Ανακαλώ τα βήματα που έχω τραβήξει στο μνημονικό της γης και η νοσταλγία ανακατεύεται με χίλια δυο πρόσωπα και καταστάσεις που έχω αφήσει πίσω μου. Λίγο να σταθείς και να σκεφτείς τι έχεις αφήσει στο παρελθόν, τι προκύπτει στο παρόν και τι θα ξημερώσει το μέλλον φτάνουν για να σε αφήσουν άναυδο για το πριν, το μετά μα περισσότερο για το αιώνιο ενσυνείδητο Τώρα. Κι όλα αυτά κυοφορούν μια τεράστια γκάμα συναισθημάτων που αγγίζουν το ύψιστο μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης. Τίποτα απ'όλα αυτά δεν γνωρίζει εμπειρική οριοθέτηση.
Ο Πόνος, ξεπερνά τις λέξεις και μόνο αν τον βιώσεις στο μέγιστο θα δεις πως οτιδήποτε είχες στο μυαλό σου ως όριο και αντοχή απλά σε ξεπερνούν κατά πολύ. Η Χαρά, μπορεί να σε τσακίσει και να σε κάνει να κουρνιάσεις σε μια αγκαλιά καθώς θα νιώθεις κάθε μικρό κομμάτι του εαυτού σου να παρασέρνεται από την ορμή της. Ο Θυμός, μπορεί να θολώσει το μυαλό σου και να σε δαιμονίσει σε κάτι που ούτε το ορίζεις μα ούτε το αναγνωρίζεις κιόλας. Η Αγάπη, μέσα από μια απειροελάχιστη στιγμή της είναι αρκετή να σε κάνει να χορέψεις τον υπερβατικό χορό της θείας έκστασης κι έτσι να αγγίξεις εις τον αιώνα των αιώνων την Αλήθεια της ύπαρξης σου.
Κι όλα αυτά είναι τόσο ευλογημένα και καλοδεχούμενα. Αρκεί να τ'αγκαλιάσεις ολόψυχα αντί να προσπαθήσεις να τους ξεφύγεις με κάθε τρόπο. Ζήσε ενσυνείδητα την κάθε στιγμή ως το μεδούλι της χαράς ή της λύπης που σου προσφέρει και ταξίδεψε μέχρι εκεί που μπορεί να σε πάει το καρυδότσουφλο της καρδιάς σου. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σου προσφέρει ψήγματα σοφίας μέσα από την καρδιά του μην βιαστείς να χαρακτηρίσεις ως μελόδραμα ελληνικής ταινίας αυτό που δεν μπορείς να κατανοήσεις. Αποτελεί κάτι άγνωστο σε σένα όσον αφορά το εμπειρικό πεδίο, γι'αυτό σεβάσου το στρείδι που σου φανερώνει το μαργαριτάρι του.
Διότι απλούστατα, ούτε το στρείδι δημιούργησες μα ούτε και τον θησαυρό του.
Σεβάσου το μόνον.
Με αυτά πορεύτηκα και αυτά έχω μάθει να έχω ως γραφή & λόγο. Δεν χρειάζεσαι πυξίδα για να βρεις τη γη της Επαγγελίας. Στην αρχή, οι ανάξιοι αποζητούν διψασμένα την μαγεία μα σαν τύχει να την απαντήσουν κιόλας, καταφέρνουν όχι να την χάσουν μα να την διώξουν οριστικά από την ζωή τους στο τέλος.
Ο Πόνος, ξεπερνά τις λέξεις και μόνο αν τον βιώσεις στο μέγιστο θα δεις πως οτιδήποτε είχες στο μυαλό σου ως όριο και αντοχή απλά σε ξεπερνούν κατά πολύ. Η Χαρά, μπορεί να σε τσακίσει και να σε κάνει να κουρνιάσεις σε μια αγκαλιά καθώς θα νιώθεις κάθε μικρό κομμάτι του εαυτού σου να παρασέρνεται από την ορμή της. Ο Θυμός, μπορεί να θολώσει το μυαλό σου και να σε δαιμονίσει σε κάτι που ούτε το ορίζεις μα ούτε το αναγνωρίζεις κιόλας. Η Αγάπη, μέσα από μια απειροελάχιστη στιγμή της είναι αρκετή να σε κάνει να χορέψεις τον υπερβατικό χορό της θείας έκστασης κι έτσι να αγγίξεις εις τον αιώνα των αιώνων την Αλήθεια της ύπαρξης σου.
