31.7.09

Walk the Line



Οδήγησε με, Εαυτέ.

Πάρε με από το χέρι και περπάτησε μαζί μου στα μονοπάτια της καρδιάς. Αφιέρωσε μου αγάπη κι εγώ θα σε συμπονέσω για τις μέρες που έσταζες πόνο και θλίψη. Μίλησε μου για τα θαυμαστά έργα σου και δείξε μου μέσα στον λαβύρινθο του νου, το μονοπάτι το ορθό.
Χαράζει, κι ενώ ανατέλλει αιμορραγώντας ο ήλιος στα μάτια μου, δύει η άπειρη στιγμή. Εκ του μακρόθεν, ακούγεται ένα ηλεκτρικό πρόβατο να βελάζει αρρωστημένα από τα βοσκοτόπια μιας παράλληλης πραγματικότητας κι εγώ πρέπει να επιλέξω αν θ'αποκριθώ ή όχι στο κάλεσμα του για υποταγή. Ταυτοχρόνως, ψυχή τε και σώματι αποζητούν να υπάρξουν έξω από το μαντρί της επιβαλλομένης πραγματικότητας.
Ο άλογος νους και η αδάμαστη καρδιά, ελεύθερα καλπάζουν.

Οδήγησε με, Εαυτέ.

Δίχως ίχνος μισαλλοδοξίας και ματαιότητας. Χωρίς αυταπάτες και περιορισμούς ταξίδεψε με στα καλντερίμια μιας καρδιάς που δεν θα θέτει στόχους προς επίτευξη μα θα αποδέχεται το ταξίδι καθαυτό ως μέγιστο επίτευγμα. Ευλόγησε το χαμόγελο μου και μύρωσε την ανάσα μου με καθαρό αέρα. Σκόρπισε με στις τέσσερις γωνιές του ανέμου και ανέστησε τα κομμάτια μου όταν αγκαλιαστεί η πλάση με αγάπη.


Τέτοιο μεγαλειώδες ταξίδι επιθυμώ μικρέ εαυτέ μου.



Photo Source:
"i walk the line"
by
Swissrolli

4 σχόλια:

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ είπε...

Υπέροχη, υπέροχη σχέση με τον Εαυτό!

Κωστας είπε...

-Τι κάνετε εδώ στο μοναστήρι;
ρώτησαν κάποτε ένα μοναχό.
Κι' αυτός αποκρίθηκε:
«Πέφτουμε και σηκωνόμαστε,
και πάλι πέφτουμε και πάλι σηκωνόμαστε
και ξαναπέφτουμε και ξανασηκωνόμαστε».

Άβατον είπε...

@Εγκλωβισμένος,
Υπέροχος Εαυτός ;)

@Firestarter,
Rising up then...

μιτ456789 είπε...

A ναι, σωστά. Οι δρόμοι Ηλιου και Σεληνης δεν τεμνονται. Πνεύματος και Σώματος.
Μονο αν διαβασεις, αγαπήσεις ευατόν (καλή Τύχη), μετανοήσεις, ταπεινωθείς και γινεις Ηλιος, ίσως και μόνο τοτε παιζει και να συμπορευτούμε. Μα τι λεω, αυτό δεν παιζει έτσι ή και αλλιώς όπως βούτηξα στην ζωή, λασπουριά, αίμα. Ενδιαφέρον. Προς το παρόν Βαβυλώνα θα βασανίζεται με φωτιά κτλ γιατί μαζί της μέθυσαν οι Αγιοι κτλ της Γης, κι όχι Λαμπερή Νέα Ιερασουλήμ Νύφη καθαρή του Αρνίου, έτοιμη και καθαρή να κατεβαίνει από το δικό της Ουρανό.
Ενδιαφέρον. Παρακαλετό μουνί, ξυνό γαμήσι, σκιά, βασανιστήρια λοιπών δαιμόνων και αμαρτιών, γονίδια σπέρματος του πατέρα σου, κακές συνήθειες, καλά όλα αυτά αλλά ακόμα μαζί μου ασχολείσαι και θα δεχτείς την απιστία και θα είμαι ταγμένος ως πολεμιστής πουθενα και ΠΡΕΠΕΙ να εκπηρωθεί το έργο μου της Προδοσίας γιατί έτσι ΘΕΛΩ / ΠΡΕΠΕΙ/ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΛΙΓΗ και δεν υποτάσσεσαι γιατί είσαι εγωίστρια;

Μισό λεπτό: αιμορραγείς στα ματια από ότι θυμάμαι στα όνειρα, αν είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κ αυτό, εγω στην πλάτη μαστιγωμένη και πληγές και στα χέρια αόρατα στίγματα, έχουμε άλλες 2 μέτωπο και λόγχη.

Α ναι, δεν παίζουμε εδώ, εσυ αληθινός και φωτιά που καίει τους δαίμονες και εσύ πεταλουδιτσα, σκουληκάκι, δυσαρμονία, απιστη, πουτάνα, καμηλα κτλ κτλ.

Μα γιατί ασχολείσαι πουλάκι μου μαζί μου ακόμα;
Ολα αυτά γίνονται γιατι είμαι κι εγώ πιο low όπως όλες, απλά λίγο παραπάνω ενδιαφέρουσα (not), αλλά εφήμερη και παρορμητική. ρίξε κατάρες, μαύρη σκιά, δε με φοβίζεις πλέον, δε θέλω να με σώσεις, δε θα αλλάξω, ντουγρού κόλαση, έρχεσαι να τον κάψουμε τον ΔΙΑΟΛΟ;

Εχεις θέμα Βικάκι...