29.12.06

Επίκληση στο Πριν



Οι εποχές εναλλάσονταν μέσα μου η μια μετα την άλλη σαν καλοκουρδισμένο ρολόι που θα σήμαινε την Ώρα της Αγρύπνιας. Όχι την ώρα που μετρά τον χρόνο μήτε τα χρόνια που έχουν μάθει να μετρούν οι άνθρωποι με μοιρολατρία. Το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας, η Άνοιξη και το Καλοκαίρι εκάστοτε απεικόνιζαν αυτό που γινόταν στο περβόλι της καρδιάς μου. Υπήρχαν φορές που παρακάλαγα κάποιο από τα Πνεύματα των Εποχών να μείνει περισσότερο μέσα μου κι ας αργούσε η Αφύπνιση μου να καθαιρέσει τη χειμερία νάρκη της ψυχής μου.

Πέρασαν πολλά ματωμένα φεγγάρια με δάκρυα ενώ τις λειψές μέρες από πόνο και χαρά ο Φαέθων, σκούπιζε τον ιδρώτα στον μουδιασμένο αυχένα μου από τους κόπους της Ζωής. Έσπειρα ροδοκόκκινους βλαστούς Αγάπης, κλάδεψα ανθούς ανεκπλήρωτων ονείρων και καλλιέργησα το χώμα της καρδιάς μου με ότι πιο ιερό και όσιο έχει ο Έρωτας να δώσει σαν γόνιμη εκπλήρωση του Μεγαλείου του.

Περπάτησα, μπερδεύτηκα στο ανώνυμο πλήθος, ταράχτηκε η καρδιά μου από θνητούς φόβους και έλιωσα το Θείο Χρυσάφι της Λήθης μου να σφυρηλατήσει φυλαχτά για σας. Μεγάλη απόφαση το γκρίζο για να το κάνω τελικό προορισμό μου, μα δε με σκιάζει, άλλη μια σκιά είναι από τις πολλές που με κατατρέχουν εδώ και συνεχόμενες Ζωές κι όπως τότε που με απαρνήθηκες ανορθόγραφα στο κύκνειο βράδυ της ύστατης Σιωπής, έτσι κι εγώ με τη σειρά μου σαν αταίριαστο στενόχωρο παλτό, θα την πετάξω από πάνω μου όταν σημάνει η Μεγάλη Ώρα.

Ή μήπως Πριν;

28.12.06

ΧΑΪΚΟΥ


Όπου υπάρχουν άνθρωποι θα βρεις
μύγες και βούδες.

24.12.06

Αναζήτηση


-"Ξέρεις, αυτή την περίοδο ψάχνω τον εαυτό μου"

-"Τον έκανες αναζήτηση στο Google;"

23.12.06

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠ'ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΤΑ ΜΕΡΗ


Κάτσε εκεί στη γωνιά και μιλιά μη βγάζεις.
Μια ιστορία θα σου πω, μήπως και πάψεις να γκρινιάζεις.
Μήπως φύγει η ειρωνία που ζωγράφιζες στα μούτρα σου
και νοιώσεις άνθρωπος κι ανοίξει η κούτρα σου.

Ρε, κάτσε κάτω σου λέω· κάτσε και βούλωσέ το.
Αφού τελειώσω, πάρτο όπου πας και ξέχασε το,
πούλησέ το, αγνόησε το, μοίρασέ το.
Εγώ έζησα το μέσα, εσύ ζήσε το πακέτο.

Αρχίζω· βαθιά ανάσα, μη σκοντάψω στις λέξεις·
βάζω τον ήρωα εγώ, την εποχή εσύ θα διαλέξεις.

Κάπου σε μια καλύβα στης φωτιάς τα μέρη,
ζούσε ένας γέροντας που κουβαλούσε ένα άσπρο πανέρι.
Μέσα είχε βάλει και πουλούσε ευχές
που 'χαν ξεμείνει στους ανθρώπους απ' τα χθες.
Έτσι γυρνούσε ολημερίς σε χωριά και σοκάκια
φορτωμένος την παράξενη πραμάτεια.
Εκεί τον είδε, λοιπόν, ένας κουφός και του έγνεψε,
έψαχνε ελπίδα, λες κι η τύχη του στέρεψε.
Πήρε δυο ευχές απ' το πανέρι, τις άνοιξε κι έλαμψε,
έκανε πίσω, κρύφτηκε κι έκλαψε.
Λίγο πιο κάτω τον άκουσε μια κοπέλα τυφλή
καθισμένη σ' ένα βράχο παρέα μ' ένα σκυλί.
Τον παρακάλεσε να βγάλει δυο ευχές ν' αγοράσει
κι αν είναι εύκολο σιγά να της διαβάσει.
Έτσι κι έγινε, άκουγε κι έσφιγγε το στόμα της·
σαν να ζαλίστηκε και έχασε το χρώμα της.
Είπε στο γέροντα που διάβαζε να πάψει,
σφιγγόταν τόσο για να μη κλάψει.
Λίγο πιο πέρα τον φώναξε ένας έμπορος
γελαστός, καλοστεκούμενος και εύπορος.
Εβγαλε ένα πουγκί και πήρε το μισό πανέρι,
πρέπει να διάβαζε ευχές όλο το μεσημέρι.
Γιατί τον βρήκανε τ' απόγευμα λιπόθυμο στην άκρη
και η κόρη του έλεγε πως δε του 'μεινε δάκρυ.
Έτσι ο γέροντας βάζοντας κάτω το κεφάλι,
ένοιωσε άσκημα πρώτη φορά ντροπή μεγάλη.
Έδωσε πίσω τα λεφτά και μάζεψε όλα τα χαρτιά,
τα 'βαλε μες στο πανέρι κι αφού άναψε φωτιά,
δε μπορούσε να ξεχάσει όλες τούτες τις στιγμές
- λες και πληρώσαν για να πάρουν τις παλιές τους ευχές.
Έκανε τα πίσω μπρος κι ο ασπροντυμένος ουρανός
του τραγουδούσε πόσο ήταν τυχερός
που είχε στα μάτια του όλα όσα πέρασε
που τα κατάφερε και γέρασε.

