26.10.08

(<>)






Ο γέροντας, κοιτάζει το βρέφος και χαμογελά διότι γνωρίζει την χαρά της νιότης
και αναπολεί περασμένα μεγαλεία.

Το βρέφος, κοιτάζει το γέροντα και βάζει τα κλάματα γιατί κι αυτό γνωρίζει με τη σειρά του
πως τελικός προορισμός της σάρκας είναι ο θάνατος μέσα από το διάβα της ζωής.

5 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μια καμπύλη λοιπόν η ζωή όλων μας, μια παρένθεση και καθόλου κύκλος...

Σκέφτομαι πως ίσως πρέπει να έχουμε τουτη την εικόνα πάντα πρόχειρη, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε και χάνουμε τις στιγμές

Καλή σου Κυριακή και όμορφη εβδομάδα!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιλες

Άβατον είπε...

@Φύρδην-μίγδην,
Ένας κύκλος θα έλεγα πως είναι η ζωή και μέσα του κινούμαστε ως σπείρες... ;)

Ανώνυμος είπε...

wellcome back...

Ανώνυμος είπε...

wellcome back...

Άβατον είπε...

@Ανώνυμος,
καλώς σας βρήκα :)