Ο Χορός του Νάνου

...Ένα δωμάτιο ντυμένο απ'άκρη σ'άκρη με κόκκινες κουρτίνες περικύκλωνε το οπτικό μου πεδίο.
Είχα μείνει παγωμένος στο θέαμα της κοπέλας απέναντι μου. Μια παλιά μου αγάπη, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας που ποτέ δεν είχε ανταπόκριση στο κάλεσμα μου καθώς ο χρόνος μας χώρισε πολύ πριν μας φέρει κοντά.
Αυτή η κοπέλα που τώρα ήταν ντυμένη ξανθός άγγελος καθόταν σε έναν καναπέ και δίπλα της στεκόταν ένας νάνος με κουστούμι. Μια στάλα αίμα έτρεξε από το δεξί της ρουθούνι.
Ένας σβόλος σάλιο κόλλησε στον λαιμό μου φράζοντας την αναπνοή μου και εγώ προσπαθούσα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Ξεροκατάπια σε μια απέλπιδα προσπάθεια για οξυγόνο καθώς ο νάνος με κοίταξε στα μάτια. Όχι αυτό που στεκόταν δίπλα μου μεταμορφωμένο σε νάνο δεν ήταν άνθρωπος. Σίγουρα δεν ήταν άνθρωπος. Δεν μπορούσα όμως να πω με σιγουριά ΤΙ ακριβώς ήταν.

Μια αλλοκοσμική φωνή καρφώθηκε στα αυτιά μου σαν χαλασμένη συχνότητα από τρανζίστορ που βίαια έξινε το τύμπανο μου. Λέξεις ακατανόητες, αναγραμματισμένες, δίχως ίχνος μελωδίας και συναισθήματος έφταναν στα αυτιά μου. Ωστόσο, με ένα περίεργο τρόπο μπορούσα εύκολα να βγάλω νόημα από τα λεγόμενα του νάνου.

"Η κοπέλα είναι η ξαδέλφη μου και όχι αυτή που νομίζεις πως ξέρεις"
"Μα είναι αυτή που ξέρω", είπα με αμηχανία καθώς αδυνατούσα να αμφισβητήσω τις αισθήσεις μου. Τα μάτια μου δεν γινόταν να μου έλεγαν ψέματα.
"Δεν είσαι αυτή που νομίζω;", ρώτησα προς το μέρος της κοπέλας και εκείνη με τον ίδιο τρόπο ομιλίας και με ένα ύφος που δεν είχε τίποτα θηλυκό και ανθρώπινο πάνω του μου απάντησε με συμπάθεια,
"Νομίζω πως την ξέρω αλλά μερικές φορές τα χέρια μου κρέμονται προς τα πίσω", και λέγοντας αυτό τέντωσε το σώμα της αναπαριστώντας άνθρωπο που τον δένουν σε σταυρό.
Ο νάνος την κοίταξε θορυβημένος από την δήλωση της και αποκρίθηκε προς το μέρος μου,
"Είναι γεμάτη μυστικά", είπε και συνέχισε μη δίνοντας την παραμικρή σημασία στην φάτσα μου που έμοιαζε με τρομαγμένη αποκριάτικη μάσκα,
"Στα μέρη μας τα πουλιά τραγουδούν συνέχεια ενώ ακούς διάχυτες μουσικές παντού στον αέρα", με την συμπλήρωση των λέξεων ο νάνος, σαν σε σημάδι αναπόλησης του τόπου του, κοίταξε προς τα πάνω και ονειρεμένη μυστηριακή μουσική άρχισε να γεμίζει με σκοτεινή ατμόσφαιρα το δωμάτιο. Ο νάνος σηκώθηκε όρθιος και άρχισε μέσα στην μέση του δωματίου να χορεύει σαν εκστασιασμένη χαλασμένη μαριονέτα.
Η κοπέλα σηκώθηκε με αργές κινήσεις και ήρθε προς το μέρος μου.
Έσκυψε αργά από πάνω μου και ένιωσα τα κρύα χείλη της να φιλούν τα δικά μου. Η αίσθηση του φιλιού της είχε μείνει ακόμη πάνω στα χείλη μου όταν την άκουσα να μου ψιθυρίζει με ικετευτικό τρόπο στο αυτί,
"Λύτρωσε με"...

~ Twin Peaks ~
by David Lynch

This Mortal Coil-Song to the Siren

On the floating, shipless, oceans
I did all my best to smile
'Til your singing eyes and fingers
Drew me loving to your isle
And you sang, "Sail to me, sail to me,
Let me enfold you,
Here I am, here I am
Waiting to hold you"
Did I dream you dreamed about me?
Were you hare when I was fox?
Now my foolish boat is leaning
Broken lovelorn on your rocks
For you sing, "Touch me not, touch me not,
come back tomorrow: O my heart,
O my heart shies from the sorrow"
I am puzzled as the newborn child
I am troubled at the tide:
Should I stand amid the breakers?
Should I lie with death my bride?
Hear me sing, "Swim to me, swim to me,
Let me enfold you,
Here I am, Here I am,
Waiting to hold you"

...για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να ξαναθυμούνται οι παλαιότεροι.