Κι αν γελώ, είναι που ξέρω το δρόμο μου και πάω.
Κι αν ρωτώ, είναι για 'κείνα που ήξερα και ξέχασα.
και αν θα βρω όλα όσα νοιάζομαι κι όσα αγαπάω
θα μπορώ να λέω σ' όλους, τα κατάφερα, γέρασα
κι όμορφα πέρασα.
Κι αν γελώ... κι αν ρωτώ...
κι αν θα βρω...θα μπορώ...


~ Active Member ~


22.12.06

Santa Claus is NOT coming to Town


Φέτος δεν χτύπησε το τηλέφωνο για να του πούνε "Καλά Χριστούγεννα". Κανείς δεν έστειλε γράμμα για να δει τι κάνει μόνος του γέρος άνθρωπος στην εξοχή, αν είναι καλά, αν έχει κανονίσει κάτι για τις γιορτές, να τον προσκαλέσουν στα σπίτια τους βρε παιδί μου τελοσπάντων!
Η αλήθεια είναι πως είχε γεράσει αρκετά και είχε παραδεχθεί βαθιά μέσα του πως με τα χρόνια πως δεν του ήταν πια τόσο εύκολο να μετακινείτε τις γιορτές για να βλέπει αγαπημένα πρόσωπα και τα εγγόνια του. Άσε που οι εποχές για τα μικρά παιδιά είχαν γίνει τόσο περίεργες που και για αυτόν που έμενε σε ένα τόσο μικρό ορεινό χωριό το να βγει στην αγορά του χωριού χειμωνιάτικα ώστε να βρει μοντέρνα παιχνίδια για τα εγγόνια του στην πόλη ήταν κάτι παραπάνω από άθλος.
Πλέον, κανείς και τίποτα δεν του έδινε σημασία. Η οικογένεια του, οι φίλοι του, οι διαφημιστικές εταιρίες, τα εμπορικά κέντρα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν είχαν κάνει νύξη για την αφεντιά του και ακόμη και εγώ που τον είχα λησμονήσει με όλη αυτή την φλυαρία των εορτών, έλαβα ένα mail(?!) του που έλεγε...

"Αγαπημένα μου παιδιά φέτος ο Άγιος Βασίλης δεν θα έρθει να σας φέρει δώρα. Έχω γεράσει αρκετά, πλέον τα ταξίδια δεν είναι ευχάριστα για τους Ταράνδους μου, τα σπίτια σας έχουν αλλάξει τόσο πολύ που μοιάζουν με φρούρια και εγώ δεν έχω μάθει να μπαίνω σε σπίτια με ατσάλινες πόρτες ασφαλείας σαν τον κλέφτη αλλά να μπουκάρω αθόρυβα από την καμινάδα εύκολα και γρήγορα. Πέρυσι έσπασα το αριστερό μου πόδι όταν σε μια πολυκατοικία παίρνοντας το ασανσέρ για να ξεκινήσω να δίνω δώρα από το ισόγειο, κόλλησα με το ασανσέρ μεταξύ 4ου & 5ου ορόφου. Έπαιρνα τηλέφωνο πάνω στην απελπισία μου τους Καλλικάντζαρους που με περίμεναν στο έλκηθρο που είχε προσγειωθεί στην ταράτσα αλλά το κινητό μου ήταν εκτός δικτύου. Βλέπετε λόγω της ημέρας, όλοι έπαιρναν αλλήλους να τους ευχηθούν για το καινούργιο έτος! Έτσι αναγκάστηκα να σκαρφαλώσω ανάμεσα στον 4 & 5 όροφο για να βγω. Κι ενώ νόμιζα πως τα είχα καταφέρει το ρεύμα επανήλθε με αποτέλεσμα ο αυτοματισμός της πόρτας του ασανσέρ να κλείσει με δύναμη πάνω στο αριστερό μου πόδι και να μου σπάσει τον αστράγαλο. Περιττό να σας πω ότι μετά από αυτό το ατύχημα το υπόλοιπο βράδυ δεν συνέχισα το ταξίδι μου και εκείνη την χρονιά όλα τα παιδιά της Αφρικής δεν πήραν Χριστουγεννιάτικο δώρο.

Επίσης, μετά από ένα επεισοδιακό Καλοκαίρι, οι καλικάντζαροι μου είπαν ευθαρσώς πως δεν έχουν όρεξη να δουλεύουν όλο το χρόνο για σας γιατί σας θεωρούν αχάριστα και άπληστα! Μου έχουν αναφέρει περιπτώσεις που με το που βλέπατε το δώρο σας και δεν σας άρεσε ή δεν ήταν ακριβώς αυτό που περιμένατε αρχίζατε να ουρλιάζετε με λύσσα κάνοντας το παιχνίδι σας χίλια κομμάτια προς μεγάλη έκπληξη και απογοήτευση των δικών σας! Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να πιστέψω τους ισχυρισμούς των καλικάντζαρων μιας και γνωρίζω πως έχουν μια έμφυτη τάση στα ψέμματα αλλά αν κάτι τέτοιο το έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια δεν χρειάζεται να σας πω το πόσο πολύ θα με έθλιβε κάτι τέτοιο.

Το θέμα είναι πως εν τέλη οι καλικάντζαροι έπειτα από Καλοκαιρινές απεργιακές κοινητοποιήσεις κατάφεραν να κερδίσουν Καλοκαιρινές διακοπές με συνέπεια να μην σας ετοιμάσουν τα δώρα σας. Ξέρω, ξέρω είστε απογοητευμένα μαζί μου αλλά όσον αφορά τα εργατικά δικαιώματα για μένα ισχύει το "Φωνή Λαού Οργή Θεού". Όσοι/ες δεν γνωρίζετε αυτή την έκφραση μην ρωτήσετε τους πολιτικούς σας τι σημαίνει. Αυτοί δεν ξέρουν σίγουρα. Δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα ξέρετε. Όσον αφορά έμενα, ε, δεν μπορώ να πω ότι μου έπεσαν άσχημες οι Καλοκαιρινές διακοπούλες αφού εδώ και δεκάδες χρόνια δεν είχα ξεκουράσει το κορμάκι μου ούτε μια μέρα.

