Επιλέγω.
Επιλέγω, το πότε θα ξαπλώσω στην άηχη κλίνη μου για να ονειρευτώ όλα όσα η βοή του κόσμου δεν με αφήνει να ακούσω καθαρά.
Επιλέγω τον τρόπο, το χώρο, τη συχνότητα με την οποία θα υπαγορεύω και θα επαναλαμβάνω μέσα μου τον Ιερό Όρκο.
Κι αυτός ο Όρκος έχει να κάνει ακριβώς με την "συνέπεια της επιλογής" δηλαδή με το πόσο συνεπής είμαστε απέναντι στην ελεύθερη βούληση του να μπορούμε να επιλέγουμε ή ακόμη και να τρέφουμε την ψευδαίσθηση πως πολλές φορές είμαστε ικανοί να επιλέγουμε.
Με μια λέξη λοιπόν, "Ελευθερία".
Δεν μένει παρά μόνον να αναλογιστούμε το πόσες φορές έχουμε υποκύψει σε δήθεν ηθικά, κοινωνικά, υπαρξιακά, συναισθηματικά και εγωιστικά "δελεάσματα" μόνον και μόνον για να επιβεβαιώνουμε περιοδικά την πειστικότητα της απεικόνισης του ίδιου του εαυτού μας που με τόσο κόπο και φόβο έχουμε φτιάξει γύρω από το άτομο μας. Είτε αυτή η εικόνα είναι διαδικτυακή είτε κοινωνική κ.ο.κ.
Είπα φόβο;
Χμμ...όντως ψέλλισα τη λέξη "φόβο" αφού ένας βασικός λόγος που πολλές φορές δεν τολμούμε να εκφράσουμε και γιατί όχι, να διαψεύσουμε τα υποτιθέμενα πιστεύω ή αξίες μας γίνεται μόνον και μόνον διότι δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στο τι θα πουν ή θα σκεφτούν οι τρίτοι για μας.
Το λυπηρό είναι πως έπειτα, και έχοντας αυτό σαν γνώμονα εξήγησης του εαυτού μας φτάνουμε στο σημείο να αγωνιζόμαστε με νύχια και με δόντια ώστε να διατηρήσουμε αυτό το επίκτητα πλαστό κομμάτι που αφορά το τι εστί Εαυτός.
Και μιας που το ανέφερα αυτό, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω και κάτι ακόμα απέναντι στον ίδιο μου τον διαδικτυακό εαυτό.
Δεν υπάρχουν νόρμες, φόρμες, καλούπια και κλισέ υφάκια από μένα προς εμένα αλλά και προς τρίτους.
Ο Άβατον, οφείλει απέναντι στον ίδιο του τον "άβατο" Εαυτό να πιστεύει στην αυτοανατροπή, στην μη προβλεπόμενη δράση/αντίδραση και φυσικά στην διάψευση των προσδοκιών από τρίτους προς το πρόσωπο του. Διότι πολύ απλά, εδώ δεν βρίσκομαι για να ικανοποιώ τις ξένες προς στην εσωτερική μου φύση προσδοκίες αλλά για να εκφράσω αυτό που μου ψιθύρισε μέσα σε μια στιγμή έμπνευσης η Σιγή.
Αν ορισμένοι εδώ γύρω/μέσα ψάχνουν να ανακαλύψουν σε αυτό το blog κάποιων blogger celebrity, δυστυχώς θα απογοητευθούν στον μέγιστο βαθμό. Κι αυτό εκφράζεται και θα εκφράζεται σε κάθε ευκαιρία μέσα από την αυτοδιάψευση της εικόνας που μπορεί να έχει χτιστεί για μένα (θέλω να πιστεύω ακούσια) από εμένα. Ειδικότερα δε όταν κάποιος έχει άποψη για κάποιον/κάτι που δεν το έχει δει καν στην ζωή του και φυσικά δεν έχει ζήσει δίπλα του ούτε τις χαρές αλλά και ούτε τις λύπες της ζωής.
Αυτά...
Υ.Γ.: Περισσότερα ίσως σε μελλοντικό Post.
Ως τότε πάλι θα επιλέγω.
Και μεταξύ άλλων, μια εκ των πολλών επιλογών που έχω κάνει, είναι το ότι ΕΔΩ μέσα θα γράφω όποτε θέλω αλλά και όπως θέλω εγώ.
Κάρτα δεν βαράμε σε πράγματα που αγαπάμε διότι τότε σημαίνει πως άλλες φορές περιμένουμε αργία ή υπερωρία από αυτό που υποτίθεται πως πράττουμε με αγαθά αισθήματα και προθέσεις.
