30.3.07

Φαύλος Κύκλος



ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.

ΑΓΝΩΣΤΟ ΓΙΑΤΙ ΜΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΝΟΥΣ ΚΑΤΑΤΡΕΧΕΙ ΠΡΩΤΑ ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
ΚΑΤΟΠΙΝ, ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΛΟΓΙΚΑ ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΘΕΣΑ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ.
ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙΤΕ ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΕΑ ΣΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ.
ΣΥΝΗΘΩΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΜΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ, ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ Ή ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΡΕΑ.
ΕΣΥ ΔΕΝ ΜΕ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕΣ ΚΑΤΙ ΑΡΑ ΦΥΣΙΚΟ ΗΤΑΝ NA ΜΗΝ ΚΡΙΝΕIΣ ΣΚΟΠΙΜΟ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ Ή ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.

ΕΤΣΙ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΝΤΑ.

ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΘΑ ΕΛΕΓΑΝ ΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΗΚΕΣ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΑ,
ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΕΛΕΓΑΝ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΠΟΤΕ ΟΣΟ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΑ ΕΓΩ,
ΕΝΩ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΝΑ ΙΣΧΥΡΙΣΤΟΥΝ ΠΩΣ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΠΕΡΑΝ ΑΥΤΟΥ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΩ.
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΩ.

ΑΛΛΩΣΤΕ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΧΕΣ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΚΙ ΕΣΥ ΠΩΣ ΕΝΕΡΓΟΥΣΕΣ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΝΕΡΓΟΥΣΕΣ ΔΙΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΘΕΙ ΠΡΩΤΑ. ΕΤΣΙ ΕΙΧΕΣ ΠΕΙ.
ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΙΝΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ.

ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ.
ΚΙ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΣΟΦΟ ΠΟΥ ΤΑ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙΣ ΚΙΟΛΑΣ.

ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΤΣΙ.

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΩ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΣΑΙ Ή ΠΡΟΒΑΛΕΙΣ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ.
ΤΑ ΣΕΒΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΤΙΜΩ ΜΑ ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΣΤΡΑΠΑΤΣΑΡΙΣΜΕΝΟ ΠΑΘΟΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.

ΝΑΙ, ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ…
ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΠΑΝΤΑ.
ΤΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΓΚΥΜΟΝΕΙ ΟΜΩΣ Η ΕΓΝΟΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ;

ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΡΩΤΑΓΑ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ;
ΑΝ ΝΤΥΘΗΚΕΣ ΚΑΛΑ;
ΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΥΠΕΡ-ΜΑΡΚΕΤ;
ΑΝ ΠΕΙΝΑΣ;

ΟΧΙ, ΑΥΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΙΜΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.
ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΞΕΦΡΑΖΕΣ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ;

ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ ΤΟΤΕ.

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΟΥ.
ΟΥΤΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΟΥ ΝΑ ΕΧΩ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΣΕΝΑ.
ΛΕΓΑΝΕ ΠΩΣ ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
ΤΩΡΑ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΑΝ ΕΝΝΟΟΥΣΑΝ ΠΩΣ ΑΞΙΖΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ Ή ΟΤΙ ΕΣΥ ΑΞΙΖΕΙΣ ΛΙΓΟΤΕΡΑ.
ΙΣΩΣ ΝΑ ΙΣΧΥΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ.

ΑΥΤΟ ΤΟ «ΚΑΛΥΤΕΡΟ» ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΕΦΟΣΟΝ ΩΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕΣ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΥΧΕΙ.
ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ ΤΙ ΗΣΟΥΝ.
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ/ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ.
ΕΣΥ ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΑ ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΕΣ ΗΤΑΝ ΠΩΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΥΚΛΟΣ.
ΚΛΕΙΝΕΙ ΕΝΑΣ, ΑΝΟΙΓΕΙ ΑΛΛΟΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ.

ΤΙΠΟΤΑ.
ΑΠΛΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΚΛΟΣ.
ΑΥΤΟ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ.

ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΝΕΙ ΕΝΑΣ ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕ ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕ ΟΣΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΝΕ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΣΟΥ, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΦΗΝΕ ΑΠΕΞΩ ΕΜΕΝΑ.

ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΦΑΥΛΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ;

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΑ. ΑΠΟΡΟΥΣΑ ΜΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ.

ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ.

ΠΩΣ ΕΞΗΓΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΟΤΙ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕΣ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΛΕΙΣΕ ΠΟΤΕ; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ;
ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΑΥΤΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ.
ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΣΕΝΑ, ΣΕ ΜΕΝΑ ΕΔΕΙΧΝΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΛΕΟΝ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ.

ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΣΟΥ ΠΡΙΝ 2 ΜΗΝΕΣ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΤΥΧΑΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ METROPOLIS ΠΩΣ ΤΩΡΑ ΕΧΕΙΣ ΑΝΟΙΞΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΥΚΛΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ, ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΥΠΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΠΡΙΝ ΜΗΝΕΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ.

ΕΚΕΙ, ΚΑΤΑΜΕΣΗΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ, ΕΜΟΙΑΖΑ ΜΕ ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ Ή ΕΤΣΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕ Η ΦΙΛΗ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΥΘΥΣ ΑΜΕΣΩΣ ΜΟΥ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙ ΝΕΡΟ.
ΙΣΩΣ ΗΘΕΛΕ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΝΑ ΛΙΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΓΟΥΣ Ή ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΜΕΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ.

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΩ ΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΗΤΑΝ.

ΕΜΑΘΑ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΞΕΚΙΝΗΜΑΤΑ ΣΟΥ.
ΕΠΙΣΗΣ, ΕΜΑΘΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ.
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΓΩ ΑΚΟΜΗ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΕΝΑΝ Ή ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΗΝ ΠΛΗΓΗ ΜΟΥ.
ΑΥΤΗ ΕΧΑΣΚΕ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ ΣΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΠΟΥ ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΩ ΤΗΣ.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΠΙΑΝΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΕ ΠΑΛΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ.
ΣΕ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΧΕΣ ΠΕΙ.
ΣΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΖΗΛΕΥΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΟΠΙΚΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΜΑΖΟΝΙΟΥ.
ΟΛΑ ΔΙΑΚΟΣΜΟΥΣΑΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΣΑΝ ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΜΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΓΩ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ.

ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΧΕΣ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ.

ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΟΥΝ ΠΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΕΜΕΝΑ.
ΛΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑ ΚΡΥΦΟΚΟΙΤΑΖΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ. ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΟΥ ΕΜΟΙΑΖΕ.
ΚΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΟΥ ΕΜΟΙΑΖΕ ΑΥΤΟΣ Ο ‘’ΑΛΛΟΣ’’ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΟΥΝ.
ΕΝΑ ΚΑΚΟΜΟΙΡΟ, ΣΙΧΑΜΕΡΟ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΕΣΤΑΖΕ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΛΛΑ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΔΕΚΤΗΣ ΑΥΤΗΣ.
ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΣΚΥΛΟΣ.
Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΣΚΥΛΟΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ.
ΚΑΙ ΜΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΜΟΥΛΟΣ ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ ΕΜΟΙΑΖΕ ΦΟΒΕΡΑ.

ΕΝΑΣ ΣΚΥΛΟΣ ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΓΑΜΙΚΟΣ.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΜΠΝΕΕΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΕ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΟΡΜΕΣ ΣΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΑΝΕΡΩΘΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ ΣΟΥ ΕΑΥΤΟΥ.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΝΑ ΜΙΣΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.

ΗΤΑΝ Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΣΚΥΛΟΣ.
ΜΙΑ ΓΑΤΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΣΚΥΛΟ.
ΘΑ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥ ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΒΛΑΚΑΣ.

ΤΕΤΟΙΟΣ ΥΠΗΡΞΑ.

ΠΛΕΟΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΑΘΩ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΑΝΟΙΓΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΩ ΚΥΚΛΟΥΣ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ.

ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ.

ΟΤΙ ΘΑ ΣΕ ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΟΥ.

ΕΠΙΣΗΣ, ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΘΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΑΝΟΙΓΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΡΥΠΕΣ ΣΕ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΞΑΝΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΝΑ ΜΕ ΦΥΛΑΚΙΣΕΙ ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ.

ΕΤΣΙ ΕΙΠΑ.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.
ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ.

ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΕΒΓΑΙΝΑ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΦΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ.
ΤΟ ΠΟΤΟ ΕΓΙΝΕ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΥ.
ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.

ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ.

ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΟΣΟ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΣΑ ΦΙΛΟ & ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΝ ΣΕ ΑΥΤΟΤΙΜΩΡΙΑ.

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΕΣΥ.

-ΑΥΤΟΤΙΜΩΡΙΑ-

ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΕΣ ΟΙ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΠΟΥ ΑΙΜΟΡΡΑΓΟΥΣΑΝ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ ΣΑΝ ΑΝΙΑΤΕΣ ΠΛΗΓΕΣ.

ΞΥΠΝΟΥΣΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΒΟΥΛΙΑΖΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΣΤΑ ΑΠΥΘΜΕΝΑ ΝΕΡΑ ΜΟΥ.
ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΔΕΙΟ ΦΑΙΝΟΤΑΝ.
ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΧΑΝΟΜΟΥΝ.
ΠΝΙΓΟΜΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΙΧΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΕΩΡΗΣΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΔΕΙΝΟ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗ.
ΕΙΧΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΗΣΩ.

ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΙΧΕ ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ.
ΔΕΝ ΞΑΝΑΚΟΥΣΑ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΣΑΝ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ.

ΔΕΝ ΜΕ ΧΡΕΙΑΖΟΣΟΥΝ ΠΙΑ.
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΞΑΝΑΠΑΡΕΙΣ.
ΟΛΑ ΕΙΧΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.

ΓΙΑ ΣΕΝΑ.

ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΙΔΙΑ ΜΕ ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΕ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΑ ΠΕΛΑΓΗ ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΔΙΑΣΩΣΩ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΑΠΟΜΕΝΕ ΕΦΟΣΟΝ ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΕΙΧΑΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ.

ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΑΠΟΦΑΣΗ.
ΠΩΣ ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ.
ΕΣΥ ΕΙΧΕΣ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ.
ΕΜΕΝΕ ΝΑ ΠΑΡΘΕΙ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΩΡΑ.

ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ.
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ.
«ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ»,
ΕΙΠΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΩ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ.

ΑΝ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΤΙΝΟΣ ΠΙΣΤΕΥΑ ΠΩΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ, ΕΣΥ ΜΟΥ ΑΠΕΔΕΙΞΕΣ ΠΩΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΤΟΙΚΟΕΔΡΕΥΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ.
ΚΙ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΕ ΒΓΑΛΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΜΑ ΕΜΕΝΑ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.
ΣΥΓΝΩΜΗ, ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ.

ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΩΣΤΕ Ν’ΑΡΝΗΘΩ ΤΗΝ ΠΡΟΙΚΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΦΗΣΕΣ.

ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΖΩ ΚΑΤΙ ΚΟΛΠΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΠΟΥ ΕΞΑΣΚΟΥΝ ΟΙ ΓΚΟΥΡΟΥ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ.
ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΚΟΥΡΟΥ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΠΟΝΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ;
ΥΠΟΜΕΝΟΥΝ, ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ Ή ΑΠΛΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΚΑΡΤΕΡΙΚΑ ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΟΥΣ;
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΜΟΥ.

ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΓΚΟΥΡΟΥ.
ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ ΗΜΟΥΝ.

ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΚΕΡΔΙΣΩ.
ΑΦΟΥ ΕΞΑΡΧΗΣ ΔΕ ΣΕ ΕΙΧΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΠΟΤΕ.

ΥΠΕΦΕΡΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΑ ΝΑ ΚΡΑΤΩ ΤΟ ΜΙΣΟ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙΣ ΠΛΑΙ ΜΟΥ.
ΥΠΕΦΕΡΑ ΜΑ ΑΠΟΔΕΧΟΜΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΩΣ ΚΑΤΙ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΒΟΜΟΥΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.
ΕΣΥ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΣΕΒΑΣΤΗΚΕΣ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΣΟΥ.

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΑΝ.
ΚΑΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΓΙΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΜΑ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ.
ΕΠΙΣΗΣ ΑΚΟΥΣΑ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΕΣ & ΣΚΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΜΙΛΟΥΣΑΝ.

Ο ΠΛΕΟΝ ΚΟΝΤΙΝΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ, ΜΟΥ ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΤΗΚΕ ΠΩΣ ΕΛΕΓΑΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΩ ΕΓΩ ΜΕ ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ;
ΜΗΠΩΣ ΕΜΟΙΑΖΑ ΜΕ ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΑ;
ΛΕΣ ΝΑ ΕΝΝΟΟΥΣΑΝ ΠΩΣ ΕΙΧΑ ΚΑΠΟΤΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ;
ΙΣΩΣ.

ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ...ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΕΣ-ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ-ΣΚΙΕΣ.
ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ ΕΓΩ.

ΤΑΞΙΔΕΥΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ.
ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ.
ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ «ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ».
ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ΕΤΣΙ.
ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΕ ΝΗΣΙ.
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΣΕΝΑ.
ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ.
ΤΟΣΟ, ΟΣΟ ΑΠΕΚΛΕΙΑ ΚΑΘΕ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ.
ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΟΣΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΕ ΦΤΑΣΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ.

