έσβησ' αέρας το κερί που κράτουνα στην χέρα
κι είναι για μένα η ζωή σκοτίδι νύχτα μέρα
κι είναι για μένα η ζωή σκοτίδι νύχτα μέρα
άντρας που δεν εκάτεχε τα μάτια του πως κλαίνε
αγάπησε, και τρέξανε -σαν του μωρού, που λένε
αγάπησε, και τρέξανε -σαν του μωρού, που λένε
Ψαραντώνης
~ΙΔΑΙΟΝ ΑΝΤΡΟΝ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου