Le tigre-Deceptacon

Where is God?

"I tried to find him on the Christian Cross, but He was not there;
I went to the Temple of the Hindus and to the old pagodas,
but I could not find a trace of Him anywhere.
I searched on the mountains and in the valleys
but neither in the heights nor in the depths was I able to find Him.
I went to the Caaba in Mecca, but He was not there either.
I questioned the scholars and philosophers, but He was beyond their understanding.
I then looked into my heart and it was there where He dwelled that I saw Him;
He was nowhere else to be found."


~Jalaluddin Rumi~

Ενωμένοι πριν δύσει ο Ήλιος

Προσπαθώντας να εξηγήσουμε πολλές φορές την τραυματική εμπειρία της ίδιας της ζωής εφευρίσκουμε χίλια δυο επιχειρήματα και ρεαλιστικά συμπεράσματα ώστε να κατανοήσουμε το πως λειτουργούν τα πράγματα αλλά και την θέση μας μέσα σε αυτά. Στις υπηρεσίες μας επιστρατεύονται οι επιστήμες, ο ορθολογισμός, το χρήμα, πολλά και διαφορετικών συμφερόντων δόγματα, νόμοι-κανόνες και εν γένη μια ακολουθία πραγμάτων που αν κάτσω να την αναλύσω μάλλον θα χρειαστούμε πολλά Posts. Όλα όμως τα παραπάνω δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από εμάς. Δεν είναι αλήθειες που δομήθηκαν μέσα μας έπειτα από εσωτερική καλλιέργεια και παρατήρηση. Η πλειοψηφία όσων ανέφερα, έχουν παρουσιαστεί ως τετελεσμένα γεγονότα και φυσικά χωρίς την ενεργή συμμετοχή μας. Πράγματα λοιπόν που μας αφορούν δημιουργήθηκαν και εγκαθιδρύθηκαν χωρίς την απαραίτητη συμμετοχή μας και φυσικά τα περισσότερα εξ'αυτών μας βρήκαν από την πρώτη κιόλας μέρα που ξημέρωσε η γέννηση σε τούτο δω το κοσμικό λημέρι. Οι παγιωμένες και αρτηριοσκληρωτικές θέσεις χαλιναγωγούν σώμα και πνεύμα χωρίς απαραίτητα την συγκατάθεση μας κι αυτό έχει σαν συνέπεια την κυνικότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τον κόσμο αλλά και το ίδιο το Σύμπαν.
Διαπιστώνω λοιπόν πως ειδικά τούτες τις μέρες της γης όλοι έχουμε ανάγκη τον Μύθο όσο ποτέ άλλοτε. Έχουμε ανάγκη να χτίσουμε το προσωπικό μας παραμύθι. Να αντιμετωπίσουμε τους προσωπικούς μας δράκοντες και να χριστούμε ήρωες στη συνείδηση του εσώτερου σύμπαντος. Το οποίο σαφώς και όσο πιο πλουμιστά στολισμένο είναι από την προσωπική μας μυθοπλασία και κοσμογονία τόσο πιο πολύ μας βοηθά να σταθούμε στις τρικυμίες μιας βίαιης επιβαλλόμενης και στείρας πραγματικότητας. Ακόμη και οι προσωπικές πνευματικές αξίες πολλές φορές λειτουργούν ως ασπίδα στα εκατοντάδες φίδια της Μέδουσας. Η ανάδρομη αφετηρία από την οποία ξεκινά και διαγράφει ένα Blog κάνει ακριβώς αυτό το πράγμα. Η φαντασία και η έμπνευση ενεργούν ως κινητήριος μοχλός αλλά και ως οδηγός για την επαφή και γνωριμία του "άλλου" από τα "μέσα" προς τα "έξω" καθώς υποκαθιστά τις πέντε μας αισθήσεις. Αυτές δηλαδή που μας ορίζουν και μας επηρεάζουν στο μέγιστο βαθμό όταν προσεγγίζουμε κάποιων ή κάτι στην καθημερινότητα μας. Κι επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν οι παρεμβολές που αφορούν κατά κύριο λόγο τον υλικό κόσμο, κατά κάποιο τρόπο αυτό ακριβώς μας καθιστά πιο ανοιχτούς σε αυτό που προσλαμβάνουμε από τον άλλο.
Στην καθημερινότητα μας δεν έχουμε να παλέψουμε με τέρατα, δεν χρειάζεται να σώσουμε με όπλο την αγάπη την ωραία κοιμωμένη από τον αιώνιο λήθαργο, δεν καλούμαστε να νικήσουμε τον κακό μάγο για να στεφθούμε ήρωες στα μάτια των παιδιών και των συντρόφων μας. Στην καθημερινότητα μας δεν ισχύει το "Κι αυτοί έζησαν καλά και εμείς καλύτερα". Εκεί αγωνιζόμαστε με νύχια και με δόντια να ανταποκριθούμε στην σκληρή και απάνθρωπη πραγματικότητα ώστε να λέμε πως επιζούμε μέρα με την μέρα και όχι πως ζούμε τη Μέρα. Παλεύουμε να επιβιώσουμε νιώθοντας την ανάσα του θανάτου κάθε στιγμή στην πλάτη μας και ξέρουμε πως το ίδιο το σύστημα δεν πρόκειται να αποδεχθεί κανένα είδος ηρωισμού από την πλευρά μας.
Ας αναλογιστούμε την εσωτερική μας γύμνια εδώ μέσα και το ρίσκο αυτής. Ας αποδεχθούμε το ειλικρινές και το διαφορετικό. Ας σεβαστούμε τον άλλον. Δεν τα ξέρουμε όλα. Πως μπορούμε να γνωρίζουμε και να κρίνουμε τον συνάνθρωπο όταν δεν ξέρουμε τον ίδιο τον εαυτό μας; Πως μπορούμε να διαβάζουμε δέκα αράδες και αυτομάτως καταλήγουμε επί παντός επιστητού που στο κάτω κάτω αφορά το προσωπικό ζόρι του άλλου; Άλλωστε, αν τα ξέραμε όλα και ήμασταν φωτεινοί παντογνώστες δεν θα βρισκόμασταν καν ΕΔΩ. Τόσο απλό είναι. Από την στιγμή που φροντίζει η ίδια η καθημερινότητα να μας δείχνει τα δόντια της σε κάθε ευκαιρία ας φροντίσουμε αν μη τι άλλο να μην φερόμαστε μικρόψυχα. Όταν υπάρχει διχόνοια μεταξύ των ανθρώπων τότε όλοι μας βγαίνουμε χαμένοι στα μάτια του Όντος και όχι κερδισμένοι. Όταν υπερασπιζόμαστε σθεναρά τις υιοθετημένες μικροκοσμικές αντιλήψεις μας και αρνούμαστε να αντιληφθούμε τον κόσμο ως Έναν και το αυτό βάζοντας μπροστάρη το εφήμερο Εγώ μας τότε είναι που η παταγώδης αποτυχία, για έναν κόσμο ενωμένο χωρίς διακρίσεις και ρατσισμό, φαντάζει αναπόφευκτη.
Ο πατέρας μου έλεγε, "Οι πράξεις μας χαρακτηρίζουν και όχι τα λόγια".

Αυτός ο Κόσμος Θάνατος

Είναι οι άνθρωποι με τσακισμένη περηφάνια
Είναι ο κορεσμός που φλερτάρει την παρακμή
Είναι η αποστροφή για κάθε τι αυθεντικό
Είναι αυτού του κόσμου η λατρεία για το εφήμερο.
Είναι ο μύθος της υποταγής και του ταξικού διαχωρισμού
Είναι ο μύθος του γάμου, της πατρότητας και της μητρότητας
Είναι ο μύθος του πάντα ενόχου που πάντα θα απολογείται
Είναι ο μύθος του σκοπού που αγιάζει τα μέσα.
Είναι η οικολογική καταστροφή στ' όνομα του εκσυγχρονισμού
Είναι η απληστία, ο κονφορμισμός, οι ανασφάλειες
Είναι η ιδεολογία στο ψέμα και το υπερτροφικό "εγώ"
Είναι η παγίδα του "ώριμου" και του πετυχημένου
Είναι που πουλάμε τα πάντα για λίγη εξουσία.
Είναι η στιλπνή επιφάνεια και η άγνοια της ουσίας
Είναι που μιλάμε για επιβίωση και όχι για ζωή
Είναι η φιλοσοφία της πολιτικής των ψευδαισθήσεων
Είναι η ψεύτικη απειλή ενός πυρηνικού πολέμου(;)
Είναι τα γηρατειά, ο θάνατος, ο υπέρτατος φόβος.
Είναι το μέλλον, το τόσο σκοτεινό κι αβέβαιο
Είναι μπροστά στη ταπείνωση που σκύβουμε το κεφάλι
Είναι το τίμημα της αποκτήνωσης που θα πληρώσουμε όλοι
Είναι το τίμημα που πληρώνουμε ήδη.
Αυτός ο κόσμος - θάνατος.
Είναι ίσως η ζωή μια όμορφη κατάρα
Είναι που δεν αγαπάω και που αρνούμαι να μισήσω
Είναι που δεν θυμάμαι και που αρνούμαι να ξεχάσω
Είναι που πιο πολύ λυπάμαι τους ανθρώπους
Είναι ίσως η απόκτηση γνώσης το νόημα της ζωής
Είναι που γνώση σημαίνει μοναξιά
Είναι το βλέμμα που αγκαλιάζει την κοφτερή λεπίδα
Είναι η ψυχή που φοράει το αγκάθινο στεφάνι.
Αυτός ο κόσμος - θάνατος.
Είναι τα επιχειρήματα αυτού του κόσμου άθλια
Είναι που δεν μας πενθούν πια
Είναι το καλύτερο που' χει αυτός ο κόσμος να κάνει
Είναι να το βουλώσει.

-ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ-

Lifestyle

Στον τοίχο του Blog μου θα το γράψω για να το διαβάζουν κάθε ειδών νούμερα και τηλεοπτικοί καραγκιοζοπαίχτες.

"Το Lifestyle είναι μαγικό,
από μηδενικό σε κάνει νούμερο."

It's just a ride

Κάνε ένα καλό στον εαυτό σου.

Πάρε το αυτοκίνητο αργά την νύχτα και βόλταρε στο άγνωστο. Μην χαράζεις πορεία όταν θες να ανταμώσεις το απρόσμενο. Άσε την καρδιά να σου δείξει το αυθόρμητο μονοπάτι προς την ελευθερία και κοίταξε απλά να χαρείς την διαδρομή προς το πουθενά. Βάλε μουσική να συμπληρώνει τις σκέψεις σου και φανέρωσε μου στο σκοτάδι το φωτεινό σου πρόσωπο. Αυτό που θα ήθελες να έχεις κάθε μέρα μα φοβάσαι να το αποκαλύψεις. Μέσα στην γαλήνη της νύχτας και καθώς ο κινητήρας θα ρουφά αγώγιστα τα χιλιόμετρα της πολύωρης διαδρομής, άσε την ταχύτητα να σε απογειώσει από την πεζή πραγματικότητα/τραυματικότητα που κυοφορούν οι έγνοιες και θυμήσου...

