Φαέθων Ανάγνωσμα

Κάθομαι και παρατηρώ τις μέρες που παιρνούν ανελέητα πάνω από το κορμί μου.

Οι περισσότερες από αυτές είναι άσκοπες και μπλεγμένες από άσκοπους ανθρώπους.
Παρατηρώ το δούναι και λαβείν μεταξύ των συνεργατών μου, την ανταλλαγή πραγμάτων από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Ώρες πολλές σε έναν χώρο με κόσμο που δεν τον έχεις επιλέξει και φυσικά δεν σε έχει επιλέξει.
Κάθομαι δίπλα τους και βλέπω στόματα να ανοιγοκλείνουν χωρίς να λένε κάτι που να με γεμίζει. Κάτι που να βάζει το μυαλό μου σε διαδικασία προβληματισμού, σκέψης ή ακόμη και συμπάθειας προς αυτούς.
Κάποτε ο Πλάτωνας μίλησε για τα "κενά δοχεία".
Θα πεις, γιατί εγώ να αποτελώ την διαφορά σε όλο αυτό τον συφερτό;
Ίσως όχι.
Ίσως πάλι ναι αφού υπάρχουν φορές που δεν νιώθω πως είμαι όμοιος με αυτούς.
Με χωρίζουν Σύμπαντα & Γαλάξίες τελείως διαφορετικοί από τους δικούς τους.
Πολλές ώρες με "λίγους" ανθρώπους λοιπόν.
Τόση ενέργεια χαμένη, ξοδεμένη σε πράγματα τελείως ανούσια και εφήμερα.
Ανεβαίνει στο λαιμό μου σάλιο αρρωστημένο. Θέλω να το φτύσω αλλά το καταπίνω σαν δηλητήριο αυτόχειρα. Κι όμως είναι φορές που θέλω να φτύσω κατάμουτρα την γελοιότητα και τον παραλογισμό μπας και πάρουν μια ιδέα από την γεύση τους.
Άνθρωποι που σε καθημερινή βάση κατατρέχονται από ρηχούς εγωϊσμούς, χαζά κόμπλεξ, υποχθόνια απωθημένα και λυσσαλέα εκδικητικότητα προς τον συνάνθρωπο.
Εκδικητικότητα είπα;
Όντως, μια περίεργη μορφή εκδικητικότητας η οποία ευκαιριακά στρέφεται προς πάσα κατεύθυνση μα πάνω απ'όλα στον ίδιο τους τον εαυτό.
Κουράζομαι.
Κλείνω τα αυτιά μου σε όσα ακούω. Μέσα από τόσες κουβέντες, νάζια, χαϊδέματα, κολακείες και κρίσεις επί επικρίσεων μόνον το 1% φτάνει σαν καθαρός λόγος στα αυτιά μου. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν μέρος ενός ανόητου PR, μιας προσπάθειας εντυπωσιασμού που χάνεται στο κενό της ουσιαστικής παρουσίας, μιας απελπισμένης και λανθάνων έκλησης για επικοινωνία. Κι όλα αυτά μαριναρισμένα με μπόλικη δόση καβλαντίσματος. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν μου κινεί το ενδιαφέρον διότι πολύ απλά δεν έχω χρόνο.

Δεν έχω άλλο χρόνο για μετριότητες, συμβιβασμούς, ηλιθιότητες και νιαουρίσματα από "κενά δοχεία". Δεν έχω ενέργεια για όλους αυτούς που δεν θέλουν να μοιραστούν αλλά να κλέψουν από μένα. Δεν θέλω να νταλαβεριστώ με άλλους/ες Κλεοπάτρες, Μεγαλέξανδρους, Λουδοβίκους, Καρδινάλιους, Δούκισσες και λοιπούς γαλαζοαίματους.
Η μέρα που περιμένω την επόμενη βαθιά υπόκλιση τους για να τους πάρω τα κεφάλια δεν αργεί.
Όσον αφορά τους υπολοίπους αυλικούς, κάπου εδώ τελειώνει άδοξα το παιχνίδι της εξουσίας και της υποταγής για αυτούς.
Ήρθε η ώρα τα ποντίκια να επιστρέψουν στις τρύπες τους και να διαχειριστούν όπως νομίζουν την Ελευθερία τους.
Δεν υπάρχει άλλοθι πια.

Μόνον ο εαυτός μας είναι ικανός να συμπληρώσει το υπαρξιακό μας πολυσύνθετο παζλ.
Κι αυτό που λέω δεν είναι εγωϊστικό, είναι αληθινό.
Είναι η αλήθεια που στο άκουσμα της οι περισσότεροι θέλουν να κρυφτούν.
Εγώ όμως δεν θέλω να στρέψω το βλέμμα μου μακριά από την αλήθεια.
Επιθυμώ να γίνω άξιος εκπρόσωπος και εκφραστής της.
Προσεύχομαι να γίνω μέρος της και να καώ μέσα της σαν πεταλούδα που απελευθερώνεται από την Φλόγα της Ένωσης.