ΠΕΡΙ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΥ & ΑΛΛΩΝ (ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ) ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ

Κατά καιρούς έχω συναναστραφεί αρκετά άτομα που ασχολούνται με τον Εσωτερισμό. Κάποιοι είχαν καταπιαστεί πολύ σοβαρά με το όλο θέμα, ορισμένοι ήταν ταγμένοι σε κάποια εσωτερική ατραπό, μερικοί είχαν χαράξει το προσωπικό & ανεξάρτητο μονοπάτι αναζήτησης και κάποιοι άλλοι προσπαθούσαν (όπως οι περισσότεροι) να βρουν άκρη για τα πάντα μέσα από τον συνδυασμό φιλοσοφίας, θρησκείας, επιστήμης και τεχνών αλλά χωρίς κατ'ανάγκην να έχουν εμβαθύνει κιόλας.
Υπήρξαν άτομα στην ζωή μου, από την εφηβεία ως σήμερα, που με στιγμάτισαν με το ζωντανό τους παράδειγμα για το τι εστί "πρακτική άσκηση Εσωτερισμού, στην καθημερινότητα μας". Υπήρξαν και υπάρχουν άτομα στην ζωή μου που είχαν τον άτυπο ρόλο του Δασκάλου και με βοήθησαν πολύ στο να είμαι αυτό που είμαι σήμερα.
Εν τη αύτη περιπτώσει, δεν μιλάω για πρακτικές που σαφώς και σε βοηθούν να έχεις επαφή με το Εσωτερικό κομμάτι του Εαυτού σου όπως ο διαλογισμός, η αστρολογία, τα ανώτερα μαθηματικά, η τελετουργική μαγεία, οι Τέχνες, οι εναλλακτικοί θεραπευτικοί οδοί κ.ο.κ. αλλά εννοώ την άσκηση της Εσωτερικότητας που κουβαλάς σαν πνευματικό δυναμικό σε σχέση με τους γύρω σου και πως εκφράζεται αυτό προς τα έξω.
Κακά τα ψέμματα, η δουλειά που κάνει ή δεν κάνει ο καθένας μας όσον αφορά τον Εσωτερισμό φαίνεται πολλές φορές από το πως "εξωτερικεύει" το είναι του πάντα σε συνδυασμό καταστάσεων, γεγονότων και προσώπων. Επιπλέον, φαίνεται από το πόσο ο ίδιος ενσαρκώνει βασικές αρχές του Εσωτερισμού στην καθημερινότητα του.
Όσο δύσκολη και να είναι αυτή.
Όσο δύσκολη και να γίνεται από τα πρόσωπα που την περιβάλλουν.

Βασικές αρχές όπως η Αγάπη, η Συμπόνοια, η Οικολογία, η Θετικότητα, η Ανιδιοτέλεια, η Υπηρεσία και η Αλληλεγγύη με κοινό παρανομαστή τον Άνθρωπο είναι αν μη τι άλλο ζωτικής σημασίας για την πνευματική ευμάρεια του πλανήτη να εκδηλώνονται σε κάθε ευκαιρία και να γίνονται βίωμα και στους υπολοίπους των ανθρώπων που μας περιβάλλουν. Για την ακρίβεια, δεν νοείται να ασχολείται κανείς με τον Εσωτερισμό και να μην κοιτά να είναι ο ίδιος ζωντανό παράδειγμα των παραπάνω αρχών.
Τα πάντα που χρησιμοποιούμε σαν όχημα προσωπικής έκφρασης μας ορίζουν. Οι πράξεις είναι αυτές που μας χαρακτηρίζουν και όχι τα λόγια. Μέσα από την εργασία, την ψυχαγωγία, τον Έρωτα, τις Φιλίες, γιατί όχι τα γραπτά μας και της συμπεριφοράς μας εν γένη δείχνουμε το κατά πόσον έχουμε αφομοιώσει ή όχι τα εσωτερικά διδάγματα.

