Take Care of my Eyes please...

Beggin' - Frankie Valli video re-mix (Pilooski re-edit)

Ένα ολόκληρο - Δύο μισά

Αυτό που πραγματικά μου κάνει εντύπωση ορισμένες φορές, και λέω ορισμένες διότι στις μέρες μας ακόμα και τα πιο παράλογα πράγματα τα προσλαμβάνουμε ως λογικά, είναι η εμμονή του ανθρωπίνου είδους να αντιγράφει στο έπαρκο τα ζωώδη κατώτερα ένστικτα και συμπεριφορές. Κάτι τέτοιο δεν είναι απαραιτήτως κακό, με την προυπόθεση βέβαια πως δεν κάνουμε κάτι κακό στον διπλανό μας.
Ωστόσο αυτό το ανέφερα μιας και την σήμερον ημέρα η έκφραση "ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα" απεικονίζει στο μέγιστο την κατάσταση που καλείται ο κάθε νοήμων άνθρωπος να αντιμετωπίσει σε καθημερινή βάση. Επιπλέον, αυτοί που επικαλούνται τον αρχέγονο νόμο της ζούγκλας και το αρχέτυπο ένστικτο της Επιβίωσης ως είδος, μπορώ να πω πως είναι οικτρά γελασμένοι.
Η νοοτροπία "ο θάνατος σου η ζωή μου" έχει πάρει μορφή επιδημίας μιας και ο καθένας πλέον ενστερνίζεται το γνωμικό "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" κ.ο.κ.
Πάμπολλες παροιμίες έχει σοφιστεί ο ανθρώπινος άπληστος νους ώστε να δικαιολογήσει τόσο σε πανανθρώπινο αλλά και σε ηθικό επίπεδο τα αδικαιολόγητα. Κι αυτό το λέω διότι ουδείς σκέφτηκε να αναφέρει το πνεύμα συνεργασίας το οποίο πρέπει να κυριαρχεί ανάμεσα στους ανθρώπους. Κανείς δεν σκέφτηκε πως από το βασίλειο του "Εγώ" πρέπει επιτέλους να περάσουμε στο βασίλειο του "Εμείς". Παντού και πάντα πρωταγωνιστεί ο ατομικισμός, ο ωφελιμισμός και η πάρτη μας. Και σε αυτό τον αγώνα μας για επιβίωση νομίζουμε πως όλα επιτρέπονται, φτάνει φυσικά να μην βγαίνουμε εμείς ριγμένοι ή με άλλα λόγια κατατροπωμένοι από την μάχη δύο ή περισσότερων εμπλεκομένων Εγώ.
Εννοείται πως ο πιο αδίστακτος, άκαρδος και σκληρός θα είναι ο νικητής στην πιθανή έκβαση μιας τέτοιας μάχης. Η πλειοψηφία θεωρεί πως το συναίσθημα αλλά και ο οίκτος υποδηλώνει αδυναμία ηγετικής φυσιογνωμίας αλλά και τροχοπέδη επιβίωσης.
Είναι όμως έτσι;
Θεωρώ πως τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται να σηκώσουμε το γάντι και να "κατεβάσουμε" το επίπεδο μας (κατ'επέκτασην την ενέργεια μας) τόσο στην προκλητική και εξίσου προσωπική, άρα και υποκειμενική αυταπάτη, που φέρει και υποστηρίζει σθεναρά ο καθένας ως κόρη οφθαλμού. Σίγουρα, πολλοί από εσάς αναρωτιέστε, αγανακτείτε και απορείται στο πως γίνεται στις μέρες μας να ευδοκιμούν οι κάθε είδους αγρίοι και λαμόγια. Πως γίνεται να συμπεριφέρεται κάποιος με τον χειρότερο τρόπο στον διπλανό του, να πατά επί πτωμάτων, να συμπεριφέρεται καιροσκοπικά και χωρίς ηθικούς φραγμούς και όμως όχι μόνο να μην τιμωρείται από την κοινωνία και τους γύρω του αλλά να ηγείται κιόλας αυτής. Πραγματικά υπάρχουν φορές που ακούς κόσμο να λέει πως "μόνο αν είσαι λαμόγιο επιβιώνεις".
Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο ή ισχύει σε ανώτερα επίπεδα αυτό που αποκαλούμε ανταποδοτική δικαιοσύνη; Προσωπικά θεωρώ και επίσης συναντώ καθημερινά άτομα τα οποία δεν είναι τόσο ευνοημένα όσο θα ήθελαν όλοι εμείς τελικά να πιστεύουμε. Και επειδή, από παροιμίες πάμε καλά υπάρχει και αυτή που λέει πως "ότι σπείρεις θα θερίσεις". Κι αυτό εν τέλη είναι η παρακαταθήκη του καθενός μας απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό αλλά και τους τρίτους. Ωστόσο, όπως καταλαβαίνεται φυσικά και δεν είναι απαραίτητο η δικαιοσύνη να αποδίδεται επι προσωπικού. Το "θύμα" δεν είναι αυτό που θα αποδώσει τιμωρία στον "θύτη" του. Η Πράξη, ως ενεργειακό θέλημα και επιλογή θα είναι αυτή που θα κάνει τον κοσμικό κύκλο της και θα επιστρέψει στον γεννήτορα της πολλαπλασιασμένη με φορτίο αρνητικό ή θετικό.
Εξαρτάται από το αιτιατό κίνητρο της εκάστοτε πράξης. Κι από ότι μου λέει η πείρα μου, συνήθως οι προκληνώμενες συνέπειες ποικίλων αντιδράσεων προκαλούνται κυρίως σε προσωπικό επίπεδο. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Ο "εξουσιαστής" είναι σκλάβος της ισχύς της οποίας κατέχει. Ο αφέντης μεταβάλλεται σε δούλο των χρημάτων. Ο βασιλέας είναι ένα τίποτα χωρίς την αυλή και τον λαό που τον ζητωκραυγάζει. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, τα δίπολα όχι μόνον δεν είναι αντίθετα μα αποτελούν και συμπληρώματα το ένα του άλλου. Καθώς ο ένας πόλος ξερνά τα σωθικά του ο άλλος τρέφεται με αυτά. Και το ανάποδο φυσικά. Δεν μπορεί κανείς να σπάσει αυτή την σχέση διότι υποσυνείδητα ο ένας γνωρίζει βαθιά μέσα του πως έχει ανάγκη τον άλλον (ειδικότερα ο ισχυρός έναντι του αδυνάτου).
Το σπάσιμο αυτού του φαύλου κύκλου που αφορά την όποια δράση-αντίδραση σαφώς και προυποθέτει μια οικουμενική συνείδηση που θα πρέπει να έχει το άτομο για την πλήρη κατάργηση του. Όταν ξέρεις ποιός είσαι, δεν χρειάζεται να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου. Όταν λες μόνο την αλήθεια δεν χρειάζεται να θυμάσαι τίποτα. Όταν δίνεις, δε σε αφορά το τι θα λάβεις στο τέλος διότι μέσα από την προσφορά σε ανώτερο επίπεδο πάλι εσύ είσαι αυτός που λαμβάνει. Όταν σε προσβάλλουν και δεν γυρνάς να ανταπαντήσεις με τον ίδιο τρόπο, αυτό που σε κάνει να φαίνεσαι μεγαλύτερος είναι ακριβώς το ίδιο που κάνει τον άλλον να φαίνεται μικρότερος των περιστάσεων. Κι ας νομίζει αυτός πως είναι κύριος μιας κατάστασης. Μην σε νοιάζει το πως σε βλέπει ο απέναντι όταν εσύ ο ίδιος γνωρίζεις την αξία σου διότι εσύ ξέρεις το νόημα και την σημασία της μη αντιπαράθεσης. Όταν σε χλευάζουν με ύφος χιλίων καρδιναλίων, απλά σιώπησε και κάρφωσε στα μάτια το άτομο που βγάζει χολή για τον ίδιο του τον Εαυτό στην ουσία. Όταν εμφανίζονται μπροστά σου στριφνοί άνθρωποι, άνοιξε την αγκαλιά σου και σβήσε την δίψα τους για αγάπη. Δρόσισε για μια στιγμή την έρημο της καρδιάς τους και μην προσμένεις τίποτα από δαύτους.
Κι αν δεν τα καταφέρεις και συμπεριφερθείς σε μια πρόκληση με τρόπο παρόμοιο, κάνοντας τους άλλους να γευτούν το οδυνηρό χέρι της Δύναμης, ακόμη κι αν έχεις όλο το δίκιο με το μέρος σου σκύψε το κεφάλι σαν ντροπιασμένο μικρό παιδί και αναγνώρισε πως έσφαλες απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό διότι ο άνθρωπος που γνωρίζει καταννοεί πως όλοι είμαστε ΕΝΑ και το Αυτό.

