Απροσδιόριστα τεμένη προσκυνούμε και γονυπετής ικετεύουμε την ελπίδα να σταθεί για λίγο πλάι μας.
Ιερά που δεν έχουν ευδιάκριτα σύμβολα μας υπόσχονται την γαλήνη και την ευτυχία μα κανείς δεν ξέρει ποιος είναι εν τέλη ο άγνωστος θεός που στα χέρια του θα εμπιστευτεί στο εξής τον εαυτό του.
Δεήσεις και θυμιατά προσφέρουμε στον βωμό της Αγάπης μα κανείς μας δεν γνωρίζει το πρόσωπο που κρύβεται μέσα στην καρδιά μας.
Θυσιαζόμαστε στην ιερότητα της Φιλίας όταν την ίδια στιγμή ξεμακραίνουμε στης ζωής τα σκοτεινά μονοπάτια ρίχνοντας αλλοτινά όνειρα θερινής νυχτός στο χρονοντούλαπο της Λήθης.
Με πυρσούς τα βράδια αναζητούμε τα αγαπημένα πρόσωπα που μας θύμιζαν μια προηγούμενη ένδοξη και αληθινή ζωή μας.
Καλώδια, οθόνες, ακατονόμαστες εξομολογήσεις, λέξεις και αισθήματα πνίγουν τον λαιμό και σφραγίζουν τα χείλη μας καθώς χέρια δεμένα πάνω σε ένα πληκτρολόγιο μάταια προσπαθούν να σπάσουν τα δεσμά της απανθρωπιάς.
Ασύρματη έχει γίνει η ονειροπαγίδα της ύπαρξης μας.
4.5.07
Μοναχική Κρεμάλα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Σ’ έναν ουρανό χωρίς χρώμα, σε μια μουσική χωρίς μελωδία
Υπομονή, μετάνοια, χαμηλωμένα βλέμματα
άναρθρες, άδειες, ανόητες φωνές
Με σφιγμένα χέρια σε γροθιές, πληγωμένα
από την αγκάθινη αγκάλη της απώλειας
Βιάζουν τα κορμιά και τις ψυχές τους
Ιεροφάντες σ’ ένα μυστήριο ατέρμονης ανίας
Βιάζουν τα κορμιά και τις ψυχές τους,
το μικρό παιδί που γερνά θλιμμένο μέσα τους
Αν δεν τα μάτια τους ξανανοίξουν έκπληκτα
μπρος στην ευλαβική αθωότητα που τους γυρνά την πλάτη
Στο τέλμα παλεύοντας να ανασηκωθούν
Μα τα χέρια των εραστών που αγκάλιαζαν,
τώρα ένοχα προσεύχονται
Όπως το αέναο άστρο σβήνει τη λάμψη του
πάνω στα σκυμμένα κεφάλια
Σα να μη θέλει πια να φωτίζει τους ανθρώπους από άχυρο.
Καλημέρα..
Σε διαβάζω ξανά και ξανά, πόσες αλήθειες έχεις γράψει!!!
την ώρα που οι οθόνες σβήνουν,
λάμπουν οι πυρσοί...
φωτίζουν τις μοναχικές πορείες τότε.
ανελέητα.
@Agent of Chaos
Αν και δεν ξέρω αν τα λόγια είναι δικά σου ή κάποιου άλλου θα πρέπει να σου πω πως το σχόλιο σου θα έπρεπε να το ανεβάσω σαν Post, τόσο πολύ μου άρεσε.
Είπες τόσα πράγματα που πραγματικά με άγγιξαν και φυσικά με βρίσκουν σύμφωνο.
@Nosyparker,
χαίρομαι που υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που μπορούν να διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές.
@Allmylife,
Φωτιά στις οθόνες λοιπόν...
Πολύ ωραίο. Ασύρματα κάποιος συλλαμβάνει και κλέβει τα όνειρα της ύπαρξής μας.
Ευχαριστώ.. ακόμα περισσότερο γιατί είναι δικό μου το ποίημα.
Να είσαι καλά.
Η αλήθεια σου είναι και δική μου. Υπέροχη photo.
Φρικτή φωτογραφία!
Τί ωραίο και μεστό κείμενο, φίλε μου!
Δημοσίευση σχολίου