Δεύτερη Δευτέρα

I
Κάθε Δεύτερη Δευτέρα…

Σας παρατηρώ περισσότερο

Όλο και καλύτερα

Όλο και πιο βαθιά.

Πνίγεστε ωσάν ναυαγοί μέσα στο άγχος.

Κάποιοι άλλοι πνίγεται μια Αγάπη μες το ψέμα

Ενώ ορισμένοι επιλέγουν να πνίξουν την μοναξιά τους

Σε ένα ποτήρι αλκοόλ

Ή σε μια φτηνή αγκαλιά.


Είδα κι άλλους,

Πολλούς…

Που χτίζουν εκεί που κάποτε είχαν γκρεμίσει τον εαυτό τους.


Κάθε Δεύτερη Δευτέρα…

Αναλογίζεστε το τι , το πώς και το γιατί.

Αυτό το γιατί που ποτέ δεν θα μάθετε,

Επειδή ποτέ δεν ενδιαφερθήκατε να μάθετε την Αλήθεια.


«Αλήθεια»

Μια λέξη για κάποιους,

Ένα ψέμα για πολλούς

και

ένας χαμός για άλλους τόσους.

Ποιος αληθινά είμαι;

Πως αληθινά αγαπώ;


Εμένα

Εσένα

Τους άλλους.


Πως;





II

Κάθε Δεύτερη Δευτέρα…

σε φέρνω πιο κοντά μου.

Σαν χιλιομετρική απόσταση

Και όχι

Σαν απόσταση καρδιάς.

Κάτι τέτοιο δεν υπήρξε μέσα μου ΟΥΤΕ μια στιγμή.


Δεν υπήρχε λόγος ως τώρα,

Επειδή απλά σε νιώθω…


Όπως νιώθω την καρδιά μου να χτυπά.

Συνέχεια – ακατάπαυστα,

Με χρόνο – με ρυθμό,

Σαν καλοκουρδισμένο μουσικό όργανο,

Σαν ακριβές ρολόι.


Ούτε μια στιγμή δεν έπαψε η καρδιά μου να χτυπά…

Κι αν υπάρξει μια στιγμή που σταματήσει η καρδιά μου,

Τότε θα πάψω κι εγώ

Κι ΕΣΥ.


Κάθε Δεύτερη Δευτέρα…

Όταν το σώμα διαμαρτύρεται το καθησυχάζει το Πνεύμα.

Γιατί δεν έχει να κάνει με απόσταση 2 σωμάτων

Αλλά με την καρδιά μου που πετάει στο ΟΝΟΜΑ σου

Ακόμη και χωρίς εσένα σαν φυσική παρουσία.


Ποιο το Όνομα σου;

Αγάπη;

Φως;

Ζωή;

Ελευθερία;

Πίστη;

Αλήθεια;

Για πάντα;





III

Κάθε Δεύτερη Δευτέρα… πλημμυρίζω…

Σαν ορμητικός χείμαρρος που δεν γνωρίζει

από το φράγμα της απόστασης

αλλά

αναγνωρίζει την επιθυμία του

για ένωση με τη Θάλασσα.


Ένωση με σένα,

Με το ΕΝΑ.


Κάθε Δεύτερη Δευτέρα…


Σας κοιτώ και δεν μπορώ να καταλάβω το

Πως γινόταν και σας έμοιαζα κάποτε.

Το πώς είχα απαρνηθεί τον εαυτό μου

Προς χάριν του χάρτινου βασιλείου σας.


Να όμως που έφτασε η ώρα.

για μένα αλλά και για σας.

Για μένα να βάλω φωτιά στο χάρτινο κόσμο σας,

Και για σας

Να αφήσετε την Φωτιά να σας απελευθερώσει

Από το ψέμα που χτίσατε με κόπο

Εδώ και χιλιάδες φεγγάρια.






IV

Κάθε Δεύτερη Δευτέρα…

Φαίνονται όλα πιο καθαρά

Γιατί κοιτάω με τα μάτια της ψυχής.

Όλα αυτά,

Που με πάθος κάποτε τυφλώσατε όλοι εσείς.


Μερικοί μέτριοι,

Ορισμένοι «λίγοι»

Μα ποτέ σας ικανοί

Να κάνετε την Αγάπη

Να σας αποκαλυφθεί.



Κάθε Δεύτερη Δευτέρα…

Είναι ΕΣΥ.

Κι εγώ όλη η εβδομάδα

Που προσμένει

Για να αναστηθεί.




Αγάπη

Φως

Ζωή

Ελευθερία

Πίστη

Αλήθεια

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.


-24/06/05-
{Προσωπικό αρχείο}

Φ -_+ Φ

"Χρήματα,
τζάμπα κρίματα.
Φρου φρου και αρώματα,
της ματαιότητας καμώματα."