Bob Marley-Natural Mystic

There's a natural mystic blowing through the air
If you listen carefully now you will hear.
This could be the first trumpet, might as well be the last
Many more will have to suffer,
Many more will have to die - don't ask me why.

Things are not the way they used to be,
I won't tell no lie
One and all have to face reality now.
'Though I've tried to find the answer to all the questions they ask.
'Though I know it's impossible to go livin' through the past -
Don't tell no lie.

There's a natural mystic blowing through the air -
Can't keep them down -
If you listen carefully now you will hear.

There's a natural mystic blowing through the air.

This could be the first trumpet, might as well be the last
Many more will have to suffer,
Many more will have to die - don't ask me why.

There's a natural mystic blowing through the air -
I won't tell no lie
If you listen carefully now you will hear
There's a natural mystic blowing through the air.

Such a natural mystic blowing through the air
There's a natural mystic blowing through the air
Such a natural mystic blowing through the air
Such a natural mystic blowing through the air
Such a natural mystic blowing through the air.

"Bravo! Αυτός είναι Καφές..."

Ο Hector Felipe Santos, είναι ένας γέροντας ηλικίας 92 ετών και από δώδεκα ετών δουλεύει στις φυτείες καφέ της Vale do Paraiba της Βραζιλίας. Η χώρα του την σήμερον ημέρα έχει το προνόμιο αλλά και την κατάρα να παράγει το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής καφέ και το μεγαλύτερο μέρος αυτής της οικονομικής πορείας αυτής της χώρας ο Hector είχε μάλλον την ατυχία να το βιώσει καλά στο πετσί του αφού όχι μόνο δούλευε από μικρό παιδί στις φυτείες καφέ σε συνθήκες σκλαβιάς αλλά και όταν η Βραζιλία άρχισε να εκσυγχρονίζεται και να αποκτούν οι άνθρωποι δικαιώματα, ο μισθός του δεν ξεπερνούσε καθημερινά τα 5 δολάρια. Ο Hector τα τελευταία 3 χρόνια έχει σταματήσει να εργάζεται και σαν κοιτάξει κανείς τα χέρια του ευθύς μπορεί να διακρίνει το πόσο σκληρά αυτός ο άνθρωπος έχει δουλέψει σε όλη του την ζωή.
Όταν σε κάποια φάση βρέθηκαν στα μέρη της Vale do Paraiba δυτικοί δημοσιογράφοι για τις ανάγκες ενός ρεπορτάζ για τον καφέ, θέλοντας να πάρουν συνέντευξη από εργάτες στις φυτείες, άρχισαν να ρωτάν που και σε ποιόν θα μπορούσαν να απευθυνθούν. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων υπέδειξαν τον Hector και οι δημοσιογράφοι δεν άργησαν να βρουν σύντομα το σπιτικό του. Ο Hector καθόταν έξω από την πόρτα της παράγκας του που ο ίδιος αποκαλούσε σπιτικό, όταν ένα μεσημέρι τον επισκέφτηκαν 2 Βρετανοί δημοσιογράφοι. Ο Hector μόλις αντιλήφθηκε πως έψαχναν για εκείνον, άνοιξε ευγενικά την αυλόπορτα και τους καλωσόρισε. Αφού βολεύτηκαν στο πλατύσκαλο του σπιτιού του, ενώ στο μεταξύ ο Hector τους κέρασε λίγο νερό να δροσιστούν, άρχισαν να τον ρωτάν διάφορα πράγματα για τις φυτείες, για τις συνθήκες εργασίας σε αυτές αλλά και για την ίδια του την ζωή εν γένη αφού ο Hector ποτέ δεν είχε ταξιδέψει έξω από το χωριό του αλλά και ποτέ δεν μπόρεσε να κάνει κάτι εναλλακτικό ώστε να μπορέσει να επιβιώσει. Πράγματι, ο Hector τους εξιστόρησε πως η εργασία στις φυτείες δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Οι εκάστοτε καιρικές συνθήκες, η σκληρή χειρωνακτική εργασία, το πενιχρό χαρτζιλίκι που πληρώνονταν οι εργάτες για την πολύωρη εργασία τους, οι αμερικάνικες εταιρίες που εκμεταλλεύονται τον φυσικό πλούτο της Βραζιλίας για λογαριασμό τους καθώς και η ανέχεια που ανάγκαζε τον κόσμο να δουλεύει 12-16 ώρες στις φυτείες του καφέ κάτω από απάνθρωπες συνθήκες ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Όταν ρωτήθηκε από τους δύο δημοσιογράφους πιο είναι το μεγαλύτερο του παράπονο, εκείνος υπήρξε κάτι παραπάνω από σοκαριστικός. Γύρισε προς το μέρος τους, κοίταξε τον φλεγματικό εγγλέζο παρουσιαστή στα μάτια με κείνο το ηλιοκαμένο και βαθιά σκαμμένο από ρυτίδες πρόσωπο και πριν εκστομίσει την παρακάτω κουβέντα θαρρείς πως για μια στιγμή κείνα τα θολά μαύρα διαμάντια που είχε για μάτια πως πύρωσαν από οργή.
"Δουλεύω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στις φυτείες του καφέ. Έχω πονέσει και έχω ταλαιπωρήσει όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε τούτη την σάρκα που κρατά ακόμα τα γέρικα κόκαλα μου σε σειρά. Έχω αρρωστήσει αμέτρητες φορές μα πάντα δούλευα αδιάκοπα για 12 με 16 ώρες καθημερινά στα χωράφια του καφέ ώστε να μπορέσω να ζήσω την οικογένεια μου με δεκάρες. Έχασα την γυναίκα μου πριν 15 χρόνια στις φυτείες από υπερκόπωση και το μεγαλύτερο μου παράπονο ξέρετε πιο είναι; Μέχρι σήμερα που βρίσκομαι εδώ και σας μιλάω και έχοντας 92 χρόνια στην πλάτη μου, δεν έχω δοκιμάσει ποτέ την γεύση του καφέ".
Οι δύο Βρετανοί πάγωσαν για μια στιγμή και ευθύς αμέσως κοίταξε ο ένας τον άλλον στα μάτια γεμάτο νόημα. Σίγουροι πως με αυτό τον τρόπο το αφιέρωμα στον καφέ έκλεινε με τον καλύτερο τρόπο χαιρέτησαν κάπως βιαστικά τον γέροντα και κατευθύνθηκαν προς τα γραφεία της εφημερίδας. Ήξεραν πως το συγκεκριμένο άρθρο το οποίο επρόκειτο να βγει σε λίγες μέρες πως θα ήταν κάτι παραπάνω από επιτυχία. Σαν φτάσανε στην γνώριμη θαλπωρή των γραφείων τους παράγγειλαν δυο ζεστά μοσχοβολιστά καφεδάκια και στρώθηκαν στην δουλειά.
Ο Hector, λιγότερο από μια εβδομάδα μετά από το παραπάνω περιστατικό έφυγε από αυτή την μάταιη ζωή μην έχοντας δοκιμάσει ποτέ τον καρπό της πατρίδας του και έχοντας δουλέψει πάνω από 75 χρόνια ώστε να τον απολαμβάνουν οι δυτικοί.

