Δεν είναι οι μέρες που υπό την σκέπη της Εκάτης μας κάνουν να φαινόμαστε μικρότεροι του απειροελάχιστου.
Δεν είναι οι στείρες νύχτες που μας κάνουν να μην μπορούμε να προσανατολιστούμε μες το Έρεβος.
Δεν είναι ο χρόνος και ο χώρος που μας αφήνει μετέωρους να περιπλανόμαστε στο κενό αναζητώντας την πληρότητα.
Δεν είναι η φαινομενική απουσία Αγάπης στον κόσμο που μας οδηγεί στο δρόμο της απώλειας απέναντι στον αληθινό (Ε)αυτό.
Είναι η επιθυμία που δεσπόζει ανεκπλήρωτη προς το Όλον και το μόνο που μένει πίσω μας είναι αχνά αποτυπώματα θολών σκιών που περπάτησαν στο εφήμερο μονοπάτι της ζωής.
Δεν είναι οι στείρες νύχτες που μας κάνουν να μην μπορούμε να προσανατολιστούμε μες το Έρεβος.
Δεν είναι ο χρόνος και ο χώρος που μας αφήνει μετέωρους να περιπλανόμαστε στο κενό αναζητώντας την πληρότητα.
Δεν είναι η φαινομενική απουσία Αγάπης στον κόσμο που μας οδηγεί στο δρόμο της απώλειας απέναντι στον αληθινό (Ε)αυτό.
Είναι η επιθυμία που δεσπόζει ανεκπλήρωτη προς το Όλον και το μόνο που μένει πίσω μας είναι αχνά αποτυπώματα θολών σκιών που περπάτησαν στο εφήμερο μονοπάτι της ζωής.
4 σχόλια:
Photo Source:
Εξώφυλλο δίσκου
"Within the Realm of a Dying Sun" από Dead Can Dance
Ολονεν
το επιθυμώ συνειδητά
αλλά οι βιοενεργειακές μου κεραίες ενίοτε εντοπίζουν και μπλέκονται σε συχνότητες παράσιτων...από το έρεβος ερχόμενα...
φιλοσοφημένο :)
α! μην ξεχνιόμαστε, ευχαριστώ ε; :))
Πανέμορφο, τόσο γλυκό -αν και είδα και μία δόση απαισιοδοξίας.
@karyatida,
Χαρά μου.
@Δείμος,
δεν υπάρχει απαισιοδοξία. Υπάρχει η πραγματικότητα την οποία και βιώνουμε χωρίς ψευδαισθήσεις και ωραιοποιήματα
Δημοσίευση σχολίου