Ego psalm

Από μικρή είχε μάθει να ζει με το Εγώ της. Όλες τις στιγμές της ημέρας και της νύχτας το κουβαλούσε μαζί της. Ποτέ δεν θα την πετύχαινες μόνη. Είχε ταυτιστεί τόσο πολύ με το επίκτητο Εγώ που όσο μεγάλωνε, ένιωθε πως δεν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτό. Κάποιου είδους άρρωστη ταύτιση έπαιζε μέσα της. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, κι ενώ μεγάλωναν και οι δυο τους, το Εγώ της είχε αρχίσει να την συμβουλεύει κιόλας σε πράγματα που αφορούσαν ακόμα και τις πιο προσωπικές της επιλογές και βιώματα. Κι όταν στο τέλος της ημέρας έπεφτε στο κρεβάτι της για ύπνο και πριν αρχίσει να μετρά προβατάκια που θα την οδηγούσαν πέρα από το μαντρί αυτού του κόσμου, το Εγώ της ψιθύριζε στο αυτί ακατάπαυστα.
"Επεδίωκε την μοναξιά ώστε να ξεφύγεις από την υποταγή"*, και εκείνη αναλογιζόταν αν και σήμερα είχε καταφέρει να έχει τον απόλυτο έλεγχο κατά την διάρκεια της ημέρας. Το είχε καταφέρει. Αλίμονο αν ξέφευγε από τις συνιστώσες που είχε χαράξει το Εγώ της. Η επιβράβευση δεν θα αργούσε να την συνοδέψει ως τις πύλες του Μορφέα.
"Πάλι νικήτρια βγήκες και σήμερα. Καμία αδυναμία σου δεν μπορεί να σε κάμψει", της έλεγε η φωνή και ο ήλιος την έβρισκε το επόμενο πρωί να σηκώνεται από το κρεβάτι με τον αέρα μιας αόριστης κατάκτησης.
Όταν μετά από καιρό, άφησε κάποιον άλλον άνθρωπο να μπει στην ζωή της του έκανε εξήγηση. "Ξέρεις, τα βράδια δεν είμαι ακριβώς μόνη μου. Κοιμάμαι πάντα με το Εγώ μου κι ανάμεσα μας δεν θα αφήσω κανέναν να μπει. Στο λέω εξαρχής ώστε να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις μεταξύ μας", το αγόρι την κοιτούσε με απορία και δεν ήξερε αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει.
Για μια στιγμή τα μάτια τους συναντήθηκαν και ύστερα της αποκρίθηκε με ήρεμη φωνή, "Να είσαι καλά που με ενημέρωσες, μα πρέπει να σου πω κι εγώ κάτι. Ούτε και για μένα θα είναι καλό η γνώμη μου να είναι απέναντι σε δύο. Δύσκολη θα είναι η συνεννόηση μεταξύ μας. Κι αν ήταν και μπορούσα να διαλέξω τότε σίγουρα θα επέλεγα εσένα και όχι το Εγώ σου. Κι αν πάλι αγαπούσα, εσένα θα κοιτούσα. Κι αν μου έμελλε κάτι από σένα να μισήσω, αυτό θα ήταν το Εγώ σου. Διότι μέσα στην καρδιά του Όντος δεν υπάρχει χώρος και για τα δυο"


*http://the-law-of-4l.blogspot.com/2008/07/ego.html