Πρέπει πάση θυσία να ξεχωρίσεις.
Να διακριθείς μέσα από την μάζα.
Με οποιοδήποτε τρόπο και προσωπικό κόστος.
Φρόντισε να ορθώσεις ένα κοινωνικό προφίλ για το οποίο κάποια μέρα το σύστημα θα σε ανταμείψει.
Ας υποκλιθείς στα κλισέ μέχρι το πρόσωπο σου να φιλήσει το πάτωμα.
Ας σκύψεις ως το σημείο που η μέση σου θα ραγίσει από την υπέρμετρη δουλικότητα.
Ας μην μπορέσεις ποτέ ξανά να ορθώσεις ανάστημα για να με κοιτάξεις στα μάτια.
Φόρεσε τους πιο τρελούς φραμπαλάδες σου και στίσε τρελό χορό πάνω από το μνήμα των ανικανοποίητων ονείρων σου.
Παρουσιάσου σε μέγαρα και δεξιώσεις κάνοντας τους άλλους να πιστέψουν έστω για μια στιγμή πως ο κόσμος έχει γίνει γαϊτανάκι γύρω από το φουστάνι σου.
Κάνε τα αγοράκια να πηδάνε τριγύρω σου σαν καυλωμένα πιθηκάκια και στολίσου με καυτές λέξεις, όπως "πούτσα" - "γαμήσι" - "μουνί" - "καύλα", για να πουλάς παραμύθι σεξουαλικότητας σε ανέραστους άντρες & γυναίκες.
Άφησε τις γκριμάτσες μπροστά από τον καθρέφτη.
Δεν υπάρχει σωτηρία αν δεν συμφιλιωθείς με το παιδί μέσα σου.
Χώνεψε επιτέλους πως η μεγαλύτερη εκκεντρικότητα είναι το να είσαι απλά ο εαυτός σου.

Μην μου πετάς λόγια δανεισμένης Σοφίας στην μούρη.
Κράτα την αναπνοή σου μόνον για μια στιγμή.
Γαμώτο, τα χνώτα σου βρωμάνε σκατίλα!

Κάνε στην άκρη γιατί μου κρύβεις το Φως...δεν υπάρχει ανωτερότητα ή κατωτερότητα.
Απλά υπάρχει η διαφορετικότητα που όμως οδηγεί σε κοινό τελικό προορισμό.
Στο Φως.


Photo Source: "Vanitas Allegory" by Pieter Boel

3 Μέρες & 3 Νύχτες

Είδα χιλιάδες φορές την σελήνη να ομορφαίνει τον ουρανό και άλλες τόσες τον ήλιο να μου σκουπίζει τον ιδρώτα από το μέτωπο. Πέρασα πάνω από ποτάμια, διέσχισα ψηλά βουνά και καταπράσινες κοιλάδες, βυθίστηκα σε σπηλιές και σε λαγούμια που μόνο τα ζώα γνώριζαν, κολύμπησα σε απύθμενες θάλασσες και ένιωσα την θεία χάρη της Φύσης. Τα μάτια μου συνάντησαν μεγάλες πόλεις και θρυλικές παραδόσεις. Είδα πολιτισμούς να χτίζονται στο πέρας των αιώνων και να χάνονται μέσα σε μια νύχτα περνώντας ανεπιστρεπτί στη λήθη της ιστορίας. Με κατηγόρησαν ιερατεία πως σπέρνω δαιμόνια στις καρδιές των ανθρώπων και γνωστικοί ιερείς διέταξαν την εκτέλεση μου στον βωμό του Δόγματος. Οι γραμματιζούμενοι δεν με υπερασπίστηκαν ούτε στις Σχολές τους αλλά ούτε και στις συνειδήσεις των μαθητών τους. Μπορούσες μόνον να τους ακούσεις, καθώς περιφέρονταν με περίσσια έπαρση στις ακαδημαϊκές αυλές, να διαλαλούν στα αυτιά των ανίδεων "Να τι σας έμαθα πάλι σήμερα" και με στόμφο να κορδώνουν τα κορμιά τους σαν αυτοκράτορες πιγκουίνοι. Είδα τον ανθρώπινο Πόνο να ξεπερνά τα θνητά όρια και να καταβροχθίζει μαζί με τον Φόβο & την Βία ατροφικές ψυχές. Αντίκρισα πολέμους και βίωσα την απληστία σε όλο της το μεγαλείο. Έρωτες με έκαψαν πέρα ως πέρα σκορπίζοντας τις στάχτες μου στις τρεις γωνιές της μνήμης.

Περιπλανήθηκα πολλές ζωές πιστεύοντας πως με το να είμαι συλλέκτης εμπειριών θα γίνω πιο σοφός μα το μόνο που κατάφερα ήταν να γεμίσω το σώμα μου κακουχίες και να σφυρηλατήσω την καρδιά μου με τον ανθρώπινο Πόνο. Ο καιρός περνούσε. Είχα ταξιδέψει για πολύ καιρό στις ομορφιές της γης και στις ασχήμιες των ανθρώπων όταν έφτασα αποκαμωμένος έξω από το κατώφλι του. Η πόρτα άνοιξε και με καταδέχτηκε χωρίς να με ρωτήσει ποιος είμαι και τι θέλω. Με άφησε να ξεκουράσω την καρδιά και το μυαλό μου και με αποδέχθηκε χωρίς να με κρίνει. Καθάρισε με Αγάπη το κορμί μου από τις λάσπες και μου χάρισε της αγκαλιάς του την απλοχωριά αφήνοντας με να κουρνιάσω σιωπηλά στα ζεστά μην ζητώντας μου τίποτα ως αντάλλαγμα φιλοξενίας.