Όσο παράλογο-παράδοξο-τρελό-απίστευτο και να φανεί, η παραπάνω ιστορία είναι αληθινή.

TV Reality {a must See}: Σάλια, Μισόλογα και Τρύπιοι Άνθρωποι

Η τηλεόραση χωράει όλο τον κόσμο.
Μέσα σε ένα κουτί κατάφερες να χωρέσεις όλο τον εσώτερο συμπαντικό σου κόσμο. Ανεξίτηλα όνειρα έγιναν ψηφιακές εικόνες και τα θέλω σου μεταμορφώθηκαν σε παθητικές υποτακτικές στάσεις που σε κάθε ευκαιρία σου υποδεικνύουν και σου υπαγορεύουν το πως πρέπει να ζεις, να αναπνέεις, να κατανοείς την ζωή αλλά και να βιώνεις την κοινή πραγματικότητα. Ονειρεύεσαι, ελπίζεις, οργίζεσαι, απορείς, εκπλήσσεσαι και βιώνεις την ίδια την ζωή σου μέσα από τις ψηφιακές ζωές των άλλων.

Ποιος είσαι;
Τι είσαι;
Που είσαι;

Σε αναμονή.
Σε καταστολή.
Αναμένεις κάποιον ή κάτι να σε ξυπνήσει από τον λήθαργο του καναπέ την ίδια στιγμή που τα κανάλια παίζουν την ζωή που δεν έζησες σε επανάληψη. Τηλεκοντρόλ στο χέρι και μέσα σε ένα κλικ όλος ο ασπρόμαυρος κόσμος σου χωρά μέσα σε μια έγχρωμη οθόνη. Τηλεοπτικός πυρετός σε ζώνει καθώς αλλάζεις κανάλια.
Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι άνθρωποι.
Οχετός.
Εμετός.
Πυρετός.
Ψέμα που ντύνεται αλήθεια στα μάτια σου.
Χιονισμένη εικόνα σε τυφλώνει και μπουκώνει τις αισθήσεις σου. Σκιερή αντανάκλαση όλων όσων ΔΕΝ είναι ΕΣΥ. Εικονολατρεία ενός μισάνθρωπου εδώλιου εξουσιαστικής επιβολής απέναντι στις αποκοιμισμένες μάζες.
Σχολείο.
Κατηχητικό.
Δράση.
Επίδραση.
Απόδραση.

Κι ο χρόνος να περνά λαθραία.
Η ενέργεια σου να μαραζώνει σε έναν καναπέ.
Τα μάτια σου να είναι ηλεκτρικοί σηματοδότες που παίρνουν ρεύμα από κρατικούς χρηματοδότες.
Ο λαός προσμένει την Δευτέρα Παρουσία του Μεσσία των Μαζών. Τον ένα και μοναδικό υπερήρωα που θα ντυθεί Ζορρό και θα καταπολεμήσει την διαφθορά. Το Ρομπέν των Δασών που θα πολεμήσει στο πλευρό των αδυνάτων την ίδια ώρα όμως που οι αδύνατοι συναίνεσαν στην άνευ όρων παράδοση των όπλων. Ενίοτε, θα αποδίδει δικαιοσύνη στην ζούγκλα των ζώων ή θα "σατιρίζει" τρύπιους ανθρώπους σε τηλεοπτικά τσαντίρια. Άλλοτε πάλι θα ξεθάψει άπληστα και απαρχαιωμένα μουμιοποιημένα τρωκτικά γνωστής και μη εξαιρετέας προελεύσεως μέσα από κοινωνικές σαρκοφάγους που ζέχνουν διαχρονική μπόχα και σαπίλα.
Σάλια και ξανά σάλια. Ανάκατα με μασημένη τροφή.
Μισόλογα από μισές αλήθειες.
Τρύπιοι Άνθρωποι μπαλώνουν τις τρύπιες ζωές μας.
Στημένη παράσταση.
Ελεγχόμενη κατάσταση.
Μη γενόμενη ανάσταση.

