Έχετε παρατηρήσει πως οι Άνθρωποι δεν αγκαλιάζονται συχνά;
Ακόμα και αυτοί που πολλές φορές αγκαλιάζουν κάποιον άλλον άνθρωπο, εύκολα μπορείτε να δείτε πως η αμοιβαία αγκαλιά δεν κρατά παρά μερικά δευτερόλεπτα. Προσωπικά δε έχω δει πολλές φορές στην ζωή μου τους ανθρώπους να χάνονται σε μια αγκαλιά χωρίς να παίρνουν υπόψιν τους τον Χρόνο και την Διάρκεια.
Τι είναι αυτό λοιπόν που φοβίζει τους περισσότερους στην σκέψη και στο βίωμα μιας αμοιβαίας αγκαλιάς;
Πρώτα απ'όλα θα ήθελα να πω πως η αγκαλιά έχεις ποικιλόμορφες σημασίες και συμβολισμούς. Η αγκαλιά μεταξύ δύο ανθρώπων αποδίδει λατρείες και τιμές στην Υπέρβαση της Μονάδας απέναντι στην Διπολικότητα που βασιλεύει στο Φυσικό Πεδίο. Από μικρά παιδιά μας μαθαίνουν να αντιλαμβανόμαστε τα πάντα γύρω & εντός μας μέσα από την έννοια του "συγκριτικά αντιθέτου" διότι πολύ απλά το μυαλό μας μπορεί και λειτουργεί καλύτερα όταν τα πάντα είναι κατηγοριοποιημένα μέσα του μέσα από μια αντιστοιχία Καλού-Κακού, Όμορφου-Άσχημου, Αρσενικό-Θηλυκό, Μέρα-Νύχτα κ.ο.κ.
Εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε πως η Διπολικότητα είναι αυτή που στο Φυσικό Πεδίο παράγει δράση και κίνηση στην ροή της ενέργειας ώστε ο πλανήτης συνεχώς να εξελίσσεται και να προχωρά σε καινούργιες καταστάσεις δημιουργικότητας και πολικότητας. Η ύπαρξη δηλαδή δίπολων βοηθά στο να μην υπάρχει στο Σύμπαν και σε οτιδήποτε εκδηλωμένο ακινησία & αδράνεια.
Άλλωστε και ο Ηράκλειτος λέγοντας "Τα πάντα ρει", εννοούσε πως τα πάντα στο εκδηλωμένο Σύμπαν συνεχώς κινούνται και αλλάζουν διότι πολύ απλά η δύναμη των Διπόλων είναι αυτή που θέτει τον Κόσμο σε κίνηση αλλά και Ισορροπία. Εδώ οφείλω να πω πως όχι μόνο ο Ηράκλειτος αλλά και ο Ανατολίτικος Εσωτερισμός φρόντισε από την πλευρά του να εξηγήσει αλλά και να απεικονίσει την σημασία των Διπόλων αλλά και της Ισορροπίας του πλανήτη μέσω αυτών διότι πολύ απλά τα Δίπολα δεν είναι αντίθετα αλλά συμπληρωματικά μεταξύ τους!
Δεν υπάρχει δηλαδή θέμα επιβολής του ενός από το άλλο αλλά η αποδοχή της Ισότητας, της Συμπληρωματικότητας και της Ισορροπίας.
Ακόμα και αυτοί που πολλές φορές αγκαλιάζουν κάποιον άλλον άνθρωπο, εύκολα μπορείτε να δείτε πως η αμοιβαία αγκαλιά δεν κρατά παρά μερικά δευτερόλεπτα. Προσωπικά δε έχω δει πολλές φορές στην ζωή μου τους ανθρώπους να χάνονται σε μια αγκαλιά χωρίς να παίρνουν υπόψιν τους τον Χρόνο και την Διάρκεια.
