Είμαι ακόμα ζωντανός.
Αναπνέω ήλιο, πίνω θάλασσα και κοιτάζω με καθαρό βλέμμα τους ανθρώπους. Η φύση κρατά ζωντανό και περήφανο το αγρίμι που ζει μέσα μου. Το ξεδοντιάρικο και μίζερο αλύχτισμα της πόλης το έχουν εξημερώσει τα ζώα τούτης της άγριας γης. Έχει ημερέψει η ανάσα μου. Απόκτησα ρυθμό και ελευθερία στην καρδιά. Για όσο κρατήσει θα νιώθω απλός και απέριττος Θεός. Δίχως επιπλοκές διαβίωσης και παραναλώματα του νου.
Υπάρχει μόνο το σήμερα.
Ζει μόνο η στιγμή.
Το αεικίνητο μερμήγκι, πεθαίνει όλες τις εποχές από το τραγούδι του τζίτζικα.
Δεν με ακουμπούν οι υπερβολές.
Δεν με αφορά η κούφια βολή.
Δεν με αγγίζουν οι ύπουλες και θανάσιμες βολές σας.
Ελεύθερος, ναι.
Σκοπευτής, όχι.
Θα μου πάρω το μυαλό...εν καιρώ.
26.6.09
Α 09
Ιχνηλάτης σε
To Be or not to Be...?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Ζηλεύω!... Ζήσε λίγο και για μας!...
Να 'σαι καλά!
no comment's tzzzz...tzzzz..Ataktos
εκεί κρύβεσαι λοιπόν...
Ζήστο όσο περισσότερο μπορείς!
Καλές συνέχειες, αβατούλη..
:)
@Εγκλωβισμένος,
να είμαστε όλοι καλά.
@Ataktos,
ideed
@aerostatik,
way far beyond...
@weirdo,
talk soon
Δημοσίευση σχολίου