Ακόμη και η διαδικτυακή περσόνα μας είναι ένα μικρούλη μέρος του εαυτού μας. Το οποίο οφείλει (ειδικά για όσους ασχολούνται με τον εσωτερισμό) να ακτινοβολεί ποιότητες που αφορούν την πνευματική πρόοδο για την οποία πασχίζουμε, εν μέσω άλλων εξίσου σεβαστών πραγμάτων. Δεν αναγάγουμε τον εσωτερισμό ως πανάκεια αν δεν έχουμε δουλέψει πριν με το Εγώ μας, αν δεν έχουμε μάθει να υπηρετούμε με καρτερικότητα τις ανθρώπινες ανάγκες και γενικότερα αν δεν έχουμε μάθει την άσκηση του δούναι (κατά κύριο λόγο) & λαβείν, έπειτα.
Διότι στην αντίθετη των περιπτώσεων, γίνεται "ξερή γνώση" που το μόνο που κάνει είναι να μας φουσκώνει το Εγώ μας ώστε να απαιτούμε την προσοχή και των σεβασμό των γύρω μας θεωρώντας έτσι πως είμαστε το πεφωτισμένο κέντρο του κόσμου ενώ σε κάθε ευκαιρία κοιτάμε να βγάζουμε προς τα έξω αυτή την κακομαθημένη συμπεριφορά μας απαιτώντας να μας αποδοθούν χάρες και δώρα διότι η καραμέλα της μοναδικότητας και της ιδιαιτερότητας είναι πολύ εύκολο όχι μόνον να μας κάτσει στον λαιμό αλλά και να γίνει το αγαπημένο μας θέμα για συζήτηση.
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Κι επειδή πάνω απ'όλα υποτίθεται πως προσπαθούμε να είμαστε ανήσυχοι άνθρωποι και να γινόμαστε καλύτεροι μέρα με την μέρα μέσω της τριβής με τον εαυτό μας και τους άλλους, οφείλουμε να προσπαθούμε να καταλάβουμε τους γύρω μας και όχι να απαιτούμε την δική τους κατανόηση έχοντας για δικαιολογία το μεγαλείο της γνώσης που υποτίθεται πως κουβαλούμε και την πλαστή ανωτερότητα μας.

Δυστυχώς, η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχω γνωρίσει κατά καιρούς και τυγχάνει να έχουν καταπιαστεί με τον Εσωτερισμό και γενικότερα την αναζήτηση, κατόπιν ενός αναγνωριστικού σημείου και γνωριμίας παρουσίαζε ένα πρόσωπο το οποίο δεν ήθελε να αποδεχθεί την ανθρώπινη φύση του με τα θετικά & αρνητικά της σε συνδυασμό πάντα μιας κομπλεξικής έπαρσης που εμμέσως πλην σαφώς είχε το τουπέ του στυλ "τι να μας πεις και εσύ τώρα" ή "ποιός/α είσαι εσύ που θα πεις σε μένα, το Indigo παιδί, ότι μπορεί να έχω φταίξει κι εγώ κάπου;" ή "Που να καταλάβεις εσύ τώρα, ο κοινός θνητός, τι λέω" κτλ.
Προσωπικά, πιστεύω ότι τέτοιες συμπεριφορές όχι μόνον δεν αποπνέουν εσωτερική ποιότητα αλλά κυοφορούν και μια αρρωστημένη παιδική εγωμανία σε συνδυασμό μιας επιδεικτικής ματαιοδοξίας που φωνάζει στους πάντες "Δεν επιθυμώ τη Φήμη & τη Δόξα που μου αποδίδουν οι εκάστοτε αυλικοί μου αλλά από την άλλη το πεπρωμένο φυγήν αδύνατον για έναν βασιλέα που γνωρίζει πολύ καλά την θεϊκή καταγωγή του". Τραβάτε με κι ας κλαίω δηλαδή...
Κι αν τύχει κάποιος/α και τολμήσει να σηκώσει διαφορετική γνώμη & παράστημα εμπρός μου δεν θα του απαντήσω με κατανόηση και αγάπη αλλά με την θεία δύναμη και τον μηδενικό οίκτο που οφείλει να έχει ένας φαραώ, ας πούμε!

Κάπως έτσι κατά καιρούς έχω βιώσει ανθρώπους που τυγχάνει να έχουν διαβάσει δεκάδες βιβλία εσωτερικού περιεχομένου και μαζί με αυτό να έχουν βιώσει συνειδητά ή ασυνείδητα εμπειρίες μεταφυσικού ενδιαφέροντος. Το καλάμι δεν είναι δύσκολο να καβαληθεί και πολύ εύκολα κατόπιν μπορεί ο καθένας να πιστεύει πως είναι κοινωνός της Αλήθειας και του Φωτός.
Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένοι που εξαρχής δεν είχαν καμία διάθεση να καβαλήσουν κανένα καλάμι αλλά οι συνθήκες της ζωής και η εμμονή πως η ζωή "έχει προσωπικά προηγούμενα μαζί τους" σε συνδυασμό με την μοναξιά πάντα, τους μεταμορφώνει στην ουσία σε φερέφωνα ενός εσωτερικά φοβισμένου ατόμου, το οποίο προσπαθεί απεγνωσμένα να τραβήξει τα φώτα της προσοχής ή της Αγάπης φροντίζοντας αρκετές φορές να υιοθετεί μια στάση ζωής που φυσικά δείχνει το άκρως αντίθετο στους τρίτους.



Υ.Γ.: Με την ευκαιρία, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Trapped που με την γόνιμη συνδρομή της έκανε τους συλλογισμούς μου να πάρουν την απόφαση να μπουν στο Blog μου τελικά.