Φέτος δεν χτύπησε το τηλέφωνο για να του πούνε "Καλά Χριστούγεννα". Κανείς δεν έστειλε γράμμα για να δει τι κάνει μόνος του γέρος άνθρωπος στην εξοχή, αν είναι καλά, αν έχει κανονίσει κάτι για τις γιορτές, να τον προσκαλέσουν στα σπίτια τους βρε παιδί μου τελοσπάντων!
Η αλήθεια είναι πως είχε γεράσει αρκετά και είχε παραδεχθεί βαθιά μέσα του πως με τα χρόνια πως δεν του ήταν πια τόσο εύκολο να μετακινείτε τις γιορτές για να βλέπει αγαπημένα πρόσωπα και τα εγγόνια του. Άσε που οι εποχές για τα μικρά παιδιά είχαν γίνει τόσο περίεργες που και για αυτόν που έμενε σε ένα τόσο μικρό ορεινό χωριό το να βγει στην αγορά του χωριού χειμωνιάτικα ώστε να βρει μοντέρνα παιχνίδια για τα εγγόνια του στην πόλη ήταν κάτι παραπάνω από άθλος.
Πλέον, κανείς και τίποτα δεν του έδινε σημασία. Η οικογένεια του, οι φίλοι του, οι διαφημιστικές εταιρίες, τα εμπορικά κέντρα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν είχαν κάνει νύξη για την αφεντιά του και ακόμη και εγώ που τον είχα λησμονήσει με όλη αυτή την φλυαρία των εορτών, έλαβα ένα mail(?!) του που έλεγε...
"Αγαπημένα μου παιδιά φέτος ο Άγιος Βασίλης δεν θα έρθει να σας φέρει δώρα. Έχω γεράσει αρκετά, πλέον τα ταξίδια δεν είναι ευχάριστα για τους Ταράνδους μου, τα σπίτια σας έχουν αλλάξει τόσο πολύ που μοιάζουν με φρούρια και εγώ δεν έχω μάθει να μπαίνω σε σπίτια με ατσάλινες πόρτες ασφαλείας σαν τον κλέφτη αλλά να μπουκάρω αθόρυβα από την καμινάδα εύκολα και γρήγορα. Πέρυσι έσπασα το αριστερό μου πόδι όταν σε μια πολυκατοικία παίρνοντας το ασανσέρ για να ξεκινήσω να δίνω δώρα από το ισόγειο, κόλλησα με το ασανσέρ μεταξύ 4ου & 5ου ορόφου. Έπαιρνα τηλέφωνο πάνω στην απελπισία μου τους Καλλικάντζαρους που με περίμεναν στο έλκηθρο που είχε προσγειωθεί στην ταράτσα αλλά το κινητό μου ήταν εκτός δικτύου. Βλέπετε λόγω της ημέρας, όλοι έπαιρναν αλλήλους να τους ευχηθούν για το καινούργιο έτος! Έτσι αναγκάστηκα να σκαρφαλώσω ανάμεσα στον 4 & 5 όροφο για να βγω. Κι ενώ νόμιζα πως τα είχα καταφέρει το ρεύμα επανήλθε με αποτέλεσμα ο αυτοματισμός της πόρτας του ασανσέρ να κλείσει με δύναμη πάνω στο αριστερό μου πόδι και να μου σπάσει τον αστράγαλο. Περιττό να σας πω ότι μετά από αυτό το ατύχημα το υπόλοιπο βράδυ δεν συνέχισα το ταξίδι μου και εκείνη την χρονιά όλα τα παιδιά της Αφρικής δεν πήραν Χριστουγεννιάτικο δώρο.
Επίσης, μετά από ένα επεισοδιακό Καλοκαίρι, οι καλικάντζαροι μου είπαν ευθαρσώς πως δεν έχουν όρεξη να δουλεύουν όλο το χρόνο για σας γιατί σας θεωρούν αχάριστα και άπληστα! Μου έχουν αναφέρει περιπτώσεις που με το που βλέπατε το δώρο σας και δεν σας άρεσε ή δεν ήταν ακριβώς αυτό που περιμένατε αρχίζατε να ουρλιάζετε με λύσσα κάνοντας το παιχνίδι σας χίλια κομμάτια προς μεγάλη έκπληξη και απογοήτευση των δικών σας! Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να πιστέψω τους ισχυρισμούς των καλικάντζαρων μιας και γνωρίζω πως έχουν μια έμφυτη τάση στα ψέμματα αλλά αν κάτι τέτοιο το έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια δεν χρειάζεται να σας πω το πόσο πολύ θα με έθλιβε κάτι τέτοιο.
Το θέμα είναι πως εν τέλη οι καλικάντζαροι έπειτα από Καλοκαιρινές απεργιακές κοινητοποιήσεις κατάφεραν να κερδίσουν Καλοκαιρινές διακοπές με συνέπεια να μην σας ετοιμάσουν τα δώρα σας. Ξέρω, ξέρω είστε απογοητευμένα μαζί μου αλλά όσον αφορά τα εργατικά δικαιώματα για μένα ισχύει το "Φωνή Λαού Οργή Θεού". Όσοι/ες δεν γνωρίζετε αυτή την έκφραση μην ρωτήσετε τους πολιτικούς σας τι σημαίνει. Αυτοί δεν ξέρουν σίγουρα. Δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα ξέρετε. Όσον αφορά έμενα, ε, δεν μπορώ να πω ότι μου έπεσαν άσχημες οι Καλοκαιρινές διακοπούλες αφού εδώ και δεκάδες χρόνια δεν είχα ξεκουράσει το κορμάκι μου ούτε μια μέρα.