Τι είναι αυτό λοιπόν που φοβίζει τους περισσότερους στην σκέψη και στο βίωμα μιας αμοιβαίας αγκαλιάς;
Πρώτα απ'όλα θα ήθελα να πω πως η αγκαλιά έχεις ποικιλόμορφες σημασίες και συμβολισμούς. Η αγκαλιά μεταξύ δύο ανθρώπων αποδίδει λατρείες και τιμές στην Υπέρβαση της Μονάδας απέναντι στην Διπολικότητα που βασιλεύει στο Φυσικό Πεδίο. Από μικρά παιδιά μας μαθαίνουν να αντιλαμβανόμαστε τα πάντα γύρω & εντός μας μέσα από την έννοια του "συγκριτικά αντιθέτου" διότι πολύ απλά το μυαλό μας μπορεί και λειτουργεί καλύτερα όταν τα πάντα είναι κατηγοριοποιημένα μέσα του μέσα από μια αντιστοιχία Καλού-Κακού, Όμορφου-Άσχημου, Αρσενικό-Θηλυκό, Μέρα-Νύχτα κ.ο.κ.
Εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε πως η Διπολικότητα είναι αυτή που στο Φυσικό Πεδίο παράγει δράση και κίνηση στην ροή της ενέργειας ώστε ο πλανήτης συνεχώς να εξελίσσεται και να προχωρά σε καινούργιες καταστάσεις δημιουργικότητας και πολικότητας. Η ύπαρξη δηλαδή δίπολων βοηθά στο να μην υπάρχει στο Σύμπαν και σε οτιδήποτε εκδηλωμένο ακινησία & αδράνεια.
Άλλωστε και ο Ηράκλειτος λέγοντας "Τα πάντα ρει", εννοούσε πως τα πάντα στο εκδηλωμένο Σύμπαν συνεχώς κινούνται και αλλάζουν διότι πολύ απλά η δύναμη των Διπόλων είναι αυτή που θέτει τον Κόσμο σε κίνηση αλλά και Ισορροπία. Εδώ οφείλω να πω πως όχι μόνο ο Ηράκλειτος αλλά και ο Ανατολίτικος Εσωτερισμός φρόντισε από την πλευρά του να εξηγήσει αλλά και να απεικονίσει την σημασία των Διπόλων αλλά και της Ισορροπίας του πλανήτη μέσω αυτών διότι πολύ απλά τα Δίπολα δεν είναι αντίθετα αλλά συμπληρωματικά μεταξύ τους!
Δεν υπάρχει δηλαδή θέμα επιβολής του ενός από το άλλο αλλά η αποδοχή της Ισότητας, της Συμπληρωματικότητας και της Ισορροπίας.
Τώρα, η αγκαλιά, δεν είναι παρά η υπέρτατη επιθυμία της Μονάδας έστω για μια στιγμή να νιώσει την αίσθηση της πλήρης Ενότητας με την Πηγή των Πάντων. Κι αυτό πολύ απλά γίνεται όταν καταργείτε μέσα μας η έννοια του Δίπολου και καλλιεργείται η αίσθηση της υπέρβασης που οφείλουμε να κάνουμε σε όλα αυτά που νομίζουμε πως μας χωρίζουν από την θέαση του Σύμπαντος. Ο Άντρας δηλαδή μιας και δεν είναι αντίθετος με την γυναίκα αλλά συμπληρωματικός προς αυτήν (και το αντίστροφο σαφώς) οφείλει να παραδεχθεί στο Πεδίο της Πτώσης την επιθυμία του για Ένωση με το άλλο του μισό και την επιστροφή του σαν Όλον μέσα στο ίδιο το Όλον!
Ποια είναι όμως η ποιότητα που εκφράζει το Όλον;
Η Αγάπη φυσικά.
Γι'αυτό και όταν αγκαλιάζουμε κάποιον/α με Αγάπη μπορούμε όχι μόνον να καταργήσουμε την Δυαδικότητα αλλά και να νιώσουμε τον άλλον Άνθρωπο ως το μεδούλι της Ύπαρξης του διαπιστώνοντας μέσα από την αμοιβαία ανταλλαγή ενέργειας το κοινό στοιχείο που εν τέλη μας ενώνει και όχι μας χωρίζει. Χανόμαστε μέσα σε μια τεράστια αγκαλιά και ζαλιζόμαστε από την απλοχωριά της γιατί τέτοια είναι και η φύση της Κοσμικής Αγάπης. Να διαλύεται το Εγώ μας μπροστά στην μεγαλοσύνη της Ανιδιοτελούς Αγάπης, να σταματά το μυαλό να αναλύει ή να θέτει ερωτήματα και να νιώθει η καρδιά ολοκληρωτικά πως κοινός παρανομαστής όλων είναι ο Άνθρωπος και όχι το Φύλο.