Ωστόσο, οι επιθυμίες σας έχουν γίνει τόσο ακριβές και πολύπλοκες που δεν μπορώ να ανταποκριθώ. Παλιότερα τα παιδιά ζητούσαν ένα τραινάκι, playmobil, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, ένα παραμύθι, μια κούκλα, μπογιές για να ζωγραφίζουν, ένα ποδήλατο κ.ο.κ. Την σήμερον ημέρα λαμβάνω γράμματα που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν π.χ. ένα κοριτσάκι, η Jessy, μου ζήτησε να του φέρω ένα αεροπλανοφόρο εν ονόματι "Red Moon". Στην αρχή σκέφτηκα μήπως είχε γίνει κάποιο λάθος στο Τμήμα Παραλαβών και κάνας καλικάντζαρος μου έκανε πλάκα διότι δεν μου τύχαινε καθόλου συχνά να μου ζητάν κοριτσάκια πολεμικά παιχνίδια. Αφού σιγουρεύτηκα πως ήταν πράγματι κοριτσάκι ο αποστολέας και έψαξα να βρω το "Red Moon", συνειδητοποίησα πως δεν υπήρχε κάτι σαν παιχνίδι με τέτοιο όνομα παρά μόνον ένα πραγματικό πολεμικό αεροπλανοφόρο το οποίο είχε δέσει τα τελευταία 2 χρόνια στο Ιράκ! Η Jessy ήθελε πίσω τον μπαμπά της στο σπίτι για τις γιορτές αλλά όπως καταλαβαίνεται δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν να προωθήσω το γράμμα τούτο στον πρωθυπουργό της Αμερικής μπας και φιλοτιμηθεί. Πάντως, από όσο ξέρω, κανείς δεν πήρε άδεια τα Χριστούγεννα από το "Red Moon" για να δει την οικογένεια.
Α, και μια μιλάμε για το Ιράκ, θυμήθηκα και το γράμμα ενός 11χρόνου πιτσιρικά, του Hasid, ο οποίος ήθελε για δώρο να του στείλω ένα πραγματικό Καλάζνικοφ για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του από Αμερικάνους στρατιώτες (κατόπιν έμαθα από έγκυρες πηγές πως κατά την διάρκεια μιας "εκκαθαριστικής επιχείρησης" τον σκότωσε ο μπαμπάς της Jessy). Όπως καταλαβαίνεται, μιας και δεν ήταν δυνατό να εκπληρώσω κι αυτή την επιθυμία, του πήγα ένα ψεύτικο για παρηγοριά. Τα παραδείγματα που αφορούν ανεκπλήρωτες ευχές είναι άπειρα.
Ένα άλλο βασικό πρόβλημα είναι ότι στις μέρες μας η πλειοψηφία των παιδιών δεν θέλει παιχνίδια. Θέλουν πράγματα αληθινά. Κινητά-ακίνητα-αυτοκίνητα αληθινά, καθώς και αληθινά όπλα, χρήματα κ.ο.κ...βασικά θέλουν να αλλάξουν πραγματικότητες, βιάζονται να γίνουν μεγάλοι και τρανοί! Τα νεύρα μου!!

Για να μην μακρυγορώ όμως σε αυτό το μακροσκελές e-mail μου, ήθελα να σου πω Νικολή, πως φέτος δεν θα ανταμώσουμε. Στέλνω σε σένα αυτό το mail ώστε να το προωθήσεις και σε άλλα μικρά και μεγάλα παιδιά και να τα ενημερώσεις. Αν κι εδώ που τα λέμε, ειδικά τα παιδιά του Δυτικού κόσμου δεν νομίζω πως ούτε καν θα πάρουν χαμπάρι την απουσία μου για φέτος. Να προσέχεις και μην ξεχάσεις να προωθήσεις το mail αυτό σε όσους ξέρεις ειδάλλως ο καινούργιος χρόνος θα είναι για σένα όπως και ο φετινός...σκατά δηλαδής! ;)

Farewell,

Santa Claus
The One and Only."

"Τι έπαθε Θείε Λύκο;", είχα μείνει με το στόμα κρεμασμένο όταν ο πιτσιρικάς ο ανηψιός μου μπαίνοντας στο δωμάτιο μου με βρήκε να στέκομαι παγωμένος σαν το παγωτό μπροστά στην οθόνη. Δεν μπορούσε να πει το "ν" και με φώναζε "Λύκο".
"Ο Άγιος Βασίλης δεν θα έρθει...", αυτό μου βγήκε αυθόρμητα αφού περισσότερο το έλεγα για να το άκουσω και να το εμπεδώσω εγώ κι όχι ο ανηψιός μου.
"Χέθτηκα...θα πω του μπαμπά να μου πάρει το Νιτέτο από το ίλτερετ", με το που πέταξε αυτό πήρε δρόμο και έτρεξε κατευθείαν για την κουζίνα για να μην τον μαλώσω για την βρισιά που εκστόμισε.
"Κωλόπαιδο...μου έμαθες να αγοράζεις και από το διαδίκτυο τώρα! Άντε ρε Santa Claus, καλές γιορτές να περάσεις και ας μην μας έρθεις καθόλου", σκέφτηκα καθώς προσπαθούσα να χωνέψω το e-mail που φιγουράριζε μπροστά μου.

Υ.Γ.: Κοίταξα να το ανεβάσω στο blog μπας και το δουν μερικοί γνωστοί ώστε να μην μπει το 2007 ανάποδα και έχουμε μετά τραγωδίες.

21.12.06

9 {} 9 {} 9

DEMON EST DEUS INVERSUS


Σημ.: Δαίμων είναι ο Θεός Αντεστραμμένος.



Photo Source: http://www.yeatsvision.com/images/dedi.jpg

Between Light & Darkness


"Το πουλί βγαίνει από το αυγό παλεύοντας.
Το αυγό είναι ο κόσμος.
Όποιος θέλει να γεννηθεί πρέπει να καταστρέψει ένα κόσμο.
Το πουλί πετά προς τον Θεό.

Το όνομα του Θεού είναι Αβραξάς."



Από το "Ντέμιαν", του Έρμαν Έσσε.

