Remember the 6th of December

Θες

Θες.
Όσα περισσότερα μπορεί κάποιος να θέλει.
Θες.
Νέα πράγματα που θα τα παλιοκαιρίσεις.
Θες.
Καινούργιους έρωτες,
που θα σε κάνουν άλλο πια να μη με θες.
Συνεχώς θες όλο και πιο πολλά,
χωρίς ν'αναλογίζεσαι πως ο άνθρωπος
που δεν επιθυμεί τίποτα χαίρεται τα πάντα.
Θες.
Θεός να γίνεις.
Θες.
Να καταστρέψεις ότι δεν μπορείς να έχεις.
Μακάρι να ήξερες τι θες.
Με Θες,
δίχως να λογαριάζεις τα Θέλω μου.
Όπως θες.
Ότι θες.
Όπου θες.
Θες δεν θες.
Θα με θες.

Το κορίτσι που έκανε τον κόσμο να σωπάσει για 5 λέπτα

Fantastikoi Hxoi-Ο δρόμος δεν έχει αλλαγή

" Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των νερών
κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή
Δεν ξέρω πια να μιλήσω, μήτε να συλλογιστώ
ψίθυροι
σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη
κράτησα τη ζωή μου, κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας
κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή
ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει, δεν έχει αλλαγή

όσο γυρεύεις να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια

ο δρόμος

δεν έχει αλλαγή"


cut-up απο το ποίημα "Επιφάνια" του Γιώργου Σεφέρη, 1937

Αποθέωσις στο τετράγωνο

Μέσα σε 13 μερόνυχτα πέθανα και αναστάθηκα στα χέρια της.
Οι στιγμές μάγευαν τις αισθήσεις και όλο το Είναι είχε αφιερωθεί στον βωμό της Αγάπης.
Όχι της αγάπης που ξέρεις και έχεις γνωρίσει μα σε κάτι που είναι πέρα από τις λέξεις και τις αισθήσεις. Τα μάτια της μιλούσαν μέσα από τα άστρα και το κορμί της μπορούσε ανά πάσα στιγμή να με δονήσει σε κοσμικούς οργασμούς. Το χαμόγελο της ήταν το χαμόγελο του Θεού και όταν κοιταζόμασταν στα μάτια όλα έμοιαζαν να σταματούν μπροστά στην αλήθεια της φωτιάς. Σουλατσάραμε μέσα στον χρόνο χωρίς να σκεφτόμαστε την ώρα. Βολτάραμε στις ψυχές μας και ανακαλύπταμε συνεχώς καινούργια πράγματα για τους εαυτούς μας. Δεν υπάρχουν όρια σε βεβαιώνω. Ποτέ δεν υπήρξαν μα η συνειδητοποίηση είναι κάτι που κερδίζεται και φυσικά ποτέ δεν χαρίζεται.
Όλα έπαιρναν τον δρόμο τους στον αυτόματο. Κάτι σαν την γραφή μου τώρα.
Έρωτας-Πάθος-Αγάπη-Ιερός Γάμος...χωρίς δεύτερη σκέψη και με μια φυσικότητα που δεν χωρούσε εκλογικεύσεις και αναλύσεις. Ακόμη και όταν ο φόβος καιροφυλακτούσε στις αγκαλιές μας εμείς κοιταζόμασταν στα μάτια και ο ένας μπορούσε να δει τον εαυτό του μέσα από το βλέμμα του άλλου. Αφιερώνομαι χωρίς δεσμεύσεις και υποτάσσομαι μπρος στο μεγαλείο της αμοιβαιότητας δύο ψυχών που θέλουν απλά να Είναι ο εαυτός τους και μόνον ο εαυτός τους.
Το χέρι της να με χαϊδεύει κι εγώ να λιώνω σαν πυρωμένη πέτρα που απαρνείται διαπαντός την στέρεη της φύση. Το κορμί της να με αγκαλιάζει σαν όαση κι εγώ να ξεδιψώ στην δροσιά της ηδονής της. Στάλες αλμύρας να ταξιδεύουν στο στήθος της με έναν ήλιο που μας ευλογεί σε κάθε μας ανατολή και δύση. Γάλα να με κερνά τα πρωινά και μέλι να της χαρίζω τα απογεύματα.
Δίχως στάσεις.
Χωρίς αποστάσεις ανάμεσα μας.

Θέλω να γίνω ο άντρας της.
Το παιδί της.
Ο Δάσκαλος και μαθητής της.
Φίλος και συμπολεμιστής της.
Συνταξιδιώτης στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι.

Θέλω να γίνω καλύτερος Άνθρωπος δίπλα της.
Θέλω να με θέλει όσο αποζητά το δέντρο το νερό.

Θέλει να την θέλω για όσο οι ανάσες μας φτιάχνουν νεφέλες ονείρων.
Για όσο μπορεί να νιώθει την μοναδικότητα μιας αγάπης που δεν μπορεί να την αγγίξει άλλο ανθρώπινο χέρι.

Χέρια που είναι βάλσαμο στο πρόσωπο μου θεραπεύουν την κούραση μιας καρδιάς που απλά ήθελε να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Τίποτα λιγότερο ή περισσότερο.
Θα της χαρίσω τον παράδεισο μου και κείνη θα με κάνει να νιώθω επίγειο Θεό.
Ακόμη και όταν οι γύρω μας δεν μπορούν να καταλάβουν από που πηγάζει όλο αυτό το Φως. Ακόμη και όταν δεν μπορούν να κατανοήσουν το δέσιμο που υπάρχει ανάμεσα μας, άλλοτε θα μας θαυμάζουν κι άλλοτε θα μας ζηλεύουν τυφλωμένοι από το δέος που εκπέμπει ο Έρως ο μέγας.
Ανεπανάληπτες μέρες είναι το φυλαχτό μου και εξαίσιες νύχτες στολίζουν την φτωχή μου την καρδιά. Καρέ - καρέ εικόνες ντύνουν την φαντασία μου και ψιθυριστά λόγια ερωτικά αντηχούν ακόμη με βρόντο στα αυτιά μου.

Δεν ξεχνώ από που ήρθα και προς τα που πηγαίνω.
Απλός τώρα θα είναι και κείνη στο πλάι μου.
Για όσο αντέχουν τα πόδια μας να περπατούν τούτη την γη παρέα.
Για όσο θα θέλει να κάνει τα παιδιά μου και να τα ευλογεί με την αγάπη μας.
Ας εισακουστεί η τελευταία μου ευχή στα τρίσβαθα της γης κι ας φτάσει η προσευχή μου στα ουράνια της οικουμένης.

Το έζησα, κι αυτό δεν μπορεί να μου το πάρει κανείς και τίποτα.
Το ένιωσα, κι ας μπορέσουν άλλοι άνθρωποι να νιώσουν την Αγάπη στην ολότητα της.
Το γεύτηκα και καμιά γεύση δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό.

Το φόντο δεν μπορεί να αλλάξει τις καρδιές μας.
Οι μουσικές δεν μπορούν να τραγουδήσουν τον έρωτα μας.
Τα χρώματα δεν φτάνουν για να απεικονίσουν την ομορφιά μας.
Ο χρόνος είναι πολύ μικρός για να χωρέσει αυτό που υπήρξε και αυτό που θα μας φέρει το μέλλον.
Τα καλύτερα έρχονται.
Με υπομονή και αγάπη θα της αφιερώσω το εσώτερο μου είναι και δεν θέλω να κρατήσω τίποτα για μένα. Δεν θέλω να αφήσω τίποτα αμοίραστο ανάμεσα μας.

Στη θάλασσα, στο βουνό, στον έναστρο ουρανό και στον ζωοδότη ήλιο, ορκίστηκα, πως σε αυτή και την επόμενη ζωή θα την αποθεώνω.
Με λόγια και με πράξεις θα την δοξολογώ και κείνη θα με μυρώνει με λατρεία ως τον ένα και μοναδικό Θεό σε τούτο τον κόσμο.

Μίλησα.

L.W. 09

"Καλή ζωή,
κακή διαθήκη"

Keep walking...

Το πιο θαυμαστό βήμα, είναι το επόμενο.

Photo by Paris17176

Βαρέθηκα

Βαρέθηκα τη μίζερη μου φύση
κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει
κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει
αναμφιβόλως
δε με χωράει ο τόπος ρε παιδιά.

Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια,
τα δάκρυα να κάνω μπιχλιμπίδια,
τα λόγια, μοναχά, μας απομείναν κι οι θεωρίες
στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί.

Βαρέθηκα να λέω πως θα αλλάξει
το σύστημα μας έχει επιτάξει
απόκληρα απομείναμε πουλάκια
κυνηγημένα
με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά

Απόκληρα απομείναμε πουλάκια
με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά

Βαρέθηκα κι αυτό το μονοπάτι
ακόμα και σαν βρω κάνα κομμάτι
πώς είναι δυνατό να μαστουριάζεις
εξήγησέ μου
άμα σου περιφράξαν την καρδιά.

Για πες μου, πως μπορείς και μαστουριάζεις
άμα σου περιφράξαν την καρδιά.

