26.1.07

3 Μέρες & 3 Νύχτες


Είδα χιλιάδες φορές την σελήνη να ομορφαίνει τον ουρανό και άλλες τόσες τον ήλιο να μου σκουπίζει τον ιδρώτα από το μέτωπο. Πέρασα πάνω από ποτάμια, διέσχισα ψηλά βουνά και καταπράσινες κοιλάδες, βυθίστηκα σε σπηλιές και σε λαγούμια που μόνο τα ζώα γνώριζαν, κολύμπησα σε απύθμενες θάλασσες και ένιωσα την θεία χάρη της Φύσης. Τα μάτια μου συνάντησαν μεγάλες πόλεις και θρυλικές παραδόσεις. Είδα πολιτισμούς να χτίζονται στο πέρας των αιώνων και να χάνονται μέσα σε μια νύχτα περνώντας ανεπιστρεπτί στη λήθη της ιστορίας. Με κατηγόρησαν ιερατεία πως σπέρνω δαιμόνια στις καρδιές των ανθρώπων και γνωστικοί ιερείς διέταξαν την εκτέλεση μου στον βωμό του Δόγματος. Οι γραμματιζούμενοι δεν με υπερασπίστηκαν ούτε στις Σχολές τους αλλά ούτε και στις συνειδήσεις των μαθητών τους. Μπορούσες μόνον να τους ακούσεις, καθώς περιφέρονταν με περίσσια έπαρση στις ακαδημαϊκές αυλές, να διαλαλούν στα αυτιά των ανίδεων "Να τι σας έμαθα πάλι σήμερα" και με στόμφο να κορδώνουν τα κορμιά τους σαν αυτοκράτορες πιγκουίνοι. Είδα τον ανθρώπινο Πόνο να ξεπερνά τα θνητά όρια και να καταβροχθίζει μαζί με τον Φόβο & την Βία ατροφικές ψυχές. Αντίκρισα πολέμους και βίωσα την απληστία σε όλο της το μεγαλείο. Έρωτες με έκαψαν πέρα ως πέρα σκορπίζοντας τις στάχτες μου στις τρεις γωνιές της μνήμης.

Περιπλανήθηκα πολλές ζωές πιστεύοντας πως με το να είμαι συλλέκτης εμπειριών θα γίνω πιο σοφός μα το μόνο που κατάφερα ήταν να γεμίσω το σώμα μου κακουχίες και να σφυρηλατήσω την καρδιά μου με τον ανθρώπινο Πόνο. Ο καιρός περνούσε. Είχα ταξιδέψει για πολύ καιρό στις ομορφιές της γης και στις ασχήμιες των ανθρώπων όταν έφτασα αποκαμωμένος έξω από το κατώφλι του. Η πόρτα άνοιξε και με καταδέχτηκε χωρίς να με ρωτήσει ποιος είμαι και τι θέλω. Με άφησε να ξεκουράσω την καρδιά και το μυαλό μου και με αποδέχθηκε χωρίς να με κρίνει. Καθάρισε με Αγάπη το κορμί μου από τις λάσπες και μου χάρισε της αγκαλιάς του την απλοχωριά αφήνοντας με να κουρνιάσω σιωπηλά στα ζεστά μην ζητώντας μου τίποτα ως αντάλλαγμα φιλοξενίας.

3 Μέρες & 3 Νύχτες έμεινα άυπνος στην αγκαλιά του Δασκάλου μου. Το τέταρτο πρωί έσπασα την ιερή Σιωπή και ρώτησα:
"Τι πραγματικά είμαι μεγάλε Δάσκαλε;", κοιτώντας την λάμψη των ματιών του κρεμάστηκα σαν ώριμο φρούτο από τα χείλη του και κείνος, με Φως να πλημμυρίζει τα μάτια του χαμογέλασε με νόημα αφήνοντας για μια στιγμή την Σιωπή να ευλογήσει την στιγμή της αποκάλυψης, αποκρίθηκε αφήνοντας τον Λόγο να λιώσει την Ύπαρξη μου:
"Είσαι αέναο Φως που ακόμα δεν γνωρίζει το πόσο φωτίζει στην Μεγάλη Νύχτα της ζωής. Σύντομα θα το μάθεις. Η Ώρα της Απελευθέρωσης θα έρθει όταν με προδώσεις. Πέσε και κοιμήσου τώρα γνωρίζοντας πως Γαλήνιος Ύπνος σε περιμένει."

