Είναι λιγόψυχο και φτηνό να ψάχνουμε αναδρομικά την χαμένη μας μαγκιά με ανορθόδοξους τρόπους και ειδικότερα όταν το πρόσωπο του άλλου είναι διατεθειμένο να μας συμπεριφερθεί με αγάπη και ενδιαφέρον.
Όταν έχουμε συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο συμπεριφοράς από το άλλο φύλο, όταν δεν τολμούμε να σηκώσουμε ανάστημα και εμφανίζεται ένας άνθρωπος για να μας συμπεριφερθεί επιτέλους με αισθήματα αγάπης και ενδιαφέροντος τότε οι ρόλοι αλλάζουν. Σηκώνουμε παντιέρα και θεωρούμε πως έχουμε το πάνω χέρι. Πως πλέον "μαγκέψαμε" και δεν ανεχόμαστε άλλα σκατά από τρίτους ενώ στην ουσία το μόνο που κάνουμε είναι να μεταφέρουμε τα απωθημένα μιας προηγούμενης σχέσης στην επόμενη.
Έτσι είναι όμως οι σχέσεις δύναμεις.
Όχι οι σχέσεις αγάπης.
Και οι σχέσεις δύναμεις δεν ανταποκρίνονται στην αμοιβαιότητα αλλά στην σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου. Στην ενέργεια που δεν ελευθερώνει μα καταδυναστεύει.
Εκεί που σκύβαμε το κεφάλι και ακούγαμε τον άλλον να μας επιβάλλει βίαια με ψυχολογικά ή ακόμη και σωματικά μέσα κάθε είδους ιδέες, συμπεριφορές, συνήθειες, τρόπους αντίληψης ορισμένων πραγμάτων κατόπιν βρισκόμαστε σε μια άλλη σχέση και αντί να ευλογούμε τον πανάγαθο για την τρυφερότητα που μας έφερε στο διάβα μας, καθόμαστε και τεντώνουμε το σχοινί μόνο και μόνο γιατί έτσι πιστεύουμε πως επιβεβαιώνουμε τα κεκτημένα συναισθήματα του άλλου. Ότι με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να μας αποδεικνύει την σταθερότητα που τον διακατέχει απέναντι στα πιστεύω του και φυσικά να ανέχεται κάθε μέσο συναισθηματικής επιβολής.
Εκεί που στο παρελθόν δίναμε απλόχερα, τώρα σκεφτόμαστε τι θα πάρουμε.
Εκεί που ρίχναμε τον εαυτό μας στην φωτιά για τον άλλον, τώρα επιθυμούμε να τον βλέπουμε να καίγεται για μας.
Κι αυτό είναι τόσο λάθος. Ούτε ο ένας είναι τρόπος αλλά ούτε ο άλλος ώστε να αποδείξουμε σε μας ή στον σύντροφο μας πως θέλουμε ο ένας τον άλλον.
Διότι αυτό που με τόσο γενναιοδωρία μας χάρισε τον σύμπαν, θα μας το πάρει πίσω με την ίδια ευκολία όταν δείχνουμε πως δεν το εκτιμάμε και το εκφυλίζουμε. Όταν επιλέγουμε να συμπεριφερθούμε στο/στη σύντροφο μας με χολή και όχι με μελένια λόγια. Εμείς οι ίδιοι φυτεύουμε τον σπόρο της αγάπης και αυτό που θα θερίσουμε πάντοτε είναι ανάλογο της προσοχής, της φροντίδας και της αγάπης που του δώσαμε.
Αντίστοιχα όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες.
Το νόμισμα είναι πάντα το ίδιο. Εξαρτάται πια πλευρά του νομίσματος θα επιλέξεις.
Και το ευτύχημα είναι πως σε αυτές τις περιπτώσεις συμβαίνει το εξής παράδοξο...ο χαμένος τα παίρνει όλα κι όχι ο κερδισμένος.