Συνέχεια μου έρχεσαι από πίσω
δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω
πως γίνεται στον ένα παλαβιάρη
εξήγησέ μου
κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.

Πως γίνεται στον κάθε παλαβιάρη
κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.



Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος

Ένα προς Ένα

Συρραφές θείων χρωμάτων, μαγευτικών τοποθεσιών, πολυποίκιλων συναισθημάτων και μιας διάθεσης που βολιδοσκοπεί τα μέσα. Τα όρια επεκτείνονται καθώς το εύρος εμπειριών αγγίζει τις κορυφές που βλασταίνει ο μονάκριβος ανθός του πανανθρώπινου.
Κοίταξε με άλλα μάτια και θα με βρεις χωρίς περιστροφές και επιστροφές στον παλιό σου μικρό εαυτό. Απογείωσε την σκέψη σου και στοχάσου στο μεγαλείο της Αγάπης.
Αυτήν την αγάπη που αποφεύγεις να δεις κατάματα και να χαθείς στα απέραντα βάθη της. Όχι την αγάπη που σε γυροφέρνει βόλτες στα γνώριμα καλντερίμια του Εγώ.
Ατένισε το απέραντο γαλάζιο και δες πως πέραν από σένα και από μένα υπάρχει το ευλογημένο Εμείς.
Αυτό που δεν μπορείς να φτάσεις δεν είναι το ύστερο ανεκπλήρωτο μιας ένωσης αλλά το αμάλγαμα δύο διαφορετικών κόσμων που συνυπάρχουν ο ένας μέσα στον άλλον χαρίζοντας πνοή και αέρα στην μία και μοναδική καρδιά των εραστών. Παλμός και δόνηση ψυχών ανατέλλουν πέρα από τον ήλιο μιας διαφαινόμενης καινούργιας ημέρας.
Όλα μας ανήκουν όταν δεν ανήκουμε πουθενά.
Όλα μας θυμίζουν όταν δεν έχουμε την πρόσκαιρη μνήμη για φυλαχτό.

Αμοργιανό μου πέραμα

Ωχ και αμάν αμάν
Αμοργιανό είναι το νερό
Αμοργιανή κι η βρύση

Ωχ και αμάν αμάν
Αμοργιανή κι η κοπελιά
Που πάει να γιομίσει

Αμοργιανό μου Πέραμα
να ‘χεις καλό ξημέρωμα

Ωχ και αμάν αμάν
Αμοργιανή βρυσούλα μου
Νερό μου κρυσταλλένιο

Ωχ και αμάν αμάν
Δρόσισε το πουλάκι μου
Σαν έρθει διαψασμένο

Ορτσάριζε ορτσάριζε
Το κάβο καβατζάριζε



*Αφιερωμένο σε σένα...

Τούρνα

Το κάστρο της Αστροπαλιάς
έχει κλειδί κλειδώνει,
τούρνα,
έχει κλειδί κλειδώνει.
Έχει κορίτσια έμορφα
μα δεν τα φανερώνει,
τούρνα,
μα δεν τα φανερώνει.
Στον Καστελάνο σύννεφα
κι η Μαλτεζάνα βρέχει
τούρνα,
κι η Μαλτεζάνα βρέχει.
Και στου Καράη τα στενά
έμορφες κόρες έχει,
τούρνα,
έμορφες κόρες έχει.

Έλα πουλί μου γρήγορα
και μην αργείς στα ξένα,
τούρνα,
και μην αργείς στα ξένα.
Κι ανθίσαν τα γαρύφαλλα
που σου'χω φυλαμένα,
τούρνα,
που σου'χω φυλαμένα.

Άλλος σε λέει μέλισσα
κι άλλος σε λέει σφήκα,
τούρνα,
κι άλλος σε λέει σφήκα.

Έχεις της σφήκας το κεντρί
της μέλισσας τη γλύκα,
τούρνα,
της μέλισσας τη γλύκα.

Με διαβατάρικα πουλιά
έρωτες να μην πιάνεις,
τούρνα,
έρωτες να μην πιάνεις.

Γιατί 'ναι διαβατάρικα
και γρήγορα τα χάνεις
τούρνα,
και γρήγορα τα χάνεις.

Κυρά μου Πορταΐτισσα
με τα πολλά καντήλια,
τούρνα,
με τα πολλά καντήλια.
Βλέπε τα, τα ξενάκια μας
να σου τα κάμω χίλια,
τούρνα,
να σου τα κάμω χίλια.

Ίκαρος

Δίχως χάρτες.
Χωρίς πυξίδα.
Ακολουθώ το άστρο της Αφροδίτης.
Πορεύομαι χιλιάδες φεγγάρια στην τροχιά ενός φαύλου κύκλου.
Ονείρατα χιλιοειπωμένα και ξεφτισμένες ιδέες, δεν μου χρειάζονται.
Συγχώρεσε με για το βάρος που κουβαλώ μα τα φτερά μου είναι μαθημένα να σηκώνουν στις πλάτες τους ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Η αγάπη θα σε απελευθερώσει και η βία θα σε σκλαβώσει σε κάτι το οποίο δεν είχες φανταστεί πως μπορείς να γίνεις.
Ότι πάρεις από μένα πάλι δικό σου θα είναι. Διότι ο παραλήπτης με τον αποστολέα συγγενεύουν σε αυτό το ακατάληπτο δούναι και λαβείν. Ο εκμεταλλευτής εξαρτάται πλήρως από τον εκμεταλλευόμενο κι ας δικαιώνονται τα πάντα σε ένα ανώτερο επίπεδο. Ακόμη και η άπληστη ανάγκη μας για επιβολή. Ακόμη και η ανασφαλής μας ανάγκη να νιώθουμε εκμεταλλευόμενοι από μια ανώτερη δύναμη, από τον διπλανό μας, από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Συγχώρεσε με που σου γεμίζω το κεφάλι με ασάφειες. Η φύση μου δεν μου επιτρέπει να ησυχάσω. Κι εγώ δεν μπορώ να μην φλερτάρω με το σαφές νόημα μιας ύπαρξης που κουβαλώ σαν ομφάλιο λώρο μούλας γέννας.
θα ξεδιπλώσω τα φτερά μου και όλα θα φαίνονται από ψηλά ως οφείλουν να είναι. Μικρά και ασήμαντα.
Ο Ίκαρος φλέγεται από την επιθυμία του να αγγίξει τον ήλιο.
Θα το κατορθώσω κι ας καώ από τον ζωοδότη ήλιο.

Να το θυμάσαι όπου κι αν είσαι.

Indian Summer

εις την Ε'

"Η Ελευθερία θα είναι η εκδίκηση μου"

Walk the Line

Οδήγησε με, Εαυτέ.

Πάρε με από το χέρι και περπάτησε μαζί μου στα μονοπάτια της καρδιάς. Αφιέρωσε μου αγάπη κι εγώ θα σε συμπονέσω για τις μέρες που έσταζες πόνο και θλίψη. Μίλησε μου για τα θαυμαστά έργα σου και δείξε μου μέσα στον λαβύρινθο του νου, το μονοπάτι το ορθό.
Χαράζει, κι ενώ ανατέλλει αιμορραγώντας ο ήλιος στα μάτια μου, δύει η άπειρη στιγμή. Εκ του μακρόθεν, ακούγεται ένα ηλεκτρικό πρόβατο να βελάζει αρρωστημένα από τα βοσκοτόπια μιας παράλληλης πραγματικότητας κι εγώ πρέπει να επιλέξω αν θ'αποκριθώ ή όχι στο κάλεσμα του για υποταγή. Ταυτοχρόνως, ψυχή τε και σώματι αποζητούν να υπάρξουν έξω από το μαντρί της επιβαλλομένης πραγματικότητας.
Ο άλογος νους και η αδάμαστη καρδιά, ελεύθερα καλπάζουν.

Οδήγησε με, Εαυτέ.

Δίχως ίχνος μισαλλοδοξίας και ματαιότητας. Χωρίς αυταπάτες και περιορισμούς ταξίδεψε με στα καλντερίμια μιας καρδιάς που δεν θα θέτει στόχους προς επίτευξη μα θα αποδέχεται το ταξίδι καθαυτό ως μέγιστο επίτευγμα. Ευλόγησε το χαμόγελο μου και μύρωσε την ανάσα μου με καθαρό αέρα. Σκόρπισε με στις τέσσερις γωνιές του ανέμου και ανέστησε τα κομμάτια μου όταν αγκαλιαστεί η πλάση με αγάπη.


Τέτοιο μεγαλειώδες ταξίδι επιθυμώ μικρέ εαυτέ μου.



Photo Source:
"i walk the line"
by
Swissrolli

Destiny means Destination

"Δεν φοβάμαι να σφίξω το χέρι της μοίρας"

Α 09

Είμαι ακόμα ζωντανός.
Αναπνέω ήλιο, πίνω θάλασσα και κοιτάζω με καθαρό βλέμμα τους ανθρώπους. Η φύση κρατά ζωντανό και περήφανο το αγρίμι που ζει μέσα μου. Το ξεδοντιάρικο και μίζερο αλύχτισμα της πόλης το έχουν εξημερώσει τα ζώα τούτης της άγριας γης. Έχει ημερέψει η ανάσα μου. Απόκτησα ρυθμό και ελευθερία στην καρδιά. Για όσο κρατήσει θα νιώθω απλός και απέριττος Θεός. Δίχως επιπλοκές διαβίωσης και παραναλώματα του νου.
Υπάρχει μόνο το σήμερα.
Ζει μόνο η στιγμή.
Το αεικίνητο μερμήγκι, πεθαίνει όλες τις εποχές από το τραγούδι του τζίτζικα.
Δεν με ακουμπούν οι υπερβολές.
Δεν με αφορά η κούφια βολή.
Δεν με αγγίζουν οι ύπουλες και θανάσιμες βολές σας.
Ελεύθερος, ναι.
Σκοπευτής, όχι.

Θα μου πάρω το μυαλό...εν καιρώ.

Μαλακίες

"Δεν θέλω συμβουλές,
μαλακίες κάνω και μόνος μου"

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου για τους αντιεξουσιαστές

"Κάθε κοινωνικός σχηματισμός που έχει ή θέλει την εξουσία εκτρέφει και εκπαιδεύει μαντρόσκυλα. Το κράτος έχει την αστυνομία και το παρακράτος. Στα κόμματα έχουμε τα ονομαζόμενα «κομματόσκυλα». Επιλέγονται επιθετικές ράτσες και βέβαια εκπαιδεύονται για να αναπτύξουν στο έπακρο αυτή τη ροπή. Αντίθετα οι διάφορες αντιεξουσιαστικές ομάδες δεν έχουν ανάγκη για κάτι τέτοιο γιατί δεν έχουν σκοπό να καταλάβουν την εξουσία ούτε μάντρες να φυλάξουν. Έτσι γίνονται πιο ευάλωτοι σε προβοκάτσιες μα καλύτερα ελεύθεροι και ευάλωτοι παρά σκλάβοι και ασφαλείς. Πολλοί κρύβουν τα πρόσωπά τους είτε για «τεχνικούς» λόγους (προστασία από δακρυγόνα και άλλα παρανοϊκά σκευάσματα καταστολής) είτε και για να μην τους αναγνωρίσουν από τη στιγμή που κάνουν παράνομες ενέργειες. Όποιος φοράει κουκούλα δεν σημαίνει πως είναι δειλός. Είναι δειλός -ας πούμε- ο κομαντάντε Μάρκος;

Κατανοώ τη βία των αδύνατων που προσπαθούν να υπερασπίσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, έχει ηθικά ερείσματα. Φοβάμαι όμως πως όποιος μολυνθεί από τον ιό της βίας, ακόμα και όταν ο στόχος του είναι ουμανιστικός, θα αποτύχει στο τέλος. Το μέσον κι ο σκοπός αγιάζουν το αποτέλεσμα. Αντί για τη βία προτιμώ την ανέλιξη της πνευματικότητας και την ανθρωπιά ως μέσο για μια καλύτερη ζωή. Παρ' όλα αυτά όμως θεωρώ τους αντιεξουσιαστές σαν το πιο ανιδιοτελές και θαρραλέο τμήμα των κοινωνικών αγωνιστών είτε στα δικά μας πρόσφατα γεγονότα, είτε στο απώτερο παρελθόν είτε στο μέλλον, τοπικά ή παγκόσμια...

Σαν επίλογο, συμπληρώνοντας ίσως τα παραπάνω με κάτι από το διακόνεμα μου, παραθέτω τις δύο τελευταίες στροφές από το ακυκλοφόρητο τραγούδι μου «Ο Σαν Μικέλε Είχε Εναν Κόκκορα»:

Πείτε μου. Μη βρέθηκε η σκάφη που, παλιά,

λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι

ή τα μαλλιά που φύλαξε απ' την πρώτη μου κουρά

η μάνα που ακόμα ρούχα απλώνει;


Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό,

σύντροφοι, μήπως βρέθηκε και κείνο,

να φτύσω μέσα με θυμό που οι νέες εποχές

με κάνουνε να μοιάζω μ' αρλεκίνο;"




Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΑΥΓΗ

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Μετα-κίνηση

Όταν ο φόβος που ξερνούν τα ΜΜΕ προσπαθεί στο πέρασμα του να κερώσει το βιός των ανθρώπων, η ανάγκη για κίνηση φαντάζει κάτι παραπάνω από επιτακτική στις μέρες μας. Γατζωμένοι στην σιγουριά μιας αγκαλιάς, στην ασφάλεια της υποτιθέμενης μόνιμης εργασίας, στο προβλέψιμο πρόγραμμα της καθημερινότητας που επιφυλάσει μια τακτοποιημένη προσωπική ζωή και φυσικά έχοντας σε πλήρη φόντο όλο αυτόν τον τρόμο που ξεπηδά μέσα στα σπιτικά μας από τις οθόνες των τηλεοράσεων, η μόνη κι αδιέξοδη λύση σαν πρώτη και τελευταιά σκέψη είναι να καθίσουμε στα αυγά μας και μοιρολατρικά να κλωσίσουμε το πεπρωμένο μας.

Ξαναλέω, η ανάγκη για κίνηση είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική. Ειδικά στις μέρες μας. Η ενέργεια μοιάζει να μαραζώνει όσο στέκεται κανείς σε μια μονοδιάστατη κατάσταση αντίληψης της πραγματικότητας, ο εαυτός ασφυκτιά μέσα σε ένα περιβάλλον όπου κανένας και τίποτα δεν τον προτρέπει να εκφραστεί δημιουργικά και πάνω απ'όλα αληθινά. Η συνέπεια είναι ο καθένας μας να τελεί σε ομηρία της ιδεοληψίας που κουβαλά η φιλοσοφία της "καβάτζας". Αυτό που χαριτολογόντας ονομάζουμε ως "plan B". Ή αλλιώς, η εναλλακτική μας επιλογή στην ύστατη προσπάθεια για σιγουριά απέναντι στο άγνωστο και στα πράγματα που δείχνουν μέρα με την μέρα όλο και πιο ζοφερά μα και επισφαλή για μας και τους γύρω μας.

Εκεί είναι που ορισμένοι από εμάς ψάχνουν για διέξοδο. Αναζητούν μέσα από την συνεχή μετα-κίνηση να μην βαλτώσουν σε οριοθετημένες περιοχές που ανήκουν και εκμεταλλεύονται άλλοι. Χωρίς εκπτώσεις, ημίμετρα και συμβιβασμούς κοιτάζουν τα μέσα τους και προσπαθούν αν μη τι άλλο να συμφιλιωθούν με όλα αυτά που ζητά η καρδιά. Τα απλά και τα αληθινά. Τι να το κάνεις άλλωστε το περιτύλιγμα όταν το περιεχόμενο είναι από ανούσιο ως ανύπαρκτο; Πως να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη όταν ξέρεις πως η ζωή σου είναι επτά μέρες ψέματα;
Γι'αυτό λοιπόν, η προσωπική μας ανάμιξη στα πεπραγμένα της κοινωνίας αλλά και το προσωπικό μας παράδειγμα στους τρίτους μπορεί να λειτουργήσει σαν φάρος για τις ευαίσθητες πυξίδες των ψυχών των ανθρώπων αλλά και σαν κόκκινο πανί για τους εξουσιαστές συνειδήσεων.

Αυτό υπήρχε ανέκαθεν, με την διαφορά, πως πλέον οι καιροί είναι πολλοί δύσκολοι για πρίγκιπες. Διότι, όλο αυτό το σκηνικό για το οποίο και μιλούμε σε παγκόσμιο επίπεδο σαφώς και δεν είναι φανταστικό στην ολότητα του. Είναι ηλίου φαεινότερον πως ορισμένα κέντρα εξουσίας με αριθμητή την πλουτοκρατία και παρανομαστή την δύναμη ισούντε την κυριαρχία απέναντι στις μάζες. Δημιουργούν πολέμους, οικονομικές κρίσεις, διαμορφώνουν τάσεις ζωής και συντηρούν δίπολα στημένων αντιπαραθέσεων.

'Οπως έλεγε ο Λάο Τσε,

"για να δυναμώσεις κάτι πρέπει να το αποδυναμώσεις πρώτα".

Σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει οδεύουμε προς το απόλυτο μηδέν. Προς την ολική ισοπέδωση που επιφυλάσει η απληστεία. Στην εξομοίωση κρίσεων και συνειδήσεων που πλέον μόνο οι νηφάλιοι σε νου, καρδιά και πνεύμα μπορούν να αντισταθούν.

Chinese love poem

"Fallen flower follows flowing water.
Flowing water wants to flow with
fallen flower upon it..."

Joan Osborne-One of Us

Προσδοκώ Ανάσταση στις καρδιές όλων μας...

If God had a name, what would it be
And would you call it to his face
If you were faced with him in all his glory
What would you ask if you had just one question

And yeah yeah God is great yeah yeah God is good
yeah yeah yeah yeah yeah

What if God was one of us
Just a slob like one of us
Just a stranger on the bus
Trying to make his way home

If God had a face what would it look like
And would you want to see
If seeing meant that you would have to believe
In things like heaven and in jesus and the saints and all the prophets

And yeah yeah god is great yeah yeah god is good
yeah yeah yeah yeah yeah

What if God was one of us
Just a slob like one of us
Just a stranger on the bus
Trying to make his way home
He's trying to make his way home
Back up to heaven all alone
Nobody calling on the phone
Except for the pope maybe in rome

And yeah yeah God is great yeah yeah God is good
yeah yeah yeah yeah yeah

What if god was one of us
Just a slob like one of us
Just a stranger on the bus
Trying to make his way home
Like a holy rolling stone
Back up to heaven all alone
Just trying to make his way home
Nobody calling on the phone
Except for the pope maybe in rome

Νόμισμα

"Το ΕΓΩ
είναι η άλλη πλευρά
του ΕΣΥ"


(σταμάτησα λοιπόν να μιλώ για μένα και να ακούω για σένα)

Thievery Corporation-Sound the Alarm

Sound the alarm
Order the attack
Sound the alarm
Order the attack

Sound the alarm
Order the attack
It's martial law
Put your guns pon cock

Sound the alarm
Order the attack
It's martial law
Put your guns pon cock

Sound the alarm…

Sound the alarm
Order the attack
Sound the alarm
Order the attack

Sound the alarm
Order the attack
Selasie-I-soldias
Beat Babylon back

Sound the alarm
Order the attack
Selasie-I-soldias
Beat Babylon back

Sound the alarm…

Sound the alarm
Order the attack
Selasie-I-soldias
Beat Babylon back

Sound the alarm
Order the attack
Selasie-I-soldias
Beat Babylon back

Sound the alarm…
Sound the alarm…
Sound the alarm…
Sound the alarm…

Οινο-πνεύματα

"Καθότι είμαστε όλοι άνθρωποι, είναι φυσικό ορισμένες φορές να βάζουμε νερό στο κρασί μας και να συμβιβαζόμαστε σε πράγματα μικρής σημασίας.

Υπάρχει πρόβλημα όμως, και μάλιστα μεγάλο, όταν στο τέλος αντιληφθούμε πως αντί για κρασί πίνουμε μόνο νερό"

G-old

"Τι χρώμα έχει, ο σαφής άνθρωπος;"

"Χρυσαφής"





Αφιερωμένο στην Moka

Jeronimo {groovy}

Τελευταίως, απαξιώ. Γενικώς και αδιακρίτως. Αποφεύγω να μιλάω (πόσο μάλλον να κράζω) για πράγματα που έχουν να κάνουν με την αυταπάτη/πραγματικότητα που σέρνει ο καθείς μέσα του ως δυσαναπλήρωτο κενό και εστιάζω στην δική μου πλάνη. Δεν τολμώ καν να το ομολογήσω στον εαυτό μου καθώς πάντοτε υπάρχει το ενδεχόμενο ενός οριστικού και αμετάκλητου εκτροχιασμού από σταθερές και αξίες που εξαρχής ο ίδιος είχα θέσει. Επίσης, προτιμώ στο blog μου να ανεβάζω διάσπαρτα εικαστικά ψηφιδωτά εικονογραφημένης υπαρξιακής εικασίας από το να γράφω. Διότι τον τελευταίο καιρό, ο Καιρός μου, μου επιβάλει σαφώς να αδιαφορώ απέναντι στην όποια επεξήγηση της εκάστοτε εσωτερικής Ιδέας.
Οι καλλιτέχνες τα έχουν πει όλα. Με μια όχι τόσο άμεση και μεστή προσέγγιση μα με έναν τρόπο που όλους μας αγγίζει και μας διαπερνά συθέμελα. Ανοίξτε την καρδιά σας λοιπόν. Στην ανάγκη, τα αυτιά και τα μάτια σας.

Οι στίχοι; Αχ, αυτοί οι μοναδικοί στίχοι που ανάμεσα στις γραμμές χορεύουν παιχνιδιάρικα νοήματα...από ένα λησμονημένο τραγούδι ξαναθυμάσαι όλα όσα είχες προσεχτικά θάψει κάτω από το κρεβάτι σου, μια εκ βαθέων εξομολόγηση σε κάνει να κοκκινίζεις, η απαγγελία τεθλιμμένων ποιημάτων κτίζει ρέκβιεμ μεταθανάτιας ζωής, η ολόψυχη και αληθινή αφιέρωσις για μια στιγμή σε βάζει να συλλογιστείς την σημασία των λεγομένων σου, ενώ ακολουθεί το μοιραίο πεπρωμένον της ιερής και απαράβατης υπόσχεσης.
Χάραξη πορείας προς την θεία επίκληση εις το Αέναον Φως.
Αυτό σε κάνει να ανθίζεις ηλιόλουστα.
Η διαπίστωση που αποκαλύπτεται, όχι ως άθροισμα λογικών εν-τυπώσεων, μα ως καθαρή Γνώσις.
Για εμένα πριν από μένα.

Άρρητο, φίλτατε.

Ούτε "σεντόνια" με τα αποτυπώματα του υποφαινόμενου, ούτε αναρτημένες μαρκίζες φρεσκοπλυμένων φιλοσοφημάτων ηθικής και ρομάντζου. Κι ας μοιάζει ανά περιόδους το blog μου με τον Jeronimo Groovy. Και ινδιάνος, και groovy.
Η απλότητα στην καρδιά και στο πνεύμα είναι αυτή που κάνει την ζωή απλή.

Κατανοητός άτακτε φίλε μου;

Portishead-Roads

Ohh, can't anybody see
We've got a war to fight
Never found our way
Regardless of what they say

How can it feel, this wrong
From this moment
How can it feel, this wrong

Storm.. in the morning light
I feel
No more can I say
Frozen to myself

I got nobody on my side
And surely that ain't right
And surely that ain't right

Ohh, can't anybody see
We've got a war to fight
Never found our way
Regardless of what they say

How can it feel, this wrong
From this moment
How can it feel, this wrong

[Instrumental]

How can it feel, this wrong
From this moment
How can it feel, this wrong

Ohh, can't anybody see
We've got a war to fight
Never found our way
Regardless of what they say

How can it feel, this wrong
From this moment
How can it feel, this wrong

Ρατσισμός

Ερώτηση παιδιού κατά την διάρκεια εκδήλωσης κατά των αφρικανικών φυλών:

"Μπαμπά, γιατί οι ρατσιστές πηγαίνουν το καλοκαίρι διακοπές για να μαυριστούν;"






Γλαύκωψ
"Ο Διαβολοδικηγόρος ξαναχτυπά!"
Εκδ. Πήϋσις

Άνθρωποι των Θαυμάτων: Kurt Cobain RIP (1967-1994)

Σαν σήμερα, 15 χρόνια...

"Εγώ το ξεκίνησα πρώτος
Εγώ το ξεκίνησα πρώτος
Ήμουν εγώ
εγώ
Εγώ είμαι αυτός
Εγώ ήμουν ο δημιουργός
Θα το πάρω πάνω μου
εγώ
Ήμουν εγώ
Εγώ ήμουν ο υποκινητής
ο παππούς
ο πρώτος και κύριος
Το έκανα πολύ καιρό
Πριν από όλους
Ήμουν εγώ
Εγώ παίρνω όλο το φταίξιμο
Εγώ παίρνω όλη την ευθύνη
Λάθος μου
Εγώ τα ξεκίνησα όλα
Εγώ το ξεκίνησα πρώτος
εγώ
Εγώ είμαι αυτός
Κατηγορήστε με
δείξτε με με το δάκτυλό σας
Αυτή είναι η απόδειξη μου,
που υπογράφω;
δώστε μου αυτό που μου ανήκει
δώστε μου αυτό που δικαιωματικά είναι δικό μου
δώστε μου αυτό που μου αξίζει"




"Τα ημερολόγια του Kurt Cobain"
Εκδόσεις Μεταίχμιο

Μουσική

"Η Μουσική είναι μία,
οι μουσικοί είναι πολλοί"

Στίγμα '01

"Οι άνθρωποι που έχουν μάθει να χρησιμοποιούν μόνο το στόμα τους,
αναζητούν πάντα διαθέσιμα αυτιά"

Art Set: "Ghost in the Machine"

Στο παρακάτω link μπορείτε να δείτε μια πολύ ενδιαφέρον καλλιτεχνική προσπάθεια. Το set ονομάζεται "Ghost in the Machine" και έχει να κάνει με πορτραίτα καλλιτεχνών που αν και μοιάζουν με φωτογραφίες, δεν είναι. Είναι κατασκευασμένα από αληθινές ταινίες που έχουν παρθεί από κασέτες και φιλμ ταινιών. Δημιουργός αυτού του φανταστικού εγχειρήματος είναι η iri5

Αθάνατη Πεθερά!

Ποιος την ακούει τώρα!

Σαν τα δέντρα

Φωνη κουρασμενη αλλα περηφανη from dimitris meletis on Vimeo.

Η δουλειά του Μαλάκα

dekemvriana - good quality from dimitris meletis on Vimeo.

