Μετα-κίνηση

Όταν ο φόβος που ξερνούν τα ΜΜΕ προσπαθεί στο πέρασμα του να κερώσει το βιός των ανθρώπων, η ανάγκη για κίνηση φαντάζει κάτι παραπάνω από επιτακτική στις μέρες μας. Γατζωμένοι στην σιγουριά μιας αγκαλιάς, στην ασφάλεια της υποτιθέμενης μόνιμης εργασίας, στο προβλέψιμο πρόγραμμα της καθημερινότητας που επιφυλάσει μια τακτοποιημένη προσωπική ζωή και φυσικά έχοντας σε πλήρη φόντο όλο αυτόν τον τρόμο που ξεπηδά μέσα στα σπιτικά μας από τις οθόνες των τηλεοράσεων, η μόνη κι αδιέξοδη λύση σαν πρώτη και τελευταιά σκέψη είναι να καθίσουμε στα αυγά μας και μοιρολατρικά να κλωσίσουμε το πεπρωμένο μας.

Ξαναλέω, η ανάγκη για κίνηση είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική. Ειδικά στις μέρες μας. Η ενέργεια μοιάζει να μαραζώνει όσο στέκεται κανείς σε μια μονοδιάστατη κατάσταση αντίληψης της πραγματικότητας, ο εαυτός ασφυκτιά μέσα σε ένα περιβάλλον όπου κανένας και τίποτα δεν τον προτρέπει να εκφραστεί δημιουργικά και πάνω απ'όλα αληθινά. Η συνέπεια είναι ο καθένας μας να τελεί σε ομηρία της ιδεοληψίας που κουβαλά η φιλοσοφία της "καβάτζας". Αυτό που χαριτολογόντας ονομάζουμε ως "plan B". Ή αλλιώς, η εναλλακτική μας επιλογή στην ύστατη προσπάθεια για σιγουριά απέναντι στο άγνωστο και στα πράγματα που δείχνουν μέρα με την μέρα όλο και πιο ζοφερά μα και επισφαλή για μας και τους γύρω μας.

Εκεί είναι που ορισμένοι από εμάς ψάχνουν για διέξοδο. Αναζητούν μέσα από την συνεχή μετα-κίνηση να μην βαλτώσουν σε οριοθετημένες περιοχές που ανήκουν και εκμεταλλεύονται άλλοι. Χωρίς εκπτώσεις, ημίμετρα και συμβιβασμούς κοιτάζουν τα μέσα τους και προσπαθούν αν μη τι άλλο να συμφιλιωθούν με όλα αυτά που ζητά η καρδιά. Τα απλά και τα αληθινά. Τι να το κάνεις άλλωστε το περιτύλιγμα όταν το περιεχόμενο είναι από ανούσιο ως ανύπαρκτο; Πως να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη όταν ξέρεις πως η ζωή σου είναι επτά μέρες ψέματα;
Γι'αυτό λοιπόν, η προσωπική μας ανάμιξη στα πεπραγμένα της κοινωνίας αλλά και το προσωπικό μας παράδειγμα στους τρίτους μπορεί να λειτουργήσει σαν φάρος για τις ευαίσθητες πυξίδες των ψυχών των ανθρώπων αλλά και σαν κόκκινο πανί για τους εξουσιαστές συνειδήσεων.

Αυτό υπήρχε ανέκαθεν, με την διαφορά, πως πλέον οι καιροί είναι πολλοί δύσκολοι για πρίγκιπες. Διότι, όλο αυτό το σκηνικό για το οποίο και μιλούμε σε παγκόσμιο επίπεδο σαφώς και δεν είναι φανταστικό στην ολότητα του. Είναι ηλίου φαεινότερον πως ορισμένα κέντρα εξουσίας με αριθμητή την πλουτοκρατία και παρανομαστή την δύναμη ισούντε την κυριαρχία απέναντι στις μάζες. Δημιουργούν πολέμους, οικονομικές κρίσεις, διαμορφώνουν τάσεις ζωής και συντηρούν δίπολα στημένων αντιπαραθέσεων.

'Οπως έλεγε ο Λάο Τσε,

"για να δυναμώσεις κάτι πρέπει να το αποδυναμώσεις πρώτα".

Σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει οδεύουμε προς το απόλυτο μηδέν. Προς την ολική ισοπέδωση που επιφυλάσει η απληστεία. Στην εξομοίωση κρίσεων και συνειδήσεων που πλέον μόνο οι νηφάλιοι σε νου, καρδιά και πνεύμα μπορούν να αντισταθούν.