Mιας και σε προηγούμενο Post ανέφερα αξιοσημείωτο καλλιτεχνικό δρώμενο θα ήθελα να σημειώσω κάτι το οποίο αφορά τον εγχώριο καλλιτεχνικό μας κόσμο αλλά και την εντόπια διανόηση. Μιλάω για τους εκπροσώπους της Τέχνης και των Γραμμάτων. Για όλους αυτούς που μέσα από τα έργα τους αν μη τι άλλο θα έπρεπε να αποτελούν ένα ζωτικό κομμάτι μιας υγιής κοινωνίας που σκέφτεται, αντιδρά και επιλέγει πράγματα με βάση την ελευθερία, την αυθεντικότητα, την πρωτοτυπία κ.ο.κ.
Μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη και όπως έχουν έρθει τα πράγματα, δεν μπορώ να πω ότι μου έκανε και φοβερή εντύπωση η ως τώρα συνέχεια μα αυτό δεν σημαίνει πως δεν οφείλω να το σχολιάσω κιόλας. Επιβεβαίωσα για ακόμη μια φορά το ότι ο υποτιθέμενος σκεπτόμενος χώρος της Τέχνης και των Γραμμάτων έχει δεχθεί, με το αντίτιμο του βολέματος σαφώς, μια εκούσια λοβοτομή. Στο σύνολο του, με εξαίρεση καμιά δεκαριά παγιωμένους στο σύστημα καλλιτέχνες που ζήτησαν βήμα στα κανάλια, επέδειξε μια πρωτοφανή βουβαμάρα που αντηχεί ως τα σήμερα στα αυτιά μου. Αντί να υπάρχει μια πρωτοφανή κινητοποίηση τους μέσω των ΜΜΕ, η συντριπτική πλειοψηφία εξ'αυτών προτίμησε να μην πάρει θέση ώστε να να μην ρισκάρει και να διατηρήσει τα κεκτημένα. Αντί να συμβούν σειρά μαζικών καλλιτεχνικών δρώμενων ώστε να υπάρχει γενική κατακραυγή από την ευρύτερη μάζα επέλεξαν την αποστασιοποίηση και την εξαγορασμένη σιωπή. Περίτρανη απόδειξη πως στις μέρες μας δεν υπάρχει ανεξάρτητη και αυθόρμητη διάθεση για να ξαναγίνει ο καλλιτέχνης αυτό που ήταν κάποτε. Εκφραστής και καθρέφτης μιας κοινωνίας που αφουγκράζεται τις αγωνίες και τα θέλω των καιρών. Κι ενώ η μούγκα των Ελλήνων καλλιτεχνάδων μας πήρε τα αυτιά, υπάρχουν άλλοι στο εξωτερικό οι οποίοι ακόμα αντιλαμβάνονται πράγματα πέραν του καλλιτεχνικού τους μικρόκοσμου.
Ο πάλαι ποτέ τραγουδιστής των Sex Pistols, Johhny Rotten (βλ. John Lydon), στις 18/12/08 αναφέρει στο προσωπικό του blog τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και με link παραθέτει εκτεταμένες πληροφορίες στους ανθρώπους του εξωτερικού για τα γεγονότα που ακολούθησαν.
Να τα βλέπουν αυτά οι αυτόβουλα φιμωμένοι δικοί μας καλλιτεχνάδες.
Μια ζωή σκυμμένοι και υποχείρια δεν γίνεται, ξεκουνάτε λοιπόν!
26.1.09
Ο Johnny Rotten για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
Καλησπέρα σύντροφε blogger Άβατον αν και απεχθάνομαι τους Sex Pistols που εμπορευματοποιήσαν την μουσική του punk μαγκιά του τυπά John Lydon που έκανε την ανάρτηση για τον Αλέξη.
Αλήθεια ποιος θυμάται ακόμα τον Αλέξη οεο?
Κανένας απο τους τυπάδες που έβγαινε στους δρόμους δεν πήγε στο τρισάγιο τον 40 ημερών απο ότι άκουσα.