ΑΝΤΑΜΩΣΑ ΣΤΕΡΙΑ.
ΞΕΒΡΑΣΤΗΚΕ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΟΜΟΙΟΣ ΘΑΡΡΕΙΣ ΜΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟ ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΡΜΕΝΟ ΝΑΥΑΓΟ ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΝΗΣΙΟΥ.
ΕΓΩ ΣΕ ΝΗΣΙ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ.
ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕ Η ΘΑΛΑΣΣΑ.

ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.

ΑΥΤΟΕΞΟΡΙΣΤΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΝΗΣΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΣΕ ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝ ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ.
ΣΕ ΕΒΛΕΠΑ ΝΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΕΓΩΠΑΘΕΙΑ ΣΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙΣ ΣΕ ΣΕΝΑ.

ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΗΣΟΥΝ ΕΡΩΤΕΥΣΙΜΗ,
ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ’ΟΛΑ ΗΣΟΥΝ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.
ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ.
ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΣΟΥ.
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΦΙΛΑΡΕΣΚΕΙΑ ΣΟΥ.
ΕΝΑΣ ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΑΝΟΙΞΕΙ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΕΙ ΩΣ ΤΩΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ.

ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΚΛΕΙΝΕ ΠΟΤΕ.

ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΘΕΛΗΣΕΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ .
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΣΟΥ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΦΙΛΑΡΕΣΚΕΙΑ ΣΟΥ.
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΝΑ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΩΣΑΝ ΕΚΣΤΑΣΙΑΣΜΕΝΟΙ ΔΕΡΒΙΣΗΔΕΣ.

ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ.

ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΜΟΙΡΑ ΟΣΟΝ ΔΙΕΓΡΑΦΑΝ ΚΥΚΛΟΥΣ ΣΑΝ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΣΟΥ.
Ο ΧΑΜΟΣ.
ΕΙΧΑΝ ΧΑΣΕΙ ΠΡΙΝ ΜΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ.
ΣΤΗΝ ΤΡΟΧΙΑ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΛΟΙΠΟΝ ΚΙ ΕΓΩ.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΚΙ ΕΣΕΝΑ ΗΤΤΗΜΕΝΗ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΟ ΧΑΜΟ.
ΙΣΩΣ ΟΤΑΝ ΦΤΑΣΕΙ Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΕΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΣΟΥ.
ΑΥΤΟ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΥ ΣΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ ΚΑΘΡΕΦΤΗ .
ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ, ΜΟΝΟΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΚΙ ΟΧΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝΤΡΑΣ.
ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΓΩ.

ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΗΝ ΤΑΜΠΕΛΑ ΤΟΥ ΗΤΤΗΜΕΝΟΥ ΟΜΟΙΑ ΜΕ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΔΩ ΕΤΣΙ.
ΕΣΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΤΟ ΔΩ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ.
ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΕΣΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΔΩ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.

ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΣ ΦΑΝΗΚΑ;
ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΙΔΑ ΚΑΤΟΠΙΝ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΩΣΤΕ;
ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΩ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ.
ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΣΥ ΕΙΧΕΣ ΘΕΣΕΙ ΕΞΑΡΧΗΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ.

ΟΥΤΕ ΠΟΤΕ ΦΡΟΝΤΙΣΕΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ.
ΟΥΤΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ,
ΟΥΤΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ.

ΑΠΛΑ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΣΟΥ.

ΞΕΡΕΙΣ, ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΗΛΙΘΙΟ ΚΑΝΟΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΣΟΥ.

ΚΙ ΑΠΟ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ,
ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΕΠΙΤΕΛΕΣΑ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΣΟΥ
ΜΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΜΙΚΡΟ ΘΑ ΕΛΕΓΑ.

ΚΡΙΜΑ...

ΑΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ΧΑΜΕΝΟ.
ΣΑΝ ΕΝΑΝ ΣΠΟΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΔΕΝΤΡΟ ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΜΙΣΤΗΚΕ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ.
Ή ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ,
ΣΤΗ ΜΗ ΟΡΘΗ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΗ ΚΑΡΠΩΝ.

ΤΟ ΧΩΜΑ
Ο ΣΠΟΡΟΣ
ΤΟ ΝΕΡΟ
Ο ΚΑΙΡΟΣ
ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΙΣΩΣ
Η ΑΓΑΠΗ ΣΙΓΟΥΡΑ.