Κι όλα αυτά είναι τόσο ευλογημένα και καλοδεχούμενα. Αρκεί να τ'αγκαλιάσεις ολόψυχα αντί να προσπαθήσεις να τους ξεφύγεις με κάθε τρόπο. Ζήσε ενσυνείδητα την κάθε στιγμή ως το μεδούλι της χαράς ή της λύπης που σου προσφέρει και ταξίδεψε μέχρι εκεί που μπορεί να σε πάει το καρυδότσουφλο της καρδιάς σου. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σου προσφέρει ψήγματα σοφίας μέσα από την καρδιά του μην βιαστείς να χαρακτηρίσεις ως μελόδραμα ελληνικής ταινίας αυτό που δεν μπορείς να κατανοήσεις. Αποτελεί κάτι άγνωστο σε σένα όσον αφορά το εμπειρικό πεδίο, γι'αυτό σεβάσου το στρείδι που σου φανερώνει το μαργαριτάρι του.
Διότι απλούστατα, ούτε το στρείδι δημιούργησες μα ούτε και τον θησαυρό του.
Σεβάσου το μόνον.
Με αυτά πορεύτηκα και αυτά έχω μάθει να έχω ως γραφή & λόγο. Δεν χρειάζεσαι πυξίδα για να βρεις τη γη της Επαγγελίας. Στην αρχή, οι ανάξιοι αποζητούν διψασμένα την μαγεία μα σαν τύχει να την απαντήσουν κιόλας, καταφέρνουν όχι να την χάσουν μα να την διώξουν οριστικά από την ζωή τους στο τέλος.
"Αρετή απαιτεί η αρετή", λέγω.
"καὶ αὐτὸ τοῦτο δὲ σπουδὴν πᾶσαν παρεισενέγκαντες ἐπιχορηγήσατε ἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν, ἐν δὲ τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν"
-Πέτρου Β' 1:5-
5 σχόλια:
Painting by Walter Rane
"Add to Your Faith Virtue; and to Virtue Knowledge"
Δεν ξέρεις πόσο...μα πόσο με άγγιξε τούτη σου η ανάρτηση.
Για τα καλά, τα ευλογημένα και καλοδεχούμενα, για ό,σα μέσα από τον πόνο με σμίλεψαν και για όσα εν τέλει σεβάστηκα
Καλή σου και όμορφη μέρα!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Φοβερή δημοσίευση. Εξαιρετικό το κείμενο, μοναδικό.
@Φύρδην-μίγδην,
για όλα αυτά που μας καίνε συθέμελα και μας κάνουν να νιώθουμε ζωντανοί λοιπόν.
Να είσαι καλά...
@Δείμος,
χαίρομαι που σου άρεσε φίλτατε.
ετσι & αλλιως, καρφωμενη παντα στη γη θα εισαι και πιο κατω, σε εχω σκοτωσει καιρο πριν, ο μικρός ποταπός εαυτός σου δε θελει υποταγή και αλλαγή μονο μίσος και κακία που γυρνάει πάντα στην πηγή. σωστά, ψάχνω το τέλειο αλλα ο δρόμος σου μετά τη φυγή μου, θα είναι απότομος αφού μυαλό (oυπς, νοηση, πνεύμα χυλός εννοούσα) κουκούτσι. Δε δρας προς την αλλαγή, προσδιορίζεσαι από το παρελθόν σου, και πάνω από ολα συνεχιζεις να καπνίζεις και να κοιτάς πίσω, να αυτο ενοχοποιήσαι και να με κατηγορείς...Βικάκι. Τοσο καιρο σου εδειχνα γιατι δεν είσαι μια σαν το μιρκό little group μας, αλλά εσυ εκεί το χαβά σου. Συνεχίζω να μην καταλαβαίνω, γιατι με ζήλευες, εσύ ένας Τελειος και τοσο Τυχερος; Μα τι σημασια έχει σε απογύμνωσα, σε ξέσκισα, έχυσα αίμα για εσένα (και το χυμένο αίμα απαιτεί εκδίκηση εκ ουρανών) και παρόλα τα αληθινά οράματα επιμένεις να κάνεις του κεφαλιού σου και να μαλακίζεσαι παρορμητικά. Ε, είσαι ενοχη, σου αξίζει να φύγω μπροστά, καλά έχω ήδη φτάσει στο τελος και σιγά μη σε περιμένω. Καλή αφύπνιση και Καλό Δρόμο.
Δημοσίευση σχολίου