Μήπως τελικά απλά η δολοφονία του Αλέξη απλά ήταν ένα ξέσπασμα?
Οι Αναρχικοί για να συγκρουστούν πιο έντονα με τους μπάτσους?
Οι φοιτητές να χάσουν μάθημα?
Τα κόμματα να αυξήσουν τα ποσοστά τους?
Σιχάθηκα τους ΝεοΈλληνες και τους γαμημένους μας καλλιτέχνες(συγγνώμη για το καλλιτεχνες) αλλά ζούμε σε μια κοινωνία που ο καθένας κοιτάει τον κώλο του.
Εγώ δεν γουστάρω ανήκω στην μειοψηφεία και το ξέρω αλλά εντάξει.
Αφιερώνω αυτό το video σε όλους που λένε ότι σεβόνται την Πατρίδα μας αλλά πάνω απο όλα τα φράγκα και τα κόμματα.
http://www.youtube.com/watch?v=UbAXRdEF7AU
Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιώργος Καρράς
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες
Πηδά γύρω από μεγάλους στρατώνες
φυλάξου από ανύπαρκτους εχθρούς
βράδια παρέα μ' εφιάλτες στους κοιτώνες
μέτρα το χρόνο με άρρωστους σφυγμούς
Για την πατρίδα κι όλους αυτούς
που δεκάρα για σένα δεν δίνουν
για γυναίκες παιδιά, κουφούς και τυφλούς
που κατάμουτρα στους δρόμους
σε κοιτάν και σε φτύνουν
Κάνε πίσω ήρθε ο καιρός να ξεχάσεις
όσα ως τώρα νόμιζες απλά
στις τουαλέτες τα όνειρα σου θα ξεράσεις
θα χαλαρώσεις και θα μπεις στη σειρά.
Για την πατρίδα κι όλους αυτούς
που δεκάρα για σένα δεν δίνουν
για γυναίκες παιδιά, κουφούς και τυφλούς
που κατάμουτρα στους δρόμους
σε κοιτάν και σε φτύνουν.
ΥΓ
Η μόνη λύση και η ελπίδα είναι η μουσική
Τα ξαναλέμε φίλε
mono ta pankia exun akoma th floga http://nuzzprowlinwolf.blogspot.com/2008/12/i-love-smell-of-buring-greece-in.html ataktos
@Το παιδί της πλατείας,
φίλτατε, δεν είμαστε σύντροφοι και πόσο μάλλον εγώ δεν θεωρώ τον εαυτό μου καν blogger. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον κάποιος να μου εξηγήσει κάποτε τι χαρακτηριστικά έχει ο Έλλην blogger. Όχι τίποτα αλλά έχω αρχίσει και ανησυχώ όταν με αποκαλούν ως τέτοιο. Να το κόψω δηλαδή το πολύ το κύριε ελέησον.
Τώρα όσον αφορά τους Sex Pistols, νομίζω πως είμαστε πολύ μικροί ώστε να ορθώσουμε ανάστημα ώστε να κρίνουμε κάτι που πάνω απ'όλα δεν είχαμε την τύχη να βιώσουμε από πρώτο χέρι. Οι Sex Pistols, μαζί με κάνα άλλα δυο γκρουπ εκείνη την εποχή ΗΤΑΝ το ίδιο το Punk. Έγραφαν ιστορία και με κάτι παραπάνω από σωστό timing (βλ. επίσης, Δεκέμβριος του 2008) κατάφεραν να κλυδωνίσουν θεσμούς που μέχρι τότε προβάλλονταν από το σύστημα το λιγότερο ως STATUS QUO. Η διάρκεια ζωής, ήταν μόλις 3 χρόνια σαν σχήμα. Για ποια εμπορικοποίηση μιλάμε όταν οι ίδιοι συνέχισαν να τα κάνουν όλα πουτάνα χωρίς το παραμικρό σταριλίκι κι έχοντας στο ενεργητικό τους μόνον ένα δίσκο; Προσωπικά, έχω πολύ καλύτερα παραδείγματα να σου παραθέσω όσον αφορά ξεπούλημα Τέχνης και ιδεολογίας.