3 Μέρες & 3 Νύχτες έμεινα άυπνος στην αγκαλιά του Δασκάλου μου. Το τέταρτο πρωί έσπασα την ιερή Σιωπή και ρώτησα:
"Τι πραγματικά είμαι μεγάλε Δάσκαλε;", κοιτώντας την λάμψη των ματιών του κρεμάστηκα σαν ώριμο φρούτο από τα χείλη του και κείνος, με Φως να πλημμυρίζει τα μάτια του χαμογέλασε με νόημα αφήνοντας για μια στιγμή την Σιωπή να ευλογήσει την στιγμή της αποκάλυψης, αποκρίθηκε αφήνοντας τον Λόγο να λιώσει την Ύπαρξη μου:
"Είσαι αέναο Φως που ακόμα δεν γνωρίζει το πόσο φωτίζει στην Μεγάλη Νύχτα της ζωής. Σύντομα θα το μάθεις. Η Ώρα της Απελευθέρωσης θα έρθει όταν με προδώσεις. Πέσε και κοιμήσου τώρα γνωρίζοντας πως Γαλήνιος Ύπνος σε περιμένει."

Έγειρα στο πλάι και έκλαψα για τις τόσες πονεμένες ζωές που βίωσα. Πυρωμένα δάκρυα έκαιγαν τα μάτια μου καθώς δεν μπορούσα να πιστέψω πως μια μέρα θα προδώσω τον Δάσκαλο που με ευλόγησε με την Χάρη της Αγάπης. Το γλυκό νανούρισμα του Μορφέα με βύθισε σε γαλήνιο ύπνο θανάτου και έπειτα από 3 Μέρες & 3 Νύχτες ξύπνησα σε κείνη την καλύβα συνειδητοποιώντας πως ο Δάσκαλος μου είχε φύγει.



Photo Source: Edward Robert Hughes "Night with Her train of Stars"

Endgame (Απόσπασμα)

...ΝΑΓΚ: Να την ξαναπώ λοιπόν.
(Φωνή αφηγητή) Ένας Άγγλος, που χρειαζόταν επειγόντως ένα ριγέ παντελόνι για τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς, πάει στο ράφτη του να του πάρει τα μέτρα.
(Φωνή ράφτη) "Αυτό ήταν, περάστε σε τέσσερις μέρες, θα'ναι έτοιμο"
Καλά. Τέσσερις μέρες μετά.
(Φωνή ράφτη) "Λυπάμαι πολύ, περάστε πάλι σε μια βδομάδα, τα χάλασα στα πισινά"
Καλά, δεν πειράζει, τα καλοφτιαγμένα πισινά είναι ένα πολύ λεπτό σημείο. Μια εβδομάδα μετά.
(Φωνή ράφτη) "Λυπάμαι πάρα πολύ, περάστε πάλι σε δέκα μέρες, τα θαλάσσωσα στον καβάλο"
Καλά τι να γίνει, ένας άνετος καβάλος είναι δύσκολο πράγμα. Δέκα μέρες μετά.
(Φωνή ράφτη) "Λυπάμαι τρομερά, περάστε πάλι σε δεκαπέντε μέρες, τα σκάτωσα στο άνοιγμα"
Καλά, καμιά φορά, ένα σωστό άνοιγμα είναι ζόρικη υπόθεση.
(Παύση. Κανονική φωνή.) Δεν την έχω ξαναπεί χειρότερα.
(Παύση. Μελαγχολικά.) Αυτήν την ιστορία την λέω όλο και χειρότερα.
(Παύση. Φωνή αφηγητή.) Λοιπόν για να μην πολυλογώ, άνθισαν οι πασχαλιές κι αυτός ακόμα παίδευε τις κουμπότρυπες.
(Φωνή πελάτη.) "Που να σας πάρει ο διάβολος, κύριε, όχι, είναι αισχρό, υπάρχουν και όρια! Μέσα σε έξι μέρες, μ'ακούτε, σε έξι μέρες, ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο. Μάλιστα κύριε, τίποτα λιγότερο κύριε, τον ΚΟΣΜΟ! Κι εσείς δεν είστε ικανός να μου φτιάξετε ένα κωλοπαντελόνι μέσα σε τρεις μήνες!"
(Φωνή ράφτη, σκανδαλισμένος) "Μα καλέ μου κύριε, καλέ μου κύριε, κοιτάξτε - (Περιφρονητική χειρονομία, αηδιασμένα.) - τον κόσμο - (Παύση) - και κοιτάξτε - (Χειρονομία όλο αγάπη, περήφανα) - το ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ μου!"