Photo Source: http://altreligion.about.com/library/graphics/abraxas.jpg

20.12.06

BrAziLiA


Έκλεισα το Πυρ στην παλάμη μου
κι η φλόγα έγινε πυρκαγιά.
Άρχισε να με καίει από τα μέσα,
ενώ στάχτη γινόταν η σκιά της προσμονής.

Έσφιξα τη γροθιά.

Αυτοπυρπολήθηκα μια βραδιά
αγγίζοντας τον νυχτερινό έναστρο ουρανό
και τίμησα την θυσία των βεγγαλικών
στην αυλή του βασιλιά της Ευτυχίας.

Μια στάλα αίμα γιατρεύει το χέρι της καρδιάς
που διψάει για Αγάπη.

6--|\/\/\/\/\|--9



Κ α Τ α Φ ύ Γ ι -(0)-

Όταν η ανυπόφορη βοή κουφαίνει τα αυτιά μου
είναι που ψάχνω απάγκιο στη Σιωπή.

Όταν το μελίσσι στο κεφάλι μου αφήνει σάπιο και ακοινώνητο
το μέλι των εγκεφαλικών μου κυττάρων στις κερήθρες του Νου.

Όταν θέλω να ξεριζώσω τα αστέρια από το κοστούμι των Ευχών
και να τα φορέσω μάτια στο πρόσωπο μου.

Όταν ορφανός από τα κοινά της καρδιάς
αναζητώ σπιτικό στην γιορτή της ξενιτιάς.

Όταν ο Πόνος ραγίζει της ασχήμιας το κουκούλι μιας κάμπιας
μεταμορφώνοντας την σε μια όμορφη και σπάνια πεταλούδα.

Όταν οι ουρανοί θολώνουν στην θέα της Αγάπης
κάθε που προσπαθώ να αντικρίζω την καρδιά κατάματα.

18.12.06

ΠΕΡΙ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΥ & ΑΛΛΩΝ (ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ) ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ


Κατά καιρούς έχω συναναστραφεί αρκετά άτομα που ασχολούνται με τον Εσωτερισμό. Κάποιοι είχαν καταπιαστεί πολύ σοβαρά με το όλο θέμα, ορισμένοι ήταν ταγμένοι σε κάποια εσωτερική ατραπό, μερικοί είχαν χαράξει το προσωπικό & ανεξάρτητο μονοπάτι αναζήτησης και κάποιοι άλλοι προσπαθούσαν (όπως οι περισσότεροι) να βρουν άκρη για τα πάντα μέσα από τον συνδυασμό φιλοσοφίας, θρησκείας, επιστήμης και τεχνών αλλά χωρίς κατ'ανάγκην να έχουν εμβαθύνει κιόλας.
Υπήρξαν άτομα στην ζωή μου, από την εφηβεία ως σήμερα, που με στιγμάτισαν με το ζωντανό τους παράδειγμα για το τι εστί "πρακτική άσκηση Εσωτερισμού, στην καθημερινότητα μας". Υπήρξαν και υπάρχουν άτομα στην ζωή μου που είχαν τον άτυπο ρόλο του Δασκάλου και με βοήθησαν πολύ στο να είμαι αυτό που είμαι σήμερα.
Εν τη αύτη περιπτώσει, δεν μιλάω για πρακτικές που σαφώς και σε βοηθούν να έχεις επαφή με το Εσωτερικό κομμάτι του Εαυτού σου όπως ο διαλογισμός, η αστρολογία, τα ανώτερα μαθηματικά, η τελετουργική μαγεία, οι Τέχνες, οι εναλλακτικοί θεραπευτικοί οδοί κ.ο.κ. αλλά εννοώ την άσκηση της Εσωτερικότητας που κουβαλάς σαν πνευματικό δυναμικό σε σχέση με τους γύρω σου και πως εκφράζεται αυτό προς τα έξω.

Κακά τα ψέμματα, η δουλειά που κάνει ή δεν κάνει ο καθένας μας όσον αφορά τον Εσωτερισμό φαίνεται πολλές φορές από το πως "εξωτερικεύει" το είναι του πάντα σε συνδυασμό καταστάσεων, γεγονότων και προσώπων. Επιπλέον, φαίνεται από το πόσο ο ίδιος ενσαρκώνει βασικές αρχές του Εσωτερισμού στην καθημερινότητα του.
Όσο δύσκολη και να είναι αυτή.
Όσο δύσκολη και να γίνεται από τα πρόσωπα που την περιβάλλουν.

Βασικές αρχές όπως η Αγάπη, η Συμπόνοια, η Οικολογία, η Θετικότητα, η Ανιδιοτέλεια, η Υπηρεσία και η Αλληλεγγύη με κοινό παρανομαστή τον Άνθρωπο είναι αν μη τι άλλο ζωτικής σημασίας για την πνευματική ευμάρεια του πλανήτη να εκδηλώνονται σε κάθε ευκαιρία και να γίνονται βίωμα και στους υπολοίπους των ανθρώπων που μας περιβάλλουν. Για την ακρίβεια, δεν νοείται να ασχολείται κανείς με τον Εσωτερισμό και να μην κοιτά να είναι ο ίδιος ζωντανό παράδειγμα των παραπάνω αρχών.
Τα πάντα που χρησιμοποιούμε σαν όχημα προσωπικής έκφρασης μας ορίζουν. Οι πράξεις είναι αυτές που μας χαρακτηρίζουν και όχι τα λόγια. Μέσα από την εργασία, την ψυχαγωγία, τον Έρωτα, τις Φιλίες, γιατί όχι τα γραπτά μας και της συμπεριφοράς μας εν γένη δείχνουμε το κατά πόσον έχουμε αφομοιώσει ή όχι τα εσωτερικά διδάγματα.