ΚΑΤΙ ΑΠ’ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΑΛΕ ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ ΩΣΤΕ Ο ΒΛΑΣΤΟΣ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΒΛΑΣΤΟΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΕΤΟΥΣΙΩΘΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΡΟΟΡΙΖΕ Η ΦΥΣΗ.

ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ;

Ή ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ.

ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΥΠΗΡΞΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΕΙΧΑ, ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΛΕΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΘΕΡΙΣΜΟΥ.

«ΟΤΙ ΣΠΕΙΡΕΙΣ ΘΑ ΘΕΡΙΣΕΙΣ»

ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΕΝΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΠΑΝΤΩΣ.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΑΣ
ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ,

ΕΓΩ ΜΕ «ΕΣΠΕΙΡΑ»,
ΚΙ ΕΣΥ ΜΕ ΘΕΡΙΣΕΣ.

ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΟΜΩΣ.

ΜΗΠΩΣ ΥΠΗΡΞΕΣ ΠΟΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ;

ΚΥΛΟΥΣΑΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ
ΚΙ ΕΓΩ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ.

ΚΙ ΑΡΧΙΣΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ.

ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ .
ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΕΙΧΕΣ ΚΑΝΕΙ ΚΙ ΕΣΥ.
ΙΣΩΣ ΤΟΤΕ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΣ ΠΩΣ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΔΕΝ ΘΕΡΙΖΟΥΝ ΟΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΚΕΦΙ
ΜΑ ΜΟΝΑΧΑ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΕΠΟΧΗ.

«ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΣΠΟΡΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΥΟΦΟΡΕΙ» , ΛΕΝΕ.

ΚΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΣΕΒΑΣΤΗΚΕΣ ΤΟ ΣΠΟΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΟΥ.

ΟΜΟΛΟΓΩ ΠΩΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΤΟΥΣ ΕΜΑΘΑ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΜΟΝΟΝ ΕΣΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΣΟΥ
ΝΑ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.

ΞΕΡΩ,
Η ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΕΠΕΤΡΕΠΕ
ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙΣ ΕΣΤΩ ΛΙΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΛΟΪΚΗ ΛΑΪΚΗ ΤΟΥΣ ΣΟΦΙΑ.

ΚΙ ΟΜΩΣ, ΕΓΩ ΕΜΑΘΑ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΔΙΟΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΗΣΑ ΛΑΪΚΟΥΣ
ΠΑΡΑ ΜΟΝΟΝ ΑΠΛΟΥΣ.

ΤΗΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ;

ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
ΟΤΑΝ ΑΝΑΛΟΓΙΖΟΜΟΥΝ ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΙΠΛΕΞΕΙ ΤΗ ΖΩΗ.

ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ
&
ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.

ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΕ ΕΧΕΙ ΓΗΤΕΥΣΕΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ
Η ΟΜΟΡΦΙΑ
ΤΟ ΦΑΙΝΕΣΘΕ
ΚΙ ΟΧΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ.

ΕΣΥ ΙΕΡΕΙΑ
ΚΙ ΕΓΩ ΣΦΑΧΤΟ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΣΟΥ
ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΤΩΝ ΥΠΟΧΘΟΝΙΩΝ ΘΕΩΝ ΣΟΥ.

Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΕΡΨΙΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥ.
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ;

ΓΡΗΓΟΡΑ ΝΑΙ
ΠΡΟΧΕΙΡΑ ΝΑΙ
ΑΛΗΘΙΝΑ ΟΜΩΣ ΟΧΙ.

ΚΥΛΟΥΣΑΝ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ
ΚΙ ΕΓΩ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ.

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΕΙΧΑ ΑΦΕΘΕΙ ΣΤΗ ΣΤΟΡΓΗ
ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ.
ΞΕΡΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΪΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΕΣ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ
ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥΣ.

ΑΝ ΕΠΕΣΤΡΕΦΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ,
ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ;
ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ;
ΝΑ ΜΕ (ΞΑΝΑ) ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ;

ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ.
ΔΕ ΤΟ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΕ ΓΝΩΡΙΣΕΣ.

ΟΛΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΕ ΕΧΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ
ΠΟΥ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΤΟΥ ΕΣΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΔΕΙΞΕΙ.
ΜΕ ΔΕΧΘΗΚΕ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΜΕ...ΝΑ ΓΙΑΝΩ.

ΑΠΟ ΣΕΝΑ;
ΑΠΟ ΜΕΝΑ;

ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ;
ΑΠΟ ΜΙΣΟΣ;



*Προσωπικό Αρχείο (Καλοκαίρι 2004)

27.3.07

Last Exit For the Lost - Lib. 77


Πέρασα να σου πω μια καλημέρα.

