Όταν νιώθεις το κεφάλι σου πως είναι έτοιμο να εκραγεί, ανέβαλε τις δουλειές σου για κάποια άλλη στιγμή και βγες για έναν μακρύ περίπατο. Κοίταξε προς τον ουρανό και άσε τον εαυτό σου να χαλαρώσει από την ένταση και το άγχος. Άφησε το βλέμμα σου να περιπλανηθεί άσκοπα, όπως τα σύννεφα, και νιώσε την απαράμιλλη ομορφιά της φύσης.
Χωρίς ερωτήσεις για το χθες, το σήμερα και το τώρα.
Δίχως να αναπολείς σκοροφαγωμένες αναμνήσεις και περασμένα μεγαλεία.
Μην επιθυμόντας νεκρούς έρωτες ή πολυκαιρισμένα συναισθήματα θαλπωρής και αγάπης.
Το Αιώνιο Τώρα είναι ευλογημένη στιγμή.
Είναι γεμάτο με δώρα που μέχρι πριν βρίσκονταν μπρος στα μάτια σου μα δεν μπορούσες να τα διακρίνεις διότι κάθε στιγμή που ένιωθες πως είσαι έτοιμος να τα αγγίξεις, τα δηλητηρίαζες με την αγωνία της Απελευθέρωσης.
Μήτε τέτοια πρέπει να υπάρχει φίλε μου, ειδάλλως, αυτό που είναι τόσο κοντά αυτομάτως βρίσκεται εξίσου μακριά από την πραγμάτωση και την εκπλήρωση αυτής.
Κάνε έναν μοναχικό περίπατο.
Θα νιώσεις καλύτερα.
31.3.08
Μοναχικός Περίπατος
Ιχνηλάτης σε
To Be or not to Be...?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
καλημέρα,
μακάρι να ήταν τόσο απλό,
αλλά έχω στο μυαλό μου, ότι το να αποδεσμευτείς από πράγματα και καταστάσεις που σε βαραίνουν,είναι μια πολύ εσωτερική και χρόνια διαδικασία,η οποία απαιτεί ψυχικό σθένος,είναι και επώδυνη και κάποτε ολέθρια...
ωστόσο η αισιόδοξη οπτική και προσέγγισή σου,είναι ενθαρρυντική.
αρκεί ο μοναχικός περίπατος να μη λάβει χώρα στη "σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού..."
καλημέρα και φιλιά
Για αυτό προτείνω μόνο daylight walks!:)
Δημοσίευση σχολίου