"It's just a ride"

---The world is like a ride in an amusement park. And when you choose to go on it, you think it’s real because that’s how powerful our minds are. And the ride goes up and down and round and round. It has thrills and chills and it’s very brightly coloured and it’s very loud and it’s fun, for a while. Some people have been on the ride for a long time and they begin to question, is this real, or is this just a ride? And other people have remembered, and they come back to us, they say, “Hey - don’t worry, don’t be afraid, ever, because, this is just a ride…”

And we… kill those people.
“Shut him up.”
“We have a lot invested in this ride. Shut him up. Look at my furrows of worry. Look at my big bank account and my family. This just has to be real.”

Just a ride. But we always kill those good guys who try and tell us that, you ever notice that? And let the demons run amok. But it doesn’t matter because: It’s just a ride. And we can change it anytime we want. It’s only a choice. No effort, no work, no job, no savings and money. A choice, right now, between fear and love. The eyes of fear want you to put bigger locks on your doors, buy guns, close yourself off. The eyes of love, instead, see all of us as one.

Here’s what we can do to change the world, right now, to a better ride. Take all that money that we spend on weapons and defences each year and instead spend it feeding and clothing and educating the poor of the world, which it would many times over, not one human being excluded, and we could explore space, together, both inner and outer, forever, in peace.---*

*Bill Hicks (1961-1994)

Οξύμωρο

"Είμαστε σκλαβωμένοι,
σε μια ελεύθερη αγορά"

Facebook (ο αυτόβουλος ρουφιάνος)

Λοιπόν, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε κάτι.
Τον τελευταίο καιρό και μιλάω ειδικά για την τελευταία τριετία που μας πέρασε, έχει παρατηρηθεί μια "έκρηξη" παροχής υπηρεσιών μέσω διαδικτύου με σκοπό, ο χρήστης (προσέξτε τον όρο που έχει επιλεχτεί ώστε να περιγράψει τα άτομα που ασχολούνται με το διαδίκτυο, σαν να μιλάμε δηλαδή για ασθενείς που έχουν μπλέξει με ουσίες που προκαλούν εθισμό) να μπορέσει να εκφραστεί με έναν πιο ενεργητικό ρόλο στα πράγματα. Μέχρι πρότινος, ο χρήστης περιοριζόταν στην παθητική πληροφόρηση και φυσικά στην μηδαμινή έκφραση δημιουργικότητας. Με απλά λόγια το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να διαβάζει, να ενημερώνεται, να επικοινωνεί στοιχειωδώς με ποικίλους περιορισμούς.
Τα πράγματα άλλαξαν όμως εν μια νυκτί όταν οι μεγάλες εταιρίες αποφάσισαν πως πρέπει να βρεθούν τρόποι ώστε ο χρήστης να μπορεί με διαφόρους τρόπους να επεμβαίνει, και γιατί όχι, να αφήνει το προσωπικό του ηλεκτρονικό στίγμα στο παγκόσμιο διαδικτυακό χωριό. Έτσι το διαδίκτυο μπορούσε να αποτελέσει ένα ελεύθερο βήμα για τους πάντες και φυσικά θα συνείσφερε ώστε να προβληθούν περισσότερο οι ευκόλως εννοούμενες δημοκρατικές διαδικασίες μεταξύ των ανθρώπων. Σημειώστε, ιδιαίτερα μεταξύ μοναχικών ανθρώπων και γιατί όχι ατόμων που κατά κάποιο τρόπο έχουν "περιθωριακά" γούστα και απόψεις.
Πάνω απ'όλα όμως θα πρέπει να έχουμε υπόψιν πως το διαδίκτυο απέκτησε τεράστια δυναμική πέρα από τακτικές ελέγχου και διαμόρφωσης συνειδήσεων χάριν στην ανωνυμία που παρείχε στον χρήστη. Πολλές εταιρίες κολοσσοί, εθνικές μυστικές υπηρεσίες, κομματόσκυλα και ΜΜΕ έχουν προσπαθήσει κατά καιρούς να τιθασεύσουν και να εξυπηρετήσουν συμφέροντα με κοινό παρανομαστή το νόμο του Κέρδους. Κι οφείλω να παραδεχθώ πως σε πολλές περιπτώσεις το έχουν καταφέρει. Ξέρετε τώρα...τα πρόβατα στο μαντρί πάντοτε χρειάζονται έναν τσοπάνη να τα φυλάει. Ωστόσο, υπήρχαν και περιπτώσεις που web sites κατάφεραν να συνεισφέρουν σε μεγάλο βαθμό στην εναλλακτική ενημέρωση (ειδικά στις αρχές διότι στην πορεία και αυτοί εμπορευματοποιήθηκαν με αποτέλεσμα πολλές φορές η τρίχα να γίνεται τριχιά προς χάριν του αδηφάγου κοινού), στην ελεύθερη διακίνηση μουσικής, ιδεών και υπηρεσιών χωρίς απαραίτητα να εξαρτάται κανείς από μεσάζοντες και πλαφόν αγοράς. Ως "τυράκι" όμως για τον μέσο χρήστη πάντοτε υπήρχε το Jabaman.
Ενδεικτικά αναφέρω πως υπηρεσίες όπως E-mail, Msn, MySpace, Blogs, Youtube, Picasa και τώρα τελευταίως το περίφημο Facebook το οποίο και έχει προκαλέσει υστερία στην παγκόσμια διαδικτυακή αγορά. Μπορείς να βρεις φίλους, δουλειά, το αφεντικό σου, την πρώην σου και γιατί όχι την τύχη σου. Κι όλα αυτά δωρεάν. Να μην ξεχνιόμαστε.

