Άναρχες Αρχές (Εξουσίας)

Γέμισε ο κόσμος "επαναστάτες" και "αντιεξουσιαστές" που με πρωτοφανή ζήλο και περίσσιο θράσος κάνουν ότι γίνεται δυνατόν ώστε να αποτινάξουν τον κρατικό ζυγό από τον σβέρκο τους και να ζήσουν σε μια κοινωνία πιο δίκαιη, ισότιμη και ανθρώπινη.
Για να κάνουν όμως την κοινωνία μας πιο ανθρώπινη, εκείνοι μεταμορφώθηκαν σε ζώα και σε αυτή την φάρμα των ζώων που κάποτε έκραζαν, τώρα θέλουν να γίνουν πρωταγωνιστές. Να τραβήξουν την προσοχή με οποιοδήποτε μέσο και ας μοιάζουν με αυτό που πριν έφτυναν.

Μπλέχτηκε λοιπόν η αναρχική ιδεολογία με τον χουλιγκανισμό, την ασυνειδησία, τον μηδενισμό, την αυτοκαταστροφή και φυσικά τον Νόμο της Ζούγκλας. Τώρα πλέον ο καθένας ότι δηλώσει είναι και φυσικά πράττει τα ανάλογα εις το όνομα της υποτιθέμενης υπαρξιακής του ταυτότητας.
Άμα λάχει μαζευόμαστε και 30 θρασύδειλοι ανεγκέφαλοι πουστομαλάκες και ξυλοφορτώνουμε έναν 24χρόνο νεαρό μπάτσο μέχρι θανάτου ώστε μετά να είμαστε σε θέση να αποτήνουμε έτσι φόρο τιμής στον ιερό αγωνιστικό μας σκοπό. Αυτομάτως νιώθουμε καλύτεροι άνθρωποι, πιο θετικοί, πιο γεμάτοι να το πω, πιο ευτυχισμένοι που εκπληρώσαμε τα μέγιστα και πάλι απέναντι στο αντίπαλο δέος;
Τώρα, το τι δέος μπορεί να σου προσφέρει ένας ανυπεράσπιστος πιτσιρικάς μπάτσος που φυλάει αυτοκίνητα έξω από συναυλιακό χώρο, είναι ένα θέμα.
Όπως πάλι, μπορούμε να αναφέρουμε πολλά παρόμοια σκηνικά που έχουν κάνει και οι μπάτσοι με διάφορους ανυποψίαστους πιτσιρικάδες ανά τακτά χρονικά διαστήματα αλλά και αυτό είναι ένα παρόμοιο θέμα/ανάθεμα.
Εν κατακλείδι εμένα δεν μου κάνει κούκου να ασχοληθώ με πράγματα που στον τρόπο αλλά και στην φιλοσοφία εκφράζουν το ίδιο νόμισμα από διαφορετική πλευρά.
Το αποτέλεσμα όχι μόνο είναι το ίδιο αλλά είναι και αδιέξοδο.

Επίσης καλό είναι να μην μπερδεύουμε τον όρο Επαναστάτη/Αντιεξουσιαστή με έννοιες που δεν έχουν ούτε το βάθος αλλά ούτε και την συνείδηση του να μπορούν να διακρίνουν την πραγματική φύση των πραγμάτων. Αντ'αυτού επιλέγουν να προβαίνουν σε κτηνωδίες ακούγοντας τον τυφλό αυθορμητισμό τους και τα κατώτερα ένστικτα τους. Αυτό σαφώς και έχει να κάνει με το πόσο κοιτάζουμε μέσα μας και προβαίνουμε στην αυτοκριτική μας σε αντίθεση με τους περισσότερους που εμμένουν σε μια μόνιμη δηκτική κριτική των γύρω τους χωρίς να εμπεριέχουν τον εαυτό τους σαν μέρος της εξελικτικής πορείας του πλανήτη.
Λες και ορισμένοι αποτελούν μοντέρνους Αναχωρητές που προσεύχονται σε ερήμους πειρασμών μακριά από την κοινωνία και θεωρούν πλέον πως τα κακώς κείμενα δεν έχουν γραφτεί και με την δική τους ανοχή/ενοχή.
Λες και εκείνοι είναι αναμάρτητοι και δεν έχουν αδικήσει ποτέ κανέναν (πόσο μάλλον τον ίδιο τον εαυτό τους).
Λες και οι πράξεις τους δεν είναι τροφή στον φαύλο κύκλο αίματος μιας πρωτόγονης ιστορίας που κρατά το ανθρώπινο γένος όμηρο των ζωικών του καταβολών.

Λες;
Δεν νομίζω.


Επαναστάτης υπήρξε ο Μαχάτμα Γκάντι.

Αντιεξουσιαστής υπήρξε ο Ιησούς.

Επαναστάτης υπήρξε ο Νέλσον Μαντέλα.

Αντιεξουσιαστής υπήρξε ο Σωκράτης.

Επαναστάτης υπήρξε ο Κολοκοτρώνης.

Αντιεξουσιαστής υπήρξε ο Διογένης ο Κυνικός.

Επαναστάτης υπήρξε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Αντιεξουσιαστής υπήρξε ο Καζαντζάκης.

Επαναστάτης υπήρξε ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.

Αντιεξουσιαστές υπήρξαν οι Πέντε του Σικάγο.
(Ένγκελ-Λινγκ-Πάρσονς-Σπάις-Φίσερ)


Ένας αγώνας δικαιώνεται ιστορικά μέσα από την κοινωνία μα όταν έχει ως κύριο όπλο του τη Θυσία του Εαυτού τότε εκπληρώνεται σε προσωπικό επίπεδο.