(Παύση. Κοιτάζει την Νελλ που παρέμεινε απαθής, με άδεια μάτια, ξεσπάει σ'ένα έντονο βεβιασμένο γέλιο, το κόβει απότομα, τεντώνει το κεφάλι του προς τη Νελλ, εκτοξεύει πάλι το γέλιο του.)...


~ Το Παιχνίδι του Τέλους ~
Samuel Beckett



Photo Source: http://www.noaddedsugar.org/images/gordon/beckett.jpg

Pink Floyd-Another brick in the Wall---(16)

"You! Yes, you! Stand still laddy!"

We don't need no education
We dont need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.

We don't need no education
We dont need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.

"Wrong, Do it again!"
"If you don't eat yer meat, you can't have any pudding. How can you
have any pudding if you don't eat yer meat?"
"You! Yes, you behind the bikesheds, stand still laddy!"

Βραδινή Πλάνη

Μέσα στο σκοτεινό τίποτα φασματικά απρόσωπα προσωπεία με χαιρετούν στη είσοδο. Δεν ξέρω τι να κάνω τα χέρια μου και τα αφήνω κρεμασμένα στον τοίχο σαν ξεχαρβαλωμένη μαριονέτα. Με ρώτα μια αιματοβαμμένη κοπέλα αν έχω να αφήσω τίποτα στην γκαρνταρόμπα. Κοιτάζω πάνω μου και μετά χαράς της δίνω να φυλάξει για μερικές ώρες το κεφάλι μου. Κάνω μεταβολή προς το ηχείο. Στέκομαι ακέφαλος κάτω από ένα τεράστιο ηχείο και αφήνω ότι τρύπιο υπάρχει μέσα μου να το μπαλώσει η μουσική έστω για λίγο.
Διψάω ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.
Όχι, όχι...σίγουρα διψάω. Θέλω κάτι να πιω επειγόντως. Οτιδήποτε.
Φτάνει να δροσίσω την φωτιά που καίει μέσα μου.
Ένα ποτήρι προσπερνά τα μάτια μου και μια φωνή μου ψιθυρίζει στο αυτί
"Πιες από το δικό μου ποτήρι, είναι Πυρωμένο νερό. Με αυτό θα βάλεις πυρκαγιά στην νύχτα κι όταν καείς από άκρη σε άκρη μαζί της, θα ελευθερώσω τις στάχτες σου στις τέσσερις γωνιές του ανέμου και θα φωνάξω δυνατά το όνομα σου για να χαθεί κι αυτό για πάντα"
Με κοιτά με κείνο το υπέροχα πρόστυχο καυλωμένο ύφος που μόνο το άπειρο μπορεί να το μετριάσει στο ανθρώπινο μέτρο.
Παίρνω το ποτήρι και την καρφώνω στα μάτια.
"Το υπόσχεσαι;"
"Κάθε βράδυ", μου νιαουρίζει και τρίβεται πάνω μου σαν ναζιάρικο γατί.
"Αυτό μου φτάνει", φτύνει το στόμα μου και πίνω μονομιάς όλο το Πυρωμένο νερό. Μια καυτή λαίλαπα ξέσπασε στα σωθικά μου και με έκανε να αφήσω έναν δαχτυλίδι καπνού από τα ρουθούνια σαν θυμωμένος δράκος.
"Διψάς κι άλλο;", ακούμπησε στα χείλη της το ποτήρι και για μια στιγμή θα ορκιζόμουν πως είδα το γυαλί να λιώνει στο άγγιγμα της!
Με μια αργή κίνηση έφερα το δάχτυλο μου στα χείλη της θέλοντας να δω αν θα καώ κι εγώ. Στο άγγιγμα των χειλιών της το δάχτυλο μου ένιωσε ένα μούδιασμα από το κρύο και το ένιωσα να μουδιάζει όλο και πιο πολύ λες και το είχα βουτήξει σε σακούλα με πάγο.
"Όχι όσο εσύ", της είπα το ίδιο παγερά και πήγα προς το μπαρ.

