Awake

Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο στα λόγια σου.
Στις πράξεις σου.
Δεν εννοώ κάτι αόριστο.
Δεν υπόσχομαι κάτι μικρό ή σαθρό.
Κινήσε μέσα στην μάζα και μοιάζεις με αυτήν ώστε να υπάρχει σαν φυτεμένος σπόρος στο χώμα της καρδιάς σου ότι σου θυμίζει κάτι από τον πάλιο άσχημο εαυτό σου.
Πάντα νιώθεις πως δεν είσαι αυτό που θα ήθελες να είσαι μα θυμάσαι ακόμη τον τόπο καταγωγής σου γνωρίζοντας τι είναι αυτό που ορίζει την υπάρξη σου.
Σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου ανάσα...
Όλα και Τίποτα.
Αυτό λατρεύω μικρέ μου άνθρωπε σε σένα...
την ομορφιά της αθωότητας, την αφέλεια με την οποία αντιμετωπίζεις όλα αυτά τα καλά και τα κρυμμένα της καθημερινότητας σου.
Το χαμόγελο σου που υπόσχεται την σταθερότητα απέναντι στα πράγματα.
Τις ακλόνητες πεποιθήσεις σου που μόνο η Αγάπη μπορεί και τις ταπεινώνει.
Την γλύκα της νιότης που με τόση χάρη αρέσκεσαι να λατρεύεις αλλά και τα γηρατειά σου που από φόβο για τους στερνούς χτύπους της καρδιάς αποζητούν την διαχρονική παρέα στην ραχοκοκκαλιά της πλάτης του θανάτου.
Δεν σε μισώ κι άλλωστε πως θα μπορούσα να μισώ κάτι το οποίο μου μοιάζει έστω κατ'εικόνα σαν τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης;
Δεν μπορώ να σου κρατήσω κακία διότι κάθε πρωΐ σε οικτήρει το κάθε κύτταρο μου.
Όσο κι αν νιώθω πως πάλι την επόμενη μέρα η πλειοψηφία εξ' αυτών θα έχει πεθάνει αφήνωντας θέση για κάποια άλλα κύτταρα αναγεννημένα από τις στάχτες των προηγούμενων ώστε έτσι να αντικαταστήσουν το Χθές με το Σήμερα.
Σε αγαπώ με τον τρόπο μου κι ας νομίζει ορισμένες φορές το Εγώ σου πως ο Τρόπος της Αγάπης ίσως είναι ο πλέον λανθάνων που μπορεί να υπάρχει μεταξύ ανθρώπων.