Σαν ήρθε το πλήρωμα του Χρόνου
και αγκαλιάστηκαν τα δυο 7αρια,
επέλεξα να αποχωριστώ τον Ωκεανό του Αοράτου
και σαν μια ταπεινή σταγόνα που επιζητεί να βιώσει τον εαυτό της ενσαρκώθηκα φέροντας πάνω μου για σφραγίδα τον Νόμο του 9.
Έκτοτε, προσπαθώ να αποβάλλω το κουκούλι και την ασχήμια της κάμπιας.
Μια προσπάθεια μεταμόρφωσης τόσο επίπονη και οδυνηρή,
που πολλές φορές με ανάγκασε να σταματήσω.
Να ξαποστάσω.
Ήθελα όμως τόσο πολύ να ξαναγεννηθώ σε κάτι όμορφο και συνάμα άσπιλο
που θα έκανε την επαίσχυντη καταγωγή μου να μοιάζει με κακό όνειρο.
Διάλεξα όνομα , φύλο και πατρίδα
μα τίποτα από αυτά δεν με έκαναν να λησμονήσω
το Θείο Έργο και την ιερή υποχρέωση που έπρεπε να επιτελέσω.
Above All…
The Law of 4L
5 σχόλια:
Καλόοοο. Πολλή μικρότητα όμως.
Ναι. Μόνο αυτό. Με μικρές φωτεινές εξαιρέσεις..
Φιλιά
geia soy se eixa ksanabrei kai ksana tyxaia se brika. poli wraio blog
η πίστη προηγείται,η "θρησκεία" ακολουθεί...
αυτό το ελάλησαν συχνά με κρατάει πίσω στο σχολιασμό λόγω κινδυνοφόρων συνειρμών
το μυαλό μου πάει στον πετεινό και από κει αυτόματα στην προδοσία...
καλημέρα
σε φιλώ
@Δείμος,
δεν ξέρω πως την μετρά ο καθένας στην ζωή του ή πόση μπορεί να συναντά.
@Weirdo,
με μικρές αλλά *φωτεινές* εξαιρέσεις ;)
@Beth,
εις το επανιδείν λοιπόν :)
@Φαίδρα Φις,
λες να αναφωνησώ κάποια ωραία πρωία "Κι εσύ Βρούτε;" ;Ρ
Δημοσίευση σχολίου