Μην ακούτε το μυαλό σας που σίγουρα με άπειρα ερωτήματα και διλήμματα θα σας προκαλέσει αμηχανία και αμφισβητήσεις, σφιχταγκαλιάστε άφοβα λοιπόν τους γύρω σας νιώθοντας την Αγάπη και την Ενέργεια να ρέει μέσα σας και αν κάποια στιγμή έχετε την εντύπωση πως χάνεστε στην αγκαλιά του άλλου αφεθείτε σε αυτό το Θείο Συναίσθημα το οποίο είναι σαφώς από τα πιο όμορφα που μπορεί να βιώσει ο Άνθρωπος. Άλλωστε μια αγκαλιά χωρίς να κοστίζει τίποτα είναι αυτή που μπορεί να λυτρώσει πολλούς ανθρώπους από τα βάρη της ζωής και του Εαυτού τους, να τους κάνει να χαμογελάσουν με νόημα, να νιώσουν προστασία, αγάπη και φροντίδα.
Δοκιμάστε το!
Ποια είναι όμως η ποιότητα που εκφράζει το Όλον;
Η Αγάπη φυσικά.
Γι'αυτό και όταν αγκαλιάζουμε κάποιον/α με Αγάπη μπορούμε όχι μόνον να καταργήσουμε την Δυαδικότητα αλλά και να νιώσουμε τον άλλον Άνθρωπο ως το μεδούλι της Ύπαρξης του διαπιστώνοντας μέσα από την αμοιβαία ανταλλαγή ενέργειας το κοινό στοιχείο που εν τέλη μας ενώνει και όχι μας χωρίζει. Χανόμαστε μέσα σε μια τεράστια αγκαλιά και ζαλιζόμαστε από την απλοχωριά της γιατί τέτοια είναι και η φύση της Κοσμικής Αγάπης. Να διαλύεται το Εγώ μας μπροστά στην μεγαλοσύνη της Ανιδιοτελούς Αγάπης, να σταματά το μυαλό να αναλύει ή να θέτει ερωτήματα και να νιώθει η καρδιά ολοκληρωτικά πως κοινός παρανομαστής όλων είναι ο Άνθρωπος και όχι το Φύλο.
Μην ακούτε το μυαλό σας που σίγουρα με άπειρα ερωτήματα και διλήμματα θα σας προκαλέσει αμηχανία και αμφισβητήσεις, σφιχταγκαλιάστε άφοβα λοιπόν τους γύρω σας νιώθοντας την Αγάπη και την Ενέργεια να ρέει μέσα σας και αν κάποια στιγμή έχετε την εντύπωση πως χάνεστε στην αγκαλιά του άλλου αφεθείτε σε αυτό το Θείο Συναίσθημα το οποίο είναι σαφώς από τα πιο όμορφα που μπορεί να βιώσει ο Άνθρωπος. Άλλωστε μια αγκαλιά χωρίς να κοστίζει τίποτα είναι αυτή που μπορεί να λυτρώσει πολλούς ανθρώπους από τα βάρη της ζωής και του Εαυτού τους, να τους κάνει να χαμογελάσουν με νόημα, να νιώσουν προστασία, αγάπη και φροντίδα.
Δοκιμάστε το!
22 σχόλια:
επ! σ'επιασα...
μια αγκαλια και για σενα λοιπον, εστω και εικονικη...
ολα ειναι θεμα ενεργειας εξαλλου...
καλο βραδυ,
η καλημερα...
@Tamara,
Έστω κι αν είναι διαδικτυακή, δεκτή και με το παραπάνω! :)
Καλό σου βράδυ και εις το επανιδείν...
xe
ta polla logia einai ftwxia
mprosta sta ais8hmata
merikes fores apla agkaliazeis
kalhnuxta
Είναι κάποιες αγκαλιές στις οποίες θα μπορούσα να χαθώ για πάντα. Ελάχιστες αλλά μοναδικές και αληθινές. Δε νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αγκαλιά...Κάτι σε αυτήν τρομάζει τους περισσότερους, όπως το λες. Μάλλον είναι η απόλυτη παραίτηση από το Εγώ. Δεν είναι και λίγο ξέρεις...Καλημέρα!