Έγειρα στο πλάι και έκλαψα για τις τόσες πονεμένες ζωές που βίωσα. Πυρωμένα δάκρυα έκαιγαν τα μάτια μου καθώς δεν μπορούσα να πιστέψω πως μια μέρα θα προδώσω τον Δάσκαλο που με ευλόγησε με την Χάρη της Αγάπης. Το γλυκό νανούρισμα του Μορφέα με βύθισε σε γαλήνιο ύπνο θανάτου και έπειτα από 3 Μέρες & 3 Νύχτες ξύπνησα σε κείνη την καλύβα συνειδητοποιώντας πως ο Δάσκαλος μου είχε φύγει.



Photo Source: Edward Robert Hughes "Night with Her train of Stars"

13 σχόλια:

Xνούδι είπε...

Νοητά ταξίδια προς την φώτηση?
Χαίρομαι που ξαναήρθα.
Καλησπέρα :)

Bliss είπε...

σαν να σε ακουω να τα λες...περιεργο :*

Sigmataf είπε...

Ρε αδερφέ είναι γαμάτο αλλά ήθελα κι άλλο.

Agent of Chaos είπε...

Mεγάλα σαρκοφάγα αισθήματα
που μου μάσησαν τα πλεμόνια, το συκώτι, την καρδιά,
κι ύστεραν φτύσαν πάνω στο χαρτί
μερικά απομεινάρια λέξεων. Ναι, κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι την ποίηση. Η μαγεία υπάρχει παντού (γι' αυτό άλλωστε προτίμησα τον τίτλο αλχημεία), υπάρχει στον τρόπο που κατακερματίζουμε τον εαυτό μας για να βρούμε στα κόμματια του μιαν αλήθεια, υπάρχει στον τρόπο που ανασυνθέτουμε τον εαυτό μας μέσα από σκόρπιες σκέψεις και θρυμματισμένες αναμνήσεις, μέσα από τον τρόπο που ξερνάμε τις λέξεις μας στο χαρτί, μέσα στις αντανακλάσεις μας σ' έναν καθρέφτη. Οι ποιητές είναι οι αιώνιοι γητευτές ή οι αιώνιοι αιχμάλωτοι των λέξεων..
Χάρηκα που μου έδωσες την ευκαιρία να διαβάσω κείμενά σου.
(πολύ ενδιαφέρουσα η αναφορά σου στο προφίλ στην ταινία 2046, τη λάτρεψα και δυστυχώς δεν είχαν πολλοί την ίδια γνώμη). Καλή σου μέρα.

lee είπε...

"Είχα ταξιδέψει για πολύ καιρό στις ομορφιές της γης και στις ασχήμιες των ανθρώπων". Ποσο δίκιο εχεις...

Άβατον είπε...

@Xnoudi,
Ταξίδια ναι...νοητά όχι ;)

@Bliss,
Παιδί μου, άλλαξες και το nickname σου; Ποιος ο λόγος τόσων αλλαγών;

@Sigmataf,
Δεν ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες. Κάποια πράγματα είναι πολύ προσωπικά για να βγουν προς τα έξω.;)

@Agent of Chaos,
Η Μαγεία έχει πολλά μονοπάτια. Οι Ταξιδιώτες είναι λίγοι. Εξίσου φοβερό είναι και το soundtrack της ταινίας.

@Lee,
Χαίρομαι που πρόσεξες συγκεκριμένα αυτή την πρόταση και την εικόνα που κουβαλά μέσα της.

Bliss είπε...

@αβατον απο τοτε που εκανα μετατροπες αλλαξα και το ονομα
οταν ειχα ξεκινησει με αυτο ημουν!

δν υπαρχει λογος..

αλλα bliss ειναι κατι που ολοι θελουμε να προσεγγισουμε στη ζωη μας!

με ταξιδεψε το κειμενο!!
μακια

allmylife είπε...

α ναί...
κι' ο δικός μου έφυγε.

Tamara de Lempicka είπε...

...ισως να ξυπνησες τη μερα
που πρεπει κι εσυ με τη σειρα σου
την πορτα της καλυβας Σου ν'ανοιξεις...
και να φιλεξενησεις μεσα της
το δικο σου πονεμενο ταξιδιωτη...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ ωραίο. Θυμίζει Μπορχές σε μερικά φιλοσοφικά σημεία. Η νόηση είναι το μεγαλύτερο όπλο.

Άβατον είπε...

@Bliss,
Φιλούρες!

@AllmyLife,
The Time Has Come Then :)

@Tamara,
Έτσι νιώθω κατά κάποιο τρόπο.

@Δείμος του Πολίτη,
Αγαπημένος ο Μπόρχες!;)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ αγαπημένος και ακόμα περισσότερο όταν στις μυθοπλασίες του διάβασα ότι είχε στόχο να σχολιάσει την κβαντική θεώρηση (!!)

Ανώνυμος είπε...

μικρούλιδες Ιούδες είμαστε