Πίσω από το μπαρ στεκόταν ένας τεράστιος τύπος όμοιος με γίγαντα στο παράστημα. Ξυρισμένο κρανίο, ξανθωπό μυτερό μούσι μέχρι το στέρνο κι ένα μαύρο αμάνικο μπλουζάκι φιγουράριζε δύο τεράστια μπράτσα τίγκα στα tattoos. Θύμαμαι να προσέχω συγκεκριμένα ένα κοντά στον δεξιό καρπό που έγραφε σε στυλ βραχιολιού <+Dog is God+>. Ο μπάρμαν στεκόταν ακίνητος σαν σφίγγα με τα χέρια ακουμπησμένα στον πάγκο όταν η φωνή του, που ήταν πιο συμπαγής από την δυνατή μουσική, διέκοψε βίαια τους συλλογισμούς μου.
"Τι να βάλω;", άχρωμη φωνή που άνετα θα μπορούσες να σκεφτείς πως δεν ανήκει σε άνθρωπο αλλά σε ρομπότ.
"Ένα Πυρωμένο νερό"
"Δεν παίζει σε κανένα μαγαζί τέτοιο ποτό φίλε. Άλλο;", μου είπε με ύφος που δεν σήκωνε κουβέντα. Πόσο μάλλον αντίρρηση. Έστρεψα όλη την ενέργεια μου προς τον μπάρμαν και τον κοίταξα κατάματα.
"Βάλε μου τότε ότι πίνει ο Θεός", του είπα με σοβαρό τόνο και με τέτοιο ύφος που δεν χώραγε χιούμορ. Ο μπάρμαν για μια στιγμή γούρλωσε τα μάτια του σαστισμένος και έπειτα ξαναβρίσκοντας τον αυτοέλεγχο του μου αποκρίθηκε με αδιάφορο στυλ.
"Sorry φίλε αλλά δεν τον έχω σερβίρει ποτέ για να ξέρω τι πίνει", μου γάβγισε κατάμουτρα και άφησε ένα σαρδόνιο χαμόγελο να φανεί στο πρόσωπο του.
"Για αυτό δεν ξέρεις τότε το Πυρωμένο νερό φίλτατε", του είπα χαμογελαστά ενώ τον έβλεπα να κοκκινίζει από θυμό καθώς του γυρνούσα την πλάτη πηγαίνοντας να αράξω κάτω από ένα ηχείο σε μια σκοτεινή γωνιά με ένα Jin & Tonic στο χέρι.

Το ηχείο ξερνάει από Stone Roses το "I wanna be Adored" ενώ εγώ την ίδια στιγμή μουρμουρίζω από Τρύπες...

"Απόψε βλέπω καθαρά
τους γρίφους και τις λύσεις
στάθηκαν πλάι μου υπάκουα σκυλιά
όλες οι απαντήσεις"

Ένας χάχας τυπάκος κάθεται παραδίπλα με μια trendy γκομενίτσα με γυαλάκια. Ακούγοντας το ρεφρέν από το "Όλες οι Απαντήσεις", γυρνά και με κοιτά επίμονα. Προς το μέρος μου κοιτάζει και η τύπισσα που μέχρι εκείνη την στιγμή το μοναδικό της μέλημα ήταν να ταλαιπωρήσει όσο πιο επίμονα μπορούσε μια τσίχλα που είχε φυλακίσει στο στόμα της.
"Δεν παίζει να βάλει Τρύπες φίλε", μου λέει εν μέσω χαχανητών και με ένα υφάκι στο πρόσωπο που μου θύμιζε πεινασμένη ύαινα.
"Στ'αρχίδια μου", ακούω το στόμα μου να λέει καθώς δεν κοιτώ αυτόν αλλά την γκομενίτσα η οποία αυτομάτως έχει σταματήσει να μασουλά εκείνη την γαμωτσίχλα και με κοιτά μέσα από τα γυαλάκια της με απορία. Ταυτοχρόνως και κατά διαβολική σύμπτωση(;) ακούγεται από τα ηχεία το "Δεν χωράς πουθενά" από Τρύπες και σηκώνομαι όρθιος να χορέψω. Ο τυπάκος αρπάζει την δικιά του από το χέρι και φεύγει από κοντά μου.

"Αν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα
Αν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή
Αν δε χώρας μέσα σε μια ονειροπαγίδα
Αν δε χώρας σε μια αγκαλιά φυλακή"

"Τότε τι Θαύμα", τραγουδώ και χορεύω σαν εκστασιασμένος δερβίσης.

"Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά πουθενά πουθενά"

"Στ'αρχίδια μου...", ξαναλέω αυτή την φορά από μέσα μου. Ανοίγοντας τα μάτια βλέπω αυτήν την τύπισσα να κάθεται στο μπαρ και να με κοιτά με κείνη τη σπίθα στο βλέμμα, ίδια με αυτή του κυνηγού που στιγμιαία ερωτεύεται την ελευθερία του θηράματος και αναγκαστικά αποφασίζει να το σκοτώσει για να το κάνει για πάντα δικό του. Κατευθύνομαι προς το μέρος της και πριν προλάβω να της μιλήσω μου έχει προτείνει το ποτήρι της.
"Που το βρήκες εσύ αυτό; Ο μπάρμαν μου είπε ότι δεν παίζει τέτοιο ποτό πουθενά στον κόσμο", της είπα με φανερή έκπληξη και παράπονο. Μου έσκασε ένα συγκαταβατικό χαμόγελο και είπε με καθησυχαστικό τόνο,
"Δεν ξέρουν από ποτά αυτοί. Είναι πολύ καλύτεροι για σωματοφύλακες. Σε φτιάχνουν οι Τρύπες;", μου είπε με διερευνητικό τρόπο που περισσότερο έμοιαζε με κατηγορηματική δήλωση παρά με ερώτηση.
"Είναι μεγάλη ιστορία...όλοι μπαλωμένοι δεν κυκλοφορούμε άλλωστε;", είπα με απρόθυμο ύφος για περαιτέρω ανάλυση και συνέχισα αλλάζοντας την κουβέντα,
"Ξέρεις πιο τραγούδι τους θα σου αφιέρωνα χωρίς δεύτερη σκέψη και είμαι σίγουρος πως σου πάει;"
"ΜΑΣ πάει θέλεις να πεις", με διορθώνει με νόημα.
"Έστω. Πιθανόν, μοιάζουμε πολύ περισσότερο από ότι νόμιζα εξαρχής", και συνέχισα χωρίς να την αφήσω να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει μαζί μου,
"Θα σου αφιέρωνα το "Βραδινή Πλάνη", φυσικά, από Τρύπες", της είπα χαμογελαστά και έκανα να φύγω.
"Που πας;", ένιωσα το χέρι της παγωμένο να βρίσκει κράτημα πάνω στην ζέση του κορμιού μου και να μένει εκεί γαντζωμένο.
"Θα περάσω από την γκαρνταρόμπα να πάρω το κεφάλι μου και μετά λέω να πάω σπίτι", της είπα με ένα αδιάφορο στυλ αλλά δεν ήταν καθόλου έτσι καθώς αντικρουόμενα συναισθήματα πάλευαν λυσσασμένα μέσα μου.
"Να έρθω μαζί σου;", λες και έφτασε η πρόταση με καθυστέρηση στα αυτιά μου ενώ ένιωθα το κορμί μου να δονείται από τη δύναμη της ενέργειας που κυοφορούσε τούτη η παράκληση. Έσφιξα ανάμεσα στα δόντια μου το Πάθος και της είπα με μετάνοια.
"Όχι απόψε".