Με μουσικές και νότες που βράζουν το αίμα στις φλέβες μου κάνοντας με να νιώθω την κάθε πεθαμένη μέρα πως κρατιέμαι ακόμη ζωντανός.
Στίχοι που στριφογυρίζουν μέσα στο κεφάλι μου σαν ονειροδρόμια αδιέξοδων λαβυρίνθων.
Λέξεις και νοήματα που τα συγκρατεί μια λευκή σελίδα σε επίγειες φυλακισμένες συνειδήσεις.
Η Αλήθεια θα σε απελευθερώσει.
Η Αγάπη θα σε πυρπολήσει και θα σε σκορπίσει στις τέσσερις γωνιές του Σύμπαντος όπως μόνο εκείνη ξέρει.
Αποδέξου την και άσε την θέρμη της να γίνει το ολοκαύτωμα του Νου.

Ήθελα να σου πω μια καλημέρα.

Δεν ξέρω πλέον αν προλαβαίνω.
Δεν ξέρω τίποτα που να μην ξέρεις.
Απλά νιώθω.
Κι αυτό που νιώθω μέσα μου δεν αναιρεί την βεβαιότητα της Προσωπικής μου Αλήθειας διότι πολύ απλά δεν επιδέχεται καμία νοητική ανάλυση ή ορθολογιστική απόδειξη.

Κοινώνησα Μπλε Ύδωρ και έγινα αυτόπτης μάρτυρας εκατοντάδων Αγγέλων και Δαιμόνων που περιστρέφονται αδιάκοπα σε τροχιά γύρω από τους πλανήτες μου.
Σκιάχτηκα από την σκοτεινή μου πλευρά και αποθέωσα την αλλόκοσμη καταγωγή μου προς χάριν της Αλήθειας που δεν αυτοαναιρείται.
Πληρώνω το τίμημα της άρνησης του βασιλείου της Ψευδαίσθησης και υπηρετώ την προσταγή του Θείου Έργου.

Σε κάθε μου βήμα.
Σε κάθε μου ξέπνοη ανάσα.

Αφουγκράζομαι την Φωνή μέσα στην Σιωπή του Νου προσμένοντας Ελεήμων Κρίση των Πράξεων που σκοτεινιάζουν την όψη μου.

Συγχώρεσε με για το λίγο που είμαι.

Καληνύχτα...

25.3.07

Μια Ευχή


- Κάνε μια ευχή με μια λέξη

- Όχι πόνος

- Μα αυτές είναι δύο

- Στ'αρχίδια μου



~ Γιάννης Αγγελάκας ~

24.3.07

Ten Years After-I'd Love to Change the World





Everywhere is freaks and hairies
Dykes and fairies, tell me where is sanity
Tax the rich, feed the poor
Till there are no rich no more

I'd love to change the world
But I don't know what to do
So I'll leave it up to you

Population keeps on breeding
Nation bleeding, still more feeding economy
Life is funny, skies are sunny
Bees make honey, who needs money, monopoly

I'd love to change the world
But I don't know what to do
So I'll leave it up to you

World pollution, there is no solution
Institution, electrocution
Just black and white, rich or poor
Them and us, stop the war

I'd love to change the world
But I don't know what to do
So I'll leave it up to you

23.3.07

21.3.07

Immortal Serpent - Morgana

16.3.07

Θα με Θυμηθείς



Όταν έρθει απροειδοποίητα εκείνη η στιγμή που θα πρέπει να διασχίσω το σκοτεινό δωμάτιο θα ανοίξω με σιγουριά την πόρτα εξόδου της Αυτοκρατορίας των Ανάπηρων, θα κοιτάξω προς τον ουρανό και θα αφήσω τις αχτίδες του ζωοδότη ήλιου να μεταδώσουν μέσα στο κάθε κύτταρο μου την μεγαλοσύνη του αέναου Φωτός.
Δεν θα μιλήσω.
Θα αφήσω την Σιωπή να αγκαλιάσει την φωτεινή σκιά μου και να μου περιγράψει όλα αυτά που ήθελα να κάνω μα ποτέ δεν τα πλησίασα.
Θα κλείσω πονηρά το μάτι στην ματαιότητα αυτού του κόσμου και θα κολυμπήσω μέσα στο Φως γνωρίζοντας από Πριν πως ανέκαθεν είχα το μυαλό μου στο Μετά.
Μπορώ από τώρα να με φανταστώ να κάθομαι γαλήνιος σε μια Αγέλαστη Πέτρα και να κοιτάζω με περίσσια καρτερικότητα όλα αυτά που γράφτηκαν για μένα χωρίς εμένα.
Έχοντας εθελούσια εξέλθει από το σκοτεινό δωμάτιο θα σκουπίσω τον Πόνο από τα χέρια μου και ακουμπώντας το χέρι μου στο στέρνο θα αφήσω σαν κύκνειο άσμα ένα τελευταίο δάκρυ για την μοίρα αυτού του κόσμου και κοσμάκη.
Αυτού του χωροχρόνου που με χωρά και με πετά συνεχώς σε κάτι που μοιάζει με αληθινή καταγωγή και προορισμό.
Γνωρίζω πως "εκδίδομαι" σε μάτια μισόκλειστα και βλέμματα θολά, πως κάποιοι γλύφουν τις πληγές του όταν με διαβάζουν και κάποιες ονειρεύονται να σταματήσουν να ονειρεύονται διαδικτυακούς δράκους & πρίγκιπες καβάλα σε άσπρο άτι.
Δεν σκοπεύω να είμαι για πολύ καιρό ανάμεσα σας.
Σχετικός ο Χρόνος θα μου πείτε για τον καθένα αλλά σίγουρα δεν θα είναι σχετική η αποχώρηση μου μέσα από αυτό το σκοτεινό δωμάτιο.

