Last Exit For the Lost - Lib. 77

Πέρασα να σου πω μια καλημέρα.

Με μουσικές και νότες που βράζουν το αίμα στις φλέβες μου κάνοντας με να νιώθω την κάθε πεθαμένη μέρα πως κρατιέμαι ακόμη ζωντανός.
Στίχοι που στριφογυρίζουν μέσα στο κεφάλι μου σαν ονειροδρόμια αδιέξοδων λαβυρίνθων.
Λέξεις και νοήματα που τα συγκρατεί μια λευκή σελίδα σε επίγειες φυλακισμένες συνειδήσεις.
Η Αλήθεια θα σε απελευθερώσει.
Η Αγάπη θα σε πυρπολήσει και θα σε σκορπίσει στις τέσσερις γωνιές του Σύμπαντος όπως μόνο εκείνη ξέρει.
Αποδέξου την και άσε την θέρμη της να γίνει το ολοκαύτωμα του Νου.

Ήθελα να σου πω μια καλημέρα.

Δεν ξέρω πλέον αν προλαβαίνω.
Δεν ξέρω τίποτα που να μην ξέρεις.
Απλά νιώθω.
Κι αυτό που νιώθω μέσα μου δεν αναιρεί την βεβαιότητα της Προσωπικής μου Αλήθειας διότι πολύ απλά δεν επιδέχεται καμία νοητική ανάλυση ή ορθολογιστική απόδειξη.

Κοινώνησα Μπλε Ύδωρ και έγινα αυτόπτης μάρτυρας εκατοντάδων Αγγέλων και Δαιμόνων που περιστρέφονται αδιάκοπα σε τροχιά γύρω από τους πλανήτες μου.
Σκιάχτηκα από την σκοτεινή μου πλευρά και αποθέωσα την αλλόκοσμη καταγωγή μου προς χάριν της Αλήθειας που δεν αυτοαναιρείται.
Πληρώνω το τίμημα της άρνησης του βασιλείου της Ψευδαίσθησης και υπηρετώ την προσταγή του Θείου Έργου.

Σε κάθε μου βήμα.
Σε κάθε μου ξέπνοη ανάσα.

Αφουγκράζομαι την Φωνή μέσα στην Σιωπή του Νου προσμένοντας Ελεήμων Κρίση των Πράξεων που σκοτεινιάζουν την όψη μου.

Συγχώρεσε με για το λίγο που είμαι.

Καληνύχτα...