Ακόμη και η διαδικτυακή περσόνα μας είναι ένα μικρούλη μέρος του εαυτού μας. Το οποίο οφείλει (ειδικά για όσους ασχολούνται με τον εσωτερισμό) να ακτινοβολεί ποιότητες που αφορούν την πνευματική πρόοδο για την οποία πασχίζουμε, εν μέσω άλλων εξίσου σεβαστών πραγμάτων. Δεν αναγάγουμε τον εσωτερισμό ως πανάκεια αν δεν έχουμε δουλέψει πριν με το Εγώ μας, αν δεν έχουμε μάθει να υπηρετούμε με καρτερικότητα τις ανθρώπινες ανάγκες και γενικότερα αν δεν έχουμε μάθει την άσκηση του δούναι (κατά κύριο λόγο) & λαβείν, έπειτα.
Διότι στην αντίθετη των περιπτώσεων, γίνεται "ξερή γνώση" που το μόνο που κάνει είναι να μας φουσκώνει το Εγώ μας ώστε να απαιτούμε την προσοχή και των σεβασμό των γύρω μας θεωρώντας έτσι πως είμαστε το πεφωτισμένο κέντρο του κόσμου ενώ σε κάθε ευκαιρία κοιτάμε να βγάζουμε προς τα έξω αυτή την κακομαθημένη συμπεριφορά μας απαιτώντας να μας αποδοθούν χάρες και δώρα διότι η καραμέλα της μοναδικότητας και της ιδιαιτερότητας είναι πολύ εύκολο όχι μόνον να μας κάτσει στον λαιμό αλλά και να γίνει το αγαπημένο μας θέμα για συζήτηση.
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Κι επειδή πάνω απ'όλα υποτίθεται πως προσπαθούμε να είμαστε ανήσυχοι άνθρωποι και να γινόμαστε καλύτεροι μέρα με την μέρα μέσω της τριβής με τον εαυτό μας και τους άλλους, οφείλουμε να προσπαθούμε να καταλάβουμε τους γύρω μας και όχι να απαιτούμε την δική τους κατανόηση έχοντας για δικαιολογία το μεγαλείο της γνώσης που υποτίθεται πως κουβαλούμε και την πλαστή ανωτερότητα μας.

Δυστυχώς, η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχω γνωρίσει κατά καιρούς και τυγχάνει να έχουν καταπιαστεί με τον Εσωτερισμό και γενικότερα την αναζήτηση, κατόπιν ενός αναγνωριστικού σημείου και γνωριμίας παρουσίαζε ένα πρόσωπο το οποίο δεν ήθελε να αποδεχθεί την ανθρώπινη φύση του με τα θετικά & αρνητικά της σε συνδυασμό πάντα μιας κομπλεξικής έπαρσης που εμμέσως πλην σαφώς είχε το τουπέ του στυλ
"τι να μας πεις και εσύ τώρα" ή "ποιός/α είσαι εσύ που θα πεις σε μένα, το Indigo παιδί, ότι μπορεί να έχω φταίξει κι εγώ κάπου;" ή "Που να καταλάβεις εσύ τώρα, ο κοινός θνητός, τι λέω" κτλ.
Προσωπικά, πιστεύω ότι τέτοιες συμπεριφορές όχι μόνον δεν αποπνέουν εσωτερική ποιότητα αλλά κυοφορούν και μια αρρωστημένη παιδική εγωμανία σε συνδυασμό μιας επιδεικτικής ματαιοδοξίας που φωνάζει στους πάντες "Δεν επιθυμώ τη Φήμη & τη Δόξα που μου αποδίδουν οι εκάστοτε αυλικοί μου αλλά από την άλλη το πεπρωμένο φυγήν αδύνατον για έναν βασιλέα που γνωρίζει πολύ καλά την θεϊκή καταγωγή του". Τραβάτε με κι ας κλαίω δηλαδή...
Κι αν τύχει κάποιος/α και τολμήσει να σηκώσει διαφορετική γνώμη & παράστημα εμπρός μου δεν θα του απαντήσω με κατανόηση και αγάπη αλλά με την θεία δύναμη και τον μηδενικό οίκτο που οφείλει να έχει ένας φαραώ, ας πούμε!


Κάπως έτσι κατά καιρούς έχω βιώσει ανθρώπους που τυγχάνει να έχουν διαβάσει δεκάδες βιβλία εσωτερικού περιεχομένου και μαζί με αυτό να έχουν βιώσει συνειδητά ή ασυνείδητα εμπειρίες μεταφυσικού ενδιαφέροντος. Το καλάμι δεν είναι δύσκολο να καβαληθεί και πολύ εύκολα κατόπιν μπορεί ο καθένας να πιστεύει πως είναι κοινωνός της Αλήθειας και του Φωτός.
Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένοι που εξαρχής δεν είχαν καμία διάθεση να καβαλήσουν κανένα καλάμι αλλά οι συνθήκες της ζωής και η εμμονή πως η ζωή "έχει προσωπικά προηγούμενα μαζί τους" σε συνδυασμό με την μοναξιά πάντα, τους μεταμορφώνει στην ουσία σε φερέφωνα ενός εσωτερικά φοβισμένου ατόμου, το οποίο προσπαθεί απεγνωσμένα να τραβήξει τα φώτα της προσοχής ή της Αγάπης φροντίζοντας αρκετές φορές να υιοθετεί μια στάση ζωής που φυσικά δείχνει το άκρως αντίθετο στους τρίτους.




Υ.Γ.: Με την ευκαιρία, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Trapped που με την γόνιμη συνδρομή της έκανε τους συλλογισμούς μου να πάρουν την απόφαση να μπουν στο Blog μου τελικά.

14.12.06

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ


Πολλές φορές προσπάθησα μ' αυτά τα γαμημένα
αντί να βγουν στα χείλη μου σφηνώνουν στον αυχένα
Γι' αυτό άμα δείτε μάγκες μου έτσι πως τραγουδάω
ρίχνω το σώμα μου μπροστά
σαν να σας προσκυνάω.




~ Θ.Παπακωνσταντίνου ~

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΟΥΦΙ


Κάποτε ένας πήγε και χτύπησε την πόρτα του Αγαπημένου.
Ο Αγαπημένος τότε ρώτησε: "Ποιός είναι;;;"
και τότε εκείνος απάντησε: "Εγώ!!!"
Τότε η φωνή του Αγαπημένου απάντησε: "Εδώ ΔΕΝ υπάρχει χώρος για ΜΕΝΑ και για ΣΕΝΑ."
Και η πόρτα έμεινε κλειστή.
Μετά απο έναν χρόνο ΜΟΝΑΞΙΑΣ και ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗΣ ο άνθρωπος ΞΑΝΑΠΗΓΕ στη
πόρτα του Αγαπημένου και την ξαναχτύπησε.
Τότε η φωνή του Αγαπημένου ξαναέκανε την ίδια ερώτηση: "Ποιός είναι;;;"
Και ο άνθρωπος απάντησε: "ΕΣΥ!!!"
Τότε η πόρτα του άνοιξε μονομιάς...

