Φωτοίασις Παράγγελμα

Έτσι καταντήσαμε εν έτη 2007.
Να νιώθουμε όμηροι μέσα στην ίδια μας τη χώρα.
Να σκεφτόμαστε έξοδο διαφυγής ώστε να μην καούμε σαν τα ποντίκια μέσα στα σπίτια μας.
Εν όψη εκλογών, πολιτικοί, οικοπεδοφάγοι και κάθε είδους τσακάλια κρίνουν και ρητορεύουν εκμεταλλευόμενοι τον ανθρώπινο πόνο.
Εκείνο τον Πόνο που μοιάζει να αφορά μόνον τους απλούς και φτωχούς ανθρώπους ενώ από την άλλη οι πλούσιοι συνεχίζουν να ζουν στον επίχρυσο και διαστρεβλωμένο κόσμο τους μην δίνοντας δεκάρα τσακιστή για το τι συμβαίνει δίπλα τους.

Εκεί καταλήξαμε εν έτη 2007.
Να μην μπορούμε να πάρουμε ανάσα από την μπόχα της πλουτοκρατίας και τον πυκνό καπνό των πυρκαγιών.
Τα σενάρια πολλά.
Τούρκοι εμπρηστές;
"Πράσινοι" θύτες;
"Γαλάζια" θύματα;
Δωσίλογοι πολιτικοί εμπρηστές.

Να που φτάσαμε εν έτη 2007.
Όλη η Ευρώπη καίγεται και μαζί της και η Ελλάδα.
Να γυρεύουμε για λίγο οξυγόνο και να μας το πουλάνε ακριβά.
Να ψάχνουμε για φτηνές εξηγήσεις ώστε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα.
Φοβόμαστε να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους και έπειτα από ένα Καλοκαίρι που ξεπέρασε σε φλόγες και την ίδια την Κόλαση, σκιαζόμαστε να παραδεχθούμε ότι υπάρχει εχθρός εντός των πυλών.
Μετά από 300+ πυρκαγιές που ξεκίνησαν από την εστία αδιαφορίας εξίσου 300 βουλευτών ακόμα αναρωτιόμαστε αν έχουμε ακήρυχτο πόλεμο.
Ακόμη αναζητούμε πίσω από τις φλόγες τον άγνωστο εχθρό και ενδόμυχα ίσως και να μην θέλουμε να τον κατονομάσουμε από φόβο μην νιώσουμε προδομένοι όσο ποτέ άλλοτε μιας και γνωρίζουμε βαθιά μέσα μας πως θύμα και θύτης είναι ένα και το αυτό.

Εδώ είμαστε εν έτη 2007.
Να αναπνέουμε από θαύμα.
Ας περιμένουμε καμιά 7ετία ώστε να δούμε για πιο λόγο ορισμένοι έχουν κηρύξει πόλεμο στην Μητέρα Φύση και στο ανθρώπινο γένος.
Ως τότε που θα ξεσπάσει η Μεγάλη Νύχτα και τρέχουμε πανικόβλητοι να κρυφτούμε αλλά δεν θα υπάρχουν ούτε καν δέντρα για κάλυψη, ίσως αντικρίσουμε κατάματα τους προαιώνιους εχθρούς της ανθρωπότητας και της Γαίας.
Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται και φυσικά δεν έχουν να κάνουν με οικόπεδα στον Ταύγετο(!), παραδείσιες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις σε πυρπολημένα τοπία(?!) και τυφλές πύρινες επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές.
Ένας προαιώνιος Πόλεμος βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και εμείς οφείλουμε να αναλάβουμε δράση και να ταχθούμε στο πλευρό των δυνάμεων του Φωτός.
Η αδράνεια, η παθητικότητα, η αδιαφορία και φυσικά ο Φόβος δεν είναι σύμμαχοι αλλά εχθροί όσων θέλουν να τιμούν την ανθρώπινη καταγωγή και το επίγειο σπιτικό τους.

Εδώ βρίσκομαι εν έτη 2007.
Να γίνομαι μάρτυρας του μένους των μισάνθρωπων δυνάμεων.
Να βιώνω όσα οι προηγούμενες γενεές απλά κατέγραφαν σε βιβλία επιστημονικής φαντασίας για την τύχη της Γης.
Να επιβεβαιώνονται για άλλη μια φορά όσα δυσοίωνα προανέφεραν οι προφήτες, καταγράφουν τα Ακασικά Αρχεία και είναι χαραγμένα στο κοσμικό πεπρωμένο της Γαίας με αιθέρια αστρική σκόνη.
Γνωρίζω πως τα πράγματα μπορούν να πάρουν είτε χειρότερη είτε καλύτερη τροπή μιας και τα σημάδια έχουν να κάνουν με την Επιλογή και την Ελεύθερη Βούληση των ανθρώπων για τους ιδίους αλλά και για το μέλλον των παιδιών τους.

Σαφώς και θα προτιμούσα να γράφω για το πρόσφατο ταξίδι Φωτοίασις που είχα και για τις ευχάριστες αποκαλύψεις που μου επιφύλασσε το εκεί μέρος με όλη αυτήν την καλοσύνη, φιλοξενία, ιστορία και σεβασμό με τον οποίο από την πρώτη στιγμή με κατέκλυσε η γενέτειρα του Δία.
Φυσικά και θα ευχόμουν να μην κλαίω γονυπετής μπροστά στις φλόγες σαν μικρό παιδί που μένει ορφανό από οικογένεια.
Η κατάσταση όμως δεν είναι μη αναστρέψιμη.
Αν και ένα μεγάλο μέρος της μάχης χάθηκε, ο πόλεμος δεν έχει κριθεί ακόμα.
Διότι η καταστροφή είναι η αρχή της δημιουργίας κι ενώ ορισμένες δυνάμεις υποκλίνονται στο βωμό της Απώλειας υπάρχουν και εκείνες που είναι ταγμένες στην εκπλήρωση του Θείου Έργου, πάντοτε με την βοήθεια και την συνδρομή μας φυσικά.

Κι αυτό δεν το λέω εγώ μα οι Φωνές που υπαγορεύουν στην απόλυτη Σιγή την Θεία Έμπνευση, τα Σημάδια και την Οδό που απλώνεται εμπρός μας.