Πριν χρόνια μέσα από μια μαντινάδα του Ψαραντώνη μπόρεσα και αντιλήφθηκα το τι μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παίζουν τέτοια παιχνίδια μεταξύ τους. Κι αυτό είναι η αίσθηση/παραίσθηση του δεδομένου.
Όταν έχουμε συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο συμπεριφοράς από το άλλο φύλο, όταν δεν τολμούμε να σηκώσουμε ανάστημα και εμφανίζεται ένας άνθρωπος για να μας συμπεριφερθεί επιτέλους με αισθήματα αγάπης και ενδιαφέροντος τότε οι ρόλοι αλλάζουν. Σηκώνουμε παντιέρα και θεωρούμε πως έχουμε το πάνω χέρι. Πως πλέον "μαγκέψαμε" και δεν ανεχόμαστε άλλα σκατά από τρίτους ενώ στην ουσία το μόνο που κάνουμε είναι να μεταφέρουμε τα απωθημένα μιας προηγούμενης σχέσης στην επόμενη.
Έτσι είναι όμως οι σχέσεις δύναμεις.
Όχι οι σχέσεις αγάπης.
Και οι σχέσεις δύναμεις δεν ανταποκρίνονται στην αμοιβαιότητα αλλά στην σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου. Στην ενέργεια που δεν ελευθερώνει μα καταδυναστεύει.
Εκεί που σκύβαμε το κεφάλι και ακούγαμε τον άλλον να μας επιβάλλει βίαια με ψυχολογικά ή ακόμη και σωματικά μέσα κάθε είδους ιδέες, συμπεριφορές, συνήθειες, τρόπους αντίληψης ορισμένων πραγμάτων κατόπιν βρισκόμαστε σε μια άλλη σχέση και αντί να ευλογούμε τον πανάγαθο για την τρυφερότητα που μας έφερε στο διάβα μας, καθόμαστε και τεντώνουμε το σχοινί μόνο και μόνο γιατί έτσι πιστεύουμε πως επιβεβαιώνουμε τα κεκτημένα συναισθήματα του άλλου. Ότι με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να μας αποδεικνύει την σταθερότητα που τον διακατέχει απέναντι στα πιστεύω του και φυσικά να ανέχεται κάθε μέσο συναισθηματικής επιβολής.
Εκεί που στο παρελθόν δίναμε απλόχερα, τώρα σκεφτόμαστε τι θα πάρουμε.
Εκεί που ρίχναμε τον εαυτό μας στην φωτιά για τον άλλον, τώρα επιθυμούμε να τον βλέπουμε να καίγεται για μας.
Κι αυτό είναι τόσο λάθος. Ούτε ο ένας είναι τρόπος αλλά ούτε ο άλλος ώστε να αποδείξουμε σε μας ή στον σύντροφο μας πως θέλουμε ο ένας τον άλλον.
Διότι αυτό που με τόσο γενναιοδωρία μας χάρισε τον σύμπαν, θα μας το πάρει πίσω με την ίδια ευκολία όταν δείχνουμε πως δεν το εκτιμάμε και το εκφυλίζουμε. Όταν επιλέγουμε να συμπεριφερθούμε στο/στη σύντροφο μας με χολή και όχι με μελένια λόγια. Εμείς οι ίδιοι φυτεύουμε τον σπόρο της αγάπης και αυτό που θα θερίσουμε πάντοτε είναι ανάλογο της προσοχής, της φροντίδας και της αγάπης που του δώσαμε.
Αντίστοιχα όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες.
Το νόμισμα είναι πάντα το ίδιο. Εξαρτάται πια πλευρά του νομίσματος θα επιλέξεις.
Και το ευτύχημα είναι πως σε αυτές τις περιπτώσεις συμβαίνει το εξής παράδοξο...ο χαμένος τα παίρνει όλα κι όχι ο κερδισμένος.