13.12.06

Έρημος


Έρημος...το απόλυτο τίποτα να με κυκλώνει.
Βρισκόμουν όρθιος στη μέση μιας διασταύρωσης. Εκεί ακριβώς που τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα έμοιαζαν να τέμνονται με επίκεντρο και κοινή κατάληξη εμένα. Κοιτούσα Βορρά-Νότο-Ανατολή-Δύση χωρίς να είμαι σε θέση να διακρίνω μια διαφορά στο τοπίο που με περιβάλει ώστε να μπορώ να πω με σιγουριά από που έρχομαι και προς τα που πηγαίνω. Κανένας θάμνος, κανένα ζώο τριγύρω, κανένα σημείο ζωής ή εν γένη σημάδι που αν μη τι άλλο θα δήλωνε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πως δεν είμαι μόνος στην μέση του πουθενά. Έβαλα το χέρι στην τσέπη. Ψαχουλεύοντας μάταια συνειδητοποίησα πως ποτέ δεν είχα πυξίδα στην πορεία της ζωής μου και αυτό κάπως με σόκαρε.
"Ταξιδεύω τόσα χρόνια σε όλες τις γωνιές της γης, έχω βρεθεί στα πιο απίθανα μέρη, επιβίωσα από χίλιους δυο κινδύνους και μόλις τώρα ανακαλύπτω πως δεν έχω πυξίδα! Πως είναι δυνατόν ρε γαμώτο;", σκέφτηκε ένα μέρος του μυαλού μου. Η σκέψη, που δεν υπακούει στους φυσικούς νόμους, σαν σκανδάλη έστρεψε τα μάτια μου προς τον ουρανό και αντίκρισα τον ήλιο να με καρφώνει με τις καυτές αχτίδες του.
"Να μια πρώτης τάξεως πυξίδα. Που θα με βγάλει όμως;", αναρωτήθηκα.

Γρήγορα όμως αποτραβήχτηκα από τα μέσα μου καθώς από βόρεια μακρινά είδα να σέρνεται με μεγάλη ταχύτητα προς το μέρος μου κάτι που έμοιαζε σαν ερπετό κάτω από την άμμο. Όσο πλησίαζε όμως γινόταν και μεγαλύτερο σε όγκο σε τέτοιο βαθμό που όταν πλέον έφτασε πολύ κοντά μου, είχε γίνει ένας μικρός αμμόλοφος σε μέγεθος περίπου 2 μέτρων. Ένας ξαφνικός άνεμος δεν μου άφησε περιθώριο να προσπαθήσω να χωρέσω στα μάτια μου αυτό που ήρθε από τόσο μακριά και σταμάτησε εμπρός μου καθώς το αεράκι μεταμορφώθηκε γρήγορα σε έναν μανιασμένο άνεμο που χτυπούσε αλύπητα τον μικρό αμμόλοφο που μόλις είχε έρθει στο διάβα μου. Ο αγέρας κράτησε σε τέτοιο σημείο που ο αμμόλοφος είχε ισοπεδωθεί και από μέσα του ξεπετάχτηκε ένα αλλόκοτο και περίεργο πλάσμα. Χτυπημένος από τον ανελέητο αέρα που λες και εκδηλώθηκε και σταμάτησε αυτοβούλως εκείνη την στιγμή, παραπάτησα δυο βήματα προς τα πίσω σοκαρισμένος από το πλάσμα που στεκόταν σε απόσταση αναπνοής από μένα κι έπεσα ανάσκελα λες και το σώμα μου δεν άντεχε την επιβλητικότητα της παρουσία του.

Πλέον καθαρά μπορούσα να δω τώρα ένα εξωγήινο ον που έμοιαζε σε κάτι σαν σαύρα μεγαλύτερη του ανθρώπου. Ένα κεφάλι που έδειχνε ίδιο με αυτό ενός προϊστορικού βροντόσαυρου με κοιτούσε με άδειο βλέμμα καθώς η γλώσσα του ξεπρόβαλε εξερευνητικά έξω από το στόμα του με τρόπο φιδίσιο. Στημένο πάνω στην ουρά του, και χωρίς πόδια, ίδιο με κόμπρα που χορεύει στην φλογέρα ενός Ινδού κούνησε τα 2 τεράστια φτερά του που θαρρείς πως ήταν ίδια με αυτά που έχουν οι νυχτερίδες αφού και αυτά μαζί με το υπόλοιπο σώμα ήταν χωρίς γούνα ή τρίχωμα. Μια διαφανής, λεπτοφυής κολλώδης μάζα ήταν το μόνο πράγμα που βάσταγε τα σπλάχνα του πλάσματος να μην ξεχυθούν προς τα έξω. Πρέπει να είχα μείνει απόλυτα πετρωμένος και αβοήθητος αφού κατάφερα να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου τουλάχιστον μετά από ένα λεπτό περίπου. Τότε ήταν που ακούστηκε μια φωνή που περισσότερο έμοιαζε να αστράφτει σαν βροντή από τον ουρανό παρά να βγαίνει μέσα από αυτό το Ον.