Μιας και ανέφερα όμως το Facebook ή αλλιώς το εργαλείο του αυτόβουλου ρουφιάνου, όπως το αποκαλώ εγώ, σας παραθέτω παρακάτω ένα άρθρο το οποίο και δημοσιεύτηκε. Δεν χρειάζεται να το αναλύσω παραπάνω διότι αν αρχίσω να αναφέρομαι σε τεχνολογική μαγεία, μάρκετινγκ υποταγής συνειδήσεων και matrix σίγουρα θα σας φρικάρω. Άλλωστε το άρθρο είναι αρκετά κατατοπιστικό και θα σας λύσει πολλές απορίες. Διαβάστε προσεχτικά και απλά σκεφτείτε την επόμενη φορά που θέλετε να είστε για άλλη μια φορά fashion victims. Διότι περί αυτού πρόκειται και όχι ότι σας πήρε ξαφνικά ο πόνος και είπατε να βρείτε τους παλιούς και ξεγραμμένους συμμαθητές σας.


από τον "Ελεύθερο Τύπο" (Σάββατο 1 Μαρτίου 2008) : "Cover Story- Τεχνολογία

Στο facebook έχω μόλις 30 φίλους. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό, αρκεί να πιστεύεις πως διαθέτεις περισσότερους στην πραγματική ζωή. Η καλή υπηρεσία μού προώθησε μία διαφήμιση με την οποία με προτρέπει να αγοράσω ένα βιβλίο προκειμένου, εύκολα και γρήγορα, να διπλασιάσω τον αριθμό των ηλεκτρονικών μου φίλων. Δεν θέλω, αν και για τα ήθη του δικτύου θα έπρεπε. Είναι, τουλάχιστον, υποτιμητικό να διαθέτεις μόλις 30 φίλους σε ένα περιβάλλον 60 εκατομμυρίων ανθρώπων. Το facebook θα ήθελε να γίνουμε όλοι φίλοι μεταξύ μας. Ει δυνατόν, όλοι οι άνθρωποι που περπατούν και αναπνέουν στον πλανήτη.




Να αναρτήσουμε φωτογραφία, στοιχεία ταυτότητας και να συμμετέχουμε με χαρά στις ηλεκτρονικές εφαρμογές που μας ζητούν να δηλώσουμε ποια είναι η αγαπημένη μας στάση στο σεξ. Εκ των πραγμάτων, για αρκετούς ανθρώπους που περνούν τη μέρα τους στο facebook η αγαπημένη τους στάση είναι το 11, κοινώς δύο κορμιά παραλλήλως ξαπλωμένα χωρίς καμία απολύτως επαφή. Αλλά, μισό λεπτό, εδώ χρειάζονται κάποιες εξηγήσεις, αν και όσοι δεν γνωρίζετε τι ακριβώς είναι το facebook θα ήταν καλύτερο να προσπεράσετε το κείμενο.




Όμως, σας θέλουμε εδώ. Το facebook, λοιπόν, περιγράφεται εύσχημα ως μια υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης, όπου οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνούν με τους φίλους τους, να δημιουργήσουν καινούργιες σχέσεις, να συγκροτήσουν ομάδες κοινού ενδιαφέροντος. Ο μέσος χρήστης ξοδεύει 20 λεπτά τη μέρα στο facebook. Τις τρεις πρώτες εβδομάδες, όμως, διαθέτει ώρες ολόκληρες αναζητώντας φίλους και ανταλλάσσοντας μηνύματα. Αυτή είναι η καλή επεξήγηση της υπηρεσίας. Η κακή λέει πως το facebook είναι ένα παγκόσμιο φακέλωμα προς χάρη των μεγάλων πολυεθνικών και των διαφημιστών, που αποθεώνουν τα εξειδικευμένα δημογραφικά στοιχεία. Φιλικό στο χρήστη. Μπορείτε να δημιουργήσετε μία προσωπική σελίδα, η οποία ουσιαστικά υποδηλώνει το δικτυακό σας στίγμα. Αν θέλετε, όμως, να σας βρουν οι παλαιοί συμμαθητές και οι φίλοι, είστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσετε το όνομα που αναγράφεται στην ταυτότητά σας. Για πρώτη φορά στην Ιστορία τόσα εκατομμύρια άνθρωποι έδωσαν με προθυμία το αληθινό τους όνομα σε ένα μέσο που είναι προσβάσιμο από όλους. Η εγγραφή, όμως, δεν μπορεί να γίνει χωρίς μία έγκυρη ηλεκτρονική διεύθυνση. Έχουμε, λοιπόν, περίπου 60 εκατομμύρια ονόματα που αντιστοιχούν σε ίδιο αριθμό ηλεκτρονικών διευθύνσεων. Το σύστημα σε προτρέπει να αναρτήσεις τη φωτογραφία σου και φωτογραφίες φίλων.




Χαριτωμένο; Όχι και τόσο. Το facebook είναι η μεγαλύτερη φωτογραφική βάση δεδομένων που δημιουργήθηκε ποτέ.



Στους υπολογιστές του είναι αποθηκευμένες
2 δισεκατομμύρια φωτογραφίες, ούτε το σύστημα συνοριακών ελέγχων των ΗΠΑ δεν έχει τόσες. Μέχρι να διαβάσετε αυτήν την πρόταση στη βάση θα έχουν προστεθεί εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες. Κάθε μέρα 14 εκατομμύρια φωτογραφίες εμπλουτίζουν το φωτογραφικό άλμπουμ της υπηρεσίας. Η συντριπτική πλειονότητα των χρηστών έχει τοποθετήσει προσωπική φωτογραφία. Μπορεί να είναι και η δική σας κάπου εκεί, εν αγνοία σας και μάλιστα ταυτοποιημένη στο πρόσωπό σας. Πώς; Κάποιος φίλος σας «ανέβασε» φωτογραφία σας στο προσωπικό του άλμπουμ, χρησιμοποίησε τη δυνατότητα λεζάντας και έτσι όταν ο δείκτης του mouse περάσει πάνω από το πρόσωπό σας, αποκαλύπτεται και το όνομά σας. Οι χρήστες έχουν κάποιους περιορισμούς στην περιήγηση των προφίλ. Ούτως ή άλλως, δεν μπορείς να βουτήξεις σε εκατομμύρια εγγραφές, θα πνιγείς. Αλλά το facebook μπορεί να τους δει όλους. Και να τους περάσει από λεπτό κόσκινο. Ως υπηρεσία είναι εξαιρετικά εύχρηστη ως και χαριτωμένη.