Απ'όλα έχει το καλάθι της νοικοκυράς μα περισσότερα η τσέπη του καναλάρχη

Θέμος vs Μάκης σημειώσατε, "Πρώτο Ανάθεμα".
(Κλικ)
Ν.Δ.= Νέα Δημοπρασία
(Κλικ)
Π.Α.Σ.Ο.Κ.= Πανελλήνιοι Αυτόχθονες & Σχιζοφρενείς Ουμανιστές Καραγκιόζηδες
(Κλικ)
Λ.Α.Ο.Σ.= Λαϊκός(;!) Ανορθόδοξος Σκατοπατριωτισμός
(Κλικ)
Κ.Κ.Ε.= Κομμουνιστικό Κλύσμα Ελλάδος
(Κλικ)
Σ.Υ.Ρ.Ι.Ζ.Α.= Ευτυχώς, ΣΥΡΙΖΑ πέρασε η μαλακοφροσύνη του Τσίπρα πάνω από τα κεφάλια μας
(Κλικ)
Π.Α.Ο.= Πρωταθλητές Ανομημάτων Οικουμένης
(Κλικ)
Ο.Σ.Φ.Π.= Οχλαγωγή Σιχαμένων & Φιλοχρήματων Πατρόνων
(Κλικ)
Ζαχοπουλιάδας το Ανάγνωσμα (βλ. μπανιστήρι)
(Κλικ)
Λαζοπουλιάδας το Τηλεθέαμα
(Κλικ)
Ο Τσάβες εξομολογείται στους δημοσιογράφους πως κάθε πρωί μασάει φύλλα κόκας ώστε να διατηρείται ο επαναστατικός οίστρος του σε φόρμα.
(Κλικ)
Οι Αμερικάνοι την ίδια στιγμή τρώνε κουτόχορτο ενώ οι Έλληνες εδώ και χρόνια τρώνε αέρα κοπανιστό.
Ο Μπους πάντα κάνει την διαφορά.
Τρώει αθώο κόσμο στο ψαχνό.
(Κλικ)
Ο Πούτιν δεν κάνει καμία διαφορά. Όσα υπερόπλα και να του δώσει ο Λιακόπουλος, πράκτορας ήταν, είναι και θα είναι μια ζωή.
(Κλικ)
Στην Μέση Ανατολή, υπάρχουν μόνο δύο τάξεις. Οι εμίρηδες και οι κακομοίρηδες.
True or False?
(Κλικ)
Όταν ο κομπλεξισμός ντύνεται εξουσία ονομάζεται Ναπολεόντεια παρωδία.
Να ζει ή να μην ζει, ο Σαρκοζί;
Ιδού η Κάρλα η τρανή.
(Κλικ)
Πρωϊνάδικα, ξενυχτάδικα, λαδάδικα...μήπως είναι όλα κρίμα και άδικα;
(Κλικ)
Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος.
Όταν είναι όλοι τυφλοί ποιος βασιλεύει;
Η κρυφή κάμερα.
(Κλικ)
Δημοσιογράφοι είστε και θα είστε στα μάτια του κόσμου, ΑΛΗΤΕΣ & ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ.
ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ.
(Κλικ)

Η τηλεόραση χωράει όλο τον κόσμο σου.
Χαράς τον κόπο σου.
Η τηλεόραση χωράει όλο τον κόσμο σου.
Πιστεύεις πραγματικά πως έχεις κάποια θέση μέσα σε αυτόν;

15+1

"Δεν έχω τίποτα καινούργιο να πω,
είμαι καλά,
πολύ καλά,
ευχαριστώ"

Τι άλλο Φοβάσαι; (ClipSound)

Τι άλλο, φοβάσαι πες μου και θα γίνω
κι ας έχω τόσα πολλά και ωραία να χάσω
κι ούτε στιγμή, μη ρωτάς τι θα απογίνω
μου φτάνει που δε γουστάρω να ησυχάσω

Κάποτε σ' είδα στο πέρασμα του αιώνιου κόμβου
στον καιρό του τρόμου και τ' αλλόκοτου φόβου
να διπλώνεσαι ν' ανησυχείς και να τρομάζεις
και πριν καλμάρουν οι μέρες τον σκασμό να βγάζεις
να μια απ' τα ίδια ίδιοι δρόμοι ίδιοι κύκλοι
γαυγίζουν οι άνθρωποι, σκιάζονται οι σκύλοι
θρηνούν μανάδες και που να ξαποστάσεις
όταν στη μνήμη σου μακραίνουν οι αποστάσεις
έτσι σκηνοθετούν το σήμερα άκριτοι κοσμοκράτορες
βαρέθηκα τα έγκυρα είναι όλοι προβοκάτορες
που πιάνονται απ' τον φόβο σου και φτιάχνουν ιστορίες
κι ενάντια στους άπιστους στήνουν σταυροφορίες
από χορτασμένους με το ίδιο ήθος και παράστημα
που θα εξοντώνουν όσα τους μοιάζουν άσχημα

Έτσι κι εγώ, αφού σκιάζεσαι ξανά σε φτύνω
ψάχνω λοιπόν ό,τι φοβάσαι για να γίνω

Γίνομαι τάφος αντάρτη στο Ιράκ
και μοιρολόι στην Παλαιστίνη
τυφλός στη Βοσνία Ερζεγοβίνη
πεινασμένος ιθαγενής στο Μεξικό
Χίλιες επεξηγήσεις για τον φόβο σου στο λεξικό
μοναχός στο Θιβέτ, κι aboriginal στην Αυστραλία
τζάμι καμένο από φασίστες στην Ιταλία
εθελοντής, γιατρός απ' την Αβάνα
και παιδί στην Τεχεράνη απ' ανύπαντρη μάνα
νεκρός, άταφος δάσκαλος στη Σομαλία
κυνηγημένος Τούρκος συγγραφέας στη Γαλλία
εργάτης στα πετρέλαια στη Βενεζουέλα
και στο Μπέλφαστ μια ματωμένη φανέλα
Βραζιλιάνος μ' οχτώ σφαίρες στο κεφάλι στο Λονδίνο
τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω
εγώ που κάνω όνειρα κι έχω πολλά ωραία να χάσω
κάνω και την αρχή, δε γουστάρω να ησυχάσω

Τι άλλο,[τι άλλο]
φοβάσαι πες μου και θα γίνω [τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω]
κι ας έχω [τα πιο ωραία εγώ να χάσω]
τόσα πολλά κι ωραία να χάσω [έχω τόσα πολλά κι ωραία να χάσω]