Η τέρψη του Μαλάκα

"If 6 was 9" Axiom Funk - Funkcronomicon /1995 (original version by Jimi Hendrix)

Bootsy Collins
Buckethead
Bryan "Brain" Mantia
Created and compiled at Greenpoint Studio, Brooklyn, New York.
Produced by Bill Laswell.



(yeah, yeah, yeah)
If the sun refused to shine
I don’t mind, I don’t mind

If the mountains, fell in the sea
Let it be, it ain’t me.
yeah sing a song

Got my own world to live through and
And I ain’t gonna copy you.

Now if uh, six, turned out to be nine
Oh I don’t mind, I don’t mind
If all the hippies cut off all their hair
Oh I don’t care, oh I don’t care.
Dig it

’cause I’ve got my own world to live through and
And I ain’t gonna copy you.
(yeah,right on, uh, yeah)
White collar conservativism flashin’ down the street
Pointin’ that plastic finger at me, yeah!
They’re hopin’ soon my kind will drop off and die but
I’m gonna wave my freak flag high baby!
Yeah !

Fall mountain fall, just don’t fall on me
Go ahead on mister business man, you can’t dress like me
Yeah, sing on Brother
Play on brother, yeah
I’m tired of this carbon copy, baby
Duplications and things like that
Cloning, reowning and uh,
A copy of you just won’t do baby.



*Αφιερωμένο στον Ataktos

Αρκετά*

*ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ-Third Uncle (Brian Eno)


Δε μιλάς, δε γελάς, δε φιλάς, δεν πονάς, δεν κουνιέσαι, δε γυρνάς,
με κοιτάς μ' ένα βλέμμα ψυχρό, μ' ένα βλέμμα ψυχρό

τώρα εγώ τραγουδάω και μιλάω, και γελάω, σε πονάω, σε φιλάω, σε γαμάω, κουρασμένο μυαλό, κουρασμένο μυαλό

κι όλα αυτά επειδή σε τρομάζει η επαφή, μ' έναν που' χει αισθανθεί γιατί κρύφτηκες εκεί
μα η γνώση μου είναι ενοχή, η γνώση μου είναι ενοχή

H ζωή σου είναι μια τρύπα, πέφτεις μέσα και χτυπάς,
δε μιλάς, δε γελάς, δεν φιλάς, κανένας τρόπος για να βγεις, όχι δεν πρόκειται να βγεις,

μες το κελί σου ο αέρας χάνεται, πρήζονται τα μάτια σου μα πως ανασαίνεις, ανασαίνεις Εϊ! Εϊ!

Μη φοβάσαι μωρό μου ποτέ πια μη φοβάσαι μη Ω! Μη φοβάσαι είμαι εδώ,
όπου κι αν πας θα' μαι εδώ

όταν έρχονται οι τοίχοι πάνω σου
ματώνει το κορμί σου από τον πόνο,
ξανά

έχεις χάσματα στη σκέψη, το μυαλό σου πάει να σπάσει, αλλάζει το παρελθόν σου,
ξανά

Θετικό η παρουσία δίνει ο ένας στον άλλο την παρουσία του κι άλλο όταν μιλάς,
δε θα χαθείς

Θετικό η παρουσία δίνει ο ένας στον άλλο την παρουσία του κι άλλο όταν μιλάς,
δε θα χαθείς

Γιατί υστερία η ζωή μας βρωμερή και φριχτή χωρίς λόγο κανένα λόγο

και φριχτή και πλαστή σιχαμένη τρελή γεμάτη αμηχανία και πόνο

χάνεσαι, χάνεσαι κι η μόνη ευκαιρία για να ζήσεις είναι να μιλήσεις, να μιλήσεις.

'Ελα και βγες και φώναξε τι είσαι, ποιος είσαι, γιατί είσαι, τι ζητάς,
με το θυμό που κρατάς, με το θυμό που κρατάς,

να ανάψουν φωτιές στα κορμιά, στα κελιά, στα φτερά, στα μυαλά,
για όλα αυτά που δεν είπες ποτέ, που δεν είπες ποτέ

θέλω ένταση την θέλω τώρα, τώρα αμέσως, θέλω ένταση, την παίρνω τώρα, τώρα αμέσως.

Αρκετά!

Ατάκα ημέρας

"Όσα δεν φέρνει ο χρόνος,
τα φέρνει η στιγμή"

Α.Α.Α. (ατάκα αδιέξοδου αυνανισμού)*

"Δεν έχεις καταλάβει πως το σύστημα,
είναι ότι δεν υπάρχει σύστημα;"


*αστυνομικός σε πολίτη

Eddie Vedder-Society

It's a mystery to me
we have a greed
with which we have agreed

You think you have to want
more than you need
until you have it all you won't be free

Society, you're a crazy breed
I hope you're not lonely without me

When you want more than you have
you think you need
and when you think more than you want
your thoughts begin to bleed

I think I need to find a bigger place
'cos when you have more than you think
you need more space

Society, you're a crazy breed
I hope you're not lonely without me
Society, crazy and deep
I hope you're not lonely without me

There's those thinking more or less less is more
but if less is more how you're keeping score?
Means for every point you make
your level drops
kinda like it's starting from the top
you can't do that...

Society, you're a crazy breed
I hope you're not lonely without me
Society, crazy and deep
I hope you're not lonely without me

Society, have mercy on me
I hope you're not angry if I disagree
Society, crazy and deep
I hope you're not lonely without me.

Ο Subcomandante Marcos για την Γάζα

Στις 27 Δεκεμβρίου, μια μέρα μετά το άνοιγμα του 1ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ της Αξιοπρεπούς Οργής στο Mexico City, το Ισραήλ ήδη είχε ξεκινήσει σε πλήρη κλίμακα τις σφαγές στη Γάζα. Οι χιλιάδες συμμετέχοντες στο φεστιβάλ που ήταν από Μεξικό, διάφορα μέρη της Νοτίου Αμερικής, Ευρώπη και Ασία με γρήγορες διαδικασίες εξέδωσαν μια δήλωση στην οποία καταδίκαζαν τις επιθέσεις στη Γάζα και παρείχαν την απόλυτη αλληλεγγύη τους στον Παλαιστινιακό αγώνα. Κατόπιν, στις 3 Ιανουαρίου, ακολούθησε πορεία στο Αμερικάνικο προξενείο που βρίσκεται στην Oaxaca City από μέλη του APPO (Popular Assembly of the Peoples of Oaxaca). Οι διαδηλωτές δέχθηκαν βροχή από δακρυγόνα και 19 από αυτούς συνελήφθησαν.
Την επόμενη μέρα, στα πλαίσια του 1ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ της Αξιοπρεπούς Οργής ο Subcomandante Marcos, εκπρόσωπος του EZLN (Zapatista Army of National Liberation), μίλησε για τη Γάζα.
Το παρακάτω βίντεο περιέχει μέρη της ομιλίας του με αγγλικούς υπότιτλους και τα πλάνα που ακολουθούν είναι από την πορεία αλληλεγγύης προς τη Γάζα που έγινε στην Chiapas.

Πορεία Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη (Chiapas, Μεξικό)

Η πλήρης ομιλία:

"Two days ago, the same day we discussed violence, the ineffable Condoleezza Rice, a US official, declared that what was happening in Gaza was the Palestinians' fault, due to their violent nature.

The underground rivers that crisscross the world can change their geography, but they sing the same song.

And the one we hear now is one of war and pain.

Not far from here, in a place called Gaza, in Palestine, in the Middle East, right here next to us, the Israeli government's heavily trained and armed military continues its march of death and destruction.

The steps it has taken are those of a classic military war of conquest: first an intense mass bombing in order to destroy "strategic" military points (that's how the military manuals put it) and to "soften" the resistance's reinforcements; next a fierce control over information: everything that is heard and seen "in the outside world," that is, outside the theater of operations, must be selected with military criteria; now intense artillery fire against the enemy infantry to protect the advance of troop to new positions; then there will be a siege to weaken the enemy garrison; then the assault that conquers the position and annihilates the enemy, then the "cleaning out" of the probable "nests of resistance."

The military manual of modern war, with a few variations and additions, is being followed step-by-step by the invading military forces.

We don't know a lot about this, and there are surely specialists in the so-called "conflict in the Middle East," but from this corner we have something to say:

According to the news photos, the "strategic" points destroyed by the Israeli government's air force are houses, shacks, civilian buildings. We haven't seen a single bunker, nor a barracks, nor a military airport, nor cannons, amongst the rubble. So--and please excuse our ignorance--we think that either the planes' guns have bad aim, or in Gaza such "strategic" military points don't exist.

We have never had the honor of visiting Palestine, but we suppose that people, men, women, children, and the elderly--not soldiers--lived in those houses, shacks, and buildings.

We also haven't seen the resistance's reinforcements, just rubble.

We have seen, however, the futile efforts of the information siege, and the world governments trying to decide between ignoring or applauding the invasion, and the UN, which has been useless for quite some time, sending out tepid press releases.

But wait. It just occurred to us that perhaps to the Israeli government those men, women, children, and elderly people are enemy soldiers, and as such, the shacks, houses, and buildings that they inhabited are barracks that need to be destroyed.

So surely the hail of bullets that fell on Gaza this morning were in order to protect the Israeli infantry's advance from those men, women, children, and elderly people.

And the enemy garrison that they want to weaken with the siege that is spread out all over Gaza is the Palestinian population that lives there. And the assault will seek to annihilate that population. And whichever man, woman, child, or elderly person that manages to escape or hide from the predictably bloody assault will later be "hunted" so that the cleansing is complete and the commanders in charge of the operation can report to their superiors: "We've completed the mission."

Again, pardon our ignorance, maybe what we're saying is beside the point. And instead of condemning the ongoing crime, being the indigenous and warriors that we are, we should be discussing and taking a position in the discussion about if it's "zionism" or "antisemitism," or if Hamas' bombs started it.

Maybe our thinking is very simple, and we're lacking the nuances and annotations that are always so necessary in analyses, but to the Zapatistas it looks like there's a professional army murdering a defenseless population.

Who from below and to the left can remain silent?

Is it useful to say something? Do our cries stop even one bomb? Does our word save the life of even one Palestinian?

We think that yes, it is useful. Maybe we don't stop a bomb and our word won't turn into an armored shield so that that 5.56 mm or 9 mm caliber bullet with the letters "IMI" or "Israeli Military Industry" etched into the base of the cartridge won't hit the chest of a girl or boy, but perhaps our word can manage to join forces with others in Mexico and the world and perhaps first it's heard as a murmur, then out loud, and then a scream that they hear in Gaza.

We don't know about you, but we Zapatistas from the EZLN, we know how important it is, in the middle of destruction and death, to hear some words of encouragement.

I don't know how to explain it, but it turns out that yes, words from afar might not stop a bomb, but it's as if a crack were opened in the black room of death and a tiny ray of light slips in.

As for everything else, what will happen will happen. The Israeli government will declare that it dealt a severe blow to terrorism, it will hide the magnitude of the massacre from its people, the large weapons manufacturers will have obtained economic support to face the crisis, and "the global public opinion," that malleable entity that is always in fashion, will turn away.

But that's not all. The Palestinian people will also resist and survive and continue struggling and will continue to have sympathy from below for their cause.

And perhaps a boy or girl from Gaza will survive, too. Perhaps they'll grow, and with them, their nerve, indignation, and rage. Perhaps they'll become soldiers or militiamen for one of the groups that struggle in Palestine. Perhaps they'll find themselves in combat with Israel. Perhaps they'll do it firing a gun. Perhaps sacrificing themselves with a belt of dynamite around their waists.

And then, from up there above, they will write about the Palestinians' violent nature and they'll make declarations condemning that violence and they'll get back to discussing if it's zionism or anti-semitism.

And no one will ask who planted that which is being harvested."

For the men, women, children, and elderly of the Zapatista National Liberation Army,

Subcomandante Insurgente Marcos
Mexico, January 4, 2009.

Μοιρασιά στην προδοσία

- Ξεκινάμε;
- Έτοιμος
- Μμμ...μισό λεπτάκι να κοιτάξω αν έχω φέρει τα πάντα μαζί μου
- Είναι εντάξει;
- Ναι, όλα είναι εδώ
- Πάμε;
- Φύγαμε. Λοιπόν, με έναν πρόχειρο υπολογισμό κατέληξα πως τα δικά σου είναι δικά μου και τα δικά μου παραμένουν δικά μου
- Μα αυτό δεν είναι δίκαιο
- Γιατί;
- Γιατί δεν υπάρχει λόγος να γίνει μοιρασιά
- Ποιος μίλησε για μοιρασιά;
- Και τι κάνουμε εδώ τότε;
- Με παρακολουθείς να παραδίδω στον εαυτό μου τα λάφυρα μιας προδοσίας

Athens Indymedia: Ούτε που να το σκέφτεστε

Tα αφεντικά, τα κυβερνητικά και τα λοιπά κομματικά υποχείριά τους προσπαθούν να φιμώσουν την ελεύθερη και ανεξάρτητη φωνή του Ιndymedia.


Μετά από την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη οι μηχανισμοί της εξουσίας εντείνουν τις προσπάθειές τους να καταστείλουν τώρα ό,τι συντάχθηκε με αυτή την μεγαλειώδη λαϊκή έκρηξη θέλοντας να επιβάλουν την σιωπή και τον τρόμο.


Με γελοίες επερωτήσεις των ακροδεξιών ηθοποιών του κοινοβουλευτικού θεάτρου, και πλαισιωμένοι από τον χορό των ύπουλων και προβοκατόρικων δημοσιευμάτων του «κομουνιστικού» Ριζοσπάστη και άλλων αστικών φυλλάδων, προετοιμάζονται να καταφέρουν ένα χτύπημα σε μία από τις ουσιαστικές κατακτήσεις της κοινωνικής βάσης. Αυτή της συμμετοχικής αδιαμεσολάβητης και αχρημάτιστης διακίνησης της πληροφορίας και των ιδεών. Σχεδιάζουν το κλείσιμο ενός χώρου συνάντησης χιλιάδων ανθρώπων που καθημερινά μοιράζονται τις σκέψεις και τις δράσεις τους δημιουργώντας και οργανώνοντας έναν ιστό ελεύθερης έκφρασης και αντίστασης στην θηριωδία των κυβερνήσεων και της εκμετάλλευσης των εργοδοτών.


Απώτερος σκοπός τους είναι να ανακόψουν την επιθετική πορεία της κοινωνίας και την αυξανόμενη ένταση των διεκδικήσεων για την δημιουργία μίας καλύτερης ζωής μέσα στην καπιταλιστική-εξουσιαστική κόλαση που μας έχουν καταδικάσει να ζούμε. Αυτό που προσδοκούν είναι να διαλύσουν την γνώση και την επικοινωνία που γεννιέται και αναπτύσσεται με οριζόντιο και ακηδεμόνευτο τρόπο καθιστώντας την παρουσία τους απλά ανυπόφορη.


Σήμερα για ακόμα μία φορά η κοινωνία αντιστέκεται, οραματίζεται και συζητά για ένα διαφορετικό τρόπο οργάνωσης της καθημερινότητάς της. Κυοφορεί άλλες αξίες και τις κάνει να φτάνουν σε κάθε γωνιά αυτής της γης, αρνούμενη τα ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, χρησιμοποιώντας τα δικά της μέσα για την ενημέρωσή της, με προκηρύξεις, με έντυπα, με διαδικτυακούς χώρους. Και αυτό είναι επικίνδυνο για εκείνους που έχουν μάθει να ζουν παρασιτώντας από τον ιδρώτα αυτών που έχουν φτιάξει τα πάντα. Από τον κόπο των ανδρών και γυναικών εργαζόμενων, σπουδαστών, μεταναστών, επιστημόνων. Η αδιαμεσολάβητη πληροφόρηση και επικοινωνία φοβίζει αυτούς που έχουν μάθει να εξουσιάζουν με την τρομοκράτηση και εκμετάλλευση των άλλων


Και είναι καλό να συνεχίσουν να τρέμουν και να φοβούνται την οργή όλων αυτών που έως τώρα υπέμειναν καρτερικά την βία, τον εξευτελισμό και την καταλήστευση των κόπων τους.


Το indymedia είναι ανάγκη και δημιούργημα αυτού του εξεγερμένου κόσμου και θα παραμείνει ζωντανό όσο καιρό η ίδια η βάση της κοινωνίας θα το χρειάζεται για την έκφραση της.


Ας σας γίνει κατανοητό βασιλιάδες και αφεντάδες αυτού του τόπου. Το indymedia είναι πέρα από την σφαίρα της δικαιοδοσίας σας και τον έλεγχό σας. Είναι πέρα από την λογική και την ηθική σας. Είναι δικό μας και θα μείνει ζωντανό για όσο το χρειαζόμαστε στην πορεία για την αλλαγή αυτού του κόσμου


ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ
ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΥΣ


Συλλογικότητα Διαχείρισης
του athens.indymedia.org

Πόλεμοι επί χάρτου

Σε 1,5 λεπτό παρουσιάζεται η πολεμική ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής μέχρι σήμερα. Το πλήθος και η συχνότητα των πολέμων, που έκαναν Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι ανά τον κόσμο θα σας αφήσει έκπληκτους...

Εξεγερτική φωλεά

Ευχαριστώ τον Εγκλωβισμένο

Ο Johnny Rotten για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο

Mιας και σε προηγούμενο Post ανέφερα αξιοσημείωτο καλλιτεχνικό δρώμενο θα ήθελα να σημειώσω κάτι το οποίο αφορά τον εγχώριο καλλιτεχνικό μας κόσμο αλλά και την εντόπια διανόηση. Μιλάω για τους εκπροσώπους της Τέχνης και των Γραμμάτων. Για όλους αυτούς που μέσα από τα έργα τους αν μη τι άλλο θα έπρεπε να αποτελούν ένα ζωτικό κομμάτι μιας υγιής κοινωνίας που σκέφτεται, αντιδρά και επιλέγει πράγματα με βάση την ελευθερία, την αυθεντικότητα, την πρωτοτυπία κ.ο.κ.
Μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη και όπως έχουν έρθει τα πράγματα, δεν μπορώ να πω ότι μου έκανε και φοβερή εντύπωση η ως τώρα συνέχεια μα αυτό δεν σημαίνει πως δεν οφείλω να το σχολιάσω κιόλας. Επιβεβαίωσα για ακόμη μια φορά το ότι ο υποτιθέμενος σκεπτόμενος χώρος της Τέχνης και των Γραμμάτων έχει δεχθεί, με το αντίτιμο του βολέματος σαφώς, μια εκούσια λοβοτομή. Στο σύνολο του, με εξαίρεση καμιά δεκαριά παγιωμένους στο σύστημα καλλιτέχνες που ζήτησαν βήμα στα κανάλια, επέδειξε μια πρωτοφανή βουβαμάρα που αντηχεί ως τα σήμερα στα αυτιά μου. Αντί να υπάρχει μια πρωτοφανή κινητοποίηση τους μέσω των ΜΜΕ, η συντριπτική πλειοψηφία εξ'αυτών προτίμησε να μην πάρει θέση ώστε να να μην ρισκάρει και να διατηρήσει τα κεκτημένα. Αντί να συμβούν σειρά μαζικών καλλιτεχνικών δρώμενων ώστε να υπάρχει γενική κατακραυγή από την ευρύτερη μάζα επέλεξαν την αποστασιοποίηση και την εξαγορασμένη σιωπή. Περίτρανη απόδειξη πως στις μέρες μας δεν υπάρχει ανεξάρτητη και αυθόρμητη διάθεση για να ξαναγίνει ο καλλιτέχνης αυτό που ήταν κάποτε. Εκφραστής και καθρέφτης μιας κοινωνίας που αφουγκράζεται τις αγωνίες και τα θέλω των καιρών. Κι ενώ η μούγκα των Ελλήνων καλλιτεχνάδων μας πήρε τα αυτιά, υπάρχουν άλλοι στο εξωτερικό οι οποίοι ακόμα αντιλαμβάνονται πράγματα πέραν του καλλιτεχνικού τους μικρόκοσμου.
Ο πάλαι ποτέ τραγουδιστής των Sex Pistols, Johhny Rotten (βλ. John Lydon), στις 18/12/08 αναφέρει στο προσωπικό του blog τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και με link παραθέτει εκτεταμένες πληροφορίες στους ανθρώπους του εξωτερικού για τα γεγονότα που ακολούθησαν.

Να τα βλέπουν αυτά οι αυτόβουλα φιμωμένοι δικοί μας καλλιτεχνάδες.
Μια ζωή σκυμμένοι και υποχείρια δεν γίνεται, ξεκουνάτε λοιπόν!

O Ψαραντώνης στο "All Tomorrow's Parties" festival του Nick Cave

Αναμεταδίδω μια υπέροχη καλλιτεχνική είδηση που διάβασα στο blog Mushroom Head.
Περισσότερα ΕΔΩ

Μηδέν εις το πηλίκο

"Η τέλεση της κηδείας μου,
δεν με προβληματίζει καθόλου.
Θα είναι το μοναδικό πράγμα για το οποίο,
δεν θα χρειαστεί να κάνω το παραμικρό."

Θεάτρικαλ βιού οφ λάϊφ

Φοβερό Post, αναμετάδοση από το arxedia MEDIA.

Συνέντευξη του Steve Albini στο DIY or DIE

O Steve Albini, για το να είσαι καλλιτέχνης

SEPULTURA-Territory

Unknown man
Speaks to the world
Sucking your trust
A trap in every world

War for territory
War for territory

Choice control
Behind propaganda
Poor information
To manage your anger

Dictators speech
Blasting off your life
Rule to kill the urge
Dumb assholes speech

Years of fighting
Teaching my son
To believe in that man
Racist human being
Racist ground will live
Shame and regret
Of the pride
You've once possessed

Περί Δαιμονίων Πολέμου

"Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι..."



Απαρχής κόσμου, τα φαινομενικά αντίθετα, μάχονται μεταξύ τους όχι κατ'ανάγκην για να επιβληθούν το ένα στο άλλο μα για να υπάρχει τριβή, δράση, κίνηση και πρόοδος. Το ζητούμενο στο Τάο δεν είναι η δυαδικότητα και τα αντιμαχόμενα δίπολα. Ο πόλεμος με την ειρήνη, η δύναμη με την αγάπη, ο θάνατος με την ζωή, η καταστροφή με την δημιουργία αποτελούν τις διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος. Φυσικά, το νόμισμα δεν είναι άλλο από αυτό της κοσμικής ισορροπίας και η πολυπόθητη υπέρβαση της θείας διαίρεσης ώστε να προσεγγίσουμε την πηγή του Ενός επιτυγχάνεται όταν αντιλαμβανόμαστε πως δεν υπάρχουν αντίθετες έννοιες μα συμπληρωματικές. Στον ανθρώπινο νου, στην φυσική εκδήλωση της ζωής και της φύσεως μα και σε οτιδήποτε μπορούμε να αντιληφθούμε με τις πέντε μας αισθήσεις πάντοτε υπάρχει το αντίστροφο/αντίρροπο του κάθε πράγματος. Το αποτέλεσμα είναι το ένα να είναι εξαρτώμενο από το άλλο και να διαιωνίζεται ένας φαύλος κύκλος αλληλοεξαρτώμενων εννοιών στις οποίες ο άνθρωπος καθημερινά ακροβατεί έτσι ώστε να μπορεί το μυαλό του να ερμηνεύσει καλύτερα τον κόσμο.
Τώρα, ως όχημα του Πολέμου, η ενέργεια με εκφραστή την Δύναμη είναι αυτή που ρέει αδιάπαυστα και μέσα από την καταστροφή ξεπηδά η δημιουργία. Ο πόλεμος, ως αρχέτυπο, δεν αφορά αποκλειστικά τον κοινωνικό ιστό, ούτε έχει να κάνει με όλα αυτά που βρίσκονται μόνον με πράγματα που αφορούν σε υλικό και πρακτικό επίπεδο τον άνθρωπο. Όλοι μας κάθε στιγμή της ημέρας πολεμούμε εντός κι εκτός των τειχών που χωρίζουν το εσωτερικό με το εξωτερικό μας γίγνεσθαι. Η καρδιά μας πολεμά, το μυαλό μας το ίδιο και πολλές φορές δεν γνωρίζουμε ποιος θα είναι ο νικητής και ο ηττημένος μέσα μας στο τέλος της κάθε ημέρας. Μαχόμαστε τα κατώτερα ένστικτα μας και συνεχώς βρισκόμαστε σε μια κατάσταση άμυνας ή επίθεσης όσον αφορά τα θέλω μας, τις επιθυμίες μας, τα όνειρα μας και τα "πρέπει" που μας επιβάλλονται από την κοινωνία και το σύστημα.
Στην ουσία, ποτέ δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος σε ένα πόλεμο...κι αυτή η διαπίστωση, μπορεί να είναι μια υπέρβαση εφόσον κατανοούμε πως πέραν αποτελεσμάτων το αυστηρό ζητούμενο είναι η πολεμική πράξη και όχι η έκβαση αυτού. Τα υπόλοιπα είναι όροι, εξηγήσεις, τίτλοι που δίνουμε εμείς οι άνθρωποι ώστε να εξηγήσουμε τον παραλογισμό και το κίνητρο για περαιτέρω δράση, κίνηση και αλλαγή μιας παγιωμένης κατάστασης. Φυσικά και το θέμα δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται όταν μέσα σε όλη αυτή την διαδικασία συμμετέχουν και παντοδύναμες σκεπτομορφές όπως "Εγώ", "Χρήμα", "Εξουσία" κτλ.

