Jeronimo {groovy}

Τελευταίως, απαξιώ. Γενικώς και αδιακρίτως. Αποφεύγω να μιλάω (πόσο μάλλον να κράζω) για πράγματα που έχουν να κάνουν με την αυταπάτη/πραγματικότητα που σέρνει ο καθείς μέσα του ως δυσαναπλήρωτο κενό και εστιάζω στην δική μου πλάνη. Δεν τολμώ καν να το ομολογήσω στον εαυτό μου καθώς πάντοτε υπάρχει το ενδεχόμενο ενός οριστικού και αμετάκλητου εκτροχιασμού από σταθερές και αξίες που εξαρχής ο ίδιος είχα θέσει. Επίσης, προτιμώ στο blog μου να ανεβάζω διάσπαρτα εικαστικά ψηφιδωτά εικονογραφημένης υπαρξιακής εικασίας από το να γράφω. Διότι τον τελευταίο καιρό, ο Καιρός μου, μου επιβάλει σαφώς να αδιαφορώ απέναντι στην όποια επεξήγηση της εκάστοτε εσωτερικής Ιδέας.
Οι καλλιτέχνες τα έχουν πει όλα. Με μια όχι τόσο άμεση και μεστή προσέγγιση μα με έναν τρόπο που όλους μας αγγίζει και μας διαπερνά συθέμελα. Ανοίξτε την καρδιά σας λοιπόν. Στην ανάγκη, τα αυτιά και τα μάτια σας.

Οι στίχοι; Αχ, αυτοί οι μοναδικοί στίχοι που ανάμεσα στις γραμμές χορεύουν παιχνιδιάρικα νοήματα...από ένα λησμονημένο τραγούδι ξαναθυμάσαι όλα όσα είχες προσεχτικά θάψει κάτω από το κρεβάτι σου, μια εκ βαθέων εξομολόγηση σε κάνει να κοκκινίζεις, η απαγγελία τεθλιμμένων ποιημάτων κτίζει ρέκβιεμ μεταθανάτιας ζωής, η ολόψυχη και αληθινή αφιέρωσις για μια στιγμή σε βάζει να συλλογιστείς την σημασία των λεγομένων σου, ενώ ακολουθεί το μοιραίο πεπρωμένον της ιερής και απαράβατης υπόσχεσης.
Χάραξη πορείας προς την θεία επίκληση εις το Αέναον Φως.
Αυτό σε κάνει να ανθίζεις ηλιόλουστα.
Η διαπίστωση που αποκαλύπτεται, όχι ως άθροισμα λογικών εν-τυπώσεων, μα ως καθαρή Γνώσις.
Για εμένα πριν από μένα.

Άρρητο, φίλτατε.

Ούτε "σεντόνια" με τα αποτυπώματα του υποφαινόμενου, ούτε αναρτημένες μαρκίζες φρεσκοπλυμένων φιλοσοφημάτων ηθικής και ρομάντζου. Κι ας μοιάζει ανά περιόδους το blog μου με τον Jeronimo Groovy. Και ινδιάνος, και groovy.
Η απλότητα στην καρδιά και στο πνεύμα είναι αυτή που κάνει την ζωή απλή.

Κατανοητός άτακτε φίλε μου;