Κι ούτε στιγμή, [κι ούτε στιγμή, σου λέω, ούτε στιγμή]
μη ρωτάς τι θ' απογίνω [μη ρωτάς για μένα φοβισμένε, μη ρωτάς]
μου φτάνει [αλήθεια, μου φτάνει]
που δε γουστάρω να ησυχάσω [που είμαι εδώ και θέλω τη φωνή σου να χαλάσω, πες μου τι άλλο φοβάσαι]

Τι άλλο [τι άλλο]
φοβάσαι πες μου και θα γίνω

Θα γίνω χρήστης που παλεύει για τη σωτηρία
διψασμένος πρόσφυγας από τη Νιγηρία
σαρίκι τυλιγμένο σε περήφανο κεφάλι
και μασάτι από αφρικάνικο ατσάλι
σφαγμένο θηλυκό απ' τους γονείς του στην Κίνα
κι ορφανό σε φαβέλα που πεθαίνει απ 'την πείνα
τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω

Τι άλλο, φοβάσαι, πες μου και θα γίνω

Αλγερινός που ξημερώνεται σε γαλλικά λιμάνια
και μάτια που κοιτούν από πασαμοντάνια
Τούρκος αναλφάβητος που ζει στο Γκάζι
και μορφωμένος Αλβανός που σε τρομάζει
στο τοίχος της ντροπής stencil απ' το Banksy
κι ο εφιάλτης σου πριν να χαράξει
[πες μου]

Τι άλλο φοβάσαι, πες μου και θα γίνω...

