Έγερσις

Περιπλανώμενος στις παρυφές του όρθρου σε καλούσα,
μες την ψυχή μου το αιώνιο φως αναζητούσα.
Ανάστημα όρθωνα στην μοναξιά κάθε φορά που σε κοιτούσα,
κι αθάνατη αγάπη ήταν το μόνο που ποθούσα.

Διάβαζα τα σημεία των καιρών της ανθρωπότητας κι αγκομαχούσα,
ότι μοιραίο και γραπτό θε να΄ρθει αργά μα ας περάσει γρήγορα παρακαλούσα.

"Μόνον Αγάπη εφεξής", είπα στον εαυτό, είναι το αγαθό

που μέχρι το τέλος της ζωής μου θ'αποζητούσα.