Lateralus Man

Τα μισά βρέθηκαν με τα ολόκληρα και μοιράστηκαν τα αντίστοιχα μισά και ολόκληρα τους.
Σε ένα τοπίο, σε ένα ηχόχρωμα, σε μια ματιά, σε μια στιγμή απείρου κάλλους όλα έγιναν το βασανισμένο και αδιαίρετο Ένα.
Μαγικές πρακτικές συμβαίνουν μέσα στην καθημερινότητα μας και όλα φαίνονται όπως πραγματικά είναι και όχι όπως μας έχει επιβάλει ο Ορθολογισμός.
Κι ας μοιάζουν όλα αφημένα στην μοίρα τους, ας υπάρχει αδιαφορία και άκαρδη συμπεριφορά.
Το Όλα μέσα στο Τίποτα του έχει χαράξει την σπειροειδή μορφή του Κοσμικού Ερπετού και αλλάζει δέρμα ως του προστάζουν οι 4 Εποχές των Άστρων.
Είμαστε πολύ μικροί και εύθραυστοι μπρος στην Μεγαλοσύνη που μας διακατέχει από την γέννεση μας.
Ο Πόνος...δεν θα μπορούσε να είναι κάτι ξένο και διαφορετικό σε μας.
Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι κάτι αφύσικο απέναντι στην φυσικότητα με την οποία βιώνουμε τον Πόνο και τον αφήνουμε να μας αγκαλιάσει με την ωριμότητα της Αγάπης και της Θυσίας του Εαυτού;
Η Αγάπη...όλα όσα γεμίζει και αδειάζει μέσα της αυτή η λέξη.
Όσα πυρώνει με την ανάσα της και τα κάνει στάχτη στον Βωμό της Καταγωγής μας αφήνοντας αναπάντητα κάθε λογής ερωτήματα και προσπάθειες περιγραφής του απερίγραπτου μεγαλείου της.
Κι όμως την σταυρώνουμε κάθε μέρα και διασκεδάζουμε με την κατάπτωση της.
Την επαναλαμβάνουμε σαν μάντρα, την επικαλούμαστε φωναχτά, την χαράζουμε αλύπητα πάνω σε κόλλες χαρτί βιάζοντας ακατάπαυστα το κορμί της, την τραγουδάμε σε κάθε στίχο μπας και την εξαναγκάσουμε έτσι να μας μυρώσει με την Χάρι της, την ζωγραφίζουμε για να της δώσουμε μορφή και διαστάσεις.
Η Αγάπη είναι το μέγιστο Βίωμα.

"Μην δακρίζεις στο Όνομα Mου.
Μην αλυχτάς σαν το σκυλί στου Αφέντη το κατώγι.
Άνοιξε την Πόρτα να απολαύσεις την ζεστασιά και την απλοχωριά του Οίκου σου
και νιώσε για μια στιγμή Θεός".