Fade to Grey

Ο ουρανός βρίσκεται στο κέντρο του γκρίζου πλαισιωμένος από συννεφιασμένες μολυβένιες κουρτίνες.
Το πρόσωπο μου ξεκουράζεται πάνω στο τζάμι καθώς στάλες βροχής σαν υγροί κομήτες διαπερνούν αστραπιαία το παράθυρο.
Θα μπορούσαν να είναι δάκρυα.
Τέτοιες ευαισθησίες μοιάζουν με στομωμένα ξυράφια τις βροχερές μέρες.
Νωχελικοί ήχοι τανγκό χορεύουν στα αυτιά μου καθώς κοιτάζω το ασπρόμαυρο φόντο με το οποίο έχει ντύθει ο δρόμος κάτω από το μπαλκόνι μου.
Άνθρωποι με βήμα ταχύ, ακροβατούν αδέξια στο νερό προσδωκόντας με ανυπομονησία να φτάσουν στην ασφάλεια της στεγανότητας που τους παρέχει το σπίτι τους.
Οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι, αρεσκόμαστε στο να παρακολουθούμε εκ των μακρόθεν τις καταιγίδες. Κανείς δεν θέλει να βρεθεί έρμαιο των στοιχείων της Φύσης.
Το ακορντεόν δίνει το βηματισμό που αρμόζει σε ένα ερωτικό τανγκό της βροχής.
Τέτοιες ευαισθησίες σου ροκανίζουν το λαιμό και κάνουν τα μάτια να πλημμυρίζουν με βρόχινο νερό...