Πόσο καιρό έχεις να επικοινωνήσεις με κάποιον άνθρωπο πραγματικά;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοιτούσες στα μάτια τον συνομιλητή σου και ένιωθες την ενέργεια όχι μόνο να μοιράζεται αλλά και να γεμίζει απ'άκρη σ'άκρη κάθε χιλιοστό του κορμιού σου κάνοντας το πρόσωπο σου να φωτίζει από καταννόηση και αμοιβαιότητα συναισθημάτων;
Με ειλικρίνεια να χαρίζεις την αμέριστη προσοχή σου στα νοήματα και στις ιδέες που στήνουν χορό αγκαζέ με το εκστατικό πνεύμα της καταννόησης.
Κοιτάζοντας για μια στιγμή έξω από το παράθυρο να συνειδητοποιείς πως η ορμή της συζήτησης σ'έκανε να έχεις χάσει τη συναίσθηση του χώρου και του χρόνου καθώς το σούρουπο εδώ και ώρα έχει δώσει την θέση του στη σελήνη για τα καλά.
Να ακούς από ξένα χείλη όλα αυτά τα γνώριμα και προσωπικά που φύλαγες μέσα σου και ήθελες να πεις τόσο καιρό.
Να μιλάς με τα μάτια, λέγοντας δίχως φλυαρίες ότι είναι αδύνατο να ειπωθεί με λέξεις.
Να γέρνεις το κορμί σου προς το σώμα του άλλου ίδια με μίσχο λουλουδιού που ελκύεται από το Φως.
Πόσο καιρό έχει να νιώσεις τέτοια ευλογία;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοιτούσες στα μάτια τον συνομιλητή σου και ένιωθες την ενέργεια όχι μόνο να μοιράζεται αλλά και να γεμίζει απ'άκρη σ'άκρη κάθε χιλιοστό του κορμιού σου κάνοντας το πρόσωπο σου να φωτίζει από καταννόηση και αμοιβαιότητα συναισθημάτων;
Με ειλικρίνεια να χαρίζεις την αμέριστη προσοχή σου στα νοήματα και στις ιδέες που στήνουν χορό αγκαζέ με το εκστατικό πνεύμα της καταννόησης.
Κοιτάζοντας για μια στιγμή έξω από το παράθυρο να συνειδητοποιείς πως η ορμή της συζήτησης σ'έκανε να έχεις χάσει τη συναίσθηση του χώρου και του χρόνου καθώς το σούρουπο εδώ και ώρα έχει δώσει την θέση του στη σελήνη για τα καλά.
Να ακούς από ξένα χείλη όλα αυτά τα γνώριμα και προσωπικά που φύλαγες μέσα σου και ήθελες να πεις τόσο καιρό.
Να μιλάς με τα μάτια, λέγοντας δίχως φλυαρίες ότι είναι αδύνατο να ειπωθεί με λέξεις.
Να γέρνεις το κορμί σου προς το σώμα του άλλου ίδια με μίσχο λουλουδιού που ελκύεται από το Φως.
Πόσο καιρό έχει να νιώσεις τέτοια ευλογία;
10 σχόλια:
όχι πολύ...
μα το αποζητώ συχνότερα.
τι καλά που θα'ταν να είναι πάντα έτσι.
τι κάνεις; :)
πόσο καιρό...αλήθεια πόσο...
Κάτι έχεις εσύ..
:
Πολύ συναισθηματικό το σημερινό σου κείμενο. Ρομαντικό θα το χαρακτήριζα, αφού σε έναν κόσμο κοινωνικού κανιβαλισμού, όπου το μέγα ζητούμενο είναι η ανάδειξη και ο πλουτισμός με κάθε μέσο και συχνά σε βάρος των άλλων ή πατώντας του άλλους, τέτοιες σκέψεις είναι αστείες.
Δε γελάω από διάθεση χιούμορ, αλλά επειδή χαίρομαι πραγματικά που κάποιοι ακόμα -εκτός από τον ηλίθιο Δείμο ή το ρομαντικό Δήμο- αναζητούν την τέλεια επικοινωνία.
Έχω χάσει όλους τους φίλους μου που δεν έχουν e-mail... :(
@Desposini,
Αν σου πω πως πεθαίνω στην Αθήνα, θα ήταν υπερβολή;
@Tamara,
Ξέρεις εσύ...
@Weirdo,
Αργά ή γρήγορα ελπίζω πως θα μου περάσει.
@Δείμος του Πολίτη,
Εγώ θα έλεγα τον Άνθρωπο Δείμο :)
@Klearchos,
Υπάρχουν και τηλέφωνα, πλοία, αεροπλάνα και φυσικά η αγνή μας σκέψη.
Μακάρι να ξέρω...
Δεν ξέρω για τον Άνθρωπο -και σ' ευχαριστώ πολύ-, αλλά χαίρομαι πράγματι να βλέπω ανθρώπους να θέλουν να επικοινωνήσουν και να κατανοήσουν τον άλλο και να γίνουν και οι ίδιοι κατανοητοί. Ας ξεφύγουμε πια από τη μονοτονία του ατομικισμού.
σε πιστεύω..!
Πέστα επιτέλους!
Και τώρα;
Δημοσίευση σχολίου