Όταν αγκαλιάζω νιώθω πάντα μια ενέργεια να ανταλλάσσεται.
Μπορεί να είναι μια ενέργεια απρόσμενη, περίεργη, καταλυτική, λυτρωτική, δυσάρεστη, ηρεμιστική, ηλεκτρισμένη, πολλών μορφών.
Δοκίμασα την αγκαλιά της Αγάπης πολύ πρόσφατα. Και σαν να μεταμορφώθηκα, έστω και λίγο μέσα μου...
Καλημέρα!
@Margo
Οι πολλές αγκαλιές όμως δεν είναι φτώχια :)
@tradescadia,
είναι σίγουρα η απόλυτη παραίτηση από το Εγώ
@Isis,
Χαίρομαι πολύ που είσαι ΕΣΥ που σχολίασες κάτι τέτοιο.
@Desposini,
Μάλλον δοκίμασες πρόσφατα την Αγκαλιά από άνθρωπο σε άνθρωπο η οποία σαφώς και εμπεριέχει Αγάπη. Μήπως από εδώ και πέρα να με φώναζες "ο Αγκαλίτσας"? ;Ρ
:P
που το θυμήθηκες τον Αγκαλίτσα τώρα..!
@Desposini,
Γιατί, δεν του μοιάζω λιγάκι? ;)
πάω να αγκαλιάσω το μαξιλάρι μου γιατί είμαι πτώμα...
Δεν "θα ακούω το μυαλό μου".
Θα έρχομαι εδώ - να με μαθαίνεις...
Καλημέρα.
Λίγο ναι! :x
Με έκανες να αισιοδοξώ ξανά. Όμορφο ποστ για ξεκίνημα μήνα.
Καλό μήνα λοιπόν!
@Isis,
Διότι τέτοια μοναδικά σχόλια μόνο εσύ κάνεις και χαίρομαι που είσαι έστω μέσω διαδικτύου κοντά μου. :)
@Sigmataf,
Goodmorning!
@Allmylife,
Καλό είναι μυαλό και καρδιά να είναι σε Ισορροπία μα ακόμα και αν πρέπει το ένα να υπερτερεί του άλλου τότε ας είναι η Καρδιά αυτή που θα μας ορίζει!
@Desposini,
Είδες που τελικά ο συνειρμός μου ήταν σωστός? ;)
@Σεξ+Πυρ,
Νομίζω πως ήταν ότι έπρεπε για το κλείσιμο του μήνα. :)
Απλά ... άψογο !
@Ellinida,
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Μια αγκαλιά και σε σένα για να σε φυλά. :)
Απλά respect...
@Εγκλωβισμένος,
απλά δοκίμασε το ;)
καλή σου μέρα Άβατον!
κι όμως..
τόσα χρόνια μετά το κείμενό σου
είναι ακόμα εδώ και εμπνέει!
πολύ όμορφες οι σκέψεις σου!
ελπίζω ότι δεν σε πειράζει αλλά έκανα νέα ανάρτηση, βασισμένη στην ανάρτησή σου εδώ:
http://nekthl.blogspot.com/
όσο για την ουσία των λόγων σου
μιαν αγκαλιά διαδικτυακη έστω,
σου στέλνω κι όπου είσαι
θαρθει να σε βρει!
καλη σου μέρα!
@ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ,
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...όλα τελικά ξαναγυρνάν σε μας ;)
Θυμαμαι. 3 αγκαλιες, που δεν τις αλλάζω με καμία επόμενη ή προηγούμενη αλλων. μισες ήταν και λίγες...
1. εκείνη που με τράβηξες πιο κοντα για να μη φύγω πάλι. παίζει να ήταν κ ο πιο ήρεμος ύπνος της ζωής μου
2. εκείνη μετά την κατάρρευση που σε φώναξα να έρθεις.. παιδάκι.
3. αυτή που θα έρθει αν πιστέψω σε σενα, σε μενα, στην αλήθεια και στα παραμυθια ε;
Σωστά. Όλα τελικά ξαναγυρνανε. Ειδικά όσα δεν εχουμε υποφερει ως το τελος. Περαματάρης. Σιντάρτα, Έσσε
Και ναι. κ Γιάννης Αγγελάκας.
Ακου το ποτάμι.
Μπας και γελάσει και ανθισει η πληγη
Δημοσίευση σχολίου