Είδα ¨Μικρές χαρές" και ήρθα...και δεν είδα μόνο την δουλειά του γιου μου...αλλά είδα και Κρισναμούρτι, είδα και πόνο, είδα τον ανθρώπινο μας πόνο... Καλό σου απόγευμα!
@Άιναφετς, "Είδες"...και όσα περισσότερα "βλέπουμε" στην γραμμή της ζωής, καταλαβαίνουμε πως τίποτα δεν έχουμε δει σε σχέση με την απεραντοσύνη της ύπαρξης...
Σαν ήρθε το πλήρωμα του Χρόνου
και αγκαλιάστηκαν τα δυο 7αρια,
επέλεξα να αποχωριστώ τον Ωκεανό του Αοράτου
και σαν μια ταπεινή σταγόνα που επιζητεί να βιώσει τον εαυτό της ενσαρκώθηκα φέροντας πάνω μου για σφραγίδα τον Νόμο του 9.
Έκτοτε, προσπαθώ να αποβάλλω το κουκούλι και την ασχήμια της κάμπιας.
Μια προσπάθεια μεταμόρφωσης τόσο επίπονη και οδυνηρή,
που πολλές φορές με ανάγκασε να σταματήσω.
Να ξαποστάσω.
Ήθελα όμως τόσο πολύ να ξαναγεννηθώ σε κάτι όμορφο και συνάμα άσπιλο
που θα έκανε την επαίσχυντη καταγωγή μου να μοιάζει με κακό όνειρο.
Διάλεξα όνομα , φύλο και πατρίδα
μα τίποτα από αυτά δεν με έκαναν να λησμονήσω
το Θείο Έργο και την ιερή υποχρέωση που έπρεπε να επιτελέσω.
Above All…
The Law of 4L
5 σχόλια:
Δε θα 'σαι καλά, μου φαίνεται!...
Είναι αυτά μικρές, ασήμαντες στιγμές;;;
Εμένα μου φαίνονται περισσότερο, στον τόπο και το χρόνο μας, σαν τις μεγαλύτερες πολυτέλειες!...
...
Είδα ¨Μικρές χαρές" και ήρθα...και δεν είδα μόνο την δουλειά του γιου μου...αλλά είδα και Κρισναμούρτι, είδα και πόνο, είδα τον ανθρώπινο μας πόνο...
Καλό σου απόγευμα!
@Εγκλωβισμένος,
δεν διαφωνούμε...
@Άιναφετς,
"Είδες"...και όσα περισσότερα "βλέπουμε" στην γραμμή της ζωής, καταλαβαίνουμε πως τίποτα δεν έχουμε δει σε σχέση με την απεραντοσύνη της ύπαρξης...
Αν βλεπεις η ενοχη παραμενει - προτιμω να φυγω τυφλη/αυτοχειρας
Δημοσίευση σχολίου