Διατίθεται ένα πλήθος εφαρμογών με τεστ προσωπικότητας, τα οποία σου αποκαλύπτουν πόσο καλός εραστής είσαι ή σε ποιο είδος καταστροφής αντιστοιχείς. Για να δεις, όμως, τα αποτελέσματα, θα πρέπει να καλέσεις και άλλους είκοσι φίλους να ακολουθήσουν το ίδιο μονοπάτι, δηλαδή να χρησιμοποιήσουν την ίδια εφαρμογή. Έτσι, όσο εσύ απαντάς σε ερωτηματολόγια για να μάθεις με ποιον τρόπο φιλάς, προσφέρεις στην καλή υπηρεσία την ευκαιρία να μάθει όχι μόνο τα δημογραφικά σου στοιχεία, αλλά και από ποιο πλευρό κοιμάσαι το βράδυ. Και φαίνεται ότι κοιμάσαι βαθιά.





Δωρεάν τυρί

Το facebook δεν κρύβει πως δωρεάν τυράκι σερβίρεται μόνο σε ποντικοπαγίδες.




Οι μεγαλύτερες εταιρίες μετρήσεων συνεργάζονται μαζί του, όπως, βέβαια, και οι ισχυρότερες πολυεθνικές, αφού διαπιστώνουν ότι μπορούν να κατευθύνουν τη διαφημιστική τους καμπάνια στο πλέον εξειδικευμένο κοινό που δημιουργήθηκε ποτέ. Ήδη οι μεγαλύτερες εμπορικές επωνυμίες του πλανήτη έχουν υπερήφανα ανακοινώσει τη συνεργασία τους με την υπηρεσία. Μπορείτε, όμως, να δοκιμάσετε και εσείς να διαφημιστείτε σε κοινό της επιλογής σας με προσιτό κόστος. Η διαφημιστική πλατφόρμα του facebook είναι τόσο έξυπνη που το μήνυμά σας θα φτάσει μόνο στους σωστούς αποδέκτες. Μεταξύ μας, πρόκειται για ένα τεράστιο πείραμα του σύγχρονου καπιταλισμού. Μπορείς να κάνεις λεφτά από τη φιλία; Ναι, μπορείς, αρκεί να αντικαταστήσεις τα λόγια από τον ήχο του πληκτρολογίου. Αρκεί να δείξεις πως το εύρος της δικτυακής κοινωνικότητας είναι σημαντικότερο από την ουσία της πραγματικής επαφής. Έτσι, διαβάζουμε στις τελευταίες μελέτες για το φαινόμενο πως η επιτυχία του βασίζεται στην τάση των ανθρώπων να ομαδοποιούνται και να μιμούνται ο ένας τον άλλο. Ο ένας φίλος προσελκύει τον άλλο. Για τις νεαρές ηλικιακά ομάδες η εγγραφή στο facebook είναι τόσο απαραίτητη όσο η κατοχή κινητού τηλεφώνου. Αφού είναι όλοι εκεί! Οι άνθρωποι λένε τα πάντα στο facebook και τα υπογράφουν με το πραγματικό τους όνομα, την ηλεκτρονική διεύθυνση και τη φωτογραφία τους. Και το facebook διαθέτει τεράστια μνήμη και όλη την καλή διάθεση για να συνεργαστεί με τις αρμόδιες υπηρεσίες, αν του ζητηθεί. Δεν χρειάζεται να σας το πει κάποιος τρίτος, το λέει και η άδεια χρήσης της υπηρεσίας, εκείνο το μακρύ κείμενο κάτω από το οποίο πάντα δηλώνουμε πως συμφωνούμε με όσα γράφει. Μεταφράζουμε: «Όταν χρησιμοποιείτε το facebook ίσως δημιουργήσετε το προσωπικό σας προφίλ, σχέσεις, ανταλλάξετε μηνύματα και κάνετε χρήση των εφαρμογών του διοχετεύοντας προσωπικές πληροφορίες σε διάφορα κανάλια. Εμείς συλλέγουμε αυτές τις πληροφορίες για να σας προσφέρουμε εξατομικευμένες εφαρμογές». Τι μας λέει; Πως επεξεργάζονται προσωπικά στοιχεία. Το κάνουν όλοι, αλλά στο facebook οι χρήστες κάνουν μια καθημερινή online ψυχανάλυση καταθέτοντας τις προτιμήσεις τους ακόμα και για τα πλέον προσωπικά θέματα.




Το facebook δεν χρειάζεται να δημιουργεί περιεχόμενο για να προσελκύσει χρήστες. Οι χρήστες δημιουργούν περιεχόμενο και αυξάνουν τον αριθμό των συνδέσεων. Το facebook μόνο ρωτάει με έξυπνο τρόπο.