Δεν μπορώ να σου απαντήσω σε όλες αυτές τις ερωτήσεις που κάνεις διότι φυσικά και δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος που θα μπορεί να εκφέρει άποψη για την θύμηση και το μνημόσυνο του Αλέξη. Ο αντιεξουσιαστικός χώρος δεν έχει ηγέτες, πολιτικούς, ειδικούς των MEDIA καθώς και επικοινωνιολόγους που θα χαράζουν στρατηγική για το θεαθήναι και τα τηλεοπτικά νούμερα. Ο αναρχικός μπορεί να είναι φοιτητής. Όπως και ο φοιτητής μπορεί να είναι αναρχικός. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Άρα υπήρξαν και φοιτητές που δεν τους απασχολούσε το πως θα χάσουν μάθημα. Με αυτό υποτιμούμε και τους αναρχικούς μα περισσότερο τους φοιτητές νομίζω. Τώρα οι μπάτσοι είναι άλλη ιστορία και με γουρούνια στο σακί δεν ασχολούμαι. Όπως έχει νιονιό, καταλαβαίνει τον συμβολισμό και την αποστολή των κατασταλτικών μηχανισμών απέναντι στον Άνθρωπο. Τα κόμματα; Πόλεμος χορηγών και διαπλεκόμενων συμφερόντων εμένα μου θυμίζουν.
Σιχάθηκα τους ΝεοΈλληνες και τους γαμημένους καλλιτέχνες(καμία συγγνώμη για το γαμημένους). {Ζούμε σε μια κοινωνία που ο καθένας κοιτάει τον κώλο του}--->Κωλοκοινωνία δηλαδή. Εγώ γουστάρω να ανήκω στην μειοψηφία του εαυτού μου και κάποια πράγματα δεν είναι καθόλου εντάξει όταν βλέπω πως πάνε να με χρεώσουν και το οξυγόνο που αναπνέω.
Σ'ευχαριστώ πολύ για το βιντεάκι...
@ataktos,
Punk's not Dead.
Άβατον το άσχημο είναι να δουλέυεις για την πάρτη σου, προσπάθησε να παλέψεις για ένα καλύτερο κοινωνικό σύνολο γιατί αν συνεχίσεις να ανήκεις στην μειοοψηφεία του εαυτούλη σου τότε πράγματα θα γίνουν χειρότερα χωρίς να πάρεις χαμπάρι.
Ο αντιεξουσιαστικός χώρος για εμένα προσωπικά δεν υφίσταται αφού πάντοτε υπήρχαν ηγέτες παλαιά, τώρα ο καθένας κατέβαινει και κάνει τα μπάχαλα του.
Ζούμε στην εποχή του μαλάκα και θέλουμε συνειδητά να είμαστε μαλάκες ακόμα και οι αντιδράσεις μας είναι τοσο προβλέψιμες.
Κατάληψη, μολότωφ, πέτρες, κατάληψη, μολοτωφ πέτρες δακρυγόνα.
Έλεος αυτά τα σκηνικά κουράζουν είναι απλά για να υπάρχουν.
Δεν μιλάω για οργανωμένη βία(όπως μιλάνε κάποιοι τρελαμένοι...) αλλά για ένα οργανωμένο κίνημα που δεν θα έχει κομματική ταυτότητα ανένταχτο και Πατριωτικό(όχι Ναζιστικό και Χρυσαυγίτικο).
Αλλά είναι μια μεγάλη κουβέντα την οποία θα μας πάρει 1.000.000 αναρτήσεις χαίρομαι που διαφωνώ μαζί σου αλλά αυτό είναι το καλύτερο μέσα απο ένα blog να μιλάς για τις ιδέες σου και αυτά που σε πιέζουν.
