Constant Shallowness Leads to Evil

Κοπιάζουμε να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε.
Χαζεύουμε κυριολεκτικά και μεταφορικά στην τηλεόραση και ευελπιστούμε να μοιάσουμε σε αυτό που μας σερβίρεται. Υποσυνείδητα γνωρίζουμε πως αν μιμητίζουμε το πιθηκόμορφο έσοπτρο μας, αργά ή γρήγορα θα καταλήξουμε να συμπεριφερόμαστε ως το τέλειο φερέφωνο των εκάστοτε "τάσεων" που μας σερβίρουν οι βαρόνοι του μάρκετινγκ. Με σπασμωδικές κινήσεις υστερικών φυσιογνωμιών, ρίχνουμε αλάτι στις ανοιχτές πληγές μας και λύσσα ξεσπά μέσα μας καθώς προσπαθούμε να ξεδιψάσουμε το ανικανοποίητο που διαφεντεύει σε κάθε βήμα της καθημερινότητας την προσωπικότητα μας.
Δεν αναλώνουμε, αναλωνόμαστε.
Δεν καταναλώνουμε, καταναλωνόμαστε.
Μια λεπτή γραμμή χωρίζει την έννοια της βολής και της υπερβολής.
Μια αυτοκρατορία που δεν αφουγκράζεται τον εαυτό της εφαρμόζει τους κανόνες της ακμής και της παρακμής δίχως το παραμικρό μέτρο. Κι εμείς ακολουθούμε. Έτοιμοι να υπερασπιστούμε με νύχια και με δόντια τα εφήμερα κεκτημένα μιας αφόρητης ζωής. Κι ας ποζάρουμε με πλατύ χαμόγελο έτοιμοι για την ύστατη φωτογραφία στο χείλος της καταστροφής, κι ας γνωρίζουμε πως δεν μας ανήκει τίποτα.
Κι εσύ, υπέρμαχος μιας γκλαμουράτης περσόνας ψάχνεις στα συρτάρια σου πια μάσκα θα πάρεις μαζί σου στα εφήμερα πανηγύρια.
Την ίδια στιγμή ο ουρανός συνεχίζει να παραμένει ερμητικά κλειστός στο διάβα σου, ο ήλιος αρνείται πεισματικά να σε λούσει με τις αχτίδες του και η σελήνη σε κρατά φυλακισμένο στη σκιά της παλιανθρωπιάς.

Να μου το θυμηθείς, στο τέλος των Ημερών, κανείς δεν θα υμνεί εμάς και τα καμώματα μας.

*Man is the animal*