Ρωτάει αλλά δεν ξεχνάει:
«Όταν τροποποιείτε τις προσωπικές πληροφορίες που έχετε διαθέσει, το facebook κρατάει αντίγραφο των προηγούμενων πληροφοριών για ένα εύλογο χρονικό διάστημα». Ευτυχώς, όμως, μας λέει πως πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τα προσωπικά μας δεδομένα μπορεί να εκτεθούν σε κακόβουλα μάτια: «Δεν μπορούμε να σας εγγυηθούμε ότι τα προσωπικά σας δεδομένα δεν θα εκτεθούν σε μη εξουσιοδοτημένα άτομα. Αντιλαμβάνεστε και αποδέχεστε ότι ακόμα και αν διαγράψετε τις προσωπικές σας πληροφορίες, αυτές μπορεί να έχουν μείνει αποθηκευμένες σε σελίδες τρίτων». Θέλετε ένα παράδειγμα; Πολύ πρόσφατα γόνοι γνωστών πολιτικών και επιχειρηματικών οικογενειών της χώρας είδαν να ξετυλίγεται στις σελίδες κυριακάτικης εφημερίδας όλο το κουβάρι των κοινωνικών γνωριμιών τους. Οι περισσότεροι χρήστες δεν αξιοποιούν τη δυνατότητα να απομονώσουν το προφίλ τους, επιτρέποντας την προβολή του μόνο στους φίλους τους.



Αν, όμως, έχουμε να κάνουμε με εξουσιοδοτημένες κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, τότε το facebook θα χαρεί να εξυπηρετήσει:
«Χρησιμοποιώντας το facebook συμφωνείτε στη μεταφορά προσωπικών σας δεδομένων στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Μπορεί να υποχρεωθούμε να διαθέσουμε τα προσωπικά σας στοιχεία έπειτα από νομικές αιτήσεις ή δικαστικές αποφάσεις. Αυτό μπορεί να σημαίνει τη διανομή πληροφοριών σε τρίτες εταιρίες, δικηγόρους ή πράκτορες κυβερνητικών υπηρεσιών».




Στο facebook θα παραμείνεις έστω και νεκρός. Μπορεί να ακούγεται γλυκό καθώς οι φίλοι σου σπεύδουν στη σελίδα σου και γράφουν διάφορα όμορφα, αλλά από ένα σημείο και μετά γίνεσαι ένας ηλεκτρονικός βρικόλακας. Η υπηρεσία θέλει στοιχεία και ένα φορτίο χαρτιά για να διαγράψει το προφίλ ενός ανθρώπου που πέθανε. Ίσως να είναι, τελικά, η σύγχρονη εκδοχή της έννοιας για τη μετά θάνατο ζωή, που μπορεί να είναι και καλύτερη από μια ζωή στο facebook.





Οι άνθρωποι πίσω από το facebook

Το facebook δεν πωλείται, τουλάχιστον προς το παρόν. Η κεφαλαιοποίησή του αποτιμάται στα 15 δισεκατομμύρια δολάρια. Έχει προσελκύσει τις μεγαλύτερες εταιρίες της δικτυακής οικονομίας, αλλά περιόρισε τη συμμετοχή τους σε μικρό ποσοστό των μετοχών. Ακούστηκαν αρκετές ενδιαφέρουσες φήμες περί εξαγοράς, αλλά καμία δεν ανταποκρίνεται, όπως φαίνεται, στην αλήθεια. Εξίσου ενδιαφέρουσα, όμως, είναι η πραγματικότητα για τη μετοχική σύνθεση της εταιρίας. Ο σταρ, αυτός που αναλαμβάνει να δανείζει πρόσωπο και φωνή στο facebook, είναι ο Μαρκ Ζούγκεμπεργκ, ο πρώην φοιτητής που δημιούργησε την υπηρεσία. Ο ίδιος έχει κατηγορηθεί πως «έκλεψε» την ιδέα από μια άλλη υπηρεσία. Στο διοικητικό συμβούλιο υπάρχουν άλλοι δύο άνδρες. Ο Τζιμ Μπρέιερ, που εκπροσωπεί ένα venture capital, και ο Πίτερ Θίελ. Ο Θίελ ξέρει από επενδύσεις. Είχε συμμετάσχει στη δημιουργία της πετυχημένης υπηρεσίας ηλεκτρονικών πληρωμών, του paypal. Έτσι, δέχθηκε να τοποθετήσει και 500.000 δολάρια στο facebook. Σήμερα το μερίδιό του αξίζει πάνω από 1 δισ. δολάρια.




«Μπορείς να έχεις μια τράπεζα που δεν κινδυνεύει από επανάσταση, αρκεί να την εγκαταστήσεις στο Βανουάτου», λέει ο Θίελ, που λατρεύει τους φορολογικούς παραδείσους και μισεί τους φόρους. Δεν είναι ο μόνος που το πιστεύει. Πιστεύει και άλλα. Πως ο ιδανικός κόσμος είναι έξω από τα όρια του πραγματικού, είναι εικονικός και ελέγχεται από μηχανές με νοημοσύνη υψηλότερη της ανθρώπινης. Αν πείτε πως λέει βλακείες, θα σας απαντήσει ότι με κάτι τέτοια έγινε πλούσιος και δεν θα έχει άδικο. Ας δούμε και το τρίτο μέλος του διοικητικού συμβουλίου, τον Τζιμ Μπρέιερ. Ο Τζιμ, μέσω των συμμετοχών του σε άλλες εταιρίες, είναι στενά, πολύ στενά, συνδεδεμένος με την Q-Tel. Τι είναι πάλι αυτό; Είναι ένα venture capital, ένα επενδυτικό κεφάλαιο, που ελέγχεται, επισήμως, από τη CIA. Σκοπός του είναι να συνδέει την καλή υπηρεσία με την τεχνολογία αιχμής, επενδύοντας σε εταιρίες με αντικείμενο χρήσιμο για τα ζωτικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.