Η άλλη πλευρά του Κόσμου με περιμένει.

Πιο φωτεινή.

Χωρίς Πόνο.
Χωρίς Φόβο.
Χωρίς Πάθος.

Η άλλη πλευρά του Κόσμου όλους μας περιμένει.

Ανέκαθεν ένιωθα πως δεν είμαι από τούτο τον κόσμο.
Δεν νιώθω στο παραμικρό γήινα σε ότι αφορά το άτομο μου.
Μικρό παιδί με ρώταγαν τι ιδέα έχω για τον εαυτό μου και τους έλεγα πως είμαι εξωγήινος...ακόμα το πιστεύω.

Κάθομαι σε μια γωνιά και παρακολουθώ όλα αυτά που είναι δύσκολο να παρακολουθήσει νηφάλια έλλογος νους. Πολλές φορές αρκετά πράγματα που αφορούν τον κόσμο σας, με έναν άμεσο και ευθύ τρόπο θα μπορούσα να πω πως πολύ απλά δεν χωράνε μέσα στο μυαλό μου. Όχι γιατί συμβαίνουν από ανθρώπους αλλά επειδή πράττονται από ανθρώπους σε ανθρώπους.

Πως να χωρέσει μέσα μου τόση ματαιοδοξία;
Τόσος άκρατος Πόνος;

Κοιτάζω τα δεμένα μου χέρια και αρχίζω να δαγκώνω τις χειροπέδες που μου σφίγγουν τους καρπούς.
Τα δόντια μου ματώνουν από την υπερπροσπάθεια και επειδή δεν μπορώ να κόψω τα δεσμά μου αρχίζω και δαγκώνω τις φλέβες μου ξεσκίζοντας κάθε σύνδεση που έχω αναπτύξει με το σάρκινο περίβλημα μου.
Κοιτάζω τις αιματοβαμμένες μου παλάμες και ξέρω πως έπλυνα τα χέρια μου εκτός από αίμα αλλά και με όρκο ιερό.

Εδώ και χρόνια θυμάμαι τα λόγια του Κ. και κάθε φορά αναλογίζομαι το πόσο δίκιο είχε.

"Αγαπώ τους ανθρώπους για αυτό που θα μπορούσαν να είναι
και τους μισώ για αυτό που έχουν επιλέξει να είναι"

Αγαπώ λοιπόν τον εαυτό μου για αυτό που θα μπορούσε να είναι
και τον μισώ για αυτό που επέλεξε να γίνει.

Μέσα σε μια στιγμή.
Μέσα σ'ένα βράδυ.
Μέσα σε μια ζωή.

Το Φως της Αγάπης θα μας καθαρίσει από τις λάσπες που κουβαλούμε επί σειρά ζωών και θα μας κάνει να φαινόμαστε στα μάτια των άλλων όπως ακριβώς είμαστε.

Θα με θυμηθείς...

9.3.07

Ο Κύκλος της Ζωής

8.3.07

Πόσο κάνει ένα σπίτι στον Παράδεισο;

Για να σας λυθεί η απορία μπορείτε να καλέσετε τον παρακάτω αριθμό. Αφήστε να χτυπήσει μερικές φορές και μετά ακούστε το μήνυμα του τηλεφωνητή. Σε αυτές τις εποχές όλα πουλιούνται και σε λογικές τιμές.
Φτάνει να έχεις τις άκρες σου...ακόμα και στον Παράδεισο.