Το πρωί με βρήκε να γράφω με σπρέι έξω από το μπαρ τους παρακάτω στίχους:

"Αδέσποτες χορεύουν οι ζωές μας
ξηλώνουν και τους επτά ουρανούς
κι οι πρόστυχες, φοβισμένες ματιές μας
σφηνώνουν σ' άδειους καιρούς

Υγραίνοντας τη βραδινή μας πλάνη
ΜΟΝΟΙ γλυκοφιλάμε το σκοτάδι

Aνέραστες σβήνουν οι ηδονές μας
μαυρίζουν διψασμένα κορμιά
κι οι ψεύτικες, τρομαγμένες φωνές μας
γκρεμίζουν τείχη φανταστικά

Υγραίνοντας τη βραδινή μας πλάνη
ΜΟΝΟΙ γλυκοφιλάμε το σκοτάδι

Όταν ο χώρος με κυκλώνει σαν πνεύμα
με καθηλώνει η αλήθεια που σπρώχνω
καθώς αγγίζω το πιο όμορφο ψέμα
ΤΕΛΕΙΩΝΩ."

Monitor Vs Mirandolina

Κάποτε, δύο άνθρωποι είχαν μια διαφωνία και αποφάσισαν να απευθυνθούν στον Σοφό της περιοχής τους. Αφού διέσχισαν δάση, ποτάμια και βουνά κατάφεραν να τον εντοπίσουν στην σπηλιά όπου διέμενε απομονωμένος από τους ανθρώπους και τα εγκόσμια εδώ και πολύ καιρό.
Βρήκαν τον γέρο Σοφό να κάθεται στην μέση της σπηλιάς με έναν νεαρό μαθητή του.
Ο ηλικιωμένος μοναχός όταν αντιλήφθηκε την παρουσία των δύο αντρών μπροστά από την είσοδο της σπηλιάς, σταμάτησε να μιλά στον μαθητή του και έστρεψε αυστηρά το βλέμμα του προς το μέρος τους, τότε οι δύο άντρες αφού χαιρέτησαν με ευγένεια και σεβασμό τον γέρο σοφό του εξιστόρησαν το πρόβλημα τους και του είπαν πως χρειάζονταν επειγόντως τη γνώμη του.
Ο δάσκαλος του Ζεν, άκουσε την αιτία του διαξιφισμού ανάμεσα στους 2 νέους, κι αφού συλλογίστηκε το πρόβλημα για μια στιγμή είπε:
"Αφού άκουσα προσεχτικά ξεχωριστά από τον καθένα την γνώμη του, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως και οι δυο σας έχετε εξίσου δίκιο! Αυτή είναι η τελευταία μου κουβέντα και τώρα μπορείτε να γυρίσετε πίσω στο χωριό σας."
Οι νεαροί άντρες έμειναν αποσβολωμένοι να κοιτούν με μάτια γεμάτα έκπληξη τον γέρο μοναχό μην μπορώντας να πιστέψουν στα αυτιά τους μα από την άλλη δεν είχαν και το θάρρος να του αντιμιλήσουν. Με βαριά καρδιά έκαναν μεταβολή και πήραν τον δρόμο της επιστροφής με σκυμμένα κεφάλια.
Το ίδιο έκπληκτος έδειχνε και ο μαθητής του γέροντα αφού και κείνος στο άκουσμα της ετυμηγορίας του δασκάλου του, μην μπορώντας να καταλάβει τι εννοούσε, όταν απομακρύνθηκαν αρκετά από την σπηλιά οι 2 νεαροί, με χαμηλή και σταθερή φωνή ρώτησε τον γέρο Δάσκαλο του:
"Μα, Δάσκαλε πως γίνεται ανάμεσα σε 2 ανθρώπους να υπάρχει μια διαμάχη και να έχουν και οι δύο δίκιο;"
Ο Γέρος Σοφός με αδιάφορο ύφος αποκρίθηκε:
"Κι εσύ δίκιο έχεις"

Photo Source: http://ashesandsnow.org/

DEAD CAN DANCE-Yulunga (Spirit Dance)

ΎΜΝΟΣ!