Σε τροχιά γύρω από την Βλακόσφαιρα

Προφανώς κάτι μου διαφεύγει.
Δεν εξηγείται διαφορετικά το ξεκατίνιασμα που σε καθημερινή βάση συναντούν τα μάτια μου εδώ μέσα.
Ναι ξέρω.
Θα μου πείτε πως η βλακόσφαιρα είναι μια μικρογραφία της βλακοκοινωνίας.
Πως οι κάθε λογής κλίκες που ιδρύονται ένθεν, τα ανώνυμα κομπλεξαρίσματα που συναντάς σε ποικίλα σχόλια χασομέρηδων καθώς και τα καταπιεσμένα απωθημένα που αντανακλώνται μέσα από προσωπικά κολλήματα που κουβαλά ο καθένας μας στον "έξω" κόσμο είναι λογικό(;) να διαφαίνονται και εδώ μέσα.
Τώρα, ποιος είναι αυτός που έχει την πολυτέλεια αλλά και την όρεξη να μαλώνει, να κριτικάρει αλόγιστα και να βγάζει χολή κατ'αγνώστων αντί να εκμεταλλευτεί επιλεκτικά αλλά και δημιουργικά τις 2-3 ώρες που ξέκλεψε για να σερφάρει, πέραν από μαζοχιστικό είναι και άξιο απορίας.
Απ'όλα έχει ο μπαχτσές.
Διαλέχτε!
Ρουφιάνους εντεταλμένους δημοσιογράφους, κομματόσκυλα που θα δώσουν και τον κώλο τους για να μας πείσουν πως στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα πολιτικό όραμα για τον τόπο και τους πολίτες αυτού, εκδότες που μέσα από την αντιδιαφήμιση κάνουν την καλύτερη αυτοδιαφήμιση, κλίκες αριστεριστών που οραματίζονται το "κράτα με να σε κρατώ να ανεβούμε το βουνό" της πάλης των τάξεων, κοριτσάκια που ψάχνουν να βρουν τον πρίγκιπα της βλακόσφαιρας γράφοντας τραγουδιστά Post επικαλούμενα την "Μελωδία της Ευτυχίας", φευγάτοι τριαντάρηδες αυνάνες παρουσιάζονται "τρυφεροί σαν την καρδιά ενός μαρουλιού" και αφού βρουν την Μαρουλίτα και της τινάξουν τα πέταλα στο γαμήσι αρχίζουν να αναμασάν τα λόγια τους με δάκρυα χαρμολύπης για το υπαρξιακό αδιέξοδο που ξαφνικά τους χτύπησε την πόρτα.
Υπάρχουν και οι έμποροι της Βενετίας που όποτε δεν μπορούν να πουλήσουν εξυπνάδα ή άλλα υπάρχοντα κάθονται και απολαμβάνουν με περίσσια θλίψη και κατάνυξη τον "Θάνατο του Εμποράκου" σε επανάληψη.
Μην ξεχάσω και τους "trendy gadgets freaks". Η ονομασία μπορεί να φαντάζει περίπλοκη μα το αντίκτυπο είναι υπεραπλουστευμένο. Ότι μαλακία δουν όχι μόνο τρέχουν να την αγοράσουν μα την προτείνουν κιόλας στα blogs τους. Όπως και να το κάνεις, η μαλακία θέλει παρέα.
Φασίστες (σαν να λέμε κλασικά εικονογραφημένα δηλαδή) στον κόσμο τους, σκουριασμένοι ροκάδες ακόμη κοιτάνε με ρομαντισμό τι άφησαν τα 80's στην ντουλάπα τους και ανακαλύπτουν μετά λύπης σε καθημερινή βάση πλέον πως σκόροι καταβρόχθισαν τα ταλαίπωρα καπνισμένα πέτσινα που κάποτε φορούσαν με περηφάνια, λόγιοι-συγγραφείς-καλλιτέχνες κάθε λογής αραδιάζουν φιλοτελισμό γνώσεων και αμοιβαίου σεβασμού. Τώρα και σε λογικές τιμές μετά τις γιορτές.
Η λίστα είναι πραγματικά ατελείωτη και μόνο ποικιλίας δεν στερείται. Απλά βαριέμαι να τις κατονομάσω αναλυτικότερα και εις βάθος. Μπούκωσα και μόνο που ανάφερα ορισμένες από αυτές. Το υπόλοιπο της λίστας μπορεί ο κάθε νοήμων άνθρωπος να το συμπληρώσει ο ίδιος.