Ωστόσο, οι επιθυμίες σας έχουν γίνει τόσο ακριβές και πολύπλοκες που δεν μπορώ να ανταποκριθώ. Παλιότερα τα παιδιά ζητούσαν ένα τραινάκι, playmobil, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, ένα παραμύθι, μια κούκλα, μπογιές για να ζωγραφίζουν, ένα ποδήλατο κ.ο.κ. Την σήμερον ημέρα λαμβάνω γράμματα που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν π.χ. ένα κοριτσάκι, η Jessy, μου ζήτησε να του φέρω ένα αεροπλανοφόρο εν ονόματι "Red Moon". Στην αρχή σκέφτηκα μήπως είχε γίνει κάποιο λάθος στο Τμήμα Παραλαβών και κάνας καλικάντζαρος μου έκανε πλάκα διότι δεν μου τύχαινε καθόλου συχνά να μου ζητάν κοριτσάκια πολεμικά παιχνίδια. Αφού σιγουρεύτηκα πως ήταν πράγματι κοριτσάκι ο αποστολέας και έψαξα να βρω το "Red Moon", συνειδητοποίησα πως δεν υπήρχε κάτι σαν παιχνίδι με τέτοιο όνομα παρά μόνον ένα πραγματικό πολεμικό αεροπλανοφόρο το οποίο είχε δέσει τα τελευταία 2 χρόνια στο Ιράκ! Η Jessy ήθελε πίσω τον μπαμπά της στο σπίτι για τις γιορτές αλλά όπως καταλαβαίνεται δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν να προωθήσω το γράμμα τούτο στον πρωθυπουργό της Αμερικής μπας και φιλοτιμηθεί. Πάντως, από όσο ξέρω, κανείς δεν πήρε άδεια τα Χριστούγεννα από το "Red Moon" για να δει την οικογένεια.
Α, και μια μιλάμε για το Ιράκ, θυμήθηκα και το γράμμα ενός 11χρόνου πιτσιρικά, του Hasid, ο οποίος ήθελε για δώρο να του στείλω ένα πραγματικό Καλάζνικοφ για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του από Αμερικάνους στρατιώτες (κατόπιν έμαθα από έγκυρες πηγές πως κατά την διάρκεια μιας "εκκαθαριστικής επιχείρησης" τον σκότωσε ο μπαμπάς της Jessy). Όπως καταλαβαίνεται, μιας και δεν ήταν δυνατό να εκπληρώσω κι αυτή την επιθυμία, του πήγα ένα ψεύτικο για παρηγοριά. Τα παραδείγματα που αφορούν ανεκπλήρωτες ευχές είναι άπειρα.
Ένα άλλο βασικό πρόβλημα είναι ότι στις μέρες μας η πλειοψηφία των παιδιών δεν θέλει παιχνίδια. Θέλουν πράγματα αληθινά. Κινητά-ακίνητα-αυτοκίνητα αληθινά, καθώς και αληθινά όπλα, χρήματα κ.ο.κ...βασικά θέλουν να αλλάξουν πραγματικότητες, βιάζονται να γίνουν μεγάλοι και τρανοί! Τα νεύρα μου!!
Για να μην μακρυγορώ όμως σε αυτό το μακροσκελές e-mail μου, ήθελα να σου πω Νικολή, πως φέτος δεν θα ανταμώσουμε. Στέλνω σε σένα αυτό το mail ώστε να το προωθήσεις και σε άλλα μικρά και μεγάλα παιδιά και να τα ενημερώσεις. Αν κι εδώ που τα λέμε, ειδικά τα παιδιά του Δυτικού κόσμου δεν νομίζω πως ούτε καν θα πάρουν χαμπάρι την απουσία μου για φέτος. Να προσέχεις και μην ξεχάσεις να προωθήσεις το mail αυτό σε όσους ξέρεις ειδάλλως ο καινούργιος χρόνος θα είναι για σένα όπως και ο φετινός...σκατά δηλαδής! ;)
Farewell,
Santa Claus
The One and Only."
"Τι έπαθε Θείε Λύκο;", είχα μείνει με το στόμα κρεμασμένο όταν ο πιτσιρικάς ο ανηψιός μου μπαίνοντας στο δωμάτιο μου με βρήκε να στέκομαι παγωμένος σαν το παγωτό μπροστά στην οθόνη. Δεν μπορούσε να πει το "ν" και με φώναζε "Λύκο".
"Ο Άγιος Βασίλης δεν θα έρθει...", αυτό μου βγήκε αυθόρμητα αφού περισσότερο το έλεγα για να το άκουσω και να το εμπεδώσω εγώ κι όχι ο ανηψιός μου.
"Χέθτηκα...θα πω του μπαμπά να μου πάρει το Νιτέτο από το ίλτερετ", με το που πέταξε αυτό πήρε δρόμο και έτρεξε κατευθείαν για την κουζίνα για να μην τον μαλώσω για την βρισιά που εκστόμισε.
"Κωλόπαιδο...μου έμαθες να αγοράζεις και από το διαδίκτυο τώρα! Άντε ρε Santa Claus, καλές γιορτές να περάσεις και ας μην μας έρθεις καθόλου", σκέφτηκα καθώς προσπαθούσα να χωνέψω το e-mail που φιγουράριζε μπροστά μου.
Υ.Γ.: Κοίταξα να το ανεβάσω στο blog μπας και το δουν μερικοί γνωστοί ώστε να μην μπει το 2007 ανάποδα και έχουμε μετά τραγωδίες.