{{Ο προσωπικός σαμουράι του αυτοκράτορα επισκέφθηκε μια μέρα έναν γέρο σοφό που είχε αποκτήσει τεράστια φήμη στα γύρω χωριά με την ζωή και το έργο του. Φτάνοντας στο φτωχικό του βρήκε τον γέροντα να κάθεται χάμω και γύρω του να τον περιβάλλουν τεράστια φίδια με απίστευτη οικειότητα που σε έκαναν να πιστέψεις πως τα είχε ως κατοικίδια. Ο σαμουράι, σαν στάθηκε απέναντι από τον γέροντα ύψωσε το ανάστημα του σαν περήφανο βουνό και είπε: "Είμαι ο γενναιότερος σαμουράι! Στρατιές ολόκληρες έχω ξεκληρίσει με τα ίδια μου τα χέρια και δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να με νικήσει!", το ύφος του δεν άφηνε κανένα περιθώριο για αντίρρηση μα ο γέρος ήδη είχε σκάσει στα γέλια. "Ήρθες εδώ για να κορδωθείς περισσότερο και από τις κόμπρες που μου κάνουν παρέα και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά μπήκες οπλισμένος και φοβερίζεις έναν γέρο σαν και του λόγου μου. Χάσου από μπροστά μου τυφλέ άνθρωπε!". Τα λόγια τούτα ηχούσαν ακόμα στους τοίχους του μυαλού του σαμουράι σαν σπαθιά που πετσόκοβαν τον αέρα και το πρόσωπο του είχε κοκκινίσει τόσο πολύ που θύμιζε ηφαίστειο που είναι έτοιμο να εκραγεί από την προσβολή. Μέσα σε μια στιγμή, ο πολεμιστής είχε μετατραπεί σε κύμα λάβας που ήταν έτοιμο να κάμει στάχτη τον γέροντα και δίχως δεύτερη σκέψη έβγαλε το δίστομο σπαθί του και με μανία που θα ζήλευαν και οι πιο σκοτεινοί δαίμονες, του αποκρίθηκε ουρλιάζοντας με λύσσα: "Προσβάλλεις και αμφισβητείς τον μεγαλύτερο όλων των σαμουράι και θα πληρώσεις βρωμόγερε!", και πριν καλά καλά ολοκληρώσει την φράση του είχε προλάβει να καρφώσει το ξίφος του στο στήθος του ανυπεράσπιστου γέροντα. Τούτη η αστραπιαία του κίνηση ράντισε απ'άκρη σ'άκρη με αίμα τους τοίχους της καλύβας του ηλικιωμένου άντρα. Το επόμενο ανοιγοκλείσιμό των ματιών συνάντησε τον γέροντα με ανέλπιστα κουράγια αντοχής να στέκεται σαν θανάσιμα πληγωμένο αγρίμι κρατώντας το στήθος του καθώς κοιτούσε τον πολεμοχαρή άντρα. Προσπάθησε να ανοίξει τα χείλη του μα οι λέξεις βάφονταν κόκκινες από το αίμα που σαν ορμητικό ποτάμι του έφραζε τον λαιμό. Καταβάλλοντας τεράστια προσπάθεια έφτυσε μια κόκκινη κηλίδα αίματος πριν ξεστομίσει τα τελευταία του λόγια. "Σαμουράι, γελιέσαι. Δεν είσαι τόσο δυνατός όσο θες να πιστεύεις. Ούτε είσαι ανίκητος όπως θες να νομίζεις. Μπορεί να σκότωσες χιλιάδες άντρες στην μάχη μα την ίδια στιγμή δεν μπορείς να νικήσεις τον κακό σου εαυτό...", τα μάτια του σοφού δεν μπορούσαν πλέον να εστιάσουν καλά και περιμαζεύοντας όσο σθένος του είχε απομείνει συνέχισε, "...χα! την ίδια στιγμή που επιτέθηκες τυφλωμένος από το Εγώ σου σε έναν άοπλο γέροντα σαν και μένα, την ίδια στιγμή έχασες από τον ένα και μοναδικό σου άσπονδο εχθρό. Τέτοια ντροπή θα κουβαλάς μαζί σου για πάντα θαρραλέε πολεμιστή"...με τούτα τα λόγια ο γέροντας άφησε την πνοή του να πετάξει στο βασίλειο του επέκεινα και τον σαμουράι να αφήνει την καλύβα με κατεβασμένο το κεφάλι. Λένε, πως έκτοτε ο σαμουράι δεν έβγαλε ξανά το σπαθί από την θήκη μιας και το όπλο του ήταν αυτό που του θύμιζε εκείνη την ημέρα...}}

Πως μπορεί κάποιος να επιβληθεί με σοφία, αρετή και σύνεση στο γύρω περιβάλλον αν δεν μπορεί να επιβληθεί με τον ίδιο τρόπο πρώτα στον εαυτό του;
Πόσο πραγματικά δυνατός και ατρόμητος είναι κάποιος όταν μπορεί να νικήσει τους πάντες εκτός του εαυτού του λοιπόν;

Ηράκλειτος

«πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι πάντων δε βασιλεύς,
και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους,
τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους»

Animation film: "I Met The Walrus" (John Lennon's interview on 1969)

Μια ταινία-animation μικρού μήκους που εικονογραφεί τη συνέντευξη που έδωσε ο John Lennon το 1969 στον 14χρονο θαυμαστή των Beatles.
O Jerry Levitan μπήκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που έμενε ο John Lennon και τον έπεισε να του δώσει μια συνέντευξη για την ειρήνη.
Με τη συνέντευξη για soundtrack, μετά από 38 χρόνια φτιάχτηκε αυτό το ταινιάκι με τίτλο “I Met the Walrus”.
Η ταινία προτάθηκε για Oscar το 2008 ως “Best Animated Short” και κέρδισε το βραβείο καλύτερου animation στα “Manhattan Short Film Festival”.
Ο John Lennon μιλάει για τον πόλεμο, την ειρήνη, την Αμερική, τον κόσμο, το καλό και το κακό μέσα μας...

Ελληνικοί υπότιτλοι ΕΔΩ

ΜΗΝΥΜΑ συμπαράστασης του Subcomandante Marcos στην εξεγερμένη Ελλάδα

O Subcomandante Marcos του EZLN-Zapatistas στέλνει ΜΗΝΥΜΑ συμπαράστασης στην εξεγερμένη Ελλάδα:
Στο πλαίσιο του 1ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ της Αξιοπρεπούς Οργής, που λαμβάνει χώρα στο Μεξικό, ο εξεγερμένος υποδιοικητής Μάρκος ξεκινάει την παρέμβασή του, με τίτλο:
-Πρώτος άνεμος. Μια οργισμένη αξιοπρεπής νεολαία-,
με ένα χαιρετισμό στα ελληνικά:

"Συντρόφισσα, σύντροφε.
Εξεγερμένη Ελλάδα.
Εμείς, οι πιο μικροί, από αυτή τη γωνιά του κόσμου, σε χαιρετάμε.
Δέξου το σεβασμό μας και το θαυμασμό μας γι' αυτό που σκέφτεσαι και κάνεις.
Από μακριά μαθαίνουμε από σένα.
Ευχαριστούμε."

Υποδιοικητής Marcos
1ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ της Αξιοπρεπούς Οργής
Μεξικό, 2/1/09


Subcomandante Marcos of EZLN, MESSAGE to revolted Greece:

"Comrade woman, comrade man.
Revolted Greece.
We, the smallest, from this corner of world, salute you.
Accept our respect and our admiration
for what you think and do.
From far away, we learn from you. We thank you."

Subcomandante Marcos
1st World Festival of Dignified Rage.
MEXICO, 2/1/09


Subcomandante Marcos of EZLN, MENSAJE a Grecia rebelde:

"Compañera, compañero. Grecia rebelde.
Nosotros, los mas pequeños, de esta rincon del mundo, te saludamos.
Recibe nuestro respecto y nuestra admiración por lo que piensas y haces.
Desde lejos aprendemos de ti.
Gracias."

Subcomandante Marcos
1er Festival Mundial de la Digna Rabia.
Mexico, 2/1/09



Οι Ζαπατίστας, 25 χρόνια από τη γέννηση του Ζαπατιστικού Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση, 15 χρόνια από την κήρυξη του πολέμου στην κυβέρνηση του Μεξικού, 5 χρόνια από την ίδρυση των Επιτροπών Καλής Διακυβέρνησης και 3 χρόνια από την Άλλη Καμπάνια και την Έκτη Διεθνή, κάλεσαν στο 1ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ της Αξιοπρεπούς Οργής.
Από τις 26 Δεκέμβρη 2008 ως τις 5 Γενάρη 2009, στην Πόλη του Μεξικού, στο Καρακόλ του Οβεντίκ και στην πόλη Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας, στην Τσιάπας, χιλιάδες άντρες και γυναίκες από το Μεξικό και ολόκληρο τον κόσμο συναντιούνται για να παρουσιάσουν τους αγώνες τους, να ανταλλάξουν εμπειρίες και να συζητήσουν, μεταξύ άλλων, για την άλλη ύπαιθρο, την άλλη πόλη, την άλλη επικοινωνία, την άλλη τέχνη, την άλλη κουλτούρα, την άλλη πολιτική, το άλλο κοινωνικό κίνημα, την άλλη ιστορία, την άλλη σεξουαλικότητα.
Στην Πόλη του Μεξικού βρέθηκαν 1.155 άτομα που παρουσίασαν τους αγώνες τους, 228 συλλογικότητες και οργανώσεις από 27 πολιτείες του Μεξικού, 270 άτομα, 57 συλλογικότητες και οργανώσεις από 25 χώρες του κόσμου, ενώ συμμετείχαν επίσης 90 πολιτιστικές ομάδες (μουσική, θέατρο, χορός, παραμύθι, μαριονέτες, ποίηση, κ.λπ.) από 10 πολιτείες του Μεξικού και διάφορες χώρες του κόσμου και παρουσιάστηκαν 3 εκθέσεις φωτογραφίας, μία ζωγραφικής και 25 βίντεο αγώνων από το Μεξικό και ολόκληρο τον κόσμο.
Στις 2 Γενάρη 2008, στη διάρκεια του φεστιβάλ στο Σαν Κριστόμπαλ ο υποδιοικητής Μάρκος απηύθυνε ένα χαιρετισμό στις εξεγερμένες και τους εξεγερμένους στην Ελλάδα



Πλήρες κείμενο της ομιλίας, στο παρακάτω link του Athens Indymedia