Αν μη τι άλλο, φακέλωμα τέτοιου μεγέθους έχει και ενδιαφέρον, αλλά και ζωτική χρησιμότητα για τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.



"

Έρευνα...

...που πραγματοποιήθηκε σε αμερικανικά πανεπιστήμια έδειξε πως το facebook είναι το δεύτερο πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, μαζί με το σεξ και την μπίρα. Πρώτο είναι το ipod. Κάθε μέρα 200.000 άνθρωποι δημιουργούν σελίδα στην υπηρεσία. Κάθε χρήστης «ανεβάζει» κατά μέσο όρο 44 φωτογραφίες συνδεδεμένες με το προφίλ του. Το facebook είναι ο έκτος δημοφιλέστερος δικτυακός τόπος στο Internet. Χώρες με τους περισσότερους χρήστες: ΗΠΑ, Καναδάς, Βρετανία, Αυστραλία, Τουρκία.

Του κώλου τα εννιάμερα

Το παν είναι να έχεις καθαρή κωλοτρυπίδα.
Να μπορείς να χέζεις και να γαμάς τον πλανήτη με καθαρό σώβρακο και κανείς να μην παίρνει μυρωδιά την μπόχα που χαρακτηρίζει την κάθε σου πράξη.
Eclectic τρόποι, ύφος που ακόμη και τα πλέον κορυφαία εστέτ ανδρείκελα θα ζήλευαν, βραχυκυκλωμένο μυαλό και μιαρά κίνητρα φιλοξενούνται πίσω από τρόπους και συμπεριφορές που κυοφορούν το προσωπικό όφελος.
Τα πολλά βιβλία που έχεις διαβάσει, οι σοβαροφανείς απόψεις που με στόμφο ανακοινώνεις (που κι αυτές είναι σαν τις κωλοτρυπίδες), το κύρος και η δύναμη μιας κοινά αποδεχόμενης και αδιαμφισβήτητης γνώσης προς τρίτους, τα χρήματα που έχουν προκαλέσει ποικίλων ειδών κρίματα και αυτό το καραφλό μέλλον που σου ξημερώνει κάθε πρωί πριν πας στην δουλειά είναι κάτι που θα μπορούσες να το πουλήσεις μόνο σε πακέτο προσφοράς με σαφή έκπτωση αξιών.

Ώρες γραφείου, θα σε βρουν να κάθεσαι αραχτός πίσω από μια τεράστια καρέκλα καταστρώνοντας μεγαλεπήβολα σχέδια με καρφωμένο το δάχτυλο στον κώλο. Αφού βρίσεις στο τηλέφωνο, κάνεις φιγούρα στην γκόμενα, κατατροπώσεις ανταγωνιστές και ταπεινώσεις συναδέλφους μπορείς να κάνεις ένα πούρο εφησυχασμένος από τις απαιτήσεις του ρόλου. Έπειτα από ένα καλό πούρο, επιβάλλεται να φέρεις το δάχτυλο κοντά στη μύτη και με την μυρωδιά που μόνο η άτριχη κωλοτρυπίδα σου μπορεί να σου προσφέρει θα ηδονιστείς ανηλεώς. Θα αλληθωρίσεις για μια στιγμή από την καύλα και ύστερα θα αφήσεις το βλέμμα σου να ταξιδέψει στο ταβάνι του φιλόδοξου ουρανού σου.
"Just one fix for today...tomorrow is another day", σκέφτεσαι μαστουρωμένος με ζωγραφισμένη στο πρόσωπο σου του κοπρολάγνου τη χαρά.
Την επόμενη μέρα λοιπόν θα σε επιβεβαιώσουν για άλλη μια φορά τα κόπρανα σου κι όταν με το καλό φτάσει Παρασκευή, κι όπως πάντα εν όψη Σαβ/κου, θα πιπιλάς με μανία σαν μωρό παιδί το χεσμένο δάχτυλο σου.
Κι από Δευτέρα με το καλό, σ'ένα surprise party θα σου τραγουδούν οι εργαζόμενοι μ'ένα στόμα μια φωνή γύρω από το γραφείο "Happy Birthday to you, Happy Birthday Mr. President...Happy Birthday to youuu".

Σαμσάρα

"-Πως μπορείς να κάνεις μια σταγόνα
να μην στεγνώσει ποτέ;
-Την οδηγείς στη θάλασσα"

Άνθρωποι των Θαυμάτων: Albert Hofmann

(1906-2008)
R.I.P.

