Συν είδηση

Ακόμη και τώρα που μου λένε πως επιτέλους έχω μεγαλώσει, δεν έχω καταφέρει μέχρι σήμερα, να κατανοήσω τα παιχνίδια των μεγάλων. Πράγμα περίεργο ομολογώ μα την ίδια στιγμή αν αυτό σημαίνει πως διατηρώ κάτι από την παιδική μου αθωότητα με αυτό τον τρόπο, τότε μπορώ να πω πως νιώθω ιδιαίτερα χαρούμενος για αυτό. Μου είναι τελείως ξένο το εγωϊκό περιβάλλον που στήνουν τα εκάστοτε κυριαρχικά αρσενικά προς τέρψη και ευρεία κατανάλωση της κοινωνικής τους περσόνας.
Ουδόλως με απασχολεί ο συγκεντρωτισμός χρημάτων ή το να αποδείξω για το θεαθήναι σε τρίτους το ποιος και τι είμαι μέσω αυτών.
Εξίσου, με αφήνουν παγερά αδιάφορο τα παίγνια της δύναμης και της εξουσίας. Θεωρώ μέγιστη αυταπάτη και πλήρη ψευδαίσθηση την εξουσιαστική και βίαιη επιβολή απόψεων, αξιών και στάση ζωής στον διπλανό μας με οποιοδήποτε τρόπο.
Ποτέ δεν χρησιμοποίησα θέσεις και ιεραρχίες για να εκμεταλλευτώ ή να μειώσω τον συνάνθρωπο μου. Με σκληρή δουλειά και πολλές φορές με κόστος στην προσωπική μου ζωή κατάφερα να μάθω όσα περισσότερα πράγματα μπορούσα ώστε να γίνω απλά καλύτερος στην εργασία μου.
Ουδέποτε υπήρξα ρουφιάνος, γλείφτης, καιροσκόπος ή καρεκλοκένταυρος ώστε να κρατήσω τη θεσούλα μου ή να αρπάξω μια προαγωγή. Κι ας έτυχε στην συνέχεια να χάσω ακόμη κι αυτή που με τόσο κόπο και ιδρώτα είχα κερδίσει.
Κι αυτό είναι το μοναδικό μου καμάρι και η κρυφή μου περηφάνια.

Σιχαίνομαι τέτοια άτομα και ποτέ δεν κατάπια το σάλιο μου όταν μου ζητήθηκε να εκφέρω γνώμη για τα καμώματα τους.
Αντιθέτως, όποτε μου ζητήθηκε βοήθεια, την προσέφερα χωρίς δεύτερη σκέψη και δίχως το παραμικρό ίχνος ωφελιμισμού.
Μια βαθύτερη φωνή ανέκαθεν έλεγε μέσα μου πως όλα ξεκινάν από εμάς και στο τέλος της μέρας ξαναγυρνάν σε μας.
Όμορφα ή άσχημα καμωμένα.
Καλά ή κακά πεπραγμένα.
Μα ακόμη και να μην ισχύει κάτι τέτοιο, κίνητρο για την όποια βοήθεια έδωσα κατά καιρούς αποτελούσε το ότι κοινός παρανομαστής είναι ο άνθρωπος και όχι η ανταπόδοση με έμμεσο ή άμεσο τρόπο.

Κάτι τέτοιο δεν αγοράζεται ούτε ξεπουλιέται διότι έχει να κάνει με την συνείδηση μου...κι αυτό είναι κάτι παραπάνω από είδηση για τον καθένα από εμάς.

"Η στιγμή της πραγματικής ησυχίας σου δεν είναι εκείνη, καθ’ ην κοιμάσαι συ, αλλ’ εκείνη, καθ’ ην κοιμάται η συνείδησίς σου."

Πολύβιος Δημητρακόπουλος, 1864-1922, Έλληνας θεατρικός συγγραφέας

...με απλά λόγια, ως τώρα, καταφέρνω και κοιμάμαι ήσυχος τις νύχτες.
Καλή σας νύχτα.