Πριν χρόνια μέσα από μια μαντινάδα του Ψαραντώνη μπόρεσα και αντιλήφθηκα το τι μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παίζουν τέτοια παιχνίδια μεταξύ τους. Κι αυτό είναι η αίσθηση/παραίσθηση του δεδομένου.
"Να μη θαρρείς πως σ' αγαπώ και τύχει και ξεγνοιάσεις,
το πώς μπορώ να σ' αρνηθώ πάντα στο νου σου να 'χεις. "
7 σχόλια:
Οι σχέσεις δύναμης σαφώς και δεν είναι σχέσεις αγάπης.
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΜΗΝΑ!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@Φύρδην-μίγδην,
Καλό μήνα να έχεις πουλάκι μου. :)
Μα 8αρρείς δε σάγαπώ
μη σκούζει η καρδιά σου,
εγώ ειμέ΄δά να σε κοιτώ να χάνομαι στη μα8ιά σου...
Οι άν8ρωποι είναι κακοί
έλα μαζί μου στ΄άστρα
να σάγαπώ,να σε πο8ώ
και τα δυσάρεστα...άστα..
Άφησε πίσω τον καιρό
να πάρει όλη τη λύπη
και κράτα μόνο την καρδία τσ αγάπη σου το σπίτι..
Μ.
@Μ.,
μου άρεσε.Δική σας ή δανεισμένη από κάπου; :)
dikh mas.xwris kamia dior8wsh parakalw;)
M.
Afierwmeno apo mia xenh se ekeinous pou xeroyun na agapoun ;p
M.
Κάψε λοιπον (αν θες) τα 2 σου λάθη που με πονεσαν πιο πολυ κι απο τα βιντεο ή οτιδήποτε άλλο, για να σε προσγειώσω ή κρατήσω κάτω στη γη:
1. Δεν ήθελα σαρκική επιθυμία ή διέξοδο απο το παρελθόν μου ή έναν ωραίο άντρα ή έναν μύθο, ή τη λάμψη γύρω σου ή στο κεφάλι σου ή τις οποιες δυνάμεις σου ή να βγάλω την οργή μου ή το γελοίο πρόβλημα μου πάνω σου... Τη γνώση σου γενικά, (όχι τις σοφίες, όχι την μεταφυσική, όχι το φλογισμένο πνεύμα), που ένιωθα ότι είχες ερωτεύτηκα, αγάπησα, πίστεψα και ήθελα να γνωρίσω, διαισθητικά, διορατικά και ΝΑΙ εμπνευστικά και ΝΑΙ ευγενικά και ΝΑΙ με 1 χρόνο φλερτ χωρις καμία ερωτική επαφή και υπομονή.
Γιατί αγαπητέ μου, και τώρα και τότε και όσο μπορώ η φιλομάθειά μου (όχι η φιλαργυρια) στήριζε τις πιο σωστές επιλογές μου, όπως π.χ. το μέρος/χώρο που πρωτοείδα τα μάτια σου και χαμήλωσα ενοχικά και φοβισμένα τα δικά μου, κι όχι το πρωτο ή τελευταίο φιλί. ;-)
2. Ο άντρας (όποιος και αν είναι, ήταν ή θα είναι) καλό θα ήταν να λέει ΠΡΩΤΟΣ τι νιώθει για τη ΓΥΝΑΙΚΑ (αν τελικά νιώθει ή ένιωσε) και NAI η γυναίκα θέλει να το ακούει καμιά φορά πιο πολύ και από πράξεις ή προσκλήσεις σε βόλτες μουσικές και μεταφυσικές (δε θα αλλάξω εγώ το ρου της Ιστορίας, ούτε θέλω ούτε και μπορώ)
p.s. τα δικά μου είναι αναρίθμητα, ασε με να τα πω στην εξομολόγηση μου στις εκκλησίες καλύτερα, προστάτευσε τα αυτιά σου από εμένα. τα μάτια δε μπορεσες.
Δημοσίευση σχολίου