Δές εδώ τι γίνεται http://indy.gr/newswire/ta-mat-3c7typane-toys-katoikoys-sto-parko-kyproy-kai-patision
Αν ανήκεις στην μειοψηφεία του εαυτού σου τότε στα αρχίδια σου που κόψανε με τα ΜΑΤ 45 δέντρα.
@Το παιδί της πλατείας,
Έχεις μπερδευτεί. Νομίζω πως το σχόλιο σου είναι λίγο ως πολύ εκτός θέματος. Ανέφερα κάτι και δεν το κατάλαβες. ΑΝΗΚΩ στην μειοψηφία του Εαυτού μου. Κι αυτό δεν σημαίνει πως δουλεύω για την πάρτη μου, πως γράφω στα αρχίδια μου πράγματα που αφορούν τις ελευθερίες και αναφαίρετα δικαιώματα μου. Αυτό κατάλαβες εσύ; Απλώς δεν καταδέχομαι να φοράω ταμπέλες. Κι αυτό γιατί όταν ονοματίζεις κάτι, τότε είναι που αυτοπεριορίζεσαι κιόλας. Πίσω από μια Ιδέα, μια πεποίθηση, ένα δογματικό πιστεύω, μια κομματική ταυτότητα. Και δεν γουστάρω να παίζω τον πελατάκο στο μαγαζάκι κανενός. Κουβαλώ μόνο το πνευματικό βάρος του εαυτού μου και δηλώνω συνείδηση πράξεων σε κάθε επίπεδο. Πάνω απ'όλα λογοδοτώ σε μένα. Ακόμη και η ταμπελίτσα του αντιεξουσιαστή, δεν μπόρεσε ποτέ να χωρέσει το 100% της αλήθειας μου. Όπως επίσης δεν μπόρεσε ποτέ να με σημαιοστολίσουν οι έννοιες και τα νοήματα που φορούσαν πατριωτικά ταμπελάκια. Μπορεί να είμαι μειοψηφία του Εαυτού μου μα το ειδικό βάρος που έχω, καμιά πλειοψηφική ομάδα δεν μπορεί να το πλανεύσει με φούμαρα. Έχω μάτια και βλέπω. Κι αυτό που βλέπω είναι πως πλέον δεν χωράνε αναστολές και αναβολές. Ο καθένας πρέπει να λάβει θέση απέναντι στα πράγματα. Φαντάσου πως εσύ που μένεις Ζάκυνθο μου προτείνεις κάποιο link που αφορά την πόλη που μένω. Λες να μην ξέρω τι γίνεται στην πόλη που ζω; Όχι μόνο λοιπόν ξέρω μα το βιώνω κιόλας.
Καλή σου μέρα...
Γειά!!!
Ένα βραβείο Proximidade από μένα για σένα στο
http://s-en-s.blogspot.com/2009/01/blog-post_31.html
Σ' ευχαριστώ!
Να σοβαρευτούμε τώρα...
Πρώτα απ' όλα, η Punk δε μ' αρέσει, αλλ' αυτό είναι περί ορέξεως...
Είναι τόσο σημαντικό να παρευρεθεί κάποιος "στα 40" του Αλέξανδρου; Η κηδεία ήταν αποχαιρετισμός, από κει και πέρα πρέπει να μείνει η ουσία...
Συμφωνώ με ΤπτΠ ότι ουσιαστικά ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει κάποιου είδους ηγέτης ή ηγεσία για να οργανώνει τις μονάδες σε σύνολο... Το θεωρώ απαραίτητο... δε μιλάω για μάζες αλλά για κοινότητες και κοινωνίες...
Τέλος είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι επειδή ο Άνθρωπος είναι "ον κοινωνικό" αν ενδιαφερθείς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ για τον εαυτό σου (κι όχι για τον εγωισμό σου), δε μπορείς παρά να ενδιαφερθείς και για το σύνολο...
