Αχίλλειον

Στην άλλη πλευρά της Αδριατικής μετά φόβου Θεού οι βάρβαροι πορεύονται, οι γέροι προσκυνούν τον θάνατο και οι μεταμελούντες γυρεύουν αποκούμπι. Μετά φόβου Θεού αναζητούνται θαύματα και ανομολόγητες πληγές υπόκεινται σε θεραπεία από τον ιό της δεισιδαιμονίας. Εντός ιερού οι χωρικοί σπέρνουν ευχές και στα σπιτικά τους θερίζουν τη μιζέρια των τεθλασμένων γραμμών που ανακύπτουν από τα κακώς πεπραγμένα μιας αιμομικτικής ζωής. Στα τρελοκομεία, οι γενεές αλλάζουν η μία με την άλλη ζουρλομανδύες και η τρέλα κυκλοφορεί ελεύθερη στους δρόμους.
Η εκκλησία είναι παντού.
Η αστυνομία είναι πανταχού παρόν.
Ο λαός υπομένει και η αριστοκρατία επιμένει.
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια.
Τις νύχτες, αναρχικά ονείρατα ξεφεύγουν από τα ανοιχτά παράθυρα των καφενέδων και ερωτοτροπούν με τα νυχτολούλουδα της πριγκίπισσας Σίσσυ. Το ψάρι σπαρταρά στο κοφίνι του ηλιοκαμένου ψαρά και κείνος καθώς το κοιτά με κρυφή συμπάθεια να λιγοψυχά, αποθυμά τη στιγμή που θα επιστρέψει στην ξηρά και θα δέσει λιμάνι ανάμεσα στα πόδια της κυράς γοργόνας του. Μόνο τότε νιώθει να φεύγει από πάνω του η αλμύρα και η παραζάλη της θάλασσας. Την ημέρα, κρεμασμένες μπουγάδες στα καντούνια μαρτυρούν της γειτονιάς τα άπλυτα και οι σιωπές γίνονται μανταλάκια στα στόματα των γειτόνων.
Όλοι έχουν να πουν κάτι πίσω από την πλάτη σου, κανείς όμως δεν τολμά να σου μιλήσει καταπρόσωπο.
Είσαι ο ξένος.
Ο παρίας.
Αυτός που έρχεται από την άλλη πλευρά του κόσμου και φέρνει μαζί του ιδέες που θα διαφθείρουν την καρδιά της νεολαίας. Εκείνος που θα ξεμυαλίσει τις ντόπιες γυναίκες και θα τις κάνει να δοκιμάσουν τον απαγορευμένο καρπό του έρωτα. Τούτος, που θα σχολιαστεί μα απαγορεύεται να σχολιάσει. Ο άνθρωπος που θα δοκιμαστεί με την επτανήσια μούρλα και θα δοκιμάσει την περίφημη μεσογειακή κουτσομπόλα. Ο άντρας που θα πρέπει να κυνηγήσει για να φάει και να ταΐσει αγόγγυστα αυτούς που τον φιλοξενούν με το αζημείωτο σε ξένη γη.
Κι όταν τα βράδια θα ξαπλώνεις σε υγρά σεντόνια, στον πιο βαθύ σου ύπνο θα αναζητάς την δική σου ορφανή πατρίδα μα δεν θα σου φανερώνεται ούτε στα πιο ζεστά Καλοκαιρινά όνειρα. Θα είσαι πολύ μακριά για να την φτάσεις ακόμη και με το μυαλό και οι άνθρωποι που κάποτε σε αγάπησαν θα σε μνημονεύουν ονομαστικά πλέον μόνο στις γιορτές. Η πλάτη σου θα βρίσκει απάγκιο από τις μαχαιριές στον τοίχο της ντροπής και το όνομα σου θα μαρτυρά στα βιβλία του νόμου την μούλη καταγωγή σου.
Κι εκεί που θα λυγίσεις αποκαμωμένος καταμεσής της ερήμου, θα φυτρώσει κάκτος που θα χορτάσει την δίψα σου για αγάπη. Στο ίδιο σημείο που έπεσε ο Αχιλλέας από χολωμένο βέλος κρατώντας την πτέρνα του, στο ίδιο σημείο θα φυτέψεις βέλος στην καρδιά σου...