20.12.06

BrAziLiA


Έκλεισα το Πυρ στην παλάμη μου
κι η φλόγα έγινε πυρκαγιά.
Άρχισε να με καίει από τα μέσα,
ενώ στάχτη γινόταν η σκιά της προσμονής.

Έσφιξα τη γροθιά.

Αυτοπυρπολήθηκα μια βραδιά
αγγίζοντας τον νυχτερινό έναστρο ουρανό
και τίμησα την θυσία των βεγγαλικών
στην αυλή του βασιλιά της Ευτυχίας.

Μια στάλα αίμα γιατρεύει το χέρι της καρδιάς
που διψάει για Αγάπη.

10 σχόλια:

Estrella_ είπε...

Εικόνες ήρθαν στο μυαλό μου, καθώς διάβαζα το κείμενο.

~Μακάριοι όσοι καίγονται~

Desposini Savio είπε...

Μια στάλα αγάπη θεραπεύει γδαρσίματα, εκδορές της ψυχής.
Για μεγαλύτερα "τραύματα" δύο στάλες από Αγάπη... και τρεις ίσως

Άβατον είπε...

@estrella,
εμένα στο μυαλό μου ήρθε, αφού το διάβασα, βουβή κινηματογραφική στιγμή.

@Desposini,
Εξαρτάται το πόσο τυχερός είναι ο καθένας. Μακάρι να έχεις βρει και να έχεις πραγματικά νιώσει αμέτρητες στάλες Αγάπης που να στάζουν αίμα για σένα.

Xνούδι είπε...

όμορφος είσαι κοκκινόμαυρος.
Πάρε ενα σπίρτο αγάπης κι όποτε θες αναψέ το.
Φιλώ σε.

homelessMontresor είπε...

Μεγιά το νέο look!
Μου θύμισες το "Ένας κόμπος η χαρά μου, θα στην δωσω στάλα-στάλα για να δροσιστείς...". Στο αφιερώνω!

Tamara de Lempicka είπε...

το χρωμα του αιματος...ακομα και μια σταλα...αρκει να σε τρομαξει αν δεν εισαι ετοιμος να δεχτεις τη ζεστασια του...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Λέω σε μαθητές μου ότι η γοητεία της ποίησης δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δημιουργία εικόνων μέσα από τόσο λίγες και συχνά τόσο λιτές λέξεις. Η μαγεία της ποίησης είναι η μεταφορά συναισθημάτων και σκέψεων μέσα από την απλότητα. Να, λοιπόν, που στο άβατο της ποιήσεων εισέρχονται γραφές μοναδικές.

Αντιγράφω και σχολιάζω ρωτώντας:
"Αυτοπυρπολήθηκα ... Ευτυχίας"
Κάηκε ο ήρωας κυνηγώντας τα όνειρά του στον ουρανό; Ο ίδιος έγινε σφάγιο στο κυνήγι του για αγάπη κι ευτυχία (που κάποιος δεν τον άφησε να χαρεί και να ζήσει);

"Μια στάλα αίμα γιατρεύει το χέρι της καρδιάς που διψάει για Αγάπη"
Αίμα από τη θυσία;

Ότι κι αν εννοείς η εικονοπλαστική δύναμη είναι μοναδική.

soulmates είπε...

aftopurpolh8hka mia vradia..
staxth egina...

Άβατον είπε...

@Χνούδι,
το σπίρτο είναι κάτι το οποίο χρειάζεται και τις σωστές καιρικές συνθήκες για να ανάψει... :)

@Ε.Τ.,
Σε ευχαριστώ πολύ καλή μου για την αφιέρωση του άσματος.

@Tamara,
ακριβώς αυτό!

@Δείμος του Πολίτη,
Σ'ευχαριστώ πολύ φίλτατε. Προσωπικά θεωρώ πως η ποίηση είναι σαν την μαγεία. Με τόσες λίγες λέξεις δίνεις προς ερμηνεία και έρευνα τόσο μεγάλα νοήματα που υπό άλλες συνθήκες μπορεί και να χρειαζόσουν ολόκληρα κεφάλαια για να τα το αποτυπώσεις σωστά.
Ωστόσο, αν και τα λόγια σου είναι πολύ ενθαρρυντικά, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ποιητή. Μακάρι να ήμουν δηλαδή. Η ποίηση θέλει μέτρο, ρυθμό, αρμονία και πάνω απ'όλα Θεία Έμπνευση. Εγώ, κατά κύριο λόγο απλά προσπαθώ σε πεζό λόγο να αποτυπώσω σε απολογητικό ύφος και λιτές εκφράσεις ορισμένες εικόνες, προσωπικά βιώματα ή σκέψεις.
Αν και οι Τέχνες ομορφαίνουν τις καρδιές μας ακριβώς επειδή ο κάθε άνθρωπος τις ερμηνεύει όπως ταιριάζουν στα μέσα του, η προσωπική μου επεξήγηση που ζητάς...
Το βεγγαλικό προς χάρην μιας εορτής (την ψευδαίσθηση της Ευτυχίας), για να γεμίσει τις καρδιές των ανθρώπων με Ευτυχία & Χαρά θυσιάζεται καθώς γεμίζει τον Ουρανό με σχέδια φανταχτερά και ιδιαίτερα μα έπειτα από μερικές στιγμές όλοι το ξεχνούν αφού έπειτα εμφανίζεται ένα πιο φωτεινό και περίεργο βεγγαλικό. Υπάρχει και ένα παραμύθι το οποίο πιστεύω πως θα σου αρέσει το οποίο ονομάζεται η "Διακεκριμένη Ρουκέτα".
Έτσι λοιπόν αντικατοπτρίζεται και η Ευτυχία η οποία κρατά παρά μόνον στιγμές καθώς δεν υπάρχει Ευδαιμονία & Ευτυχία σαν μόνιμη κατάσταση συνειδήσεως.

@Soulmates,
Χαίρομαι που σου άρεσε.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κι όμως πρέπει να τονίσαω ότι η σύγχρονη ποίηση δε χρειάζεται μέτρο, ρυθμό κλπ ούτε καν ομοιοκαταληξία. Χρειάζεται εικονοπλαστική δύναμη και λέξεις λιτές που δίνουν βαθιά νοήματα. Ο ρυθμός μένει στα νοήματα και το συμβολισμό μερικών βαθύτερων λέξεων. Μείνε στο ίδιο κύμα και μην αναζητάς στην ποίηση στα παραδοσιακά τεχνάσματα. Μόνο τέχνασμα στην ποίηση είναι το νόημα και ο αγώνας να μεταδώσεις συναίσθημα στον αναγνώστη.