@Εγκλωβισμένος,
δεν υπάρχει ΠΡΕΠΕΙ. Υπάρχει ΘΕΛΩ. Όπου υπάρχει τσοπάνης υπάρχει και μαντρί. Γι'αυτό μιας και μιλάμε για οργάνωση κοινωνικών ομάδων θα προτιμούσα την αυτο-οργάνωση και την αναθεώρηση θεμελιωδών θεσμών της κοινωνίας όπως Πνευματικότητα, Παιδεία, Χρήμα & Άνθρωπος, Θρησκευτικότητα (και όχι θρησκεία), Εργασία και όχι Δουλεία, Ελευθερίες του ατόμου, Φύση & Άνθρωπος κ.ο.κ.
Στο τέλος του σχόλιου σου, συνειρμικά το μυαλό μου πήγε στον Max Stirner και στο βιβλίο του "Ο Μοναδικός και το δικό του"
Ναι, νομίζω ότι οφείλω ν' αναθεωρήσω... η αυτο-οργάνωση μιας κοινωνικής ομάδας ΜΠΟΡΕΙ να επιτευχθεί χώρίς ηγεσία... αν και είναι στην ανθρώπινη φύση να εμφανίζονται κάποιοι που μπορούν να οδηγούν και κάποιοι που τους αρέσει να οδηγούνται... τέλος πάντων, αμπελοφιλοσοφίες...
Το βιβλίο δεν το ξέρω, θα το ψάξω...
@Εγκλωβισμένος,
και ακριβώς επειδή υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, γι'αυτό και χρειάζεται πριν να έχει ο καθένας δουλέψει με τον εαυτό του ώστε έτσι να γίνει εκ ρίζας αλλάγη στο σύνολο της κοινωνίας...
{Τέλος είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι επειδή ο Άνθρωπος είναι "ον κοινωνικό" αν ενδιαφερθείς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ για τον εαυτό σου (κι όχι για τον εγωισμό σου), δε μπορείς παρά να ενδιαφερθείς και για το σύνολο...}
Παιδιά, το 'χετε δει αυτό;
http://www.youtube.com/watch?v=7mSE-Iy_tFY
Όπως είπα, ποτέ δεν ήμουν φαν της punk, αλλά δεν έιναι ψιλοξεφτίλα;
@Εγκλωβισμένος,
παιδιά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχετε κολλήσει. Το Post δεν ανέβηκε ούτε για να εκθειάσει την Punk σκηνή αλλά ούτε για να διαφημίσει τον John Lydon. Το συγκεκριμένο Post ήθελε να υπογραμμίσει το ότι ξένοι καλλιτέχνες θυσίασαν σάλιο και λίγο από τον χρόνο τους για να ασχοληθούν με την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα γεγονότα που ακολούθησαν το Δεκέμβριο. Την ίδια στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των ντόπιων "καλλιτεχνών" δεν πήρε καν θέση για το παραπάνω συμβάν. Αυτό είναι το θέμα μας και όχι τα μουσικά γούστα του καθενός.
Τώρα όσον αφορά τον John Lydon, αν είχες ασχοληθεί λίγο παραπάνω με την εκρηκτική και σαρκαστική του ιδιοσυγκρασία θα καταλάβαινες το κράξιμο που ρίχνει τεχνηέντως ακόμη και μέσα από ένα τηλεοπτικό σποτάκι. Κάνε τον κόπο λοιπόν και κοίταξε στο you tube κάποια από τις συνεντεύξεις του και θα δεις πως το πόσο οξυδερκής και αντισυμβατικός άνθρωπος είναι.
Κι αυτό δεν το λέω εγώ αλλά η καλλιτεχνική ιστορία... ;)
Καλά, επειδή η κουβέντα κύλισε στην punk!...
Λες να βιάστηκα να τον κρίνω, ε;
Μα, ΒΟΥΤΗΡΟ; Γκρρ!
@Εγκλωβισμένος,
καμία έκπληξη εφόσον βούτυρα άντρες κυκλοφορούν κατά κόρον...
Αν το περνάει αυτό ο Johnys, τότε Άξιος!
Δημοσίευση σχολίου