-"Τι κάνεις Εδώ;", έτσι νομίζω ότι ακούστηκε στα αυτιά μου μια τρελή ανακατωσούρα από ήχους-συλλαβές και ρόγχους. Μάλιστα, σίγουρα θα έπαιρνε κανείς όρκο πως με βεβαιότητα εκεί μπροστά του έβλεπε ένα μυθικό θηρίο να ξερνάει σαν εμετό τις ίδιες τις λέξεις!
-"..."
-"Τι κάνεις μέσα στην Έρημο μου;", η πρόταση έσκασε σαν κεραυνός στα αυτιά μου με μια ηχώ που επαναλαμβανόταν ως την τελευταία της συλλαβή ενώ το ίδιο το πλάσμα αυτή τη φορά έκανε κάποιες συσπάσεις με το φιδίσιο σώμα του σαν να προσπαθούσε σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσει τις λέξεις μέσα του.
-"Είσαι ο Θεός;", αυτό βρήκα μόνο να ψελλίσω λες και βρισκόμουν σε έκσταση. Τόση δύναμη κυοφορούσε ο Λόγος του που αν δεν υπήρχε αυτό το Ον ολοζώντανο μπροστά μου δεν θα χρειαζόταν καν τέτοια ερώτηση.
-"Τι σημαίνει Θεός;", κι ενώ έσβηνε αργά αργά η ηχώ της πρότασης σαν καπνός στην ατμόσφαιρα, το Ον έφτυσε μόνο την λέξη Θεός επιδεικτικά από το στόμα του σαν να με κορόιδευε για την ερώτηση μου.
-"Είναι η Δύναμη της Αγάπης που ορίζει τον ίδιο τον άνθρωπο και το σύμπαν, αυτό που βλέπουμε και καταλαβαίνουμε με τις 5 μας αισθήσεις σαν την υλική Του αντανάκλαση, αυτό που νιώθει το κάθε μόριο της Ύπαρξης μας όταν είμαστε Αγάπη, αυτό...", από την ταραχή μου θα μπορούσα να το διατυπώσω με χίλιους δυο τρόπους αν δεν πάγωνε το αίμα μου ένας βαθύς ρόγχος του ερπετού που μάλλον με αυτόν τον τρόπο διαφωνούσε μαζί μου.
-"Δεν έχω συναντήσει ποτέ Θεό ή Άνθρωπο", δήλωσε το εξωγήινο Ον και άφησε έναν ήχο αόριστου σφυριχτού γουργουρητού να συνοδεύσει τα λόγια του καθώς οι λέξεις επαναλαμβάνονταν πρώτα μέσα στο κεφάλι μου με τέτοιο τρόπο που είχα την εντύπωση πως πλέον το Ον επικοινωνούσε μαζί μου μέσω τηλεπάθειας.
-"Κανείς και τίποτα δεν έχει υπάρξει Εδώ. Ακόμα και αυτό που αντιλαμβάνεσαι και εισπράττεις ως Τρισδιάστατη Εικόνα δεν είναι υπαρκτό και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που εσύ έχεις εντυπώσει μέσα σου σαν απέραντη Έρημο. Ούτε εγώ φυσικά έχω την μορφή που σου λένε τα μάτια σου. Έχω την μορφή που εσύ μου έδωσες σαν υποσυνείδητη έννοια των Φόβων σου".
Δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα. Άκουγα και δεν άκουγα αυτά που αποκαλύπτονταν μέσα στο κεφάλι μου. Ήμουν χαμένος...
-"Χάθηκα...", είπα χωρίς κουράγιο και σε απολογητικό ύφος επτασφράγιστης ομολογίας συνέχισα να εξωτερικεύω μεγαλόφωνα τις σκόρπιες σκέψεις μου σαν να ήμουν μόνος,
-"Ταξίδευα για καιρό. Περπάτησα και στις 5 Ηπείρους και μετά ένιωσα πως δεν με χωρά η Γη. Σε κάποια φάση του ταξιδιού μου βρέθηκα σε μια διασταύρωση στην μέση της Ερήμου με τέσσερα μονοπάτια να απλώνονται στο πουθενά! Χάθηκα..."
-"Έχεις 4 ευκαιρίες προς την Απελευθέρωση του Εαυτού. Ένα μονοπάτι για την κάθε ζωή. Σου απομένουν 4 τελευταίες ζωές ώστε να αποδεχθείς πως όλα τα μονοπάτια στο ίδιο προορισμό βγάζουν. Κοίταξε να πορευτείς με την Χάρη του Απερίγραπτου ειδάλλως θα πρέπει να ξανασυναντηθούμε στο προσεχές μέλλον...", με πρόσταξε η Φωνή καθώς έσβηναν και οι τελευταίες λέξεις που έμοιαζαν σαν να λένε "...Διόλου τυχαίως την επόμενη φορά".

Κατόπιν, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι η Τετάρτη με καλημέρισε με τόσο επίπονη ζαλάδα που υποχρεώθηκα να μείνω πολύ ώρα ακόμη στο κρεβάτι ώστε να συνειδητοποιήσω πως είχα δει ακόμη ένα όνειρο.

8.12.06

24 Hour Party People


How old are you?
Are you old enough?
Should you be in here watching that?
And how old are you?
Are you owning up?
Should you be in here with?

Twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out
With the twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out

You come(ah) beaten
So why don't you join in?
You come(ah) beaten
So why don't you join in with?

Twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out
With the twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out

I can see you through the door.
You been chewing bread and water.
And there's a grudge on you - you know not ought not to have.
You've been running around the racetrack
You've been running around the racetrack
Put that mother to bed to bed
Put that mother to bed

With the twenty four hour party people plastic face 'can't' smile a white out
Cos' I have to wait for you to conduct.
Press the pause of the self destruct.
With the twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out
With the twenty four hour party people ...

Now better you're the white out ...

I need full-time
I don't need part-time
I need 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7
3, 6, 5 all the time
I need 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 third time
I don't need a part-time
I need a 3, 6, 5

Oh - No days off ...

Twenty four hour party people plastic face 'can't' smile the white out ...
I need 1, 2, 3, 4,5,6,7
3, 6, 5 all the time
I need 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 third time
I don't need a part-time
I need a 3, 6, 5


~Happy Mondays~



Υ.Γ.:

  1. Τι κι αν ορισμένες φορές ρουφάνε τα τσιμέντα και οι γκρίζοι τοίχοι τα κέφια μας;
  2. Above All, The Law Of 4L ... Blessed Be!

