστάσεις.
Η Αγάπη είναι το μέγιστο Βίωμα.

"Μην δακρίζεις στο Όνομα Mου.
Μην αλυχτάς σαν το σκυλί στου Αφέντη το κατώγι.
Άνοιξε την Πόρτα να απολαύσεις την ζεστασιά και την απλοχωριά του Οίκου σου
και νιώσε για μια στιγμή Θεός".

TOOL - Lateralus

Black then white are all I see in my infancy.
red and yellow then came to be, reaching out to me.
lets me see.
As below, so above and beyond, I imagine
drawn beyond the lines of reason.
Push the envelope. Watch it bend.

Over thinking, over analyzing separates the body from the mind.
Withering my intuition, missing opportunities and I must
Feed my will to feel my moment drawing way outside the lines.

Black then white are all I see in my infancy.
red and yellow then came to be, reaching out to me.
lets me see there is so much more
and beckons me to look through to these infinite possibilities.
As below, so above and beyond, I imagine
drawn outside the lines of reason.
Push the envelope. Watch it bend.

Over thinking, over analyzing separates the body from the mind.
Withering my intuition leaving all these opportunities behind.

Feed my will to feel this moment urging me to cross the line.
Reaching out to embrace the random.
Reaching out to embrace whatever may come.

I embrace my desire to
feel the rhythm, to feel connected
enough to step aside and weep like a widow
to feel inspired, to fathom the power,
to witness the beauty, to bathe in the fountain,
to swing on the spiral
of our divinity and still be a human.

With my feet upon the ground I lose myself
between the sounds and open wide to suck it in,
I feel it move across my skin.
I'm reaching up and reaching out,
I'm reaching for the random or what ever will bewilder me.
And following our will and wind we may just go where no one's been.
We'll ride the spiral to the end and may just go where no one's been.

Spiral out. Keep going, going...

Ο Δίας / Ψαραντώνης

***Εμπιστευτικό***

Οικοιοποιήθηκε το ψέμα την αλήθεια και φώτισαν οι μέρες από Σκότος.

Τα όνειρα, θάφτηκαν στο χώμα μαζί με την θνητή θωριά της σάρκας.

Άλλαξε των ανθρώπων η λαλιά και το άγγιγμα τους έγινε βαρύ και ιδρωμένο.

Κανείς δεν αποζητά πλέον γαλήνη στης αγρύπνιας την φλεγόμενη αγκάλη.

Ακόμη κι ο Έρωτας κοιμάται τον ύπνο του Δικαίου.

Η Αγάπη, μεταλλάχθηκε σε μια επαναλαμβανόμενη λέξη που μέσα από την εγκατάλειψη του μεγαλείου της, μεταμορφώθηκε σε κάτι οδυνηρό για τις μικρές καρδιές.

Το δάκρυ έκλεψε το χαμόγελο στο ζύγι.

Έκτοτε, βρέχει ακατάπαυστα στο πρόσωπο του κόσμου.

2046 / Casta Diva

ΣΥΜΒΟΛΑ

Σύμβολα χάραξα στο δέρμα
Παλιότερα από του κόσμου την Ιδέα.
Σύμβολα σκάλισα στο δέρμα
Για να θυμίζουνε εσένα.

Μέσα στα σύμβολα της γης,
Όλη η γνώση κατοικεί
Κι αν κάποτε ψάξεις μέσα εκεί
Το πόσο σ’αγάπησα θα βρεις.

Σύμβολα αρχαία, φοράει το κορμί
Που δεν τα διάβασε ουδείς,
Κι αν πάλι είχε μάτια για να δει
Δεν θα το άντεχε κανείς.

Σύμβολα ανείπωτα έχει το κορμί
Που κουβαλάω μια ζωή...