Κι ύστερα ήρθες και μ'έλυσες*

Πάνω σε μια σχεδία, περιπλανήθηκα για αρκετές μέρες στα μεσοπέλαγα όταν με ξέβρασε η θάλασσα στις ακτές του Βορρά. Κατάλαβα πως είχα χάσει τις αισθήσεις μου, άγνωστο για πόσες ώρες, όταν βρήκα τον εαυτό μου ξαπλωμένο σε διπλό κρεβάτι. Κανένας δεν βρισκόταν πλάι μου. Το παράθυρο καλωσόριζε γενναιόδωρα φρέσκο στεργιανό αεράκι να μου χαϊδεύει το πρόσωπο ενώ την ίδια στιγμή πίσω από το κεφάλι μου ακούστηκε μια πόρτα να ανοίγει. Ένα χαμόγελο περπάτησε ως το προσκέφαλο και μια μυρωδιά που θα έβαζα στοίχημα πως ήταν της ίδιας της Άνοιξης έφτασε στα ρουθούνια μου καθώς άκουσα την φωνή να μου λέει εν μέσω παιδικών χαχανητών, "κι ύστερα ήρθα και σ'έλυσα".
Πριν αράξουν για τα καλά οι λέξεις μέσα μου ένιωσα ένα απαλό άγγιγμα στους καρπούς μου. Ήμουν δεμένος! Μια αέρινη κίνηση με ελευθέρωσε απ'τα δεσμά μου και για μια στιγμή ένιωσα μια ανεπαίσθητη ανακούφιση να με αγκαλιάζει. Πρέπει να ήμουν αρκετό καιρό δεμένος. Γύρισα να κοιτάξω το πρόσωπο που εκφράζει τέτοια μελωδία στην φωνή και τα μάτια μου αντίκρισαν ένα μικρό κορίτσι με καστανά μαλλιά και μεγάλα εκφραστικά ματάκια. Το πρόσωπο του μου φάνηκε γνώριμο και οικείο μα δεν μπορούσα ν'ανασύρω από τα βάθη του μυαλού μου το όνομα του κοριτσιού. Προσπάθησα να ανατρέξω στο μακρινό παρελθόν της εφηβικής μου ζωής και κατέληξα σε κλάσματα δευτερολέπτων πως μάλλον από εκεί θα πρέπει να είναι η καταγωγή αυτού του όμορφου πλάσματος. Αν κι έκτοτε είχαν περάσει πολλά χρόνια, το οξύμωρο ήταν πως σε αντίθεση με μένα εκείνη δεν είχε μεγαλώσει καθόλου! Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μου φανερώσει η μνήμη μου το όνομα της το μόνο που κατάφερα να ψελλίσω ήταν κάτι για τα δεσμά μου.
Εκείνη, χαμογέλασε με νόημα και σαν να μην χρειαζόταν παραπάνω ερωτήσεις από την πλευρά μου, φρόντισε να απαντήσει στα σύννεφα του νου λέγοντας: "Ναυαγισμένο σε βρήκα στα στενά του Ελλησπόντου και φρόντισα να σε ξεκουράσω έχοντας πρίμα τον καιρό, τραγουδώντας σου με κοχύλια και στολίζοντας τα μαλλιά σου με αστερίες που διάλεξα μόνη μου", καθώς τελείωνε η φράση της με τούτα τα λόγια οι λέξεις συνέχιζαν να χορεύουν μέσα στο κεφάλι μου και κάτι σαν ηχώ αντιλαλούσε στους τέσσερις τοίχους του δωματίου κάνοντας τα αυτιά μου έτοιμα να αλλαξοπιστήσουν σε θέματα λογικής και πραγματικότητας. Όσο κοιτούσα αυτό το πρόσωπο, τόσο περισσότερο ένιωθα πως το κορίτσι έμοιαζε με κάποιο παιχνιδιάρικο ξωτικό τελικά.
"Γιατί με έδεσες;", κατάφερα ορθά κοφτά να πω όταν το χαχανητό της γέμισε το δώμα ίδια με θορυβώδες βουητό από άτακτο μελίσσι.
"Χιχιχιχιιιιι...μα δεν σε έδεσα εγώ καλέ μου. Σε βρήκα αναίσθητο και δεμένο με αόρατες αλυσίδες στις αφιλόξενες ξέρες των στενών του Ελλησπόντου. Τώρα είσαι ασφαλής και ελεύθερος", κι ενώ τελείωσε με τούτα τα λόγια, ένα τσιριχτό επιφώνημα ακούστηκε στον αέρα κάνοντας με να κοιτάξω αφηρημένα προς το ταβάνι του δωματίου. Εκείνη, φαινόταν να διασκεδάζει με την έκδηλη απορία που είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπο μου και πριν καν προλάβω να ρωτήσω, φρόντισε ν'απαντήσει σαν να μιλούσε στον εαυτό της.
"Κατ'επιλογήν κουβαλούσες εδώ και πολύ καιρό τις αλυσίδες της υποταγής και επειδή ακριβώς είχε δωθεί η σιωπηλή συγκατάθεση σου, γι'αυτό και δεν ένιωθες το παραμικρό βάρος τόσο καιρό. Υπήρχαν φορές όμως που η αόριστη και αναίτια θλίψη που ενίοτε σ'αγκάλιαζαν, αποτελούσαν σινιάλα απελευθέρωσης της σκλαβωμένης σου καρδιάς ενάντια σε όλα αυτά που σε καθημερινή βάση επισκίαζαν το Πνεύμα σου και σε έκαναν να φωτίζεις λιγότερο".
Το χέρι της, μέσα σε μια στιγμή μεταμορφώθηκε σε φτερό ερωδιού καθώς μου χάιδευε απαλά το μέτωπο. Ξαφνικά άρχισα να χάνω ανάσες μα δεν φοβόμουν. Κι ενώ ένιωθα πως άφηνα για τελευταία φορά, την ύστατη πνοή μου να πετάξει ακολουθώντας το Δρόμο της Επιστροφής, της είπα με ένα αχνό χαμόγελο στα χείλη "Κι ύστερα ήρθες και μ'έλυσες".
Μέχρι την ώρα που τα μάτια θολώνουν και αρχίζει να φανερώνεται σε όλο του το μεγαλείο το Βασίλειο του Επέκεινα, η φράση της ηχούσε σαν συνταξιδιάρικο πουλί στα αυτιά μου,

"Όχι εγώ καλέ μου...η Αγάπη"




*Ο τίτλος και η φωτογραφία στο παρόν Post είναι από το ομώνυμο βιβλίο του Κωστάκη Ανάν το οποίο διάβασα πρόσφατα και μου άρεσε πολύ.
Ωστόσο, το κείμενο που παραθέτω δεν έχει ουδεμία άλλη σχέση με το εν λόγω βιβλίο.
**Αφιερωμένο εξαιρετικά στη "Λ".