2109311646

5.3.07

Κάνε μου τη Χάρη



Όταν ανοίγεις την καρδιά σου κράτα ρε και λίγο αβάντα
όλα τον κόπο δεν αξίζουν το ίδιο πάντα
μην ξεγελίεσαι και σε παίρνουν χαμπάρι με την πρώτη
μπορεί η τύχη να σου χρωστάει έναν προδότη.


Ή ακόμα ένα φίδι με την γλώσσα ποτισμένη
με φαρμάκι που αντέχει στον καιρό δεν ξεθυμαίνει
μην το χαϊδεύεις λοιπόν κι όταν άκακο σου μοιάζει
κάνε το πρώτος να τρομάζει
Τι έχεις να χάσεις το καλό ή το κακό
έτσι κι αλλιώς θα σε δαγκώσει όταν σε βρεί βολικό
θα τυλιχτεί απ’το λαιμό σου
θ’αλλάξει δέρμα να ξαλαφρώσει απ’τον καημό σου

Σ’αυτά τα μέρη από παλιά μας ζώνουν τα φίδια
δε βρήκα ούτε ένα ρε να κουβαλάει πάνω του αρχίδια

δε βρήκα ούτε ένα να τελειώνει μοναχό του
πάντα κάποιος θα υπήρχε που γελούσε στο χαμό του

Σύνδρομο της κατοχής ή μετάλλαξη εποχής
που οι ρουφιάνοι τώρα είναι άνευ ενοχής
έχουν κώδικα κοινό ίδιο λάκο για φωλιά
κι από κει που δαγκωνόντουσαν ν' αλλάζουν φιλιά
Ζευγαρώνουν με καμάρι και φωνάζουν δυνατά
είναι κάτι που γνωρίζουν καλά τα ερπετά
δεν τα ξέρω εγω αυτά και πάρτε το χαμπάρι
όποιος προδόσει μια φορά θα μου χρωστάει και μια χάρη

Όσα σου έταξα λοιπόν να τα θυμάσαι καλά
κι όταν θα σέρνεσαι όπως λέει κι η κατάρα χαμηλά
να ’χεις το νου σου άμα ταιριάξει το φαρμάκι θα σου βγάλω
και να το πιείς με το ζόρι θα σε βάλω


Θα θέλει το κορμί σου την ψυχή σου ν’ αδειάσει
κι ένα θάνατο αργό να σου ταιριάζει
θα θέλει την ντροπή σου λάφυρο για τη ζωή σου
κι όταν θέλουν οι τύψεις θα ξεδιψάνε στην πληγή σου
Γι’ αυτό σου λέω κράτα το μάτι ανοιχτό όταν κοιμάσαι
μια νύχτα σαν κι αυτή θα ’ρθω που θα φοβάσαι
να σου τυλίξω το λαιμό με λίγη λάσπη απ’ το βάλτο
μας περισσεύει το κακό εκεί κάτω
Μας περισσεύουν κι οι μύθοι αλλά απ’ αυτό δε σου χαρίζω
σου ’χα φτιάξει ένα ψέμα τώρα πίσω δε γυρίζω
θα μείνω εδώ κι όσο καιρό και να μου πάρει,
θα περιμένω γι’ αυτό κάνε μου τη χάρη.

Γιατί όπως λέει κι ο σοφός
όταν του ήλιου βγεί το φώς
το φίδι άσε μονάχο να συρθεί
μη το βοηθάς να σηκωθεί.


Τι ωραία η προδοσία σου ’χει φτιάξει ευλυγισία
για να σου δίνουν οι χαμένοι σημασία
σου ζωγράφισε κι ένα χαμόγελο στο στόμα
σού ’φτιαξε μάσκα αφού κατούρησε στο χώμα
Σ’ άλλαξε τη μιλιά κι έδωσε στα πουλιά
για να μιλάνε όσο πετάνε την παλιά
να λένε όποιος την είδε σε μια νύχτα παλικάρι
ότι είμαι εδώ και μου χρωστάει και μια χάρη.

Κάνε μου τη χάρη, όσα σου έταξα να τα θυμάσαι.
Κάνε μου τη χάρη με το ένα μάτι ανοιχτό να κοιμάσαι.
Κάνε μου τη χάρη να μιλάς δυνατά όταν φοβάσαι.
Κάνε μου τη χάρη, για να σ’ ακούω απ’ οπου και να’σαι.



~ Active Member ~

1.3.07

Φαρμάκι


Σου έπεσε από τα χέρια

η αγάπη

και έγινε το φάρμακο

φαρμάκι...