Tarot Character

Εσείς ποιόν χαρακτήρα εκπληρώνετε
μέσα από τα Ταρώ;

You are The Fool

The Fool is the card of infinite possibilities. The bag on the staff indicates that he has all he need to do or be anything he wants, he has only to stop and unpack. He is on his way to a brand new beginning. But the card carries a little bark of warning as well. Stop daydreaming and fantasising and watch your step, lest you fall and end up looking the fool.

What Tarot Card are You?
Take the Test to Find Out.

Υ.Γ.: Το Site το βρήκα μέσα από την σελίδα της Magica

Χρησμός

Να λύσω τα μέσα με τα έξω για να μην μπερδεύονται πια
να μην σκεπάζει το ένα την συχνότητα του άλλου
και σε μια απέλπιδα προσπάθεια θα ξεσκίσω τα σπλάχνα μου
ώστε να μπουν τα σωθικά μου σε μια σωστή σειρά.
Περιεργάζομαι το άδειο κουφάρι μου καθώς κείτεται στο πάτωμα
χωρίς ζωή, χωρίς το Αιώνιο Πυρ μέσα του,
παραδομένο στην σαπίλα της εποχής που κυνηγάω
και πριν προβώ σε αρχαίες παγανιστικές νεκρομαντείες
επικαλούμαι χρησμό από λησμονημένες Θεότητες ατλάντων
για της καρδιάς τον αιώνιο Γόρδιο Δεσμό.

Άνυδρα βράδια από ανεκπλήρωτους έρωτες
πνίγονται μέσα στο ποτήρι μου κι ας ανέχομαι
σκυλίσιες μέρες να χάσκουν θολό φως στα μάτια του Νου.
Ανεπαρκής κρίνονται οι λέξεις
και μοιάζουν δυσεπίλυτοι γρίφοι οι εικόνες
ενώ λόγια κούφια από ήχους και αισθήματα
θάβουν όλο και πιο βαθιά την καρδιά μου στο Έρεβος.

Πέρα από τα έγκατα της γης θα ανατέλλω.

Photo Source: http://uni1.iglobalnetworks.com/aladrin/img/elven.com.au/oracle.gif

Echolalia

Σήμερα (03/01) εγκαινιάζω, με εναρκτήριο Post το "Psychonaut-Lib.III", ένα καινούργιο tag στο blog μου το οποίο θα ονομάζεται "Echolalia"...και στην ουσία θα ταξινομείται εκεί οτιδήποτε δεν έχει να κάνει μόνον με το γραπτό λόγο και είναι ικανό παρ'όλα αυτά να εκφράσει λίγο από τα μέσα μου έχοντας για διάμεσο την εικόνα σε όλες τις μορφές της, τη μουσική και πάνω απ'όλα το συναίσθημα και το εσωτερικό βάρος να ομολογήσει την Αλήθεια μου ή ακόμα και να την μιμηθεί...

Καλό μας ταξίδι.

Psychonaut - Lib. III

Pray now for how long
We're falling from ecstasy
Like changelings
Freedom returned for new souls
Here or after
Well enrapture me and i'll change

I stand alone inside you
I stand alone the skies bruised

Let it spill from my mouth
Sweet nectar for a thousand young

Are you ready for this -
Here i come
Pray now for ours, pray for me
who could you love {Subtly sounds like: Cthuthlu}
We're falling from ecstasy

And you deserve us Leviathan
you deserve us Leviathan

What are children now, but our curses come
And glory days, our kingdom come

You look older, time stalls
Freedom sold us

Pray now for how long
Pray for me, who could you love
We're falling from ecstasy
And you deserve us Leviathan
You deserve us Leviathan

Pray for me

Let us gather hallucinations from our private minds
Let us witness the reincarnation of the Sun


{Misc. chants}

Leviathan
May the mountains shake you to the core

Xi dingir anna kanpa, Xi dingir kia kanpa... {Envea rechne..}
{Ad lib the chants... switch kia/anna}

Pray for Leviathan, Leviathan
Pray for Leviathan, Leviathan
Pray for Leviathan, Leviathan
Pray for Leviathan, hear them come

Pray now, pray now, yes I do
Pray for me, pray for me
And you deserve us...
And you deserve us...



~ Fields of the Nephilim ~

Υπεράνω Ορατών & Αοράτων

Δεν το εύχομαι φέτος αλλά κάθε χρονιά.





LOVE

LIGHT

LIFE

LIBERTY




Όταν αποχωρήσω από τούτο τον Κόσμο,
πάλι θα το επιθυμώ για όλους εσάς.

Photo Source: New World Taro (Salem)