7.12.06

Το Αστέρι και η Ευχή


Πέρασε σαν φλας μέσα από το κεφάλι μου μια απίστευτα "ηχηρή" μέρα, με εκατοντάδες ευχές να ταξιδεύουν στα αυτιά της καρδιάς μου οι οποίες σαφώς και αποδίδονταν προς χάριν ονομαστικής εορτής. Την ίδια στιγμή θα ήθελα να πιστεύω ότι όλο αυτό έγινε και εκδηλώθηκε έτσι όπως του ήταν γραφτό, όχι μόνον για τη στείρα εκπλήρωση μιας πασιφανής χρηστής αφορμής αλλά με πραγματική αιτία την εκ βαθέων καρδιάς "προσταγή" στο να τιμήσουμε τον Άνθρωπο και όχι φυσικά ένα όνομα. Παρακινημένος λοιπόν από το αίσθημα αμοιβαιότητας που τρέφω για τις ανθρώπινες σχέσεις, σε όλους όσους κατέχουν τον τίτλο του φίλου ή του γνωστού, θα ήθελα κι εγώ με την σειρά μου να τους ευχηθώ κάτι.

Εκπληρώνω την ψυχική ηρεμία και γαλήνη μου μέσα από την σχέση μου με όλους εσάς. Αδειάζω και γεμίζω μέσα από σας. Ακόμη και για την ίδια την ύπαρξη μου βρίσκω νόημα και χρησιμότητα όταν αρέσκομαι ευλαβικά να υποκλίνομαι στην μεγαλειότητα της Υπηρεσίας από τον Άνθρωπο για τον Άνθρωπο. Μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου. Πολλές φορές έχοντας σαν πυξίδα τα βιώματα της πολύπλοκης φτιαξιάς μας και την μορφή της παρουσίας σας κόντα μου σαν έσοπτρο της ανθρώπινης φύσης μου, μπορώ και αξιώνω άποψη για μένα και τον κόσμο περιλαμβάνοντας όχι μόνο τα δικά μου βιώματα αλλά και τα δικά σας. Η θέληση μου για πραγματική αξίωση των ανθρώπινων σχέσεων και η καθημερινή μου προσπάθεια ώστε να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος δεν είναι ένα όνειρο αλλά κάτι που προσπαθώ να βιώνω καθημερινά μέσα από την τριβή μου με όλους εσάς τους τόσο διαφορετικούς μεταξύ σας. Αδιαφορώ τι θα καρπωθώ κάτω από την περσόνα της ιδιότητας του φίλου ή του γνωστού. Δεν αποτελεί αυτοσκοπό μου το να ανταλλάξω κοινωνικές λυκοφιλίες αλλά το να φυτέψω λίγη καλοσύνη στο περιβόλι της γης που περπατούμε μιας και για χιλιάδες φεγγάρια κάποιοι άλλοι το ποτίζουν με περίσσια μικρότητα, σκότος, κακία και αρνητικότητα. Τώρα το τι θα φυτρώσει στις καρδιές σας κατόπιν, δεν εξαρτάται από μένα αλλά από το πόσο πρόσφορο και γόνιμο μπορεί να είναι το χώμα της καρδιάς σας. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν ευδοκιμούν όλοι οι καρποί σε όλα τα μέρη.

Ωστόσο, ανεξάρτητα από την τύχη και την ροπή του καθενός μας πάνω στην ραχοκοκκαλιά της ζωής εύχομαι σε όλους μας να είμαστε πρωτίστως Άνθρωποι που κάτω από την ομπρέλα μας θα χωρούν όσοι περισσότεροι είναι δυνατόν. Να μην ξεχνάμε ότι όπως και εμείς, έτσι και οι διπλανοί μας είναι και εκείνοι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα ώστε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον να εκπληρώσει ο καθένας το προσωπικό του Όνειρο.

Χρόνια...Καλά σε όλους μας!


Photo Source:
http://www.t-tutorials.com/data/Image/tutorials/Falling_Star/star14.jpg

3.12.06

Το Όνειρο του Σκύλου



"Να σου εξομολογηθώ κάτι;"

"Πες το"

"Υπάρχουν φορές που όταν σκέφτομαι..."

"Μπα, από πότε σκέφτεσαι και του λόγου σου;"

"Εντάξει, μπορεί να μην γίνεται συχνά αλλά όταν το νιώθω και συμβαίνει..."

"Βλέπω, το νιώθεις κιόλας!"

"Ε ναι, μα το θέμα είναι πως όταν σκέφτομαι τότε μερικές φορές αναρωτιέμαι..."

"Ααα, έχεις πολύ μεγάλο θράσσος τελικά!
Στην αρχή λες ότι σου συμβαίνει να σκέφτεσαι και έπειτα αναρωτιέσαι και από πάνω. Πως τολμάς ρεεε;! Τι σκάτα προσπαθείς να μου πεις τόση ώρα τσόγλανε;;"


"Είμαι ζωντανός;"



Photo Source: http://students.oneonta.edu/macuem90/Art.html

2.12.06

Το Παιχνίδι του Τέλους.


Το Παιχνίδι του Τέλους δεν χωρά άλλη Αρχή,
Το Παιχνίδι του Τέλους δεν θα σε βρει εκεί.
Σήμαντρο η ζωή στης καρδιάς σου την πλάνη
όμορφη και συ σαν τ'αστρο της μορφής μαργαριτάρι.
Έφυγα, έφυγα
στη στημένη φλύαρη απρέπεια μου έσβησα
κι έφυγα, έφυγα
από του φαύλου κύκλου της φτηνής αγάπης το έσκασα.
Τι κι αν ήμουν στου ανύποπτου οδοιπόρου την πορεία
μια φευγαλέα ματιά που φορούσε την ευτελή αγωνία της στιγμής;
Στείρα και άκαρπη η φτιαξιά του Έρωτα
σαν σε λυγίζει σε κούφιο σπόρο της γόνιμης Αγάπης.
Ευλόγησε με τραγούδι της Καρδιάς
χάρισε στα χείλη μου σταγόνες Αθανασίας
και γίνε σπίθα στα υγρά μου χέρια
πυρπωλόντας την Ύπαρξη μου απ'άκρη σ'άκρη.


1.12.06

ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ



Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυό ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυό ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο



~Σταμάτης Κραουνάκης~




Υ.Γ.: Αφιερωμένο στην Ψυχή που με περιμένει καρτερικά στα γρανάζια του Χρόνου κάπου εκεί έξω. Όταν τύχει και τα φέρει η ζωή ώστε να ανταμώσουμε θα της το ψιθυρίσω απαλά στο αυτί.