Τοξοβόλος

Ωσάν τόξο τεντώνεται το κορμί.
Λυγίζει με τις άκρες του να θέλουν τον ουρανό να αγγίξουν.
Βέλος το πάθος, την έναστρη μήτρα της νύχτας σκίζει στα δύο
μια επαφή γόνιμη που δεν χωρά κανένα αμάρτημα για αστείο.

Αναπαυμένος στη ζέση της σκέψης της,
εκσπερματώνω καινούργια σύμπαντα και πλανήτες
με του κόσμου τα σύνορα να ξαναγεννιούνται
και πάλι από την αρχή απ'της Αγάπης την ορμή να τυραννιούνται.