Ωστόσο αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, είναι η υπέρμετρη κόμπλα και αγωνία ορισμένων χρηστών στο να πείσουν πρώτα τους εαυτούς τους και έπειτα την υπόλοιπη βλακόσφαιρα για το "γαλαζοαίματο" της σπάνιας πνευματικής καταγωγής τους είναι όχι μόνο για γέλια αλλά ενίοτε και ανάλογα την περίσταση σαφώς είναι και για κλάματα. Και πως να μην είναι, όταν πίσω από ξερολίστικες, αλαζονικές, ελίτ (τάχαμου) περσόνες υπάρχουν φοβισμένοι άνθρωποι που ζουν όχι μόνο στο περιθώριο μιας μοναχικής ζωής μα πάνω απ'όλα αυτό που τους λείπει αλλά και τους λυπεί ταυτόχρονα είναι η έλλειψη αγάπης.
Όσο διακηρύττουν με στόμφο μέσα από τα προσωπικά μπλόγκ τους πως δεν έχουν ανάγκη κανέναν ή τίποτα, όσο ευλογούν τα γένια τους για την υποτιθέμενη ανεξαρτησία και αυτονομία που τους διακατέχει σε όλους τους τομείς της ζωής κι όσο εμφανίζονται ανώτεροι σε σχέση με τους άλλους παρουσιάζοντας εαυτόν ως "αφυπνιστές συνειδήσεων" τόσο περισσότερο με κάνουν να νιώθω συμπάθεια και οίκτο για αυτούς. Διότι, αν κοιτάξεις καλά ανάμεσα στις γραμμές εύκολα θα δεις πως κάτω από τα πέπλα της Φώτισης θα τους βρεις να στέκονται πάνω σε υπαρξιακά ξυλοπόδαρα.
Άλλωστε, είναι γεγονός πως η πλειοψηφία των ανθρώπων επιλέγει πολλές φορές να προβάλλει οτιδήποτε αφορά το εξωτερικό αλλά και εσωτερικό φαίνεσθαι με έναν εκκεντρικό τρόπο θεωρώντας έτσι πως με αυτό τον τρόπο θα κάνει τους άλλους όχι μόνον να τους προσέξουν μα και να τους ξεχωρίσει μέσα από τον σωρό. Άπαξ και υιοθετήσει κανείς ένα εκκεντρικό στυλάκι στο πως θα ντυθεί, στο πως θα μιλήσει, στο πως θα προβάλλει τα πνευματικά ή υλικά κεκτημένα του και στο πως εν γένη θα εκφράσει την διαφορετικότητα του αποτελεί κατόρθωμα και καμάρι ταυτόχρονα. Η κατάληξη ενός τέτοιου επιτεύγματος στην βλακόσφαιρα, επιβάλλει στην συνέχεια την αναγνωσιμότητα και την απόδοση τιμών αλλά και μένους από τους τρίτους.
Όπως και να έχει τρέφεται το Εγώ μας από την προσοχή των άλλων. Μέχρι πριν, μπορεί να περπατούσαμε στο δρόμο και να μην μας πρόσεχε κανείς. Να μην είχε ιδέα κανείς το πόσο ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι ήμασταν. Εδώ όμως είμαστε αναγνωρίσιμοι και ενίοτε αποδεκτοί. Είμαστε εικονικά αγαπητοί σε κάποιους και γιατί όχι μισητοί σε κάποιους άλλους. Αποκτούμε βήμα στο να εκφράσουμε την σπάνια ομορφιά μας μα και την ασχήμια των άλλων. Και από αυτό το βήμα συχνά βγάζουμε ρητορικούς λόγους στο γνωστό μα ταυτόχρονα τόσο άγνωστο "κοινό" μας. Στους επίδοξους αυλικούς και στους τολμηρούς μνηστήρες που επίμονα μας πολιορκούν. Από αυτό το βήμα όμως, όποτε μας δοθεί η ευκαιρία θα πατήσουμε στον λαιμό τον άγνωστο αιρετικό που θα τολμήσει να αμφισβητήσει τις σοβαρές απόψεις μας. Δεν θα συζητήσουμε μαζί του. Δεν αξίζει, διότι πλέον δεν μπορούμε να δίνουμε χρόνο και ενέργεια στον κάθε βλάκα που δεν εννοεί ούτε καν τα αυτονόητα. Έτσι δεν είναι;
Δυστυχώς, το παλάτι που χτίσαμε με τόσο κόπο φροντίσαμε εξαρχής να το αφήσουμε χωρίς καθρέφτες που μπορούν ανά πάσα στιγμή να μας πουν την αλήθεια για την πάρτη μας.

Όπως έλεγε όμως και ο Όσσο, το πλέον εκκεντρικό πράγμα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι το να είναι απλά ο εαυτός του.

Μάσκα-Active Member

Ξυπνάω με φωνές, γιατί άρχισες χωρίς εμένα καρναβάλι
τι στολή να βάλω τι να φορέσαν άραγε όλοι οι άλλοι
λες να 'χουν χρώματα πολλά και φινετσάτα και τεράστια καπέλα
θέλω να ‘μαι μοναδικός και αντί για μάσκα να φορέσω εσένα τρέλα.

Γιορτή γιατί Γιατί γιορτή να γίνουν άτρωτοι οι τρωτοί
Τρελές χαρές, βουβές φωνές βγάλε τη μάσκα σου και δες.

Μοιάζεις κακός πωπω μια μάσκα που τη βρήκες πες και εμένα
όσα φοράω κλεμμένα είναι και σκισμένα
πες μια κουβέντα να σ' ακούσω τρόμαξέ με
μέσα στα μάτια να με σκιάξεις κοίταξέ με.

Μα δε μπορείς κακό να γίνεις αλήθεια δε μπορείς
Για κοίτα εκείνον με τ' αγγέλου τα φτερά που όλο γελάει
κρύβει τα μάτια του και μοιάζει μια χαρά ενώ πονάει
και αν του φωνάξεις να γυρίσει να κοιτάξει
δε θα γουστάρει το παράδεισο, θ' αλλάξει.

Ένα καπέλο θα φορέσει γεμάτο με φτερά
και θ' αρχίσει να χορεύει με τους άλλους στην πυρά
κι αυτός που καίνε πόσο μου μοιάζει
και μονάχα που το σκέφτομαι αλήθεια με τρομάζει.

Βρες μου μια μάσκα να φορέσω ότι να 'ναι να σωθώ
και μια στολή να μοιάζω σαύρα να συρθώ
ή καμιά φούστα καμιά τσάντα καμιά κάλτσα
να μοιάζω πόρνη που ξεχύθηκε στην πιάτσα.
Κάνε ότι να 'ναι να ξεφύγω απ' τη φωτιά άσε με λάσκα
έκανα λάθος που δε φόρεσα μια μάσκα.

Στο καρναβάλι ρε που πας
χωρίς μάσκα και στολή ρε να φοράς.
Κι αφού το διάλεξες, να πας
θα 'σαι μόνος μες στους μόνους θα πονάς.

Γι' αυτό λοιπόν φοράω την πρώτη μάσκα εκείνη που θα βρω
το πήρα απόφαση πως πρέπει να χωθώ μες στον χορό
κι αν τους φοβίσω και εγώ με τη σειρά μου
τότε θα 'ναι ταιριαστή επάνω μου η φορεσιά μου.

Κι αν τους κάνω να γελάσουν και ξεσκάσουν
μπορεί τη φάτσα μου για πάντα να ξεχάσουν
και να θυμούνται αυτή τη μάσκα τη γελοία που φοράω
και θα μπορέσω με τους άλλους άνετα να περπατάω.

Δε θα φοβάμαι και δε θα ντρέπομαι για μένα
θα 'ναι τριγύρω μου τα πάντα ευτυχισμένα
δε θα ζηλεύω αυτά που φόραγαν οι άλλοι
θα συνηθίσω εδώ κοντά σου καρναβάλι.

Τέλος καλό όλα καλά
η μάσκα ταίριαξε καλά.

1 to 0...a conversation is taking place

WHO is Salvador Dali?

(Ε)αυτόν

Δεν είναι οι μέρες που υπό την σκέπη της Εκάτης μας κάνουν να φαινόμαστε μικρότεροι του απειροελάχιστου.

Δεν είναι οι στείρες νύχτες που μας κάνουν να μην μπορούμε να προσανατολιστούμε μες το Έρεβος.

Δεν είναι ο χρόνος και ο χώρος που μας αφήνει μετέωρους να περιπλανόμαστε στο κενό αναζητώντας την πληρότητα.

Δεν είναι η φαινομενική απουσία Αγάπης στον κόσμο που μας οδηγεί στο δρόμο της απώλειας απέναντι στον αληθινό (Ε)αυτό.


Είναι η επιθυμία που δεσπόζει ανεκπλήρωτη προς το Όλον και το μόνο που μένει πίσω μας είναι αχνά αποτυπώματα θολών σκιών που περπάτησαν στο εφήμερο μονοπάτι της ζωής.

GET A LIFE!

2008

Το καινούργιο έτος εύχομαι να μας φέρει μια βιβλική καταστροφή της οποίας η επόμενη μέρα θα μας βρει με λιγότερους εντεταλμένους δημοσιογράφους, μπατσοφορεμένους πολίτες, άπληστους πλουτοκράτορες, δοσίλογους πολιτικούς και δικηγόρους που έχουν πουλήσει την ψυχή τους στο διάβολο.
Όσον αφορά το παπαδαριό, δεν χρειάζεται να αναφέρω πως εδώ και χιλιάδες χρόνια επιτελεί τον πιο πιστό συνεργάτη του ακατανόμαστου και είναι πλέον κοινό μυστικό πως ένα μεγάλο πακέτο μετοχών της κολάσεως είναι στα χέρια της Εκκλησίας.

Σε αντίθεση με το πνεύμα των ημερών καθώς και την είσοδο του καινούργιου χρόνου,
δεν θέλω περισσότερα αλλά λιγότερα.

Όσο λιγότερα, τόσο καλύτερα για όλους μας.