16.3.11

Constant Shallowness Leads to Evil


Κοπιάζουμε να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε.
Χαζεύουμε κυριολεκτικά και μεταφορικά στην τηλεόραση και ευελπιστούμε να μοιάσουμε σε αυτό που μας σερβίρεται. Υποσυνείδητα γνωρίζουμε πως αν μιμητίζουμε το πιθηκόμορφο έσοπτρο μας, αργά ή γρήγορα θα καταλήξουμε να συμπεριφερόμαστε ως το τέλειο φερέφωνο των εκάστοτε "τάσεων" που μας σερβίρουν οι βαρόνοι του μάρκετινγκ. Με σπασμωδικές κινήσεις υστερικών φυσιογνωμιών, ρίχνουμε αλάτι στις ανοιχτές πληγές μας και λύσσα ξεσπά μέσα μας καθώς προσπαθούμε να ξεδιψάσουμε το ανικανοποίητο που διαφεντεύει σε κάθε βήμα της καθημερινότητας την προσωπικότητα μας.
Δεν αναλώνουμε, αναλωνόμαστε.
Δεν καταναλώνουμε, καταναλωνόμαστε.
Μια λεπτή γραμμή χωρίζει την έννοια της βολής και της υπερβολής.
Μια αυτοκρατορία που δεν αφουγκράζεται τον εαυτό της εφαρμόζει τους κανόνες της ακμής και της παρακμής δίχως το παραμικρό μέτρο. Κι εμείς ακολουθούμε. Έτοιμοι να υπερασπιστούμε με νύχια και με δόντια τα εφήμερα κεκτημένα μιας αφόρητης ζωής. Κι ας ποζάρουμε με πλατύ χαμόγελο έτοιμοι για την ύστατη φωτογραφία στο χείλος της καταστροφής, κι ας γνωρίζουμε πως δεν μας ανήκει τίποτα.
Κι εσύ, υπέρμαχος μιας γκλαμουράτης περσόνας ψάχνεις στα συρτάρια σου πια μάσκα θα πάρεις μαζί σου στα εφήμερα πανηγύρια.
Την ίδια στιγμή ο ουρανός συνεχίζει να παραμένει ερμητικά κλειστός στο διάβα σου, ο ήλιος αρνείται πεισματικά να σε λούσει με τις αχτίδες του και η σελήνη σε κρατά φυλακισμένο στη σκιά της παλιανθρωπιάς.

Να μου το θυμηθείς, στο τέλος των Ημερών, κανείς δεν θα υμνεί εμάς και τα καμώματα μας.

*Man is the animal*

5 σχόλια:

Άβατον είπε...

Painting by
Angela Banks-Autumn Walk

Once Upon A Time είπε...

Εξαιρετικό κείμενο. Τα "πρότυπα" που μας σερβίρουν καθημερινά, είναι παράδειγμα προς αποφυγήν (ευτυχώς όλο και περισσότεροι το καταλαβαίνουν τελευταία). Τροφή για το "πιθηκομυαλό" και απολύτως τίποτα παραπάνω.
"The monkey is reaching
For the moon in the water.
Until death overtakes him
He'll never give up.
If he'd let go the branch and
Disappear in the deep pool,
The whole world would shine
With dazzling pureness."

Λένε, πως η πιο σκοτεινή ώρα, είναι ακριβώς πριν ξημερώσει. Ίσως, αυτή η "προστατευτική σκοτεινή μάσκα" που πολλοί φοράμε,
(αν έχεις σπάσει τα μούτρα σου, σπάνια πιστεύεις πλέον στις καλές προθέσεις των άλλων) να είναι που πρέπει να αφήσουμε να πέσει για να αφήσουμε το φως να λούσει το πρόσωπό μας.

Άβατον είπε...

Και συνεχίζω...κι αν έχεις σπάσει τα μούτρα σου καλό είναι να συνεχίσεις να πιστεύεις στις δικές ΣΟΥ καλές προθέσεις και να μην ασχολείσαι πλέον με τους άλλους.

Once Upon A Time είπε...

Αυτό, ναι!

Ανώνυμος είπε...

χριστέ μου, γράφεις τόσο όμορφα...
αν θα μου ζητούσε κανείς να χαρακτηρίσω όσα διάβαζα, θα χρησιμοποιούσα δυο λέξεις: έκρηξη συναισθημάτων.